ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Η πιο γνωστή Ελληνίδα που έχει σήμερα γενέθλια είναι η ηθοποιός Μαίρη Χρονοπούλου, η οποία γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1933.
Ωστόσο, ο πιο διάσημος παγκοσμίως που γεννήθηκε σαν σήμερα υπήρξε ο Νορβηγός εξερευνητής, ο πρώτος που έφτασε στο Νότιο Πόλο, Ρόαλντ Άμουδσεν (1872-1928). Αλλά κι ένας ακόμη σημαντικός Νορβηγός γεννήθηκε σαν σήμερα, ο υπουργός Εξωτερικών της εξόριστης νορβηγικής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και πρώτος Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Τρίγκβε Λι (1896-1968).
Στη λίστα των γεννηθέντων τη 16η Ιουλίου περιλαμβάνονται και δύο Νομπελίστες:
- ο Ολλανδός φυσικός Φριτς Ζερνίκε (1888-1966), Νόμπελ Φυσικής 1953 ως ο εφευρέτης του μικροσκοπίου αντίθεσης φάσης
- ο Αμερικανός βιολόγος Άιρβιν Ρόουζ (σήμερα 87 ετών), Νόμπελ Χημείας 2004 "για την ανακάλυψη της απόπτωσης των πρωτεϊνών με τη διαμεσολάβηση της ουβικιτίνης".
Ωστόσο, ο πιο διάσημος παγκοσμίως που γεννήθηκε σαν σήμερα υπήρξε ο Νορβηγός εξερευνητής, ο πρώτος που έφτασε στο Νότιο Πόλο, Ρόαλντ Άμουδσεν (1872-1928). Αλλά κι ένας ακόμη σημαντικός Νορβηγός γεννήθηκε σαν σήμερα, ο υπουργός Εξωτερικών της εξόριστης νορβηγικής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και πρώτος Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Τρίγκβε Λι (1896-1968).
Στη λίστα των γεννηθέντων τη 16η Ιουλίου περιλαμβάνονται και δύο Νομπελίστες:
- ο Ολλανδός φυσικός Φριτς Ζερνίκε (1888-1966), Νόμπελ Φυσικής 1953 ως ο εφευρέτης του μικροσκοπίου αντίθεσης φάσης
- ο Αμερικανός βιολόγος Άιρβιν Ρόουζ (σήμερα 87 ετών), Νόμπελ Χημείας 2004 "για την ανακάλυψη της απόπτωσης των πρωτεϊνών με τη διαμεσολάβηση της ουβικιτίνης".
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:
Η πρωτεύουσα της Βολιβίας, Λα Παζ, είναι το επίκεντρο των εορτασμών για την επέτειο έναρξης του αγώνα για την ανεξαρτησία της περιοχής, που τότε ήταν γνωστή ως Άνω Περού. Αυτό συνέβη στις 16 Ιουλίου 1809 από τον Πέδρο Ντομίνγκο Μουρίγιο, τον οποίο κρέμασαν οι κονκισταδόρες στην κεντρική πλατεία της πόλης το ίδιο κιόλας βράδυ.
Στη Χιλή γιορτάζεται η προστάτιδα της χώρας, η Παναγία του όρους Καρμέλ (Nuestra Señora del Monte Carmelo). Το βουνό βρίσκεται στο σημερινό βόρειο Ισραήλ και εκεί ζούσε το τάγμα των Καρμελιτών μοναχών το δωδέκατο αιώνα. Πώς συνδέεται με τη Χιλή; Ένα άγαλμα της Παναγίας του Καρμέλ υπήρχε στο καθεδρικό ναό του Σαντιάγο, την πρωτεύουσα της Χιλής. Το Δεκέμβριο του 1811, ο στρατηγός Τζο ντε Σαν Μαρτίν τοποθέτησε το κλομπ του δεξιά από το άγαλμα και ανακήρυξε την Παναγία προστάτιδα του χιλιανού στρατού, που αγωνιζόταν για την ανεξαρτησία από τους Ισπανούς, ενώ το 1923 το Βατικανό ανακήρυξε την Παναγία του Καρμέλ προστάτιδα όλων των Χιλιανών.
Στη Χιλή γιορτάζεται η προστάτιδα της χώρας, η Παναγία του όρους Καρμέλ (Nuestra Señora del Monte Carmelo). Το βουνό βρίσκεται στο σημερινό βόρειο Ισραήλ και εκεί ζούσε το τάγμα των Καρμελιτών μοναχών το δωδέκατο αιώνα. Πώς συνδέεται με τη Χιλή; Ένα άγαλμα της Παναγίας του Καρμέλ υπήρχε στο καθεδρικό ναό του Σαντιάγο, την πρωτεύουσα της Χιλής. Το Δεκέμβριο του 1811, ο στρατηγός Τζο ντε Σαν Μαρτίν τοποθέτησε το κλομπ του δεξιά από το άγαλμα και ανακήρυξε την Παναγία προστάτιδα του χιλιανού στρατού, που αγωνιζόταν για την ανεξαρτησία από τους Ισπανούς, ενώ το 1923 το Βατικανό ανακήρυξε την Παναγία του Καρμέλ προστάτιδα όλων των Χιλιανών.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 16 Ιουλίου 1899, μία μέρα μετά το θάνατο του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ στην Αλεξάνδρεια, διαβάστηκε η διαθήκη του, με την οποία ο εκλιπών άφηνε 5.5 εκατομμύρια φράγκα στην Ελλάδα, εκ των οποίων τα 2.5 εκατομμύρια φράγκα στο πολεμικό ναυτικό.
Η εφημερίδα "Το Άστυ" έγραφε στις 17.07.1899:
"Η διαθήκη, αναγνωσθείσα χθες την πρωίαν εν εκτάκτω συνεδριάσει του ελληνικού προξενικού δικαστηρίου Αλεξανδρείας έχει ακριβώς ούτω:
Εγκαθιστά ως γνικόν κληρονόμον του τον κ. Γ. Αβέρωφ, βουλευτήν Χαλκίδος.
Η περιουσία του αειμνήστου ανδρόυς ανέρχεται περίπου εις 16 έως 17 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων. Εκ τούτων κληροδοτούνται εις το Ελληνικόν Κράτος 5 και 1/2 εκατομμύρια, καθοριζόμενα ως εξής:
-2 1/2 εκατομμύρια προς κατασκευήν και συντήρησιν πολεμικού πλοίου χρησιμεύοντος ως ναυτική Σχολή των Δοκίμων
- 1 εκατομμύριον προς αποπεράτωσιν του Σταδίου
- 500 χιλ. φράγκων εις το Ωδείο Αθηνών
- 500,000 χρ. φράγκων υπέρ της Γεωργικής Σχολής Λαρίσσης
-750 χιλ. φρ. εις την Μετσόβειον Πολυτεχνικήν Σχολήν
Εξ άλλου κληροδοτεί:
-900 χιλ. φρ. εις την ιδιαιτέραν αυτού πατρίδα Μέτσοβον
- 1 1/2 εκατομ. φρ. εις την Ελληνικήν Κοινότητα Αλεξανδρείας.
Το υπόλοιπον μέρος της περιουσίας του εκ 10 1/2 εκ. φράγκων περιέρχεται εις τον γενικόν κληρονόμον κ. Γ. Αβέρωφ, όστις όμως υποτίθεται, ότι θα υποχρεούται διά της διαθήκης να καταβάλη διάφορα κληροδοτήματα εις άλλους συγγενείς".
Στις 16 Ιουλίου 1965, βίαια επεισόδια με περισσότερους από 100 τραυματίες στιγμάτισαν τις ογκώδεις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για το βασιλικό πραξικόπημα (με συνθήματα "Δημοκρατία" και "Παπανδρέου"), την ώρα που στα πολιτικά παρασκήνια γινόταν ένα τραγελαφικό παζάρι μοιράσματος υπουργικών θώκων, ώστε να συγκροτηθεί η νέα κυβέρνηση, που όμως δεν θα έπαιρνε τελικά ψήφο εμπιστοσύνης τις επόμενες μέρες.
Στις 16 Ιουλίου 1969, από το ακρωτήριο Κανάβεραλ εκτοξεύτηκε το διαστημόπλοιο "Απόλλων 11", που μετέφερε τους πρώτους ανθρώπους, που θα πατούσαν στη Σελήνη (Νιλ Άρμστρονγκ, Έντουιν Όλντριν και Μάικ Κόλινς). Οι εικόνες μεταδόθηκαν σ' όλον τον κόσμο μέσω των τηλεοράσεων αποδεικνύοντας, σε συνδυασμό με το μεγαλειώδες εγχείρημα της συγκεκριμένης διαστημικής αποστολής, πόσο είχε εξελιχθεί η ανθρωπότητα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο τουρισμός ήταν μια λέξη άγνωστη ή έστω με πολύ διαφορετικό περιεχόμενο. Πριν ακόμη ανακαλυφθεί το αεροπλάνο, όταν τα δρομολόγια των πλοίων ήταν πολύ πιο χρονοβόρα από ό,τι είναι σήμερα, αραιά και πού ξένοι επισκέπτες έφταναν στην Ελλάδα, για να περιηγηθούν στα μνημεία της. Μια τέτοια περιήγηση, που είχε προξενήσει ιδιαίτερη εντύπωση στους κατοίκους της Αθήνας, περιέγραφε το "Άστυ" στις 16 Ιουλίου 1901:
"Χθες το βράδυ οι εν Αθήναις παρεπιδημούντες ξένοι περιηγηταί, περί τους πεντήκοντα, επεσκέφθησαν την Ακρόπολιν λαβόντες άδειαν από το υπουργείον Παιδείας. Η σελήνη εφώτιζε με φως μελιχρόν τας συντετριμένας μετόπας των ναών και την ώραν αυτήν η Ακρόπολις εις τους ξένους επισκέπτας, πολλοί των οποίων έχουν τον ζήλον των θρησκολήπτων αποδημητών, είχε κάποιον μυστήριον και κάποιαν γοητείαν μεγαλειτέραν.
Η επίσκεψις των ξένων διήρκεσεν από της 9ης ώρας μέχρι της 12. Θα έχουν αλησμονήτους αναμνήσεις και θα θεωρούν πάντοτε ως απρόοπτον ευτυχίαν της ζωής των το ράου που επέρασαν μίαν εσπέραν σεληνοφεγγή προ του Παρθενώνος και των Προπυλαίων και του ναού της Απτέρου Νίκης. Η αμαξοδρομία των περιηγητών διήλθε κατόπιν δια της πλατείας του συντάγματος και εκίνησε την προσοχήν και περιέργειαν των Αθηναίων οι οποίοι δεν εσκέφθησαν ποτέ ν' απομακρυνθούν της πλατείας και των ηλεκτρικών".
Ωστόσο, το δημοσίευμα της ημέρας εκείνης, 16 Ιουλίου 1901, που συζητήθηκε όσο κανένα και αποτέλεσε πηγή για πολλά κουτσομπολιά τις επόμενες μέρες διχάζοντας την κοινή γνώμη, ήταν μια αποκάλυψη της εφημερίδας "Ακρόπολις", που αποσιωπήθηκε από τις άλλες εφημερίδες, αν και τελούσε σε γνώση των συντακτών τους, προκειμένου να μη θίξουν ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας.
Το αμέσως προηγούμενο βράδυ, σε ξενοδοχείο της Κηφισιάς είχε δοθεί γεύμα προς τιμήν του πρίγκιπα Νικολάου, στο οποίο παρευρίσκονταν εκπρόσωποι της πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ με τις συζύγους τους. Μεταξύ των καλεσμένων ήταν και ο ίλαρχος Γεώργιος Μουρούζης, της γνωστής οικογενείας με φαναριώτικη καταγωγή, ο οποίος φαίνεται ότι με τη συμπεριφορά του εξόργισε τόσο πολύ τον πρίγκιπα, ώστε ο τελευταίος τον χτύπησε άγρια στο κεφάλι παρουσία τόσου κόσμου. Ο Μουρούζης έγινε το πρόσωπο των ημερών, ενώ η κοινή γνώμη είχε διχαστεί για το αν ήταν πρέπουσα ή ανάρμοστη η συμπεριφορά του πρίγκιπα.
Αυτή ήταν η εξιστόρηση του περιστατικού από την "Ακρόπολη":
"Το γεύμα είχε παρατεθή εις την αυλήν του ξενοδοχείου. Παρεκάθηντο δε εις αυτό ο Πρωθυπουργός κ. Θεοτόκης μετά της θυγσατρός του, ο κ. Ρωμανός υπουργός των Εξωτερικών, ο κύριος και η κυρία Μεσσαλά, η κ. Ελένη Νεγρεπόντη, η δεσποινία Μαριέττα Νεγρεπόντη, ο κ. Ιω. Πάλλης υπολοχαγός του πυροβολικού, ο λοχαγός κ. Λεβίδης και τινες άλλαι κυρίαι και κύριοι εν όλω άτομα 17.
Ενώ ητοιμάζοντο να καθίσουν εις το γεύμα και έπιναν το ορεκτικόν των, εισήλθεν ο κ. Μουρούζης, όστις συλλαβών τον υπολοχαγόν κ. Πάλλην του κατήνεγκε δύο γρονθοκοπήματα.
Οι δαιτυμόνες ηγέρθησαν αμέσως και εζήτησαν ν' απαλλάξωσι τον κ. Πάλλην από τας χείρας του δέροντος κ. Μουρούζη.
Ο κ. Πάλλης κατώρθωσε να εκφύγη προς στιγμήν, ο δε συμπαριστάμενος πρίγκηψ εγείρων την ράβδον εκτύπησε τον κ. Μουρούζην επί της κεφαλής. Η ράβδος εθραύσθη επί της κεφαλής του κ. Μουρούζη και το τεμάχιον με την επάργυρον λαβίδα έμεινε εις χείρας του πρίγκηπος. Επί στιγμήν αληθής κατάπληξις επηκολούθησε και σιγή επήλθε. Κυρίαι πολλαί παρενέβησαν όπως καθησυχάσωσι τον κ. Μουρούζην. Αλλά μετά τινα λεπτά ο κ. Μουρούζης ήρξατο θρυμματίζων παν το προστυχόν επιτραπέζιον σκεύος. Ταυτοχρόνως ο πρίγκηψ τον διέταξε ν' απέλθη.
Ο κ. Μουρούζης απήντησε δι' υβριστικωτάτης κατά του πρίγκηπος φράσεως και ο πρίγκηψ Νικόλαος πλησιάζων και εγείρων τον γρόνθον κατήνεγκε κτύπημα σφοδρότατον επί της κεφαλής του τέως ιλάρχου. Το δακτυλίδιον του πρίγκιπος εκτύπησε κατά του κροτάφου του κ. Μουρούζη και το αίμα ήρχισε να ρέη.
Ήδη πλήθη επήρχοντο. Ο κ. Μουρούζης εσύρθη προς την έξοδον του ξενοδοχείου κτυπώμενος από διαφόρους άλλους.
Αμέσως εκείθεν έφυγεν ο κ. Μουρούζης αποσυρθείς εις φιλικήν του οικίαν".
Στις 16 Ιουλίου 1899, μία μέρα μετά το θάνατο του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ στην Αλεξάνδρεια, διαβάστηκε η διαθήκη του, με την οποία ο εκλιπών άφηνε 5.5 εκατομμύρια φράγκα στην Ελλάδα, εκ των οποίων τα 2.5 εκατομμύρια φράγκα στο πολεμικό ναυτικό.
Η εφημερίδα "Το Άστυ" έγραφε στις 17.07.1899:
"Η διαθήκη, αναγνωσθείσα χθες την πρωίαν εν εκτάκτω συνεδριάσει του ελληνικού προξενικού δικαστηρίου Αλεξανδρείας έχει ακριβώς ούτω:
Εγκαθιστά ως γνικόν κληρονόμον του τον κ. Γ. Αβέρωφ, βουλευτήν Χαλκίδος.
Η περιουσία του αειμνήστου ανδρόυς ανέρχεται περίπου εις 16 έως 17 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων. Εκ τούτων κληροδοτούνται εις το Ελληνικόν Κράτος 5 και 1/2 εκατομμύρια, καθοριζόμενα ως εξής:
-2 1/2 εκατομμύρια προς κατασκευήν και συντήρησιν πολεμικού πλοίου χρησιμεύοντος ως ναυτική Σχολή των Δοκίμων
- 1 εκατομμύριον προς αποπεράτωσιν του Σταδίου
- 500 χιλ. φράγκων εις το Ωδείο Αθηνών
- 500,000 χρ. φράγκων υπέρ της Γεωργικής Σχολής Λαρίσσης
-750 χιλ. φρ. εις την Μετσόβειον Πολυτεχνικήν Σχολήν
Εξ άλλου κληροδοτεί:
-900 χιλ. φρ. εις την ιδιαιτέραν αυτού πατρίδα Μέτσοβον
- 1 1/2 εκατομ. φρ. εις την Ελληνικήν Κοινότητα Αλεξανδρείας.
Το υπόλοιπον μέρος της περιουσίας του εκ 10 1/2 εκ. φράγκων περιέρχεται εις τον γενικόν κληρονόμον κ. Γ. Αβέρωφ, όστις όμως υποτίθεται, ότι θα υποχρεούται διά της διαθήκης να καταβάλη διάφορα κληροδοτήματα εις άλλους συγγενείς".
Στις 16 Ιουλίου 1965, βίαια επεισόδια με περισσότερους από 100 τραυματίες στιγμάτισαν τις ογκώδεις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για το βασιλικό πραξικόπημα (με συνθήματα "Δημοκρατία" και "Παπανδρέου"), την ώρα που στα πολιτικά παρασκήνια γινόταν ένα τραγελαφικό παζάρι μοιράσματος υπουργικών θώκων, ώστε να συγκροτηθεί η νέα κυβέρνηση, που όμως δεν θα έπαιρνε τελικά ψήφο εμπιστοσύνης τις επόμενες μέρες.
Στις 16 Ιουλίου 1969, από το ακρωτήριο Κανάβεραλ εκτοξεύτηκε το διαστημόπλοιο "Απόλλων 11", που μετέφερε τους πρώτους ανθρώπους, που θα πατούσαν στη Σελήνη (Νιλ Άρμστρονγκ, Έντουιν Όλντριν και Μάικ Κόλινς). Οι εικόνες μεταδόθηκαν σ' όλον τον κόσμο μέσω των τηλεοράσεων αποδεικνύοντας, σε συνδυασμό με το μεγαλειώδες εγχείρημα της συγκεκριμένης διαστημικής αποστολής, πόσο είχε εξελιχθεί η ανθρωπότητα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο τουρισμός ήταν μια λέξη άγνωστη ή έστω με πολύ διαφορετικό περιεχόμενο. Πριν ακόμη ανακαλυφθεί το αεροπλάνο, όταν τα δρομολόγια των πλοίων ήταν πολύ πιο χρονοβόρα από ό,τι είναι σήμερα, αραιά και πού ξένοι επισκέπτες έφταναν στην Ελλάδα, για να περιηγηθούν στα μνημεία της. Μια τέτοια περιήγηση, που είχε προξενήσει ιδιαίτερη εντύπωση στους κατοίκους της Αθήνας, περιέγραφε το "Άστυ" στις 16 Ιουλίου 1901:
"Χθες το βράδυ οι εν Αθήναις παρεπιδημούντες ξένοι περιηγηταί, περί τους πεντήκοντα, επεσκέφθησαν την Ακρόπολιν λαβόντες άδειαν από το υπουργείον Παιδείας. Η σελήνη εφώτιζε με φως μελιχρόν τας συντετριμένας μετόπας των ναών και την ώραν αυτήν η Ακρόπολις εις τους ξένους επισκέπτας, πολλοί των οποίων έχουν τον ζήλον των θρησκολήπτων αποδημητών, είχε κάποιον μυστήριον και κάποιαν γοητείαν μεγαλειτέραν.
Η επίσκεψις των ξένων διήρκεσεν από της 9ης ώρας μέχρι της 12. Θα έχουν αλησμονήτους αναμνήσεις και θα θεωρούν πάντοτε ως απρόοπτον ευτυχίαν της ζωής των το ράου που επέρασαν μίαν εσπέραν σεληνοφεγγή προ του Παρθενώνος και των Προπυλαίων και του ναού της Απτέρου Νίκης. Η αμαξοδρομία των περιηγητών διήλθε κατόπιν δια της πλατείας του συντάγματος και εκίνησε την προσοχήν και περιέργειαν των Αθηναίων οι οποίοι δεν εσκέφθησαν ποτέ ν' απομακρυνθούν της πλατείας και των ηλεκτρικών".
Ωστόσο, το δημοσίευμα της ημέρας εκείνης, 16 Ιουλίου 1901, που συζητήθηκε όσο κανένα και αποτέλεσε πηγή για πολλά κουτσομπολιά τις επόμενες μέρες διχάζοντας την κοινή γνώμη, ήταν μια αποκάλυψη της εφημερίδας "Ακρόπολις", που αποσιωπήθηκε από τις άλλες εφημερίδες, αν και τελούσε σε γνώση των συντακτών τους, προκειμένου να μη θίξουν ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας.
Το αμέσως προηγούμενο βράδυ, σε ξενοδοχείο της Κηφισιάς είχε δοθεί γεύμα προς τιμήν του πρίγκιπα Νικολάου, στο οποίο παρευρίσκονταν εκπρόσωποι της πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ με τις συζύγους τους. Μεταξύ των καλεσμένων ήταν και ο ίλαρχος Γεώργιος Μουρούζης, της γνωστής οικογενείας με φαναριώτικη καταγωγή, ο οποίος φαίνεται ότι με τη συμπεριφορά του εξόργισε τόσο πολύ τον πρίγκιπα, ώστε ο τελευταίος τον χτύπησε άγρια στο κεφάλι παρουσία τόσου κόσμου. Ο Μουρούζης έγινε το πρόσωπο των ημερών, ενώ η κοινή γνώμη είχε διχαστεί για το αν ήταν πρέπουσα ή ανάρμοστη η συμπεριφορά του πρίγκιπα.
Αυτή ήταν η εξιστόρηση του περιστατικού από την "Ακρόπολη":
"Το γεύμα είχε παρατεθή εις την αυλήν του ξενοδοχείου. Παρεκάθηντο δε εις αυτό ο Πρωθυπουργός κ. Θεοτόκης μετά της θυγσατρός του, ο κ. Ρωμανός υπουργός των Εξωτερικών, ο κύριος και η κυρία Μεσσαλά, η κ. Ελένη Νεγρεπόντη, η δεσποινία Μαριέττα Νεγρεπόντη, ο κ. Ιω. Πάλλης υπολοχαγός του πυροβολικού, ο λοχαγός κ. Λεβίδης και τινες άλλαι κυρίαι και κύριοι εν όλω άτομα 17.
Ενώ ητοιμάζοντο να καθίσουν εις το γεύμα και έπιναν το ορεκτικόν των, εισήλθεν ο κ. Μουρούζης, όστις συλλαβών τον υπολοχαγόν κ. Πάλλην του κατήνεγκε δύο γρονθοκοπήματα.
Οι δαιτυμόνες ηγέρθησαν αμέσως και εζήτησαν ν' απαλλάξωσι τον κ. Πάλλην από τας χείρας του δέροντος κ. Μουρούζη.
Ο κ. Πάλλης κατώρθωσε να εκφύγη προς στιγμήν, ο δε συμπαριστάμενος πρίγκηψ εγείρων την ράβδον εκτύπησε τον κ. Μουρούζην επί της κεφαλής. Η ράβδος εθραύσθη επί της κεφαλής του κ. Μουρούζη και το τεμάχιον με την επάργυρον λαβίδα έμεινε εις χείρας του πρίγκηπος. Επί στιγμήν αληθής κατάπληξις επηκολούθησε και σιγή επήλθε. Κυρίαι πολλαί παρενέβησαν όπως καθησυχάσωσι τον κ. Μουρούζην. Αλλά μετά τινα λεπτά ο κ. Μουρούζης ήρξατο θρυμματίζων παν το προστυχόν επιτραπέζιον σκεύος. Ταυτοχρόνως ο πρίγκηψ τον διέταξε ν' απέλθη.
Ο κ. Μουρούζης απήντησε δι' υβριστικωτάτης κατά του πρίγκηπος φράσεως και ο πρίγκηψ Νικόλαος πλησιάζων και εγείρων τον γρόνθον κατήνεγκε κτύπημα σφοδρότατον επί της κεφαλής του τέως ιλάρχου. Το δακτυλίδιον του πρίγκιπος εκτύπησε κατά του κροτάφου του κ. Μουρούζη και το αίμα ήρχισε να ρέη.
Ήδη πλήθη επήρχοντο. Ο κ. Μουρούζης εσύρθη προς την έξοδον του ξενοδοχείου κτυπώμενος από διαφόρους άλλους.
Αμέσως εκείθεν έφυγεν ο κ. Μουρούζης αποσυρθείς εις φιλικήν του οικίαν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου