Η ιστορική συνάντηση του Αϊνστάιν με τον Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ: Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την αλήθεια, τη θρησκεία και την ομορφιά

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνάντηση κορυφής είχε πραγματοποιηθεί σ' ένα μικρό γερμανικό χωριό τον Αύγουστο του 1930. Ο Ινδός φιλόσοφος Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ επισκέφτηκε τον κορυφαίο επιστήμονα Άλμπερτ Αϊνστάιν στο ξύλινο σπίτι του τελευταίου, που βρισκόταν σ' ένα λόφο του χωριού Καπούτ, κοντά στο Πότσδαμ. Η συνάντηση, που δεν περιορίστηκε σε τυπικότητες, καταγράφτηκε από Γερμανό δημοσιογράφο, ο οποίος αναπαρήγαγε στην εφημερίδα, όπου εργαζόταν, τη φιλοσοφική συζήτηση των δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων σχετικά με τη σχετικότητα της αλήθειας και της ομορφιάς, αλλά και για τη θρησκεία.

Ο Γκάντι, όπως τον περιέγραψε ένας δημοσιογράφος το 1930 σ' ένα εξαιρετικό άρθρο: "Ο Γκάντι δεν πηγαίνει προς τα πράγματα· τα πράγματα πηγαίνουν προς αυτόν".

Ο Μαχάτμα Γκάντι υπήρξε μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες όχι απλά του 20ου αιώνα, αλλά της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η ήρεμη ιδιοσυγκρασία του, η αυστηρή προσήλωση στις ινδουιστικές παραδόσεις και κυρίως η εντυπωσιακά αυστηρή εφαρμογή της αρχής της παθητικής αντίστασης που διακήρυττε, προκάλεσαν πολλά και αντιφατικά συναισθήματα στους συγχρόνους του κατοίκους του δυτικού κόσμου, πολλοί από τους οποίους τον έβλεπαν περισσότερη ως μια γραφική φιγούρα - ειδικά μέχρι και τη δεκαετία του '30 - αδυνατώντας να διανοηθούν ότι θα μπορούσε αυτός ο ήσυχος άνδρας να νικήσει μια ολόκληρη, πανίσχυρη βρετανική αυτοκρατορία. 

Ιστορικές ομιλίες: Η παραίτηση του Ρίτσαρντ Νίξον στις 8 Αυγούστου 1974

Δεν είναι πολλές οι περιπτώσεις αρχηγών κρατών που υποχρεώθηκαν σε ατιμωτική υποβολή παραίτησης υπό το βάρος κάποιου σκανδάλου. Στην ιστορία των ΗΠΑ αυτό συνέβη μόνο μία φορά, στις 8 Αυγούστου του 1974, όταν ο Ρίτσαρντ Νίξον, ο 37ος πρόεδρος της χώρας, ανακοίνωσε την παραίτησή του ύστερα από την απόφαση της Δικαστικής Επιτροπής του νομοθετικού σώματος να τον παραπέμψει σε δίκη σχετικά με το σκάνδαλο υποκλοπών των γραφείων του Δημοκρατικού κόμματος, που έμεινε στην ιστορία ως "Γουότεργκεϊτ" - έτσι ονομαζόταν το κτιριακό συγκρότημα, όπου βρίσκονταν τα γραφεία των Δημοκρατικών. 

Ιστορικά κείμενα: Η άρση των αναθεμάτων μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής και της Ορθόδοξης εκκλησίας τον Δεκέμβριο του 1965

Η ύστερα από 911 χρόνια αμοιβαία άρση των αναθεμάτων, που είχαν ανταλλάξει το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και το Βατικανό το 1054, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του 20ου αιώνα, αν αναλογιστεί κανείς πόσο πολύ είχε επηρεάσει την εξέλιξη της ευρωπαϊκής ιστορίας το σχίσμα του 11ου αιώνα. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι το μιλένιουμ ελάχιστα από τα αναρίθμητα αφιερώματα της προηγούμενης εκατονταετίας σκέφτηκαν να την συμπεριλάβουν, προς επιβεβαίωση της υποχώρησης της επιρροής της θρησκείας στην εξέλιξη της ιστορίας σήμερα. Σε κάθε περίπτωση, από οπτική και να το δει κανείς, το γεγονός αυτό έχει ιστορική σημασία και αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στο κείμενο που το επισφράγισε.

Το "τραγούδι του Αθανασόπουλου", που έμεινε θρυλικό και ηχογραφήθηκε μετά από απαίτηση του κόσμου, που το έψαχνε στα δισκοπωλεία, αλλά δεν το έβρισκε!

Ο συνθέτης του τραγουδιού, Ιάκωβος Μοντανάρης

Λίγα προπολεμικά τραγούδια κατάφεραν ν' αντέξουν στον χρόνο και να γίνουν θρυλικά. Λίγα, όμως, είναι και τα τραγούδια που κατάφεραν να εξιστορήσουν με τόσο μεγάλη πιστότητα και συναισθηματική φόρτιση ένα από τα πιο συγκλονιστικά εγκλήματα στην ιστορία των ελληνικών χρονικών. Η "Κακούργα πεθερά" του Ιάκωβου Μοντανάρη το κατάφερε κι συνέβαλε, ώστε να παραμείνει ζωντανή στη συλλογική μνήμη η δολοφονία του εργολάβου Δημήτριου Αθανασόπουλου, ένα φρικτό έγκλημα, που έλαβε χώρα τις πρώτες μέρες του έτους 1931 και συγκλόνισε όλη την ελληνική κοινωνία της εποχής. 

H πρεμιέρα της "Μάντρας" του Αττίκ τον Αύγουστο του 1930 - Τα σατιρικά τετράστιχα, τραγούδια και η συνάντηση του Αττίκ με την γυναίκα που του είχε σημαδέψει την καρδιά

Ποιος δεν έχει ακουστά για τη Μάντρα του Αττίκ! Τι κι αν δεν την θυμούνται ούτε καν οι παππούδες μας (όσοι καταγόμαστε από την επαρχία) ή που δεν έχει καταγραφεί από καμιά κάμερα, η απήχηση των παραστάσεων που έδινε ο τραγουδιστής Κλέων Τριανταφύλλου, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, από το 1930 μέχρι το θάνατό του τον Αύγουστο του 1944, έμειναν θρυλικές, όπως και πολλά από τα τραγούδια του, πράγμα σπάνιο για καλλιτέχνες εκείνης της εποχής. Ας ανατρέξουμε πολλές δεκαετίες πίσω στο χρόνο κι ας βρεθούμε στον Αύγουστο του 1930, τότε που ξεκίνησαν όλα.

11 χαρακτηριστικά αγγλικά ανέκδοτα για την τσιγκουνιά των Σκοτσέζων

Η σχέση των Σκοτσέζων με τους Άγγλους είναι μια σχέση πάθους. Αγαπούν να ειρωνεύονται ο ένας τον άλλον, νομίζουν ότι αλληλομισιούνται, όμως στην πραγματικότητα δεν μπορούν οι μεν να ζήσουν χωρίς τους δε. Αυτός άλλωστε είναι κι ο λόγος που κανείς δεν πιστεύει ότι πραγματικά οι Σκοτσέζοι θα ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας τους από το Ηνωμένο Βασίλειο στο δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου. Κι επειδή κάθε σχέση πάθους χρειάζεται ένα είδος "αλατοπίπερου", στη συγκεκριμένη σχέση το ρόλο αυτό εξυπηρετούν τα ανέκδοτα, στερεοτυπικά κατά κύριο λόγο, που ανταλλάσσουν οι δυο λαοί. Και μπορεί ένας Σκοτσέζος να χρειάζεται... δυο ώρες μέχρι να καταλάβει το χιούμορ ενός Άγγλου, σίγουρα δεν θα χρειαστεί τόσο χρόνο για να κατανοήσει ότι τα παρακάτω αγγλικά ανέκδοτα στόχο έχουν την περιβόητη, όσο και παροιμιώδη σκοτσέζικη τσιγγουνιά, όπως τουλάχιστον έχει επικρατήσει σαν στερεότυπο.  

Ένα αντιδραστικό "ΟΧΙ" με την υπογραφή του Ιωάννη Μεταξά εναντίον της δημοκρατίας το 1924 [εικόνα]

Μια λέξη είναι συνδεδεμένη με τον Ιωάννη Μεταξά: το "όχι" που είπε στον Ιταλό πρέσβη τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Δηλαδή, η απάντησή του δεν ήταν τόσο λιτή, αλλά αυτή ήταν η ουσία των λόγων του, η άρνησή του να αποδεχτεί την απαίτηση του Μουσολίνι να επιτραπεί η διέλευση του ιταλικού στρατού στην ελληνική επικράτεια. Και κάπως έτσι, παρότι δεν υπήρχε κάποιο άλλο πολιτικό πρόσωπο της εποχής, που αν ασκούσε εξουσία ύστερα από δημοκρατικές εκλογές θα έδινε διαφορετική απάντηση, το "όχι" σαν λέξη ταυτίστηκε με τον Μεταξά, για τον οποίο πολλοί αγνοούν ότι υπήρξε ένας δικτάτορας, που κυνήγησε ανελέητα τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Πώς ένας πατέρας έδειξε στα παιδιά του το πραγματικό νόημα του πολέμου πηγαίνοντας μαζί τους διακοπές σε μια πολεμική ζώνη

Ο πόλεμος και οι συνέπειές του στις ζωές των ανθρώπων, που τον υφίστανται, δημιουργούν αναμφίβολα αποκρουστικές εικόνες, τις οποίες κανείς δεν θέλει να ζήσει και πολύ περισσότερο να τις ζήσουν τα παιδιά του. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει τα παιδιά να ζουν στην άγνοια, αντιλαμβανόμενοι τον πόλεμο σαν μια ακόμη ταινία ή σαν ένα ακόμη βίντεο γκέιμ με σκοτωμούς; Ή μήπως θα ήταν καλύτερο να αποκτήσουν - εκ του ασφαλούς βέβαια - μια πιο άμεση άποψη, ερχόμενα σ' επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα; Ένας Σουηδός πατέρας προτίμησε το δεύτερο και πήγε τα παιδιά του διακοπές σε περιοχές όπου τα σημάδια του πολέμου έχουν επιδράσει καταλυτικά στον τρόπο ζωής των ανθρώπων, όμως η δημοσιοποίηση της πρωτοβουλίας του αυτής προκάλεσε αντιδράσεις μεταξύ πολλών συμπατριωτών του, που μάλλον θεωρούν ότι θίχτηκε ο καθωσπρεπισμός τους.

Οι "Κοντσίτες" της Ιαπωνίας [7 φωτογραφίες]

Η Κοντσίτα Βουρστ έγινε παγκοσμίως γνωστή ως η τραγουδίστρια με τα γένια μετά τη νίκη της στο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Δεν είναι όμως η μοναδική περίπτωση άνδρα, που ντύνεται με γυναικεία ρούχα διατηρώντας παράλληλα τα αρρενωπά γένια του. Στην Ιαπωνία, την χώρα της απόλυτης ελευθερίας ή των εκκεντρικοτήτων - ανάλογα με την οπτική του καθενός - υπάρχουν δύο άνδρες που κάνουν την διαφορά. Δεν τραγουδάνε, αλλά κάνουν αισθητή την παρουσία τους στους δρόμους του Τόκιο και στα σόσιαλ μίντια ντυμένοι ως ηρωίδες ιαπωνικών anime: ο ένας είναι ο κύριος "Sailor Suit Old Man", ένας ασπρομάλλης και ασπρογενειοφόρος άντρας που ντύνεται σαν την Σέιλορ Μουν, ενώ ο δεύτερος δεν μιμείται κάποια συγκεκριμένη ηρωίδα, αλλά δημιούργησε την δική του περσόνα, την Ladybeard.