Γιατί οι Γάλλοι συνηθίζουν να τρώνε κρέπες στις 2 Φεβρουαρίου;

Στις 2 Φεβρουαρίου, η εκκλησία γιορτάζει την Υπαπαντή, δηλαδή την εμφάνιση του Ιησού στο ναό σαράντα μέρες μετά τη γέννησή του, όπως γινόταν με όλα τα πρωτότοκα αγόρια σύμφωνα με το νόμο του Μωυσή. Η γιορτή αυτή δεν είναι μόνο ελληνική ή ορθόδοξη υπόθεση, αλλά γιορτάζεται και στις δυτικές εκκλησίες. Στη Γαλλία μάλιστα η μέρα αυτή, που στα γαλλικά ονομάζεται La Chandeleur, είναι συνδεδεμένη μ' ένα εξαιρετικά γευστικό έθιμο, καθώς οι Γάλλοι συνηθίζουν να τη γιορτάζουν τρώγοντας κρέπες - όχι όλη μέρα, αλλά το βράδυ!

Οι ανατολικοευρωπαίοι ξαναθυμούνται (και κριτικάρουν) τα χρόνια του Κομμουνισμού μέσα από κινηματογραφικά μιούζικαλ!

Αν και ζούμε στην εποχή του "La la land", η αλήθεια είναι ότι τα κινηματογραφικά μιούζικαλ περνούν κρίση και γυρίζονται με το σταγονόμετρο. Μέχρι το "La la land", αποτελούσε ένα μάλλον ξεχασμένο είδος και δεν ξέρουμε πόσο εύκολα αυτό θ' αλλάξει στο άμεσο μέλλον. Ωστόσο, σε ορισμένες πρώην κομμουνιστικές χώρες, τα μιούζικαλ αποτελούν ένα πρωτότυπο μέσο επιστροφής στα χρόνια του κομμουνισμού συνδυάζοντας από τη μια τη σάτιρα των κακώς κειμένων της περιόδου εκείνης κι από την άλλη μια ανθρώπινη νοσταλγία για το παρελθόν με σημείο αναφοράς τη μουσική. Πώς σας φαίνεται ο συνδυασμός;

"Μπλα μπλα μπλα", "Λα λα λα", "Μπαμ μπαμ" και "Ντινγκ Ντονγκ Ντονγκ". Ξένα τραγούδια με εφευρετικά απλοϊκούς τίτλους

Η γλώσσα της μουσικής είναι παγκόσμια και δεν γνωρίζει σύνορα. Πολλές φορές δεν γνωρίζει σύνορα και η κακή προφορά των αγγλικών, που είναι η δημοφιλέστερη γλώσσα όσων φιλοδοξούν σε μια διεθνή καριέρα. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που ένας εξαιρετικά αφελής στίχος, ειδικά αν συνοδεύεται από έναν εξαιρετικά αφελή και απλό - σε βαθμό απλοϊκότητας - τίτλο, βοηθάει σημαντικά την επιτυχία ενός τραγουδιού. Εκεί στην αλλαγή της χιλιετίας (λίγο πριν λίγο μετά) πολλά ευρωπαϊκά συγκροτήματα ή μεμονωμένοι τραγουδιστές προσπάθησαν να σπάσουν τους γλωσσικούς φραγμούς ή απλά να εντυπωσιάσουν (με μια αμφιλεγόμενη αίσθηση περί εντυπωσιασμού) παρουσιάζοντας κατά κύριο λόγο απλοϊκά τραγούδια με γελοίους τίτλους. Σε κάποιες περιπτώσεις το γελοίο του τίτλου ήταν αντιπροσωπευτικό του περιεχομένου, άλλες πάλι φορές ήταν απλά μια ατυχέστατη επιλογή. Ας πρόσεχαν! {Προσοχή: όσοι ψάχνετε ποιοτική ξένη μουσική υψηλού επιπέδου, αυτό το αφιέρωμα δεν είναι για εσάς)