Η εξέγερση των φοιτητών εναντίον των συμφοιτητριών τους, μια δολοφονική απόπειρα και η πρώτη διαγραφή φοιτητή στην ιστορία του Πανεπιστημίου.

Η εγγραφή της Ιωάννας Στεφανόπολι, της πρώτης γυναίκας φοιτήτριας σε ελληνικό πανεπιστήμιο, τον Οκτώβριο του 1890 δεν προκάλεσε ιδιαίτερες αντιδράσεις μεταξύ των συμφοιτητών της γένους αρσενικού. Όπως έγραφε τότε η Εφημερίδα των Κυριών, «Οι φοιτηταί της φιλολογικής σχολής, ου μόνον ουδαμώς εφάνησαν εκπλαγέντες διά το πρωτοφανές, της εν ταις παραδόσεσιν αυτών φοιτήσεως γυναικός, αλλά μετά σεβασμού και υπερηφανείας εδέχθησαν την πνευματικήν αυτών αδελφήν, πιστοποιούντες ούτω την περί του ευγενούς χαρακτήρος του Έλληνος φοιτητού....». Ακολούθησαν οι εγγραφές και άλλων φοιτητριών, οι οποίες εντάχθηκαν επίσης ομαλά στην πανεπιστημιακή κοινότητα, ώστε το Φεβρουάριο του 1895, η Καλιρρόη Παρρέν σχολίαζε (και πάλι) στην Εφημερίδα των Κυριών ότι «απαρατήρητος σχεδόν παρέρχεται από το πολύ κοινόν η φοίτησις γυναικών εν τω ημετέρων Πανεπιστημίω». Το σχόλιο αυτό ενδεχομένως να αποτύπωνε την πραγματικότητα, όπως ήταν διαμορφωμένη στο μοναδικό – τότε – Πανεπιστήμιο της χώρας, όμως λίγους μήνες αργότερα θα αποδεικνυόταν ότι για ορισμένους φοιτητές οι συμφοιτήτριές τους αποτελούσαν κόκκινο πανί.

Ο πρώτος άγριος τσακωμός στην ελληνική Βουλή: οι «μασκαράδες» και τα «μπουκέτα». Η συγγνώμη των πρωταγωνιστών

«Τσόκαρο», «γελοίος»... είναι μερικές από τις φιλοφρονήσεις που ακούστηκαν πρόσφατα εντός του Κοινοβουλίου, στο ναό αυτό της Δημοκρατίας, όπου βέβαια κατά καιρούς έχουν ακουστεί και χειρότερα. Η αλήθεια είναι ότι συχνά ο εκάστοτε προεδρεύων μιας συνεδρίασης αναγκάζεται να παρέμβει για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, μιας και οι λεκτικές αντιμαχίες σε υψηλούς τόνους δεν αποτελούν σπάνιο φαινόμενο – με πρωταγωνιστές κυρίως βουλευτές που δεν έχουν την υπομονή ν’ ακούσουν ολόκληρη την ομιλία του αγορητή περιμένοντας να έρθει η σειρά τους για να μιλήσουν, αλλά κρίνουν χρήσιμο να διακόπτουν τους συναδέλφους τους για να εκστομίσουν κάποια ειρωνεία, εξυπνάδα ή ενίοτε και προσβολή. Τουλάχιστον η ελληνική Βουλή έχει πάρα πολλά χρόνια να ζήσει στιγμές απείρου κάλλους με αντιπαραθέσεις που δεν είναι μόνο λεκτικές αλλά και σωματικές. Αν ανατρέξουμε στο μακρινό παρελθόν, θα διαπιστώσουμε ότι ο πρώτος μεγάλος τσακωμός εντός του Κοινοβουλίου με προσβλητικές εκφράσεις, αλλά και χειροδικία, εκδηλώθηκε στα πρώτα χρόνια κοινοβουλευτικού βίου, μόνο που τότε οι πρωταγωνιστές είχαν το θάρρος να ζητήσουν εκ των υστέρων συγγνώμη για τη διαγωγή τους.