"Ναι, Βιρτζίνια, υπάρχει Άγιος Βασίλης". Το πιο διάσημο εντιτόριαλ αμερικανικής εφημερίδας μέχρι σήμερα

Είναι το ερώτημα που απασχολεί τα μυαλουδάκια των περισσότερων - αν όχι όλων των - παιδιών, όταν μεγαλώνοντας αρχίζει να εμφιλοχωρεί στο μυαλουδάκι τους η αμφιβολία και η δυσπιστία: "Υπάρχει ο άγιος Βασίλης;". Όπου ως άγιος Βασίλης εννοείται η καλόκαρδη φιγούρα του Σάντα Κλάους, του τύπου με τη μακριά, κατάλευκη γενειάδα και τα χαρακτηριστικά κόκκινα ρούχα, ο οποίος την παραμονή των Χριστουγέννων ή της Πρωτοχρονιάς ταξιδεύει με το έλκηθρο του από σπίτι σε σπίτι σ' όλον τον πλανήτη, κατεβαίνει εκατομμύρια καμινάδες χωρίς να βαρυγκωμάει και αφήνει τα δώρα του σε κάθε παιδί κάτω από το οικογενειακό χριστουγεννιάτικο δέντρο,

Όταν το καθεστώς Μεταξά απαγόρευσε τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα!

Η βαθύτατη διαίρεση των πολιτικών κομμάτων που δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας μετά τις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936, η έλλειψη ηγετικών προσωπικοτήτων στα δύο μεγάλα κόμματα της εποχής μετά από μια σειρά απροσδόκητων θανάτων σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων μέσα στη χρονιά, αλλά και η ανοχή του βασιλιά, έδωσαν στον Ιωάννη Μεταξά την ευκαιρία να πετύχει αυτό που ποτέ δεν κατάφερε νόμιμα μέσω των εκλογών (αλλά αντιθέτως αποτύγχανε οικτρά σε κάθε εκλογική του συμμετοχή), να κυβερνήσει τη χώρα. Και όταν επιτέλους κατάφερε να κάνει το απωθημένο του πραγματικότητα, βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να εξασφαλίσει ότι δεν θα έχανε την εξουσία από τα χέρια του και στις 4 Αυγούστου 1916 κατέλυσε το Κοινοβούλιο και εγκατέστησε δικτατορικό καθεστώς, ευαγγελιζόμενος την εδραίωση ενός ασαφούς "τρίτου ελληνικού πολιτισμού", που θεωρητικά στρεφόταν εναντίον κάθε ξένης επιρροής. Ήταν τόσο ισοπεδωτική η προσέγγιση, ώστε στο στόχαστρο μπήκε -τον πρώτο καιρό τουλάχιστον - και το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου, το οποίο είχε ενσωματωθεί στον ελληνικό τρόπο ζωής ήδη από την εποχή του Όθωνα.

Πώς ήταν η ζωή στην Αθήνα πριν 200 χρόνια (πριν την Επανάσταση του 21), όπως την περιέγραψε ένας Γάλλος περιηγητής

Σκίτσο της Ακρόπολης την περίοδο κοντά στην Ελληνική Επανάσταση

Στις 22 Αυγούστου 1817, ο Γάλλος κόμης... Αύγουστος ντε Φορμπέν (ή αν προτιμάτε το πλήρες όνομά του στα γαλλικά: Λουί Νικολά Φιλίπ Ωγκίστ ντε Φορμπέν) ξεκίνησε από την Τουλόν ένα πολύμηνο ταξίδι στην ανατολική Μεσόγειο. Μεταξύ άλλων επισκέφτηκε και πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου, που τότε βρισκόταν ακόμα υπό τουρκική κατοχή. Μία από τις περιοχές αυτές ήταν και η Αθήνα, που φυσικά δεν είχε παρά ελάχιστη σχέση με τη σημερινή εικόνα της τσιμεντοποιημένης μεγαλούπολης. Αργότερα θα κατέγραφε τις εντυπώσεις του από την Αθήνα στο βιβλίο του με τίτλο "Voyage dans le Levant en 1817 et 1818". (Ταξίδι στην Ανατολή το 1817 και το 1818), που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1819.

Ο πρώτος φαρσέρ διά του τηλεφώνου στην Ελλάδα, που καταδικάστηκε σε φυλάκιση

εφημερίδα Ελληνικόν Μέλλον, 17.09.1937

Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι σήμερα να κάνει κάποιος τηλεφωνικές φάρσες. Τα περισσότερα σταθερά - και οπωσδήποτε όλα τα ασύρματα - τηλέφωνα έχουν πλέον αναγνώριση κλήσης, το ίδιο ισχύει και για τα κινητά βεβαίως, ενώ πολλοί αποφεύγουν ν' απαντήσουν σε μια ανώνυμη κλήση, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση συνηθέστερα στην άλλη άκρη της γραμμής θα βρίσκεται κάποιος που είτε θα διαφημίζει μια μάλλον περιττή υπηρεσία (και μάλιστα θα επιμένει να αγοράσετε τη "μεγάλη αυτή προσφορά") είτε θα υπενθυμίζει στον ατυχή συνομιλητή του διάφορα ανεξόφλητα χρέη του.

Κι όμως, στα πολύ πρώτα βήματα της τηλεόρασης το ξανθό χρώμα θεωρούταν αντιτηλεοπτικό

Το 1931, η Ελλάδα δεν διέθετε ακόμη ένα ραδιοφωνικό σταθμό, πλην ενός ημιπαράνομου σταθμού στη Θεσσαλονίκη (χωρίς όμως σταθερό και συγκροτημένο πρόγραμμα), όταν την ίδια εποχή στις ΗΠΑ πραγματοποιούνταν ήδη δοκιμαστικές τηλεοπτικές εκπομπές. Για παράδειγμα, το Μάρτιο του 1931, το αμερικανικό υπουργείο Γεωργίας μετέδιδε σε τακτική βάση σειρά τηλεοπτικών προγραμμάτων μέσω του τηλεοπτικού σταθμού W3XK, ο οποίος λειτουργούσε από τον Ιούλιο του 1928 και γενικά πιστεύεται ότι ήταν ο πρώτος τηλεοπτικός σταθμός όχι απλά στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και στον κόσμο γενικότερα. Η έδρα του σταθμού βρισκόταν στο Γουίτον του Μέριλαντ, το δε σήμα του κατά το Μάρτιο του 1931 λαμβανόταν ικανοποιητικά σε μια μεγάλη γεωγραφική έκταση από το Κονέκτικατ, τη Μασαχουσέτη και τη Νέα Υόρκη στο βορρά, μέχρι την Αθήνα της Τζόρτζια στο νότο και τις πολιτείες της Μινεσότα, του Κάνσας και του Μισούρι στα δυτικά, ενώ καλό σήμα λάμβαναν και οι - λιγοστοί αριθμητικά είναι η αλήθεια - τηλεοπτικοί δέκτες, που ουδεμία σχέση είχαν με τους σημερινούς, στο Οχάιο και το Μίσιγκαν.

Όταν η ελληνική και η καταλανική ιστορία διασταυρώθηκαν. Το καταλανικό Δουκάτο των Αθηνών του 14ου αιώνα

Ίσως έχετε ακούσει τις τελευταίες εβδομάδες να γίνεται λόγος για τους Καταλανούς και το κατά πόσο αυτοί αποτελούν - ή όχι για ορισμένους - διαφορετική εθνότητα από τους Καστελιάνους, όπως ονομάζονται οι Ισπανοί της Μαδρίτης. Εδώ δεν θα αναπτυχθεί η συζήτησης περί της ισπανικότητας ή μη των Καταλανών, αλλά ένα ξεχασμένο κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας, η οποία κάποια στιγμή διασταυρώθηκε με την καταλανική. Μάλιστα, οι Καταλανοί όχι απλά έδρασαν στον ελλαδικό χώρο, αλλά για πολλές δεκαετίες ήταν οι κύριοι της Αττικής και ενός μεγάλου τμήματος της Στερεάς Ελλάδας.

Πώς οι Καταλανοί βουλευτές έβαλαν τα γυαλιά στους Έλληνες συναδέλφους τους

Δεν ήταν ίσως ο πιο διασκεδαστικός τρόπος για να περάσω το χτεσινό απόγευμα, ήταν όμως αρκετά διδακτικός. Μόλις ολοκλήρωσα ένα μακροσκελέστατο άρθρο για το μπλογκ σχετικά με τις εντυπώσεις μου από το γενικότερο δημόσιο διάλογο των τελευταίων ημερών ως προς το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση φύλου, συντονίστηκα με το καταλανικό δίκτυο TV3 (μέσω στρίμινγκ από το διαδίκτυο), καθώς ακριβώς εκείνη τη στιγμή ξεκινούσε στο Κοινοβούλιο της Καταλονίας η συζήτηση σχετικά με το δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου.

Σχολιάζοντας το δημόσιο διάλογο με αφορμή το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου

Και τώρα που ψηφίστηκε στο σύνολό του το νομοσχέδιο για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, ένα νομοσχέδιο με το οποίο συμφωνούσα εξ αρχής καθώς εκσυγχρονίζει το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο σχετικά με το ζήτημα αλλαγής φύλου και κατ' επέκταση συμβάλλει στην ομαλότερη ένταξη των ατόμων με δυσφορία φύλου στην κοινωνία (αν και αυτό το τελευταίο δεν εξαρτάται απλά από το γράμμα ενός νόμου, αλλά από την κοινωνική συνείδηση), ας σταθούμε λίγο στο γενικότερο πνεύμα του δημόσιου διαλόγου των τελευταίων ημερών. Ήταν ένας διάλογος βγαλμένος από το παρελθόν, αποκαλυπτικός της οπισθοδρόμησης και ανεπάρκειας του ελληνικού πολιτικού κόσμου.

Πώς οι εφημερίδες είχαν καταγράψει την επίθεση της 17χρονης Σωτηρίας Μπέλλου στο σύζυγό της με βιτριόλι το Σεπτέμβριο του 1939

Η πρώτη φορά που τ' όνομα της Σωτηρίας Μπέλλου δημοσιεύτηκε στις αθηναϊκές εφημερίδες ήταν στις 26 Σεπτεμβρίου 1939. Αφορμή δεν αποτέλεσε η σπουδαία φωνής της γυναίκας που αργότερα θα κυριαρχούσε στο χώρο του ρεμπέτικου τραγουδιού, αλλά ένα έγκλημα με πρωταγωνίστρια την ίδια. Μια μέρα νωρίτερα, η 17χρονη Σωτηρία Μπέλλου είχε ρίξει βιτριόλι στον 27χρονο εν διαστάσει συζύγου της, Ευάγγελου Τρεμπούρα, σοφέρ στο επάγγελμα, προκαλώντας του φρικτά τραύματα. 

Οι 33 κινηματογραφικές εμφανίσεις της Τζένης Καρέζη

Με 33 κινηματογραφικές εμφανίσεις (μεταξύ αυτών και μία γαλλική ταινία) η Τζένη Καρέζη άφησε το δικό της στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο, ενώ αναδείχτηκε στη μια από τις δύο κορυφαίες του σταρ. Φυσικά, η Καρέζη δεν υπήρξε απλά μια καλή κινηματογραφική ηθοποιός, αλλά από πολύ νωρίς απέδειξε - και επί σειρά δεκαετιών μέχρι το θάνατό της επιβεβαίωσε - ότι ήταν και μια καθηλωτική θεατρίνα. Ανατρέξτε στο πολύ σύντομο βιντεάκι που υπάρχει στο Youtube από την τελευταία σκηνή της τελευταίας της θεατρικής παράστασης ("Διαμάντια και μπλουζ" της Λούλας Αναγνωστάκη) και σίγουρα θ' ανατριχιάσετε.
Όμως αυτό εδώ το αφιέρωμα επικεντρώνεται αποκλειστικά στις κινηματογραφικές εμφανίσεις της Καρέζη, τις 33 στον αριθμό, που θα μπορούσαν να είναι τουλάχιστον 34, καθώς στην πολύ αρχή της καριέρας της της είχε δοθεί ο ρόλος της κόρης της Δούκισσας της Πλακεντίας στην ομώνυμη ταινία της Μαρίας Πλυτά, αλλά τελικά εκείνη "λόγω του φόρτου εργασίας εζήτησεν από την παραγωγόν της ταινίας όπως απαλλαγή των υποχρεώσεών της", όπως διαβάζουμε σε εφημερίδα τον Ιούνιο του 1955. Αριθμώ σε χρονολογική σειρά όλες τις ταινίες στις οποίες η αξέχαστη ηθοποιός εμφανίστηκε (ανεξάρτητα αν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο ή όχι) και παραθέτω σύντομες περιλήψεις των ταινιών αυτών πάνω στη βάση των δημοσιευμάτων της εποχής. Μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε αγαπημένες ταινίες της Καρέζη, να γνωρίσουμε κάποιες που δεν έχουν πολυπαιχτεί στην τηλεόραση, αλλά και εμμέσως να δούμε χρονικά την εξέλιξή της κατά τη διάρκεια της αποκαλούμενης και ως "χρυσής" περιόδου του ελληνικού κινηματογράφου.

Όλα τα καλά χωράνε: Η επιστροφή

Μετά από μια δεκαπενταετία παρά τρεις μήνες το pc έμεινε από καύσιμα. Βέβαια, επί σειρά μηνών ο υπολογιστής μου αντιμετώπιζε κάποια προβληματάκια, που κανονικά θα έπρεπε να με κάνει προνοητικό για την καλύτερη δυνατή προστασία των προσωπικών μου αρχείων. Δεν προνόησα, αλλά τουλάχιστον τα αρχεία σώθηκαν αν και ο σκληρός δίσκος ήταν σχεδόν κατεστραμμένος. Πάλι καλά!

ΜΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Μια σειρά από απρόοπτα, όσο και σοβαρά τεχνικά προβλήματα δεν επέτρεψαν την τακτική ανανέωση του μπλογκ τις τελευταίες αρκετές εβδομάδες. Δυστυχώς, το τελευταίο δεκαπενθήμερο η εξέλιξη της κατάστασης ήταν αρνητική (κοινώς ο υπολογιστής μου έμεινε από δυνάμεις), ενώ - το σημαντικότερο - δεν γνωρίζω αν θα μπορέσω να σώσω το προσωπικό μου αρχείο, από το οποίο αντλούσα πληροφορίες για μια σειρά θεμάτων που ανέβηκαν ή ήταν έτοιμα ν' ανέβουν στο παρόν ιστολόγιο.

Αν όλα πάνε καλά (κι αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα από τη μια μπορέσω σύντομα ν' αγοράσω καινούριο μηχάνημα, γιατί οκ... δεν μου τρέχουν τα λεφτά από τις τσέπες, κι από την άλλη ότι θα μπορέσω να σώσω το αρχείο μου), θα επανέλθω σύντομα με νέες ανανεώσεις και με όσα καλά θέματα νομίζω ότι χωράνε στο προσωπικό μου ιστολόγιο. Αλλιώς, το ραντεβού μας θα ανανεωθεί με κάποια χρονική καθυστέρηση ανάλογα με τις εξελίξεις. 

Ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια...

Η πρώτη (;) φορά που ο Ορέστης Μακρής υποδύθηκε τον "Μπεκρή" στο θέατρο και ο ύμνος που γράφτηκε για την ερμηνεία του

Ο Ορέστης Μακρής το 1932

Ένας από τους αγαπημένους Έλληνες ηθοποιούς του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου ήταν και ο Ορέστης Μακρής, ο οποίος αγαπήθηκε πολύ τόσο με το ραφιναρισμένο κωμικό του ταλέντο σε σειρά ταινιών, όσο και με την εξαιρετική δραματική ερμηνεία του στον "Μεθύστακα" του Γιώργου Τζαβέλλα, την πρώτη ελληνική ταινία που έκοψε πάνω από 300.000 εισιτήρια. Ο Μακρής βέβαια ήταν και ένας σπουδαίος θεατρικός ηθοποιός, ο οποίος είχε πολλές φορές υποδυθεί - σ' ένα κωμικό όμως πλαίσιο - το ρόλο του μεθύστακα, ήδη από τη δεκαετία του '30. Σ' όλες τις βιογραφίες του Μακρή, που έχω διαβάσει στο διαδίκτυο, αναφέρεται ότι η πρώτη του θεατρική εμφάνιση στο ρόλο του μπεκρή, πραγματοποιήθηκε το 1932 στα πλαίσια της επιθεώρησης "Παπαγάλος". Ωστόσο, αυτή η πληροφορία φαίνεται ότι δεν είναι απόλυτα ακριβής, καθώς ο Μακρής είχε δώσει ρεσιτάλ γέλιου υποδυόμενος έναν τύπο μπεκρή σε μια επιθεώρηση, που παρουσιάστηκε στο κοινό της Θεσσαλονίκης το Μάιο του 1931.

Γιατί οι βρετανικές εκλογές διεξάγονται τις Πέμπτες;

Χρησιμοποιούν το δικό τους μετρικό σύστημα, όπου τα εκατοστά, τα μέτρα και τα κιλά ακούγονται ακαταλαβίστικα. Επιμένουν να οδηγούν στα δεξιά και καμαρώνουν γι' αυτό. Δεν μπήκαν ούτε για μια στιγμή στον πειρασμό να εγκαταλείψουν την αγαπημένη τους στερλίνα και με την πρώτη ευκαιρία την έκαναν με ελαφρά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού αισθάνονται πρώτα και πάνω απ' όλα Βρετανοί. Μέρος της ιδιόμορφης βρετανικής παράδοσης είναι και η επιλογή της Πέμπτης ως η ημέρα διεξαγωγής των κάθε λογής εκλογικών αναμετρήσεων είτε πρόκειται για δημοψήφισμα είτε για τις καθιερωμένες γενικές ή τοπικές εκλογές, ενώ ακόμη και στις ευρωεκλογές οι Βρετανοί προσέρχονται - ή μήπως θα ήταν προτιμότερο εν όψει Brexit να γράψω "προσέρχονταν" - στις κάλπες πριν τους άλλους Ευρωπαίους. Γιατί όμως πρέπει να είναι Πέμπτη και όχι ας πούμε Κυριακή, όπως συνηθίζεται από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες;

Η αναπαλαίωση της ελληνικής τηλεόρασης (μια τηλεοπτική κριτική εφ' όλης της ύλης)

Η μόδα ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια από την αμερικανική τηλεόραση και αφορούσε κυρίως το κομμάτι της μυθοπλασίας, όπου ο ανταγωνισμός γίνεται ολοένα μεγαλύτερος και δυσκολότερος με δεκάδες νέες τηλεοπτικές παραγωγές από δεκάδες - πλέον - συνδρομητικά κανάλια. Σειρές που είχαν ολοκληρώσει τον κύκλο τους πριν αρκετά χρόνια και πλέον ζούσαν στις νοσταλγικές αναμνήσεις των τηλεθεατών, γνωστές στις νεώτερες γενιές χάρη στο Youtube ή τις πρωινές επαναλήψεις σε περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθμούς, υπέστησαν ένα λίφτινγκ και επέστρεψαν ή ετοιμάζονται να επιστρέψουν στις οθόνες είτε με τη μορφή του σίκουελ (Prison Break, X-Files, Ντάλας, 90210, Μέλροουζ Πλέις, Gilmore Girls, Σπίτι για πέντε κλπ.) είτε γραμμένες από την αρχή με τα σενάριά τους προσαρμοσμένα στη σημερινή εποχή και στις σημερινές τηλεοπτικές απαιτήσεις (Η Πεντάμορφη και το Τέρας, Δυναστεία).

Πώς η νίκη του Λουξεμβούργου στη Γιουροβίζιον το 1965 έθεσε σε κίνηση μια σειρά από γεγονότα, τα οποία κατέληξαν στη γέννηση τριών τραγουδιών, που έμειναν στην ιστορία!

Στις 20 Μαρτίου 1965, στη Νάπολη της Ιταλίας πραγματοποιήθηκε ο 10ος διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Δεκαοχτώ τραγούδια συμμετείχαν, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν από παλιομοδίτικα έως αφόρητα ακόμη και για τα δεδομένα της εποχής. Στην πραγματικότητα, μόνο ένα τραγούδι ξεχώριζε, αυτό που κέρδισε και την πρώτη θέση, ένα χαριτωμένο ποπ τραγουδάκι με τίτλο "Poupée de cire, poupée de son", που εκπροσωπούσε τη Λουξεμβούργο, παρότι η ερμηνεύτρια, η 17χρονη Φρανς Γκαλ, είχε εμφανείς φωνητικές αδυναμίες.

Γιουροφάνς, αυτοί οι άγνωστοι

πηγή: Twitter

Γιουροφάνς: μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι δεν αγαπούν απλά, αλλά ζουν και αναπνέουν, κοιμούνται και ξυπνούν με τη σκέψη της Γιουροβίζιον, δηλαδή του διαγωνισμού τραγουδιού που διοργανώνει κάθε χρόνο η Γιουροβίζιον, το όνομα της οποίας τελικά ταυτίστηκε με τον τηλεοπτικό αυτό θεσμό (κάτι σαν την "Καρολάιν" που βλέπανε οι γιαγιάδες πριν σχεδόν τρεις δεκαετίες εννοώντας την "Τόλμη και Γοητεία"). Είναι τόσο πολύ παθιασμένοι με το διαγωνισμό, ώστε γνωρίζουν τα πάντα γι' αυτόν: ποια τραγούδια συμμετείχαν κάθε χρονιά, ποια κέρδισαν, πώς λέγονταν οι παρουσιαστές, τι συστήματα ψηφοφορίας ίσχυαν κατά καιρούς, τι ευτράπελα έγιναν επί σκηνής ή στα παρασκήνια. Σίγουρα θα μείνετε με ανοιχτό το στόμα, αν συναντήσετε κάποιον 25άρη καμένο με την Γιουροβίζιον, ο οποίος μπορεί να ψιλοτραγουδάει ένα παράξενο σε σας άκουσμα, το οποίο θα σπεύσει να σας ενημερώσει ότι ήταν η συμμετοχή της Σλοβενίας το 1997, ενώ μπορεί να σας δώσει ολόκληρη διάλεξη για το πόσο άδικο ήταν το αποτέλεσμα με την τετραπλή ισοψηφία και τους τέσσερις νικητές στο διαγωνισμό του 1969!

Τι πρέπει ν' αλλάξει για να στέλνει η Ελλάδα και πάλι πετυχημένες συμμετοχές στη Γιουροβίζιον;

Γιατί τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές συμμετοχές στη Γιουροβίζιον έχουν παγιδευτεί σε θέσεις μπότομ10 (με αποκορύφωμα το 2016, οπότε το ελληνικό τραγούδι δεν προκρίθηκε καν στη βραδιά του τελικού), όταν λίγα χρόνια νωρίτερα είχαμε κάθε χρόνο σχεδόν εξασφαλισμένη μια θέση στο τοπ10; Κάπου κουραστήκαμε, κάπου επαναπαυτήκαμε και ξεμείναμε από ιδέες επιτρέποντας ν' αναδειχτούν μια σειρά από στρεβλές αντιλήψεις, που στην ουσία τροφοδοτούν έναν φαύλο κύκλο αποτυχιών και εσωστρέφειας. Αυτές είναι κάποιες σκέψεις μου για το τι μπορεί να φταίει και τι μπορεί ν' αλλάξει.

Γιουροβίζιον 2017: Σχολιάζοντας τα 26 τραγούδια του τελικού. Τι μας περιμένει το βράδυ αυτό...

Το έκανα πέρυσι, μου άρεσε, είχε επιτυχία, θα το κάνω και φέτος. Λίγο πριν ξεκινήσει ο 62ος διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον κάνω τη δική μου κριτική στα 26 τραγούδια που θ' απολαύσουμε - καλά μην το πάρετε αυτό και τοις μετρητοίς - την αποψινή βραδιά. Πρόκειται για ένα είδος pre-live blogging, που απευθύνεται στους τηλεθεατές της τελευταίας στιγμής και σε όσους γιουροφάν έχουν τόσο πολύ καμένο τον εγκέφαλό τους με ό,τι αφορά τη Γιουροβίζιον, ώστε διαβάζουν μετά μανίας οτιδήποτε την αφορά. Φυσικά τα σχόλια είναι υποκειμενικά και μπορείτε να διαφωνήσετε ελεύθερα με.. όλα και στο τέλος να ψηφίσετε το τραγούδι της αρεσκείας σας.

Πότε και πώς γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Ημέρα της Μητέρας στην Ελλάδα. Πότε μεταφέρθηκε στις 2 Φεβρουαρίου, πότε (αλλά και γιατί) τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου

Δύο είναι οι πιο δημοφιλείς μη θρησκευτικές και μη εθνικές γιορτές: η Γιορτή των Ερωτευμένων στις 14 Φεβρουαρίου και η Γιορτή της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Είναι τόσο δημοφιλείς, ώστε θεωρείται σχεδόν ιεροσυλία από ορισμένους το γεγονός ότι γιορτάζονται χωρίς να συνδέονται άμεσα με κάποια θρησκευτική γιορτή (της Ορθοδοξίας βεβαίως βεβαίως, αφού ζούμε στην Ελλάδα, όπου για μια μερίδα του πληθυσμού οτιδήποτε έρχεται στα καθ'ημάς από την Εσπερία είναι εξ ορισμού όχι μόνο αντεθνικό, αλλά και πολέμιο της ορθόδοξης πίστης). Ας αφήσουμε στην άκρη τους ερωτευμένους κι ας ασχοληθούμε με τη γιορτή της Μητέρας. Για πολλά χρόνια γιορταζόταν στις 2 Φεβρουαρίου, όμως η αλήθεια είναι ότι δεν ξεκίνησε να γιορτάζεται τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Όπως επίσης άγνωστο για πολλούς είναι το γεγονός ότι η πρωτοβουλία για μεταφορά της γιορτής τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου ανήκε σε δύο γνωστούς επιχειρηματίες του θεάτρου (ο ένας) και του κινηματογράφου (ο άλλος). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η πρώτη τηλεοπτική σειρά που γυρίζεται στη Γάζα και η δημιουργία αντιγράφου της Ιερουσαλήμ για τις ανάγκες των γυρισμάτων

Τα τελευταία χρόνια, η περίοδος του Ραμαζανιού δεν είναι για τους Μουσουλμάνους απλά μήνας νηστείας και προσευχής, αλλά και μια καλή ευκαιρία να απολαύσουν σαπουνόπερες στους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Συνήθως, προτιμούνται οι σειρές από την Τουρκία και την Αίγυπτο, που είναι και οι επιτυχημένες, όμως σε κάθε χώρα υπάρχουν και οι τοπικές παραγωγές. Φέτος, για πρώτη φορά θα προβληθεί και μια σειρά που αυτήν περίοδο γυρίζεται στη Λωρίδα της Γάζας, στο νότιο τμήμα της οποίας έχει στηθεί το ακριβές αντίγραφο της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ.

Αγαπημένα φαγητά, που οι Ιάπωνες μπορούν να τα απολαμβάνουν και σε περίεργες γεύσεις!

Οι Ιάπωνες είναι ένας ιδιαίτερος λαός, που ακολουθεί μεν τις τάσεις του δυτικού πολιτισμού, όμως πάντα προσδίδει σ' αυτές το δικό του, ξεχωριστό στίγμα. Αυτό φαίνεται στη μουσική, στη μόδα ή ακόμα και στο φαγητό. Ας εστιάσουμε στο τελευταίο. Οι αλυσίδες φαστ φουντ μια χαρά βασιλεύουν στις μεγάλες ιαπωνικές πόλεις, όμως αυτές δεν στέκονται μόνο στα κλασικά πιάτα, αλλά κάνουν και δικές τους, ιδιαίτερες προτάσεις είτε σε επίπεδο εξωτερικής εμφάνισης είτε και περιεχομένου. Σνακ δημοφιλή σ' όλον τον πλανήτη, κυκλοφορούν στην Ιαπωνία και σε γεύσεις, που δύσκολα θα μπορούσε να σκεφτεί και ο πιο προχωρημένος νους. Και βέβαια, δεν είναι απλά τα φαγητά του εμπορίου που διεκδικούν ιδιαίτερες πινελιές, αλλά οι Ιάπωνες έχουν ιδιαίτερες γευσιγνωστικές προτάσεις και σε απλά γεύματα που ετοιμάζουν στα σπίτια τους. Πάρτε μια ιδέα.

Το ανατριχιαστικό τραγούδι με το οποίο ξυπνούν και κοιμούνται οι κάτοικοι της Πιονγκγιάνγκ στη Βόρειο Κορέα

Το Σεπτέμβριο του 2008, ο Χέλμουτ Ουτενθάλερ ξεκίνησε από τη Βιέννη με το τρένο έχοντας ως προορισμό του τη Βόρειο Κορέα. Στο ταξίδι αυτό τον συνόδεψε στην πορεία κι ένας φίλος του, οι δε εμπειρίες τους τόσο από το μακρινό ταξίδι των 13000 χιλιομέτρων όσο και από την 36ωρη παραμονή και περιήγησή τους στο πιο μυστηριώδες κράτος του πλανήτη (και μάλιστα χωρίς να έχουν πάνω από το κεφάλι τους κάποιον από τους περιηγητές που φορτώνει το βορειοκορεατικό καθεστώς στους λιγοστούς ξένους τουρίστες) έχουν καταγραφεί στο πολύ ενδιαφέρον μπλογκ vienna-pyongyang.blogspot.gr/.

Τι συνέβη το Πάσχα του 1847, όταν ο αντισημιτισμός των Αθηναίων χτύπησε κόκκινο και γράφτηκε μια μαύρη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας (υπόθεση Πασίφικο)

Την άνοιξη του 1847, η οικονομική κατάσταση του ελληνικού κράτους δεν ήταν ιδιαίτερα ανθηρή και η κυβέρνηση Κωλέττη διερευνούσε την προοπτική σύναψης ενός εξωτερικού δανείου. Με σκοπό τη διεξαγωγή σχετικών διαπραγματεύσεων, άλλωστε, το Μάρτιο του 1847 βρέθηκε στην Αθήνα ο Γάλλος τραπεζίτης Ιάκωβος Μάγερ Ρότσιλντ. Κατά σύμπτωση, η επίσκεψη του Ρότσιλντ στην Αθήνα συνέπεσε με τον εορτασμό του Ορθόδοξου Πάσχα (23 Μαρτίου/4 Απριλίου 1847). Αυτή η σύμπτωση θα οδηγούσε σε μια μαύρη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ένα πρωτοφανές ξέσπασμα αντισημιτισμού, οι παρενέργειες του οποίου θα διαρκούσαν πολλά χρόνια και θα οδηγούσαν ακόμη και στο ναυτικό αποκλεισμό της χώρας.

11 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για τη Δομινικανή Δημοκρατία

Με αφορμή ένα τηλεπαιχνίδι, πολλοί Έλληνες έμαθαν ότι στην Καραϊβική θάλασσα υπάρχει κι ένα κράτος που ονομάζεται Δομινικανή Δημοκρατία. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι περισσότεροι νομίζουν ότι η χώρα λέγεται Άγιος Δομήνικος, όταν αυτή (στα ισπανικά Σάντο Ντομίνγκο) είναι απλά η ονομασία της πρωτεύουσας, αλλά κι αυτή ακόμα η γνώση είναι κατάκτηση για ένα λαό που νομίζει ότι αποτελεί το κέντρο του κόσμου και δεν πολυασχολείται με ό,τι συμβαίνει εκτός συνόρων - εκτός κι αν πρόκειται για αληθινούς ή φανταστικούς εχθρούς. Τέλος πάντων, επειδή είναι λίγα τα όσα γνωρίζουμε για τη μακρινή αυτή χώρα, την ιστορία της και την καθημερινότητα των κατοίκων της, επιχείρησα να συγκεντρώσω κάποιες μικρές, αλλά - εκτιμώ - ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Γιατί στην Ουρουγουάη δεν γιορτάζουν τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά την Εβδομάδα Τουρισμού

Γενικά, είναι παραδεκτό ότι η επιρροή της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στις χώρες της Λατινικής Αμερικής είναι πάρα πολύ μεγάλη, σαφώς μεγαλύτερη από ό,τι στα ευρωπαϊκά κράτη ή όπου αλλού στον πλανήτη. Ωστόσο, κάθε κανόνας έχει και την εξαίρεσή του, που στην περίπτωση της Λατινικής Αμερικής ονομάζεται Ουρουγουάη. Η μικρή αυτή χώρα, την ύπαρξη της οποίας οι περισσότεροι Έλληνες έμαθαν χάρη στις τηλεοπτικές "Σαβατογεννημένες", είναι το πιο "λαϊκό" κράτος του δυτικού κόσμου, σε σύγκριση με το οποίο ακόμη και η Γαλλία μοιάζει κάπως συντηρητική στα θέματα χωρισμού κράτους και εκκλησίας.

Η πρώτη ανύψωση και πτήση αερόστατου στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1890. Η πρώτη περιγραφή της Αθήνας από ψηλά

Το 1786, ο Αδαμάντιος Κοραής πληροφορούσε τον φίλο του Πρωτοψάλτη, για το "περίεργον" αλλά και "οφελείας άξιον μετά καιρόν" εύρημα των αδερφών Μογκολφιέρι, που δεν ήταν άλλο από το αερόστατο. Εκατόν τέσσερα χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 1890, το αερόστατο θα γινόταν για πρώτη φορά από κοντά αντικείμενο θαυμασμού από τους κατοίκους της Αθήνας, οι οποίοι για πρώτη φορά στην ζωή τους θα έβλεπαν ανύψωση της τόσο παλιάς αυτής εφεύρεσης. Ήταν η πρώτη ανύψωση αερόστατου στα όρια του ελληνικού κράτους και αυτό οφειλόταν στον Έντουαρντ Σπελτερίνι.

Όταν ο Γιάννης Γκιωνάκης κλέφτηκε με μια υποψήφια των ελληνικών καλλιστείων

Λέγεται ότι οι κωμικοί ηθοποιοί συνήθως έχουν μεγαλύτερη επιτυχία στις γυναίκες απ' ό,τι οι ζεν πρεμιέ. Ή έστω αυτό λεγόταν κυρίως για τους ηθοποιούς του '50 και του '60, όπως ο Χατζηχρήστος, ο Γκιωνάκης κ.ά. Ο Γκιωνάκης μάλιστα είχε πρωταγωνιστήσει και σε ένα μικρό ερωτικό σκανδαλάκι που γνώρισε αρκετή δημοσιότητα το καλοκαίρι του 1952, στην εκούσια απαγωγή ενός μοντέλου που μάλιστα είχε διεκδικήσει τον τίτλο της "Σταρ Ελλάς" λίγους μήνες νωρίτερα.

Ποια ήταν η νεαρή Γαριφαλιά, το κοριτσάκι που επέζησε της καταστροφής των Ψαρών από τους Τούρκους, βρέθηκε στην Αμερική και έγινε πρότυπο για τις νεαρές Αμερικανίδες στα μέσα του 19ου αιώνα μετά τον αναπάντεχο θάνατό της σε ηλικία 13 ετών;

Η καταστροφή των Ψαρών και η σχεδόν ολοκληρωτική εξόντωση του πληθυσμού του νησιού από τους Τούρκους τον Ιούνιο του 1824 ήταν ένα από τα πιο δραματικά γεγονότα της περιόδου της Ελληνικής Επανάστασης, που μάλιστα προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις σε Ευρώπη και Αμερική. Ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναπάντεχο σύμβολο της καταστροφής υπήρξε ένα μικρό κορίτσι, που αρχικά είχε αιχμαλωτιστεί από τους Τούρκους και οδηγήθηκε στη Σμύρνη προφανώς για πουληθεί ως σκλάβα. Εκεί αγοράστηκε από έναν Αμερικανό έμπορο και στη συνέχεια στάλθηκε με το πλοίο στη Βοστόνη, όπου υιοθετήθηκε από μια εύπορη αμερικανική οικογένεια, πιθανότατα την οικογένεια του έμπορου που την αγόρασε και της χάρισε την ελευθερία της. Οι αμερικανικές εφημερίδες της ονόμαζαν Garafilia Mohalbey ή Mohalbi. Προφανώς, όμως, το βαφτιστικό της όνομα ήταν Γαριφαλιά, ενώ δεν υπάρχει μεγάλη σιγουριά για το πώς ακριβώς προφερόταν το επίθετό της ούτε καν αν ήταν σωστά γραμμένο και δεν είχε γίνει κάποια παραφθορά (π.χ. το σωστό θα μπορούσε να είναι "Μιχάλμπεη" ή κάτι παρόμοιο).

Η ίδρυση και οι πρώτες δράσεις της Φιλικής Εταιρίας σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός ιδρυτικού της στελέχους, του Εμμανουήλ Ξάνθου

Πολλοί ήταν οι άνθρωποι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη γέννηση και την επιτυχία της επανάστασης του 1821, όμως αργότερα, μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους όχι απλά δεν τιμήθηκαν ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης για τη συμβολή τους, αλλά τέθηκαν στο περιθώριο. Κάποιοι έπεσαν θύματα φατριαστικής εκδίκησης, ενώ σε αμήχανη θέση βρέθηκαν όσοι δεν συμμετείχαν μεν σε μάχες, αλλά η συμβολή τους για το ξέσπασμα και την επιτυχία της επανάστασης ήταν αδιαμφισβήτητη και υπέρτατα σημαντική. Ο Εμμανουήλ Ξάνθος ανήκει στη δεύτερη αυτή κατηγορία. Δεν πήρε τα όπλα και δεν πολέμησε σε κάποια μάχη κατά των Τούρκων, όμως κανείς δεν μπορεί ν' αμφισβητήσει ότι όντας ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Φιλικής Εταιρίας, αλλά και χάρη στη γενικότερη κινητικότητα που επέδειξε για την επιτυχία του αγώνα σε πολιτικό επίπεδο, συνέβαλε στο μέγιστο δυνατό βαθμό να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, ώστε μετά να ιδρυθεί ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, ένα κράτος που δίσταζε ν' αναγνωρίσει τη συνεισφορά του Ξάνθου στον αγώνα.

Ιστορικά κείμενα: Η επιστολή της Μαντώς Μαυρογένους στον Όθωνα λίγους μήνες πριν το θάνατό της διεκδικώντας ίση οικονομική μεταχείριση με τους άνδρες αγωνιστές

Σε ποίημά του αφιερωμένο στη Μαντώ Μαυρογένους, ο Γάλλος ποιητής Λεόν Μπαρά έγραψε: «Η αρχαιότητα θα της αφιέρωνε ναούς για να διαιωνίσει το λαμπρό της παράδειγμα και θα την έβλεπε σαν μια θεότητα». Όμως η Μαντώ Μαυρογένους δεν έτυχε τόσο μεγάλων τιμών, όσο ζούσε. Στην περίπτωση της ίσχυσε αυτό που έγραψε ένας άλλος Γάλλος φιλέλληνας, ο αξιωματικός Μαξίμ Ρενμπώ αναφορικά με τη Μαντώ: «Η πιο αγνή αγάπη στην πατρίδα, γεμάτη αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια, χωρίς κανένα προσωπικό συμφέρον και χωρίς καμία μέριμνα για το προσωπικό της μέλλον». 

Ποιες ήταν οι προτιμήσεις των Ελλήνων τηλεθεατών πριν 20 χρόνια (Μάρτιος 1997);

Ο Μάρτιος του 2017 θα μείνει στην τηλεοπτική ιστορία ως ο μήνας της απόλυτης επικράτησης του Survivor. Μπορεί το κόνσεπτ να μην είναι καινούριο, η διάρκειά του να θυμίζει Μπεν Χουρ και να προβάλλεται ακόμη και πέντε φορές την εβδομάδα, όμως όχι μόνο δεν φαίνεται να έχει κουράσει, αλλά το μερίδιό του βαίνει συνεχώς αυξανόμενο. Αν πάλι γυρίζαμε το χρόνο πίσω μια εικοσαετία, το μακρινό 1997, όταν τα ριάλιτι παιχνίδια δεν διαφαίνονταν καν ως μακρινά ενδεχόμενα στον εγχώριο τηλεοπτικό ορίζοντα, τα προγράμματα των καναλιών κατακλύζονταν από ελληνικές σειρές, οι οποίες κέρδιζαν και την ψήφο εμπιστοσύνης των τηλεθεατών μαζί με τις μεταδόσεις των ευρωπαϊκών παιχνιδιών ελληνικών ομάδων σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, αλλά και το "Μπράβο Καλώς ήλθατε", όταν η Ρούλα Κορομηλά βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας της.

Ξένα τραγούδια εμπνευσμένα από μέρη της Ελλάδας

Η Ελλάδα δεν έχει εμπνεύσει μόνο συγγραφείς, ποιητές και ζωγράφους, αλλά και μουσικούς. Και καλά, για τους Έλληνες μουσικούς δεν τίθεται θέμα, αφού πολλοί είναι εκείνοι που εμπνέονται από το χώρο όπου ζουν και κινούνται. Υπάρχουν όμως και κάποια τραγούδια (είτε ορχηστρικά είτε με στίχους) που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είχαν ως πηγή έμπνευσης και σημείο αναφοράς την Ελλάδα ή κάποιο μέρος της χώρας μας. Κι αυτό φαίνεται ακόμη και στους τίτλους τους. Τα περισσότερα - αν όχι όλα - προσωπικά τα αγνοούσα. Δεν ξέρω εσείς...

Παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή; Ο τύπος που σαβουριάζει 4000 θερμίδες σ' ένα γεύμα την ημέρα και παραμένει φέτες

Τα λιγουρεύεστε; (πηγή: www.instagram.com/blake_201/)

Στις φωτογραφίες δίπλα βλέπετε τον Μπλέικ Χόρτον την ώρα του φαγητού. Ο Μπλέικ, 34 ετών με καταγωγή από το Πάραμους του Νιου Τζέρσεϊ, είναι ένας ακόμη Ίνστα σταρ, ένας τύπος δηλαδή την ύπαρξη του οποίου κανονικά θα γνώριζαν μόνο η οικογένεια και οι φίλοι του, αλλά χάρη στο Ίνσταγκραμ έχει αποκτήσει εκατοντάδες χιλιάδες "φίλους" (223.000 ακόλουθοι μέχρι την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές)!

Γιατί ο έγχρωμος "Μπακαλόγατος" μου άρεσε περισσότερο από τον ασπρόμαυρο

Πέρυσι η προβολή επιχρωματισμένης κόπιας της ταινίας "Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα" μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Άλλωστε, από παιδί ακόμα σκεφτόμουν τι καλά θα ήταν να μπορούσαμε με κάποιον τρόπο να βλέπαμε έγχρωμες τόσες και τόσες αγαπημένες ελληνικές ταινίες (θεωρητικά αυτό ισχύει και για τις κλασικές ασπρόμαυρες ξένες, τις οποίες όμως πολύ σπάνια βλέπουμε στην ελληνική τηλεόραση - ούτε καν στην κρατική!). Φέτος, ο έγχρωμος "Μπακαλόγατος" με ενθουσίασε ακόμη περισσότερο, ώστε ν' αναρωτιέμαι πλέον γιατί άργησαν τόσο πολύ να επιχρωματίσουν το φιλμ και γιατί δεν έχει γίνει επιχρωματισμός και σε άλλα ασπρόμαυρα φιλμ.

Ο βραβευμένος με Νόμπελ συγγραφέας Ράγιαρντ Κίπλινγκ και η εφεύρεση του γκολφ στον πάγο

Στην Ελλάδα πολλοί ακούν για ράγκμπι και βάζουν τα γέλια. Πού ν' ακούσουν και για ένα ελάχιστα έως καθόλου γνωστό άθλημα, όπως το γκολφ στον πάγο. Για να είμαστε ειλικρινείς, ακόμη και το γκολφ δεν θα γνωρίζαμε καλά καλά, αν δεν ήταν αγαπημένο χόμπι του πάλαι ποτέ πρωθυπουργού και προέδρου της δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, μιας και το γκολφ γενικά θεωρείται ένα αρκετά ελιτίστικο άθλημα για λίγους. 

Όσα δεν γνωρίζατε για τα πολύ πρώτα βήματα του ελληνικού ράγκμπι

Με αφορμή το τηλεοπτικό Survivor, πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το ράγκμπι, ένα άθλημα αρκετά δημοφιλές στις αγγλοσαξωνικές κυρίως χώρες (αλλά και σε Γαλλία, Ιταλία), άλλα εξαιρετικά άγνωστο στην Ελλάδα. Έπρεπε, λοιπόν, να αναβιώσει το Survivor και να συμμετάσχει σ' αυτό ένας μάνατζερ ράγκμπι, ο οποίος μπορεί να έχει δώσει πολλές αφορμές για τρελές τρολιές, όμως τουλάχιστον η ιδιότητα του μάνατζερ ή έστω του μέλους της Τεχνικής Επιτροπής της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ράγκμπι, όπως είναι το σωστό, αποτέλεσε μια λάθος αφορμή τρολαρίσματος (που ωστόσο "έπιασε" με τη δημιουργία μιας θεότρελης σελίδας στο facebook, που έγινε από τις αγαπημένες μου). Εγώ πάλι το έψαξα λίγο αλλιώς το θέμα ράγκμπι στην ελληνική επικράτεια και βρήκα κάποια ενδιαφέροντα μικρά, ιστορικά στοιχεία.

Το πρώτο θανατηφόρο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Ελλάδα το Μάρτιο του 1907. Η κόντρα των αυτοκινήτων ενός βουλευτή και ενός πρίγκιπα. Οι περιγραφές των αυτοπτών μαρτύρων. Πώς το θύμα σκοτώθηκε ακριβώς έξω από το σπίτι της φίλης της. Οι αντιδράσεις και η ατιμωρησία των υπευθύνων [plus εικόνες]

Ήταν Κυριακή, 4 Μαρτίου (π.η.), η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς του 1907. Ώρα 11 το πρωί. Το αυτοκίνητο του πρίγκιπα Ανδρέα (σ.σ. ο πατέρας του σημερινού δούκα του Εδιμβούργου, συζύγου της βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου) με τον ίδιο στη θέση του οδηγού και συνεπιβάτες τη σύζυγό του πριγκίπισσα Αλίκη και τον υπασπιστή του Μεταξά κατέβαινε τη λεωφόρο Συγγρού με κατεύθυνση το Παλαιό Φάληρο. Λίγα μέτρα πίσω του βρισκόταν το αυτοκίνητο του Νικόλαου Σιμόπουλου, βουλευτή Φθιώτιδας και γιου του υπουργού Οικονομικών Ανάργυρου Σιμόπουλου. Οκτώ ήταν όλα κι όλα τ' αυτοκίνητα που υπήρχαν στην Αθήνα το 1907 και εκείνη τη μέρα και ώρα τα δύο αυτά αυτοκίνητα ήταν τα μοναδικά που βρίσκονταν σε κίνηση. Είδαν λοιπόν τη λεωφόρο... τσιφλίκι τους και άρχισαν τις κόντρες. Μόλις το πριγκιπικό αμάξι πέρασε την Πύλη του Αδριανού και εισήλθε στη λεωφόρο Συγγρού, ο Σιμόπουλος γκάζωσε και το προσπέρασε. Ο πρίγκιπας Ανδρέας απάντησε αναπτύσσοντας κι αυτός ταχύτητα σ' έναν άτυπο αγώνα των δύο αυτοκίνητων, που θα είχε μοιραία κατάληξη το θανάσιμο τραυματισμός μιας νεαρής γυναίκας, το πρώτο θύμα μιας μακράς λίστας νεκρών που θυσιάζονται άδικα και άσκοπα στους τέσσερις τροχούς του αυτοκινήτου.

Οι πρώτες Ελληνίδες ηθοποιοί

Ποιες ήταν οι πρώτες Ελληνίδες που ασχολήθηκαν με το θέατρο; Ποια ήταν τα ονόματά τους και σε ποιες παραστάσεις εμφανίστηκαν; Πότε έγινε αυτό; Ποια ήταν η πρώτη Ελληνίδα που εμφανίστηκε σε αθηναϊκό θέατρο; Ποιες ήταν οι πρώτες επαγγελματίες ηθοποιοί, οι οποίες είχαν υπογράψει και συμβόλαια; Πώς αξιολογήθηκαν οι ερμηνείες τους από τον τύπο της εποχής; Ποιες ήταν όμως και οι δευτερο/τριτοαγωνίστριες, γυναίκες που μπορεί να μην ξεχώρισαν και να μην έγραψαν σημαντικές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου, όμως και μόνο η τόλμη τους ν' ανέβουν στη σκηνή αψηφώντας τα συντηρητικά ήθη της εποχής τους, που υποτιμούσε στον υπέρτατο βαθμό το επάγγελμα του ηθοποιού, αποτελεί γι' αυτές τίτλο τιμής και τις οφείλεται μια απλή έστω ονομαστική αναφορά. Εδώ θα διαβάσετε το πιο περιεκτικό αφιέρωμα που υπάρχει στο ίντερνετ αυτή τη στιγμή.
Σημαντικό: Αυτό το αφιέρωμα ήθελα να το είχα έτοιμο εχτές, που ήταν και η παγκόσμια μέρα της γυναίκας. Όμως ο όγκος του υλικού και των πληροφοριών, που είχα συγκεντρώσει, ήταν τόσο μεγάλος, ώστε μου πήρε περισσότερο χρόνο απ' ό,τι υπολόγιζα. Δεδομένων και άλλων εμπειριών μου, θα παρακαλούσα να μην αντιγράψετε το άρθρο αυτό στο ιστολόγιό σας (σίγουρα όχι, αν δεν έχετε πάρει την απαραίτητη άδεια από εμένα), γιατί είναι πολύ εύκολο το copy/paste ενός θέματος που θα μπορούσε να πάρει και τη μορφή ενός μίνι βιβλίου (ελπίζω να μην σας κουράσει η ανάγνωσή του!), όμως σκεφτείτε και το δικό μου κόπο που έψαξα και συγκέντρωσα όλες αυτές τις πληροφορίες. Σας ευχαριστώ!

Γιατί τα πάντα είναι ασπρόμαυρα;

Γιατί τα γιγαντιαία πάντα, αυτές οι ασπρόμαυρες αρκούδες που κατά κανόνα ζουν στην Κίνα, είναι τόσο δημοφιλή; Ίσως γιατί θεωρούνται γενικά άκακα με πολύ μικρό αριθμό καταγεγραμμένων επιθέσεων σε ανθρώπους (και πάντα ως άμυνα), ίσως πάλι γιατί μας συγκινεί η άρνησή τους να ζευγαρώσουν και ν' αναπαραχθούν σε συνθήκες αιχμαλωσίας (πλην εξαιρέσεων) ή το γεγονός ότι το είδος τους απειλείται με εξαφάνιση χωρίς να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη αιτία. Για άλλους πάλι, η συμπάθεια για τα ασπρόμαυρα πάντα συνδέεται και με τις αναμνήσεις της παιδικής τους ηλικίας και την τρυφερή σειρά κινουμένων σχεδίων "Τάο Τάο". Υπάρχει όμως ένα μυστήριο για τα συγκεκριμένα ζώα: γιατί είναι ασπρόμαυρα; 

8 συμβουλές για να οργανώσετε καλύτερα τις αποσκευές σας πριν φύγετε ταξίδι

Η άνοιξη έχει μπει κι αυτό σημαίνει ότι έχουμε περισσότερες ευκαιρίες για εκδρομούλες. Άλλωστε, δεν είναι απλά ο καλός καιρός, αλλά και μια σειρά από αργίες που καθιστούν την άνοιξη την καλύτερη εποχή για μικρές και σύντομες εξορμήσεις: η εθνική γιορτή, το Πάσχα, η πρωτομαγιά. Το πρόβλημα που πολλοί αντιμετωπίζουν, αφορά την οργάνωση της βαλίτσας τους. Πώς τακτοποιούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα πράγματά μας στον ταξιδιωτικό μας σάκο, ώστε να μην ταλαιπωρηθούμε στη συνέχεια; Ένα πολύ ενδιαφέρον και χρηστικό αφιέρωμα δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα thrillist.com, όπου μέλη του αμερικανικού στρατού δίνουν μια σειρά από βοηθητικές συμβουλές. (Οι αμερικανοί στρατιώτες και στρατιωτικοί ανάμεσα στ' άλλα εκπαιδεύονται και στην οργάνωση των αποσκευών τους. Γιατί; Ε, η απάντηση είναι εύκολη και δεν θέλει πολλή σκέψη...)

Ο υπέροχος χορός ενός παππού που έχει ξετρελάνει τους Ιταλούς

πηγή: facebook.com/alberto.forni.142

Συνέβη στην Μπολόνια της Ιταλίας στις 19 Φεβρουαρίου. Πολλοί περαστικοί μαζεύτηκαν για ν' απολαύσουν έναν μουσικό του δρόμου, που έπαιζε ντραμς. Ανάμεσα σ' αυτούς ήταν κι ένας παππούς. Δεν ξέρουμε τ' όνομα ούτε την ηλικία του, αλλά μοιάζει να είναι ένας άνδρας πολύ μεγάλης ηλικίας, κυριολεκτικά ο παππούς της διπλανής πόρτας με μια τραγιάσκα στο κεφάλι (συγγνώμη για την παρένθεση, αλλά μια τέτοια τραγιάσκα φορούσε συνέχεια κι ο ένας από τους παππούδες μου). Συνεπαρμένος από τη μουσική, ο υπέροχος αυτός παππούς της διπλανής πόρτας πλησίασε το χώρο, όπου βρισκόταν ο πλανόδιος ντράμερ, χορεύοντας. Πολλοί λένε ότι ίσως στα νιάτα του ήταν και ο ίδιος μουσικός, πιθανότατα ντράμερ! Όπως και να χει, ο χορός του ήταν καταπληκτικός, απόλυτα πιστός στο ρυθμό της μελωδίας! Τον είδε ένας δημοσιογράφος, που ήταν παρών στην πλατεία, και τον αποθανάτισε σ' ένα βιντεάκι, το οποίο ανέβασε στο facebook. Το δε βίντεο έγινε viral με 300.000 προβολές μέσα στις πρώτες πέντε μέρες. Όλη η Ιταλία μιλάει για τον καταπληκτικό, χορευταρά παππού από την Μπολόνια!

30 παροιμίες για το Μάρτιο

Ο Μάρτης είναι ένας ιδιαίτερος μήνας, κυρίως όσον αφορά τις καιρικές του συνθήκες. Είναι ένας μήνας που μπορεί τη μια μέρα να βάλουμε ακόμη και κοντομάνικο μπλουζάκι (ή έστω να πετάξουμε τα μπουφάν) και την άλλη να... χιονίσει! Καθώς τα παλιότερα χρόνια οι απίστευτες, πιθανές καιρικές μεταβολές του Μαρτίου επηρέαζαν πολύ τη δουλειά των γεωργών, πολλές είναι οι παροιμίες, λαϊκά αποφθέγματα που περιγράφουν τον τρίτο μήνα του χρόνου. Εδώ έχω συγκεντρώσει 30, από τις οποίες βέβαια κάποιες είναι τοπικές μικροπαραλλαγές των ίδιων φράσεων.

Shooting Stars: Ένα τραγούδι του 2009 από την Αυστραλία, που έγινε meme το 2017

Λέγεται "Shooting Stars", είναι ένα αρκετά απλό χάουζ ντίσκο τραγούδι, που τον τελευταίο μήνα (επτά και πλέον χρόνια από την εμπορική κυκλοφορία του ως single) έγινε meme συνοδεύοντας χιουμοριστικά βιντεάκια με πτώσεις. Έρχεται από τη μακρινή Αυστραλία. Αυτό από μόνο του θα αρκούσε για να χαρακτηριστεί μουσικό φαινόμενο, καθώς είναι ελάχιστα τα τραγούδια που παράγονται στην Αυστραλία για την τοπική αγορά και καταφέρνουν να γνωρίσουν διεθνή επιτυχία.

Οι Γιάννηδες που άνοιγαν τάφους και άρπαζαν κρεμμύδια από μάπες και ορλάνδους. (Ή αλλιώς η αργκό των Αθηναίων λωποδυτών πριν από 100 και πλέον χρόνια)

"Είναι κάποιοι Γιάννηδες πολύ τυχεροί, που την πέφτουν συνέχεια σε μάπες και κάνουν γερή μπάζα. Ένας φίλος Γιάννης ξάφρισε ένα λάχανο γεμάτο σεντόνια, παππούδες και παπλώματα, χωρίς ντον πάρει κανείς χαμπάρι. Ένας άλλος όμως, που βγήκε στη γύρα μ' έναν αβανταδόρο κι ένα ποντίκι κατέληξαν στο σκολειό, όταν προσπάθησαν να αρπάξουν την κρεμαστή ενός ορλάνδου, η οποία ήταν σχεδόν άδεια. Είχε μόνο ένα πετσί με δυο κούτσουρα. Κι εκεί που ετοιμάζονταν ν' ανοίξουν έναν τάφο δίπλα στην τσακιστή, ο ορλάνδος πρόλαβε και ειδοποίησε το δάσκαλο. Κρίμα τα κρεμμύδια και τα στενόχωρα που είχαν στις τσέπες τους από κάτι κορόιδα που είχαν πετύχει νωρίτερα".

Οι πεθερές στο "εδώλιο του κατηγορουμένου". Ποιες ήταν οι απόψεις ανθρώπων του πνεύματος για τις πεθερές με αφορμή τη δίκη της Κάστρου, η οποία κατηγορήθηκε ότι οργάνωσε τη δολοφονία του γαμπρού της, το Μάρτιο του 1932

γελοιογραφία που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Μπουκέτο το Μάρτιο του 1932

Το Μάρτιο του 1932 και ενώ στο Κακουργιοδικείο βρισκόταν σε εξέλιξη η δίκη των κατηγορουμένων για την αποτρόπαια δολοφονία του εργολάβου Δημήτρη Αθανασόπουλου, κεντρική φιγούρα και κύρια υπεύθυνη για το σχεδιασμό του εγκλήματος αναδεικνυόταν από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων η πεθερά του θύματος, Άρτεμις Κάστρου, γνωστής και με το χαρακτηρισμό "Κακούργα πεθερά", όπως ήταν ο τίτλος του τραγουδιού - τεράστιο σουξέ της εποχής - που ο Ιάκωβος Μοντανάρης εμπνεύστηκε από την τραγική εκείνη ιστορία. Το θέμα είναι ότι ο συνδυασμός των λέξεων "κακούργα" και "πεθερά" δεν εξαντλούταν μόνο στο πρόσωπο της Κάστρου, αλλά μεταξύ σοβαρού και αστείου όλες οι πεθερές είχαν μπει στο στόχαστρο, ενώ το περιοδικό Μπουκέτο τις έβαλε στο "εδώλιο του κατηγορουμένου" και απευθύνθηκε σε ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων ζητώντας τις δικές τους απόψεις για τις πεθερές. Φυσικά, δεν ήταν μια σοβαρή "δίκη", αλλά απλά ένα ανάλαφρο αφιέρωμα ενός λαϊκού περιοδικού, που έψαχνε πώς να γεμίσει τις σελίδες του. Και η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι πνευματικοί άνθρωποι ανταποκρίθηκαν με χιούμορ στο αφιέρωμα αυτό. Εδώ συγκέντρωσα τις πιο ενδιαφέρουσες απαντήσεις.

Ποια είναι η καταλληλότερη ηλικία για γάμο; Τι απαντήσεις έδωσαν άνθρωποι των γραμμάτων (μεταξύ αυτών και ο Παλαμάς) σε σχετικό αφιέρωμα εφημερίδας το Σεπτέμβριο του 1928

Το ερώτημα που έθεσε ο συντάκτης της εφημερίδας Η Ελληνική σε διανοούμενους της εποχής το Σεπτέμβριο του 1928 ήταν το ελάχιστο περίεργο: Σε ποια ηλικία πρέπει να παντρεύονται οι άνδρες και σε ποια οι γυναίκες; Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή η ερώτηση, που σήμερα μοιάζει τόσο αδιάφορη και άτοπη, εξέφραζε την κοινωνική αλλαγή που είχε συντελεστεί με τη μετατροπή της Αθήνας σε μια μεγαλούπολη, που ελάχιστα κοινά είχε με την ελληνική επαρχία της εποχής εκείνης (αλλά και των επόμενων δεκαετιών). Το ενδιαφέρον πάντως είναι ότι σχεδόν όλοι όσοι ρωτήθηκαν,  ανάμεσα σ' αυτούς και ο εσωστρεφής Κωστής Παλαμάς, έδωσαν μια κάποια απάντηση ακόμη κι αν θεωρούσαν το ερώτημα πρακτικά άκυρο (που όντως ήταν), ενώ σήμερα δύσκολα θα φανταζόμασταν κάποιον διανοούμενο να έμπαινε στον κόπο να κάνει το παραμικρό σχόλιο. Έχω επιλέξει ορισμένες από τις απαντήσεις, αυτές των πιο γνωστών - μέχρι και σήμερα - προσώπων, όπως και κάποιες άλλες που είχαν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. (Εφόσον πρόκειται περί απόψεων και όχι γραπτών ντοκουμέντων, γίνεται προσαρμογή στη σημερινή ορθογραφία, πλην μιας εξαίρεσης για πρακτικούς λόγους)

Ποιες είναι οι Κατάρσιανς και ποιο είναι το πρωτότυπο web ριάλιτι στο οποίο πρωταγωνιστούν

Οι καλές και έξυπνες ιδέες αξίζει να διαδίδονται και να βρίσκουν μιμητές ή ακόμη και να βελτιώνονται. Ένα παράδειγμα καλής και πάνω απ' όλα πρωτότυπης ιδέας που θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στη χώρα μας, είναι η πρωτοβουλία ενός γατοφιλικού σωματείου από την Ισλανδία, που σε συνεργασία με έναν ενημερωτικό ιστότοπο της χώρας παράγουν μια διαδικτυακή σειρά, ένα ριάλιτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα με πρωταγωνιστές τέσσερα μικρά γατάκια. Ο δε τίτλος του προγράμματος, "Keeping up with the Kattarshians", είναι εμφανώς επηρεασμένος από το πιο γνωστό ριάλιτι των τελευταίων χρόνων, που παρακολουθεί την ζωή της Κιμ Καρντάσιαν και των άλλων μελών της πιο διάσημης - άνευ πραγματικού λόγου και πραγματικής αιτίας - οικογένειας της αμερικανικής σόουμπιζ την τελευταία δεκαετία. Αυτή είναι ίσως η πιο χρήσιμη ιδέα που άντλησε την έμπνευσή της από την ζωή των αδερφών Καρντάσιανς, χωρίς φυσικά εκείνες να το επιδιώξουν καν.

This Is Us: Η πιο ανθρώπινη σειρά της αμερικανικής τηλεόρασης τα τελευταία χρόνια

Μια από τις αμερικάνικες σειρές που ξεχώρισαν στην τηλεοπτική σεζόν 2016-17 είναι το This Is Us, μια καλοστημένη τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά σειρά, ιδιαίτερη από πολλές απόψεις, που θα την περιγράφαμε ως μια οικογενειακή - παρότι απευθύνεται κυρίως σε ενήλικες - δραματοκωμωδία (το περίφημο dramedy, που κερδίζει ολοένα περισσότερο έδαφος στην αμερικανική tv ως πιο ρεαλιστικό, αφού τι άλλο είναι η ζωή από μια διαρκής εναλλαγή χαριτωμένων και δυσάρεστων στιγμών). Ο τίτλος δεν είναι σχηματικός, αλλά εξαιρετικά εύστοχος: "Αυτοί είμαστε εμείς", άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που αντιμετωπίζουν τις ίδιες προκλήσεις με τον καθένα από μας, χωρίς φυσικά να ξεφεύγουν κάποια στοιχεία υπερβολής, που είναι αναπόφευκτα όταν μιλάμε για μια σειρά πολλών επεισοδίων, που μάλιστα θα συνεχιστεί για τουλάχιστον δύο ακόμη σεζόν.

Από την ερωτική επιστολογραφία σπουδαίων ανθρώπων του παγκόσμιου πνεύματος

Μια φορά κι έναν καιρό, πριν εφευρεθεί το τηλέφωνο, οι άνθρωποι επικοινωνούσαν μεταξύ τους με επιστολές. Ένα ξεχωριστό είδος επιστολών ήταν τα ερωτικά ραβασάκια, μηνύματα που αντάλλασσαν οι ερωτευμένοι μεταξύ  τους για να κάνουν ερωτικές εξομολογήσεις και να εκφράσουν γενικότερα τα συναισθήματά τους. Εδώ που τα λέμε, βέβαια, ας μην χρεώνουμε απλά στο τηλέφωνο αυτήν την αλλαγή νοοτροπίας ως προς τον τρόπο επικοινωνίας, κάτι όχι απαραίτητα κακό σε τελική ανάλυση, αφού το ίντερνετ και η δυνατότητα αποστολής ολόκληρων κατεβατών σε μηδενικό χρόνο δεν αντέστρεψε την τάση ούτε συνέβαλε στην αναγέννηση της ερωτικής επιστολογραφίας. Απλά οι άνθρωποι εκφραζόμαστε αλλιώς.

Πώς ο "Έλληνας" έγινε συνώνυμος του "Χαρτοκλέφτη" στη Γαλλία το 18ο αιώνα

Ένας Έλληνας τυχοδιώκτης, κατάφερε να μετατρέψει τη λέξη "Έλληνας" (μιλώντας για το γαλλικό "grec") συνώνυμο του χαρτοκλέφτη στη Γαλλία τουλάχιστον μέχρι τα χρόνια της γαλλικής επανάστασης. Τόλμησε να επιδείξει τις χαρτοκλεφτικές του ικανότητες ακόμη και μέσα στη βασιλική αυλή, έβγαλε εκατομμύρια, αλλά στο τέλος δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός, η αλήθεια αποκαλύφθηκε και ο ίδιος τιμωρήθηκε αυστηρά. Αυτή είναι η αξιοπερίεργη ιστορία του.

Ποια ήταν η αγγαρεία που αρνούνταν να κάνουν οι Έλληνες των πρώτων χρόνων του ελληνικού κράτους και την έκαναν γι' αυτούς οι Μαλτέζοι

Η ταύτιση της Φιλιππινέζας με την παραδουλεύτρα και του Αλβανού με τον χαμάλη, τον άνθρωπο που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας όσες δουλειές σνομπάρουν οι - και καλά καλύτεροι - Ελληναράδες, αποτελούν δύο από τα στίγματα της σύγχρονης Ελλάδας, που φανερώνουν ότι οι Έλληνες είμαστε περισσότερο ρατσιστές απ' όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Ωστόσο αυτή η τάση να χρησιμοποιούμε τους ξένους για δουλειές που θεωρούμε κατώτερες και συνηθίζουμε να τις αποφεύγουμε ακόμη και σε περίοδο βαριάς οικονομικής κρίσης (πλην εξαιρέσεων φυσικά, μιας και τίποτα δεν είναι απόλυτο σ' αυτήν την ζωή), δεν είναι τόσο καινούριο φαινόμενο, αλλά κάτι αντίστοιχο παρατηρούταν ακόμη και στα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους και πιο συγκεκριμένα στο πιο αναπτυγμένο μέρος του, το Ναύπλιο, την περίοδο που ήταν η πρωτεύουσα. Μόνο που τότε δεν υπήρχαν Αλβανοί για όλες τις δουλειές, αλλά Μαλτέζοι!

Το πρώτο θανατηφόρο τροχαίο (από άμαξα), που καταγράφηκε στον αθηναϊκό τύπο το Φεβρουάριο του 1870. Ο νεκρός ήταν από τα επιφανέστερα πρόσωπα της εποχής

Το πρώτο θανατηφόρο τροχαίο (ή καροδρομικό δυστύχημα κατά τη γλώσσα της εποχής) που απασχόλησε τον αθηναϊκό τύπο, σημειώθηκε μεταξύ 11 το πρωί και 1 το μεσημέρι της 31ης Ιανουαρίου 1870 (π.η. ή 12 Φεβρουαρίου σύμφωνα με το σημερινό, που άλλωστε το ακολουθούσαν ήδη από τότε οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες). Θύμα ήταν ο έφορος της Εθνικής Βιβλιοθήκης Μιχαήλ Γ. Σχινάς, από τα επιφανή πρόσωπα της αθηναϊκής κοινωνίας, ο οποίος κατά το παρελθόν είχε διατελέσει βουλευτής και διπλωμάτης. Γι' αυτό άλλωστε ασχολήθηκαν οι εφημερίδες με το τραγικό περιστατικό εξ αιτίας του οποίου ο Σχινάς έχασε την ζωή του, εστιάζοντας κυρίως στο πρόσωπο του νεκρού και τις ευθύνες για το δυστύχημα.

Είναι αυτό το τραγούδι που κάνει τα μωρά πραγματικά χαρούμενα;

Δυο ερευνητές, ο Κάσπαρ Άντιμαν (λέκτορα στο πανεπιστήμιο Γκόλντσμιθς του Λονδίνου) και η Λόρεν Στιούαρτ (ψυχολόγος ειδικευμένη σε θέματα μουσικής) ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας μια ομολογουμένως πρωτότυπη αποστολή. Κλήθηκαν να συμβάλλουν με τις θεωρητικές τους γνώσεις στη δημιουργία ενός τραγουδιού, που θα είναι "επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι θα κάνει τα μωρά χαρούμενα". Το κατάφεραν;

Πώς θα μπορούσε να είναι το ιδανικό μουσικό τάλεντ σόου;

Δεν ξέρω πόσο καυτό θέμα είναι τα μουσικά τάλεντ σόου σε μια εποχή, που η ελληνική τηλεόραση έχει παραγεμίσει με τόσο πολλές - υπερβολικά πολλές! - σχετικές εκπομπές. Ειδικός δεν είμαι, αλλά ένας απλός τηλεθεατής, που έχει άποψη όχι για το ποιο από τα τάλεντ σόου που βλέπουμε, είναι και το καλύτερο, αλλά για το πώς θα μπορούσε να είναι ένα ιδανικό τάλεντ σόου, τι θα κρατούσε και τι θα συνδύαζε απ' όσα βλέπουμε ήδη στις τηλεοράσεις μας και τι καινούριο θα μπορούσε να προτείνει.

Γιατί οι Γάλλοι συνηθίζουν να τρώνε κρέπες στις 2 Φεβρουαρίου;

Στις 2 Φεβρουαρίου, η εκκλησία γιορτάζει την Υπαπαντή, δηλαδή την εμφάνιση του Ιησού στο ναό σαράντα μέρες μετά τη γέννησή του, όπως γινόταν με όλα τα πρωτότοκα αγόρια σύμφωνα με το νόμο του Μωυσή. Η γιορτή αυτή δεν είναι μόνο ελληνική ή ορθόδοξη υπόθεση, αλλά γιορτάζεται και στις δυτικές εκκλησίες. Στη Γαλλία μάλιστα η μέρα αυτή, που στα γαλλικά ονομάζεται La Chandeleur, είναι συνδεδεμένη μ' ένα εξαιρετικά γευστικό έθιμο, καθώς οι Γάλλοι συνηθίζουν να τη γιορτάζουν τρώγοντας κρέπες - όχι όλη μέρα, αλλά το βράδυ!

Οι ανατολικοευρωπαίοι ξαναθυμούνται (και κριτικάρουν) τα χρόνια του Κομμουνισμού μέσα από κινηματογραφικά μιούζικαλ!

Αν και ζούμε στην εποχή του "La la land", η αλήθεια είναι ότι τα κινηματογραφικά μιούζικαλ περνούν κρίση και γυρίζονται με το σταγονόμετρο. Μέχρι το "La la land", αποτελούσε ένα μάλλον ξεχασμένο είδος και δεν ξέρουμε πόσο εύκολα αυτό θ' αλλάξει στο άμεσο μέλλον. Ωστόσο, σε ορισμένες πρώην κομμουνιστικές χώρες, τα μιούζικαλ αποτελούν ένα πρωτότυπο μέσο επιστροφής στα χρόνια του κομμουνισμού συνδυάζοντας από τη μια τη σάτιρα των κακώς κειμένων της περιόδου εκείνης κι από την άλλη μια ανθρώπινη νοσταλγία για το παρελθόν με σημείο αναφοράς τη μουσική. Πώς σας φαίνεται ο συνδυασμός;

"Μπλα μπλα μπλα", "Λα λα λα", "Μπαμ μπαμ" και "Ντινγκ Ντονγκ Ντονγκ". Ξένα τραγούδια με εφευρετικά απλοϊκούς τίτλους

Η γλώσσα της μουσικής είναι παγκόσμια και δεν γνωρίζει σύνορα. Πολλές φορές δεν γνωρίζει σύνορα και η κακή προφορά των αγγλικών, που είναι η δημοφιλέστερη γλώσσα όσων φιλοδοξούν σε μια διεθνή καριέρα. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που ένας εξαιρετικά αφελής στίχος, ειδικά αν συνοδεύεται από έναν εξαιρετικά αφελή και απλό - σε βαθμό απλοϊκότητας - τίτλο, βοηθάει σημαντικά την επιτυχία ενός τραγουδιού. Εκεί στην αλλαγή της χιλιετίας (λίγο πριν λίγο μετά) πολλά ευρωπαϊκά συγκροτήματα ή μεμονωμένοι τραγουδιστές προσπάθησαν να σπάσουν τους γλωσσικούς φραγμούς ή απλά να εντυπωσιάσουν (με μια αμφιλεγόμενη αίσθηση περί εντυπωσιασμού) παρουσιάζοντας κατά κύριο λόγο απλοϊκά τραγούδια με γελοίους τίτλους. Σε κάποιες περιπτώσεις το γελοίο του τίτλου ήταν αντιπροσωπευτικό του περιεχομένου, άλλες πάλι φορές ήταν απλά μια ατυχέστατη επιλογή. Ας πρόσεχαν! {Προσοχή: όσοι ψάχνετε ποιοτική ξένη μουσική υψηλού επιπέδου, αυτό το αφιέρωμα δεν είναι για εσάς)

Πόσο yolo μπορούμε να είμαστε, όταν φωτογραφιζόμαστε σ' ένα μνημείο αφιερωμένο στη μνήμη του Ολοκαυτώματος; Η απάντηση ενός Ισραηλινού καλλιτέχνη [εικόνες]

Yolocaust ονομάζεται η πρωτοβουλία του Ισραηλινού σατιρικού καλλιτέχνη και συγγραφέα Σαχάκ Σαπίρα, ο οποίος επιχειρεί να μας προβληματίσει σε σχέση μ' ένα θέμα, που μπορεί να μην είναι κρίσιμο για την καθημερινότητά μας, όμως συνδέεται στενότατα με την ιστορική μνήμη, η οποία είναι κρίσιμη προϋπόθεση, ώστε να μην επαναλάβει η ανθρωπότητα τα λάθη και τις τραγωδίες του παρελθόντος, όπως ήταν το φρικτό έγκλημα του ολοκαυτώματος.

Η περιγραφή ενός γάμου (με κακό τέλος) μεταξύ δύο ανδρών στη Ρώμη το 16ο αιώνα

Μέχρι το 1563, στη δυτική Ευρώπη οι γαμήλιες τελετές ήταν μια περισσότερο αστική παρά εκκλησιαστική υπόθεση. Αρκούσε η ελεύθερη ανταλλαγή όρκων μεταξύ των δύο συζύγων και η υπογραφή ενός συμβολαίου μεταβίβασης περιουσίας (από τη νύφη στο γαμπρό) ενώπιον του συμβολαιογράφου. Ωστόσο, το 1563, η Σύνοδος του Τρέντο, η οποία συγκλήθηκε το 1545 με σκοπό να ανασυγκροτήσει τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, το κύρος της οποίας βρισκόταν υπό αμφισβήτηση (Θρησκευτική Μεταρρύθμιση), ανάμεσα στ' άλλα αποφάσισε ότι οι γάμοι θα έπρεπε πλέον να τελούν αποκλειστικά σ' έναν ιερό ναό από εξουσιοδοτημένο ιερέα με την παρουσία μαρτύρων και με την τήρηση κανόνων δημοσιότητας. 

Η Τζένιφερ έπεσε θύμα cyber bulling εξαιτίας μιας άτυχης στιγμής, που έγινε διαδυκτιακό meme. Αυτή είναι η απάντηση και το μήνυμά της σε όλους μας

H Jennifer Knapp Wilkinson έγινε διάσημη, όταν μια φωτογραφία της να πέφτει από το αμαξίδιό της μέσα στο σουπερμάρκετ (είναι η φωτογραφία που βλέπετε πιο πάνω) έγινε viral και στη συνέχεια δημοφιλές ιντερνετικό meme, συνοδευόμενο από χλευαστικά σχόλια, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπονοούσαν (και στοχοποιούσαν) το σωματικός της βάρος. Η γυναίκα αυτή πάσχει από παχυσαρκία, που είναι, όπως η ίδια παραδέχεται, αποτέλεσμα ψυχικών διαταραχών (κατάθλιψη, μετατραυματικό στρες και διαταραχή προσωπικότητας) σε συνδυασμό μ' ένα σοβαρό και σπάνιο πρόβλημα στη σπονδυλική της στήλη, από μια παραλλαγή του οποίου έπασχαν και οι δυο γονείς της, ενώ είναι εξαιρετικά πιθανό να το κληρονομήσουν και τα παιδιά της. Επί χρόνια η φωτογραφία της κάνει το γύρο του διαδικτύου, πάντα με παραλλαγές αφόρητα κοροϊδευτικών σχολίων, τα οποία φυσικά έχει διαβάσει πολλές φορές και η ίδια. Πριν μερικές εβδομάδες, η Τζένιφερ βρήκε το θάρρος και απαντώντας σε μια ερώτηση για τα δικά της 15 λεπτά δημοσιότητας (στην ιστοσελίδα Quora), όχι απλά έδωσε την εξήγηση του τι πραγματικά συνέβη τη στιγμή εκείνη του ατυχούς περιστατικού της φωτογραφίας, αλλά περνάει και το δικό της έντονο μήνυμα κατά του διαδικτυακού μπούλινγκ, του οποίου η ίδια έχει υπάρξει θύμα.

Πώς τον Ιανουάριο του 1849 οι Έλληνες έμαθαν για τον "πυρετό του χρυσού" στην περιοχή της Καλιφόρνια. Τα σχόλια αθηναϊκής εφημερίδας και η πρώτη επίσημη έκθεση μετά την αυτοψία του αμερικανού στρατηγού Μέισον

Ήταν Ιανουάριος του 1849, όταν οι αναγνώστες της εφημερίδας Αιών διάβαζαν στα φύλλα της 19ης και της 22ας Ιανουαρίου (π.η.) αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με την εύρεση τεράστιας ποσότητας χρυσού στην περιοχή της Καλιφόρνιας. Μάλιστα, η εφημερίδα δημοσίευσε ολόκληρη την έκθεση που είχε συντάξει ο - νεοδιορισμένος ως στρατιωτικός διοικητής της Καλιφόρνια μετά το τέλος του πολέμου με το Μεξικό και την επικράτηση των Αμερικανών - στρατηγός Ρίτσαρντ Μέισον με αποδέκτη την κεντρική αμερικανική κυβέρνηση. Στην επιστολή του, ο Μέισον περιέγραφε την εικόνα που ο ίδιος αντίκρισε, τον παροξυσμό που είχε καταλάβει τους κατοίκους της γύρω περιοχής (και όχι μόνο), οι οποίοι παράτησαν τις δουλειές τους και επιδίδοντας στο κυνήγι του χρυσού, ενώ έδινε λεπτομέρειες και από τη διαδικασία εξαγωγής του χρυσού από την άμμο στις όχθες των ποταμών.

Το πρώτο επίσημο δείπνο των Ελλήνων χορτοφάγων τον Ιανουάριο του 1907 και τα ειρωνικά σχόλια των εφημερίδων

Αν αναζητούσαμε τους πρώτους χορτοφάγους στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους, θα έπρεπε ν' αναφέρουμε κάποιον Τζάθα, ο οποίος - σε απροσδιόριστο χρόνο - είχε ιδρύσει σύλλογο υπέρ της... φυτοφαγίας (όπως οι προπαππούδες και οι προγιαγιάδες μας αποκαλούσαν τη χορτοφαγία), ενώ παράλληλα εξέδιδε φυλλάδια κατά της κρεοφαγίας υποστηρίζοντας ότι ο άνθρωπος είναι χορτοφάγος από τη φύση του και ότι όλες οι ασθένειες προέρχονταν από την κατανάλωση κρέατος.

Το πρώτο σωματείο γυμνιστών που ιδρύθηκε στην Ελλάδα

Ακόμη και σήμερα, ο γυμνισμός αποτελεί έναν μάλλον παρεξηγημένο τρόπο ζωής, που έχουν επιλέξει να ακολουθούν πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη (κυρίως βέβαια στις δυτικές κοινωνίες), χωρίς όμως να αποτελούν την πλειοψηφία. Φαντάζεστε βέβαια πόσο πολύ πιο παρεξηγημένοι ήταν οι γυμνιστές εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '30, όταν άρχισε να εξαπλώνεται στην Ευρώπη και μέσω Γαλλίας και Γερμανίας να έρχεται ο γυμνισμός και στην Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε ότι το 1930 γυρίστηκε και η πρώτη ευρωπαϊκή ταινία που περιείχε σκηνές γυμνού και αυτή δεν ήταν άλλη από την ελληνική ταινία "Δάφνης και Χλόη" σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου. Την ίδια περίοδο άλλωστε (1931) έκανε την εμφάνισή της και η πρώτη απόπειρα οργάνωσης των Ελλήνων γυμνιστών με την ίδρυση σχετικού σωματείου.

"Οι λίθοι και ο σίδηρος να διαλυθούν, αλλά αυτοί να μην διαλυθούν". Ένας αφορισμός του 1837 γραμμένος στα ελληνικά και τα αρβανίτικα!

Σύμφωνα με τον ΝΔ Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, που συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Β΄ στην Κωνσταντινούπολη το έτος 692, απαγορεύεται σε δύο αδέρφια να παντρευτούν δύο αδερφές. Όποιος προλάβει, πρόλαβε, καθώς το κώλυμα είναι γενικό και δεν υπάρχει καμία δυνατότητα παράκαμψης - ούτε αν οι δύο γάμοι τελεστούν ταυτόχρονα! Η μη τήρηση της απαγόρευσης αυτής αποτελεί λόγο αφορισμού. Και ενώ δεν γνωρίζω αν σήμερα η Εκκλησία της Ελλάδας καταφεύγει γενικότερα στη λύση των επίσημων αφορισμών όσων μελών της δεν τηρούν τους κανόνες της, κάποτε δεν το είχε σε τίποτα να εκδίδει αφορισμούς και μάλιστα όχι μόνο στην ελληνική γλώσσα, αλλά και στο αρβανίτικο ιδίωμα!
Παραθέτω το κείμενο του αφορισμού ενός ζευγαριού που παντρεύτηκε παρά το γεγονός ότι τα αδέρφια τους είχαν ήδη συνάψει γάμο, άρα θεωρούνταν συγγενείς εξ αγχιστείας σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας. Ο αφορισμός αυτός χρονολογείται στο μακρινό 1837 και υπογράφεται από τον Μητροπολίτη Αθηνών. Πρωταγωνιστής της ιστορίας ήταν ένας "λόγιος ανήρ", που όμως δεν κατονομαζόταν, ενώ γι' αυτόν γνωρίζουμε μονάχα ότι ήταν υπάλληλος του κόμη Άρμανσμπεργκ
Το κείμενο έχει πολλαπλό ενδιαφέρον. Κατά πρώτο λόγο μας δίνεται η ευκαιρία να διαβάσουμε το περιεχόμενο ενός αφορισμού: πώς συντάσσεται το έγγραφο, σε ποιους απευθύνεται (όχι μόνο στους άμεσα "αμαρτωλούς" εν προκειμένω) και τι κατάρες περιέχει. Έπειτα, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, ο συγκεκριμένος αφορισμός, που ιστορικά ανάγεται στα πρώτα χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, συντάχθηκε όχι μόνο στην ελληνική γλώσσα, αλλά και στα αρβανίτικα, που ήταν ένα μείγμα λίγων ελληνικών με μεγάλες δόσεις αλβανικών. Προφανώς κάποιο ή κάποια από τα πρόσωπα της ιστορίας είχαν αρβανίτικη καταγωγή, είναι όμως εντυπωσιακό ότι η αρβανίτικη γλώσσα χρησιμοποιείται ελεύθερα σ' ένα επίσημο εκκλησιαστικό κείμενο!

Αυτό ήταν το κείμενο του αφορισμού στα ελληνικά:
ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ
Ιερείς και πάντες υμείς, ευλογημένοι Χριστιανοί, να έχητε την ευλογίαν και την αγάπην του Κυρίου ημών παντοκράτορος.
Λέγω υμίν - κατά μήνα Ιούλιον του έτους 1837 - ότι υπάλληλος τις του Άρμεσνπεργ, λόγιος ανήρ, απήγαγεν εξ έρωτος την αδελφήν της συζύγου του αδελφού του - τουτέστι δύο αδελφοί συνεζεύχθησαν δύο αδελφάς - έφυγε λάθρα, απελθών έξω των Αθηνών, και, στεφανωθείς, επανήλθεν εις τας Αθήνας ως καλός γαμβρός και σύγγαμβρος του αδελφού του. Εκραύγαζεν ο κόσμος, έκλαιον ο πατήρ και η μήτηρ του και πάντες οι συγγενείς αυτού, συνήχθησαν ιερείς και προέτρεψαν αυτούς να χωρισθώσιν, αλλ' αυτοί ουδένα ήκουσαν.
Αυτοί όμως, επειδή ετόλμησαν και διέπραξαν το κακόν, από τούδε και εις το εξής έστωσαν αφωρισμένοι, αποχωρισμένοι πάντων των άλλων ορθοδόξων Χριστιανών και εστιγματισμένοι· έστωσαν εις το εξής αφωρισμένοι αυτοί τε και πάντες οι παρακινήσαντες και συνδράμοντες εις ταύτην την παράνομον πράξιν, αφωρισμένοι δ' έστωσαν και οι γόνοι αυτών.
Αποκεκηρυγμένος έστω ο γάμος αυτών ως παράνομος και ως κακή πράξις, επειδή η Εκκλησία των Χριστιανών θεωρεί αφωρισμένους τους παρά τον νόμον συζευχθέντας ως και τους βοηθήσαντας, διότι κατεπάτησαν τ' άγια μυστήρια και τους κανόνας της εκκλησίας ημών, προσέτι δε και τον στεφανώσαντα αυτούς ιερέα αφωρισμένον θεωρεί.
Τοιούτοι άνθρωποι έστωσαν ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον να μη διαλυθή το σώμα των. Οι λίθοι και ο σίδηρος να διαλυθώσιν, αλλ' αυτοί να μη διαλυθώσι. Ν' ανοίξη η γη να τους καταπίη, να κληρονομήσωσι την λώβαν και την λέπραν των Ιουδαίων και την αγχόνην του Ιούδα, όστις εσταύρωσε τον Χριστόν. Να έχωσι την κατάραν του Χριστού, της Παναγίας και πάντων των αγίων της ημετέρας εκκλησίας.
Ο παρών αφορισμός εξεδόθη εν Αθήναις τη 8  Ιουλίου του έτους 1837.
Ο Μητροπολίτης Αθηνών

... Και εδώ στα αρβανίτικα! (Επειδή μου φαίνεται δύσκολο να αποφύγω κάποια χοντρά λάθη αντιγράφοντας ένα ολόκληρο κατεβατό από μια γλώσσα με την οποία δεν έχω καμία εξοικείωση κι επειδή υπάρχουν κάποια "ι" που έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής, παραθέτω το κείμενο από το δημοσίευμα της εφημερίδας Ραμπαγάς το Δεκέμβριο του 1883, απ' όπου και αλίευσα το θέμα)

Τα 5 πιο εντυπωσιακά αυτοκίνητα του 2016

Είναι αυτοκίνητα που ο μέσος Έλληνας δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να τα αγοράσει. Ούτε κι εγώ φυσικά έχω αυτήν τη δυνατότητα. Είναι όμως εντυπωσιακά ως εικόνες και με αυτό το κριτήριο κρίνονται, χωρίς να μπαίνω σε τεχνικά ζητήματα. Δεν τα ξεχωρίζω γιατί είναι απαραίτητα τα καλύτερα νέα αυτοκίνητα που παρουσιάστηκαν το 2016, αλλά είναι τα πιο εντυπωσιακά. Έχουν ωραίο περιτύλιγμα (αν προτιμάτε), αλλά δείχνουν και την τάση του μέλλοντος, αυτοκίνητα "διαστημικά" που αποτελούν πηγή έμπνευσης. Και όταν λείπουν τα λεφτά, καλό είναι τουλάχιστον να υπάρχει λίγη έμπνευση...

Τέσσερα ποιήματα για το χιόνι

Ποιήματα ψυχαναλυτικά, ρομαντικά, εσωστρεφή, χιουμοριστικά. Τέσσερα ποιήματα από τρεις καταξιωμένους Έλληνες ποιητές (Μυρτιώτισσα, Κωστής Παλαμάς και Γεώργιος Σουρής), που εκφράζουν τα διαφορετικά συναισθήματά τους (και στην περίπτωση του Παλαμά σε διαφορετικές εποχές ωριμότητας του ποιητικού του ταλέντου) με αφορμή το χιόνι, αυτό το μετεωρολογικό φαινόμενο που σπάνια κάνει αισθητή την εμφάνισή του στην Ελλάδα, όμως δύσκολα αφήνει κάποιον ασυγκίνητο, μικρό ή μεγάλο. Μέρες που είναι, ας απολαύσουμε το χιόνι που ασπρίζει τα πάντα γύρω μας, προσεγγίζοντάς το μέσα από τις διαφορετικές ματιές αγαπημένων ποιητών. Ποιο ποίημα σας εκφράζει περισσότερο;

Γιγάντια γλυπτά κατασκευασμένα από χιόνι! [εικόνες]

Η τελευταία δημιουργία των αδελφών Μπαρτζ (πηγή: facebook.com/BartzSnowSculptures/)

Ο Όστιν, ο Κόνορ και ο Τρέβορ Μπαρτζ από τη Μινεσότα είναι τρία αδέρφια από τη Μινεσότα, που δεν αγαπούν απλά το χιόνι, αλλά το βλέπουν ως πηγή έμπνευσης για ανεπανάληπτες καλλιτεχνικές δημιουργίες. Κάθε χρόνο δημιουργούν στην αυλή του σπιτιού τους από ένα γιγάντιο χιονισμένο γλυπτό, που αντιπροσωπεύει κάποιο θαλάσσιο ζώο και για την κατασκευή του οποίου απαιτούνται από δεκάδες έως εκατοντάδες ώρες δουλειάς (π.χ. για την κατασκευή μιας γιγάντιας νεροχελώνας χρειάστηκαν 300 ώρες!). 

9 χιονισμένα memes

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το χιόνι δημιουργεί πολλά προβλήματα, ειδικά σε μια χώρα μεσογειακή, όπως η Ελλάδα, όπου - με εξαίρεση τις ορεινές περιοχές - συνήθως χιονίζει με απόσταση... ετών και πάντως όταν το ρίχνει, το κρατάει από λίγες ώρες μέχρι μια μέρα το πολύ. Μια στο τόσο πέφτουμε σε χιονοκυκλώνα, οπότε το χιόνι στρώνεται για τα καλά και τότε είναι που αρχίζουν τα προβλήματα. Επειδή όμως με την γκρίνια και τη μιζέρια ούτε τα προβλήματα λύνονται ούτε απολαμβάνουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων, τι θα λέγατε για ένα μικρό, χιουμοριστικό ταξιδάκι στη χώρα των memes με εικόνες γεμάτες χιόνι και γέλιο!

Η αμφιλεγόμενη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ισπανίας που έκρινε ότι τα μέλη ενός κόμματος δεν δικαιούνται ν' ασκούν δημόσια κριτική στις αποφάσεις του κόμματός τους

Αν αυτή η απόφαση δεν είχε ληφθεί από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας, αλλά από κάποιο ελληνικό ανώτατο δικαστήριο, σίγουρα θα την συζητούσαμε για μέρες, ενώ οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων θα έκαναν πραγματικό πάρτι. Είναι πάντως μια απόφαση πολύ περίεργη ως προς το σκεπτικό της, που μας βάζει ν' αναρωτηθούμε: τελικά πόσο ελεύθερη όντως είναι σε μια σύγχρονη δυτική δημοκρατία η - κατά τ' άλλα συνταγματικά κατοχυρωμένη - ελευθερία του λόγου;

Φάμπιο Ροβάτσι: Το μουσικό φαινόμενο της Ιταλίας για το 2016

πηγή:  Rockol 

Σε μια πρώτη ματιά, η εξωτερική του εμφάνιση δεν λέει και πολλά πράγματα. Φαίνεται ως ένας συνηθισμένος, ήσυχος τύπος της διπλανής πόρτας, που μάλλον περνάει απαρατήρητος. Ωστόσο, στο Facebook έχει περισσότερους από 509.000 φίλους, ενώ στο Instagram τον ακολουθούν 869.000 άνθρωποι. Τα επίσημα βιντεοκλίπ των δύο τραγουδιών του, που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2016, έχουν συνολικά περισσότερα από 160 εκατομμύρια views. Ο ίδιος υπήρξε ο πρώτος Ιταλός τραγουδιστής, στον οποίο απονεμήθηκε χρυσός (και στη συνέχεια πλατινένιος) δίσκος μόνο χάρη στον αριθμό αναπαραγωγών του τραγουδιού του online. Κυρίες και κύριοι, το μουσικό φαινόμενο της Ιταλίας για το έτος 2016 έχει το ονοματεπώνυμο Φάμπιο Ροβάτσι!

Τα 10 εμπορικότερα άλμπουμ και τα 20 εμπορικότερα singles παγκοσμίως το 2016

Μπορεί το άλμπουμ με τίτλο "25" της Αντέλ να κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2015 και να αποτέλεσε το πιο εμπορικό άλμπουμ της χρονιάς εκείνης πουλώντας κάτι λιγότερο από 15.000.000 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως, η επιτυχία του όμως συνεχίστηκε και το 2016 με πωλήσεις αισθητά μειωμένες μεν, που όμως ήταν αρκετά μεγάλες, ώστε να του δώσουν για δεύτερη χρονιά τον τίτλο του εμπορικότερου άλμπουμ. Συγκεκριμένα, καθ' όλη τη διάρκεια του 2016, το "25" πούλησε 4.668.000 δίσκους σ' όλον τον κόσμο, όταν το δεύτερο εμπορικότερο άλμπουμ, το "Lemonade" της Μπιγιονσέ, πούλησε σχεδόν δύο εκατομμύρια λιγότερους δίσκους!

Ευχές για το 2017, διαφορετικές από τις συνηθισμένες

Την πρώτη μέρα του χρόνου ετοιμαζόμουν να γράψω ένα μικρό κειμενάκι με τυπικές ευχές για υγεία, ειρήνη και ευτυχία σε όλους το 2017, όμως η είδηση για το τρομοκρατικό χτύπημα στην Κωνσταντινούπολη χτύπησε καμπανάκια. Διατυπώνουμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τις ίδιες κλισέ, τυπικές ευχές, που εκφράζουν βέβαια μια θετική προδιάθεση για έναν κόσμο καλύτερο, πιο ειρηνικό, πιο ευτυχισμένο, όπου θα κυριαρχεί η υγεία. Όμως τι προσδοκούμε μέσα από τέτοιες γενικόλογες ευχές; Να μας έρθουν όλα καλά και βολικά από μόνα τους, να έχουμε καλοτυχία και μέχρι εκεί. Όμως η ζωή δεν είναι απλά θέμα τύχης. Χρειάζεται και προσπάθεια, αγώνας. Να αλλάξουμε πρώτα εμείς, ώστε να αλλάξει στη συνέχεια και ο κόσμος. Είναι λίγο διαφορετικές οι ευχές μου, έχουν περισσότερο το χαρακτήρα παραινέσεων, ελπίζω μόνο να μην δίνουν την εντύπωση ενός "κηρύγματος".