Γάτες από μαλλί, που μοιάζουν σαν αληθινές! [6 εικόνες]

Πόσο πολύ μπορεί ν' αγαπά ένας άνθρωπος τη γάτα του; Να μην μπορεί να την αποχωριστεί, όταν ας πούμε ότι πηγαίνει μια εκδρομή σε μακρινό προορισμό, σ' ένα ξενοδοχείο όπου δεν επιτρέπονται τα κατοικίδια; Να θέλει ενδεχομένως να κρατήσει ζωντανή την ανάμνησή της κι όταν η αγαπημένη του γάτα έχει αποδημήσει; Καλό υποκατάστατο είναι και οι φωτογραφίες, αλλά πολύ... μονοδιάστατες. Η Χινάλι, μια καλλιτέχνης από την Ιαπωνία, τη χώρα όπου οι γάτες λατρεύονται ίσως τόσο πολύ όσο λατρεύονταν και στην αρχαία Αίγυπτο, προτείνει κάτι διαφορετικό. Χρησιμοποιώντας ως υλικό το μαλλί, δημιουργεί χνουδωτά αντίγραφα - ή αν προτιμάτε μάλλινα αγάλματα - για όσους θέλουν να έχουν τις γάτες τους πάντα μαζί τους - χωρίς βέβαια ν' ακούγεται το αγαπημένο νιαούρισμα.

Τι γίνεται όταν μια κυλιόμενη σκάλα αλλάξει ξαφνικά πορεία; Δείτε το βίντεο

Αν βλέπατε μπροστά σας μια κανονική σκάλα και μια κυλιόμενη, ποια θα διαλέγατε; Μάλλον τη δεύτερη, αφού μπροστά στις ανέσεις του πολιτισμού, η εκγύμναση των ποδιών μοιάζει περιττή. Κάποιες φορές όμως η τεχνολογία εκδικείται! Σπάνια μεν, αλλά υπάρχουν φορές που οι κυλιόμενες παθαίνουν κάποια βλάβη. Και καλά αν απλά η σκάλα σταματήσει να λειτουργεί (π.χ. μετά από μια διακοπή ρεύματος). Σιχτιρίζεις την "άδικη ζωή" και θυμάσαι πώς είναι να κουράζεις και λιγάκι τους μύες των ποδιών σου. Τι γίνεται, όμως, όταν η κυλιόμενη σκάλα ξαφνικά αλλάξει κατεύθυνση και εκεί που ανέβαινες στον επόμενο όροφο, ξαφνικά αλλάζεις κατεύθυνση;

Μήπως τελικά η "μελαγχολία του χειμώνα" είναι απλά ένας μύθος;

Θα μπορούσε η χειμωνιάτικη μελαγχολία του ανθρώπινου εγκεφάλου να είναι μια μεγάλη παρεξήγηση και στην πραγματικότητα όχι απλά να μην πέφτουμε σ' ένα είδος συναισθηματικής χειμερίας νάρκης, αλλά αντιθέτως οι τρεις πιο κρύοι μήνες του χρόνου να είναι οι πιο φιλικοί σε εμάς;

Γιατί τα παράθυρα των αεροπλάνων είναι στρογγυλοποιημένα και όχι τετράγωνα;

Κάποτε, πριν από πολλά πολλά χρόνια, τα αεροπλάνα διέθεταν παράθυρα τετράγωνου σχήματος. Σήμερα, τετράγωνα παράθυρα δεν υπάρχουν στα αεροπλάνα ούτε για δείγμα, αλλά είναι μάλλον σχήματος οβάλ, δηλαδή χωρίς γωνίες. Η αντικατάστασή τους από στρογγυλοποιημένα παράθυρα άρχισε να γίνεται τη δεκαετία του 1950 και οι λόγοι δεν ήταν αισθητικοί, αλλά.... ασφαλείας. 

Γεώργιος Λυκούργος: Ο Έλληνας από τη Λακωνία, που βρέθηκε στη Χαβάη και έγινε ο "θείος Τζορτζ" των ντόπιων

Ο Γεώργιος Λυκούργος το 1895

Ήταν γνωστός νε τα ψευδώνυμα "Δούκας της Σπάρτης", αλλά και - το οικειότερο - "Θείος Τζορτζ". Ήταν ένα από τα πιο αγαπητά πρόσωπα στη Χαβάη και ίσως ο πιο γνωστός Έλληνας στους κατοίκους των νησιών. Μιλάμε για τον Γεώργιο Λυκούργο (ή George Lycurgus στα αγγλικά), τον Έλληνα που από μικρή ηλικία, στα μέσα του 19ου αιώνα, άφησε τη φτωχή Ελλάδα της εποχής εκείνης και αναζήτησε μια καλύτερη τύχη στο Νέο Κόσμο, για να καταλήξει στα νησιά της Χαβάης, ήδη την εποχή που αυτή αποτελούσε ανεξάρτητο κράτος, όπου και διέπρεψε.

Η μαζική δολοφονία στο Γυμνάσιο Κολουμπάιν τον Απρίλιο του 1999, που συγκλόνισε την Αμερική και ολόκληρο τον κόσμο. Δεκαεφτά χρόνια μετά, η συγκλονιστική μαρτυρία της μητέρας ενός των ανήλικων δραστών. "Πλέον δεν προσευχόμουν για την ασφάλεια του γιου μου, αλλά για το θάνατό του". [Αποσπάσματα από το βιβλίο της]

Στις 20 Απριλίου 1999, ένα πρωτοφανές γεγονός συγκλόνισε την Αμερική. Δύο μαθητές της τελευταίας τάξης του Γυμνασίου Κολουμπάιν στο Λίτλτον του Κολοράντο, ο 17χρονος Ντίλαν Κλέμπολντ και ο 18χρονος Έρικ Χάρις, εισέβαλαν στο σχολείο τους οπλισμένοι με πιστόλια και εκρηκτικά σκορπώντας τον τρόμο στους συμμαθητές και τους καθηγητές τους. Ο απολογισμός αδιανόητος: 15 νεκροί και 28 τραυματίες. Η ενδοσχολική βία και η νεανική εγκληματικότητα έπαιρναν μια νέα αδιανόητη - έως τότε - διάσταση, που θα δημιουργούσε μια νέα πραγματικότητα. Πολλοί συγκλονίστηκαν, πολλοί ορκίστηκαν ότι δεν θα άφηναν να συμβεί ένα νέο "Κολουμπάιν" στα σχολεία των ΗΠΑ, αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο.