Η βαθύτατη διαίρεση των πολιτικών κομμάτων που δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας μετά τις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936, η έλλειψη ηγετικών προσωπικοτήτων στα δύο μεγάλα κόμματα της εποχής μετά από μια σειρά απροσδόκητων θανάτων σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων μέσα στη χρονιά, αλλά και η ανοχή του βασιλιά, έδωσαν στον Ιωάννη Μεταξά την ευκαιρία να πετύχει αυτό που ποτέ δεν κατάφερε νόμιμα μέσω των εκλογών (αλλά αντιθέτως αποτύγχανε οικτρά σε κάθε εκλογική του συμμετοχή), να κυβερνήσει τη χώρα. Και όταν επιτέλους κατάφερε να κάνει το απωθημένο του πραγματικότητα, βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να εξασφαλίσει ότι δεν θα έχανε την εξουσία από τα χέρια του και στις 4 Αυγούστου 1916 κατέλυσε το Κοινοβούλιο και εγκατέστησε δικτατορικό καθεστώς, ευαγγελιζόμενος την εδραίωση ενός ασαφούς "τρίτου ελληνικού πολιτισμού", που θεωρητικά στρεφόταν εναντίον κάθε ξένης επιρροής. Ήταν τόσο ισοπεδωτική η προσέγγιση, ώστε στο στόχαστρο μπήκε -τον πρώτο καιρό τουλάχιστον - και το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου, το οποίο είχε ενσωματωθεί στον ελληνικό τρόπο ζωής ήδη από την εποχή του Όθωνα.
