Ζωντανός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην Ελλάδα του 21ου αιώνα και τη «χρυσή» εποχή του ελληνικού πνεύματος τον 4ο και τον 5ο αιώνα π.Χ., η γνωστή και ως «ελιά του Πλάτωνα» στεκόταν επί χιλιετίες στην Ιερά Οδό χωρίς να καταστραφεί ούτε από το πέρασμα του χρόνου ούτε από τα ακραία καιρικά φαινόμενα (όπως για παράδειγμα η θύελλα του 1852 που έριξε έναν από τους στύλους του Ολυμπίου Διός) ούτε από τα κανόνια του Μοροζίνη, θύμα των οποίων αποτέλεσε ένα μεγάλο τμήμα του Παρθενώνα το μακρινό 1687. Τελικά, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το δένδρο αποδείχτηκε ότι ήταν ένα από τα επιτεύγματα του 20ου αιώνα και πιο συγκεκριμένα ένα από τα λεωφορεία που κυκλοφορούν νυχθημερόν στους δρόμους της Αθήνας, το οποίο έπεσε πάνω στο δένδρο τον Οκτώβριο του 1976 προκαλώντας μεγάλη ζημιά στον κορμό του. Έτσι αποφασίστηκε η μεταφορά και φύλαξη της ελιάς στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, όπου διατηρείται μέχρι σήμερα παρά τις ανυπόστατες φήμες που είχαν κυκλοφορήσει το 2013 ότι δήθεν ο κορμός της είχε γίνει καυσόξυλα.
