Ποια ήταν η νεαρή Γαριφαλιά, το κοριτσάκι που επέζησε της καταστροφής των Ψαρών από τους Τούρκους, βρέθηκε στην Αμερική και έγινε πρότυπο για τις νεαρές Αμερικανίδες στα μέσα του 19ου αιώνα μετά τον αναπάντεχο θάνατό της σε ηλικία 13 ετών;

Η καταστροφή των Ψαρών και η σχεδόν ολοκληρωτική εξόντωση του πληθυσμού του νησιού από τους Τούρκους τον Ιούνιο του 1824 ήταν ένα από τα πιο δραματικά γεγονότα της περιόδου της Ελληνικής Επανάστασης, που μάλιστα προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις σε Ευρώπη και Αμερική. Ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναπάντεχο σύμβολο της καταστροφής υπήρξε ένα μικρό κορίτσι, που αρχικά είχε αιχμαλωτιστεί από τους Τούρκους και οδηγήθηκε στη Σμύρνη προφανώς για πουληθεί ως σκλάβα. Εκεί αγοράστηκε από έναν Αμερικανό έμπορο και στη συνέχεια στάλθηκε με το πλοίο στη Βοστόνη, όπου υιοθετήθηκε από μια εύπορη αμερικανική οικογένεια, πιθανότατα την οικογένεια του έμπορου που την αγόρασε και της χάρισε την ελευθερία της. Οι αμερικανικές εφημερίδες της ονόμαζαν Garafilia Mohalbey ή Mohalbi. Προφανώς, όμως, το βαφτιστικό της όνομα ήταν Γαριφαλιά, ενώ δεν υπάρχει μεγάλη σιγουριά για το πώς ακριβώς προφερόταν το επίθετό της ούτε καν αν ήταν σωστά γραμμένο και δεν είχε γίνει κάποια παραφθορά (π.χ. το σωστό θα μπορούσε να είναι "Μιχάλμπεη" ή κάτι παρόμοιο).

Η ίδρυση και οι πρώτες δράσεις της Φιλικής Εταιρίας σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός ιδρυτικού της στελέχους, του Εμμανουήλ Ξάνθου

Πολλοί ήταν οι άνθρωποι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη γέννηση και την επιτυχία της επανάστασης του 1821, όμως αργότερα, μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους όχι απλά δεν τιμήθηκαν ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης για τη συμβολή τους, αλλά τέθηκαν στο περιθώριο. Κάποιοι έπεσαν θύματα φατριαστικής εκδίκησης, ενώ σε αμήχανη θέση βρέθηκαν όσοι δεν συμμετείχαν μεν σε μάχες, αλλά η συμβολή τους για το ξέσπασμα και την επιτυχία της επανάστασης ήταν αδιαμφισβήτητη και υπέρτατα σημαντική. Ο Εμμανουήλ Ξάνθος ανήκει στη δεύτερη αυτή κατηγορία. Δεν πήρε τα όπλα και δεν πολέμησε σε κάποια μάχη κατά των Τούρκων, όμως κανείς δεν μπορεί ν' αμφισβητήσει ότι όντας ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Φιλικής Εταιρίας, αλλά και χάρη στη γενικότερη κινητικότητα που επέδειξε για την επιτυχία του αγώνα σε πολιτικό επίπεδο, συνέβαλε στο μέγιστο δυνατό βαθμό να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, ώστε μετά να ιδρυθεί ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, ένα κράτος που δίσταζε ν' αναγνωρίσει τη συνεισφορά του Ξάνθου στον αγώνα.