Πώς η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 4 Οκτωβρίου 1933

Για τους φιλόζωους η 4^η Οκτωβρίου είναι μια σημαντική ημερομηνία, καθώς τότε γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Η ιδέα ανήκε στο γερμανό συγγραφέα, εκδότη φιλοζωικού περιοδικού και ακτιβιστή υπέρ της προστασίας των ζώων, Χάινριχ Ζίμερμαν, ο οποίος οργάνωσε την πρώτη Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων στο Βερολίνο στις 24 Μαρτίου 1925. Από το 1929, ο εορτασμός μεταφέρθηκε στις 4 Οκτωβρίου, την ημερομηνία που η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία τιμά τον άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης, ο οποίος θεωρείται ο προστάτης των τετράποδων φίλων μας. Κι ενώ αρχικά η πρωτοβουλία του Ζίμερμαν είχε απήχηση μόνο στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ελβετία και την Τσεχοσλοβακία, σ’ ένα συνέδριο φιλοζωικών οργανώσεων, που πραγματοποιήθηκε στη Φλωρεντία της Ιταλίας το Μάιο του 1931, αποφασίστηκε ομόφωνα η καθιέρωση μιας πραγματικά παγκόσμια κοινής γιορτής των ζώων την ίδια ημερομηνία. Με μια μικρή καθυστέρηση δύο μόλις χρόνων, στις 4 Οκτωβρίου 1933 η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων γιορτάστηκε για πρώτη φορά και στην Ελλάδα.

Τα βραβεία Νόμπελ που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο χάθηκαν. Κάποια ξαναβρέθηκαν κι άλλα εξακολουθούν να αγνοούνται!

Κάθε Οκτώβριο, το ενδιαφέρον όλου του πλανήτη στρέφεται στη Σκανδιναβία. Είναι η περίοδος που η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών και η Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ ανακοινώνουν τους παραλήπτες των καταξιωμένων βραβείων που θέσπισε με τη διαθήκη του ο Σουηδός βιομήχανος και εφευρέτης Άλφρεντ Νόμπελ στα τέλη του 19^ου αιώνα – και αυτά άρχισαν να απονέμονται από το 1901. Η αξία ενός βραβείου Νόμπελ είναι βέβαια και υλική, αφού τα μετάλλια παρασκευάζονται από ατόφιο χρυσάφι (23 καρατίων μέχρι το 1980 και στη συνέχεια από πράσινο χρυσό 18 καρατίων σφυρηλατημένο με χρυσάφι 23 καρατίων), όμως πρωτίστως τα μετάλλια αυτά έχουν τεράστια ηθική αξία για τους παραλήπτες τους, μια επίσημη αναγνώριση της προσφοράς τους στην επιστημονική πρόοδο, στα γράμματα και στη – συχνά σισύφεια – προσπάθεια για την εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης. Είναι λοιπόν φυσικά, ο νικητής ενός βραβείου Νόμπελ να το προσέχει σαν τα μάτια του. Υπάρχουν όμως κάποιες καταγεγραμμένης περιπτώσεις πρόσκαιρης ή μόνιμης απώλειας ενός βραβείου είτε επειδή αυτό κατασχέθηκε είτε επειδή κλάπηκε είτε επειδή ο κάτοχός του εξαναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να το καταστρέψει κλπ.

Μια ελληνική σαλάτα από... τη Νέα Ζηλανδία!

Σερρφάροντας στο ίντερνετ, στο δημοφιλές νεοζηλανδέζικο πόρταλ www.stuff.co.nz εντόπισα την παρακάτω συνταγή για μια «ελληνική πράσινη σαλάτα» με βασικό συστατικό το μαρούλι. «Φαίνεται ότι είναι νόστιμη σαλάτα, αλλά δυσκολεύομαι να καταλάβω τι την κάνει ελληνική» αναρωτιέται ένας από τους σχολιαστές του δημοσιεύματος (που περιλαμβάνει και άλλες συνταγές μεσογειακής διατροφής, η μία εκ των οποίων περιλαμβάνει και τυρί φέτα, χωρίς όμως το φαγητό να ταυτοποιείται ως «ελληνικό») και θα συμφωνήσω μαζί του. Ίσως ο εμπνευστής της να τη βάφτισε «ελληνική», επειδή συνιστά τη χρησιμοποίηση μαρουλιού ποικιλίας ρομάνα, που καλλιεργείται μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα, αν και εναλλακτικά επιτρέπει τη χρήση της ποικιλίας των μαρουλιών παγόβουνου, που όμως συναντάται στην Ιταλία και της βορειότερες χώρες!