Η πρώτη Ελληνίδα που ανέβηκε σε αεροπλάνο!

Το 1912, ο Καραμανλάκης και ο Αργυρόπουλος έγιναν οι πρώτοι Έλληνες αεροπόροι, οι πρώτοι σύγχρονοι Ίκαροι αυτής της μικρής γωνιάς του πλανήτη, που λέγεται Ελλάδα (και που τότε ήταν ακόμη μικρότερη σε έκταση). Ήταν φυσικό να πέσουν οι προβολείς της δημοσιότητας πάνω τους, καθώς επίσης στους συνεπιβάτες τους, τους πρώτους πολίτες (κυρίως πολιτικοί και δημοσιογράφοι), που έζησαν πρώτοι την εμπειρία μιας εναέριας πτήσης ως συνεπιβάτες στα πρώτα εκείνα, μονοθέσια αεροπλάνα. Όλοι ονομάζονταν ισοπεδωτικά "αεροπόροι" - κι ας ήταν απλοί επιβάτες, που μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να πιλοτάρουν το αεροπλάνο, ούτε... στο έδαφος, που λέει ο λόγος. Κάπως έτσι, τον τίτλο της "πρώτης Ελληνίδας αεροπόρου" έδωσαν οι εφημερίδες της εποχής και στην ηθοποιό Ζηνοβία Παρασκευοπούλου, την πρώτη Ελληνίδα που δεν πιλοτάρισε μεν αεροπλάνο, ωστόσο ταξίδεψε για λίγα λεπτά με αυτό ως επιβάτης.

Ποιος ήταν ο πρώτος Έλληνας ηθοποιός στο Χόλιγουντ;

Πόσοι είναι οι Έλληνες ηθοποιοί στο Χόλιγουντ; Με τη στενή έννοια, δηλαδή όσοι γεννήθηκαν στην Ελλάδα και μιλούν τα ελληνικά καλύτερα από τ' αγγλικά, ελάχιστοι - για την ακρίβεια κανένας. Υπό την ευρεία έννοια, όσοι κατάγονται έστω από τον ένα γονιό ή από τον ένα μόνο παππού (ή γιαγιά), ο αριθμός τους καταλήγει να είναι αμέτρητος. Ποιος όμως ήταν ο πρώτος Έλληνας ηθοποιός, που βρέθηκε στη μεγαλύτερη κινηματογραφική βιομηχανία του πλανήτη; Πότε συνέβη αυτό; 

"Η Σπαρτιάτισσα": Μια χαμένη ιταλική ταινία του 1914, εμπνευσμένη από τον ελληνοτουρκικό πόλεμο [εικόνα]

Μεταξύ των ιστορικών ελληνικών ταινιών, οι περισσότερες διαδραματίζονται στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Πολύ μικρότερος είναι ο αριθμός όσων τοποθετούνται χρονικά στην περίοδο της ελληνικής επανάστασης (κι αυτές περιορίζονται στην ανάπλαση ιστορικών προσωπικοτήτων), ενώ δεν υπάρχει ούτε μία ταινία, η ιστορία της οποίας να διαδραματίζεται στην περίοδο των δύο Βαλκανικών πολέμων, που εκ του αποτελέσματος υπήρξαν οι πιο επιτυχημένοι, αφού διπλασίασαν την επικράτεια της χώρας. Εν τω μεταξύ, ο πρώτος βαλκανικός πόλεμος και ειδικότερα η ελληνοτουρκική σύγκρουση, φαίνεται ότι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μια απολύτως ψευδοϊστορική ταινία της ιταλικής εταιρίας Πασκουάλι με άγνωστους συντελεστές (από το σκηνοθέτη μέχρι τους ηθοποιούς), που τουλάχιστον στις ΗΠΑ προβλήθηκε με τον τίτλο "The Spartan Girl" ("Η Σπαρτιάτισσα") το Μάρτιο του 1914 - στην Ιταλία πιθανότατα να είχε προβληθεί εντός του 1913.

Η πρώτη κινηματογραφική ταινία παγκοσμίως με ιστορία εμπνευσμένη από την ελληνική επανάσταση [εικόνα]

Το 1911 ο ελληνικός κινηματογράφος βρισκόταν σε βρεφική ηλικία. Οι μόνες ταινίες που γυρίζονταν ήταν κάποια ελάχιστα ζουρνάλ, μετρημένα στα δάχτυλα, ενώ δεν υπήρχαν καν ταινίες μυθοπλασίας ελληνικής παραγωγής. Εκείνη όμως τη χρονιά γυρίστηκε η πρώτη ταινία στα χρονικά του παγκόσμιου κινηματογράφου, εμπνευσμένη από την ελληνική επανάσταση του 1821. Ήταν μια ταινία μικρού μήκους (μόλις 269 μέτρων), ιταλικής παραγωγής, η οποία θα μπορούσε να περιγραφεί και ως "ψευδοϊστορική", αφού δεν αναφερόταν σε πραγματικά γεγονότα, αλλά σε μια φανταστική ιστορία, που λάμβανε χώρα την περίοδο εκείνη. Ο τίτλος της: "Gulnara (Storia dell' indipendenza greca 1820-1830)", δηλαδή "Γκιουλνάρα (Ιστορία της ελληνικής ανεξαρτησίας 1820-1830)".

Μέττερνιχ

Κλέμενς Βέντσελ Λόταρ φον Μέττερνιχ. Ο ευρωπαϊκός 19ος αιώνας θα ήταν πολύ διαφορετικός, αν δεν υπήρχε ο συγκεκριμένος Αυστριακός πολιτικός, ο οποίος, παρότι δεν υπήρξε ηγέτης κράτους, σφράγισε την ευρωπαϊκή ιστορία - όχι απαραίτητα με θετικό τρόπο. Σήμερα, χαρακτηρίζεται αυταρχικός και δολοπλόκος, ενώ στην ελληνική ιστορία έχει μείνει γνωστός ως ανθέλληνας, ως ο πολιτικός που εξ αρχής εναντιώθηκε με πυγμή στους σκοπούς της ελληνικής επανάστασης του 1821, συμβάλλοντας καθοριστικά στην καθυστέρηση επίτευξης του στόχου των επαναστατών, δηλαδή στην αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και τη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

Οι στίχοι του Γεώργιου Βιζυηνού για το Μάρτιο και τις τρελές καιρικές συνθήκες του

"Μάρτης γδάρτης και τρανός παλουκοκαύτης...". Οι πιο πολλές παροιμίες σχετικά με το μήνα Μάρτιο αναφέρονται στις ιδιότροπες καιρικές συνθήκες, καθώς ο Μάρτης είναι μεν ημερολογιακά ο πρώτος μήνας της άνοιξης, αλλά είναι ταυτόχρονα ικανός ακόμη και να μας θάψει στο χιόνι - έστω και για μια δυο μέρες. Βασισμένος σ' αυτόν τος αντιφατικό χαρακτήρα του Μαρτίου, ο Γεώργιος Βιζυηνός έπλασε ένα μικρό παραμύθι, το οποίο διηγήθηκε με στίχους, όπως άλλωστε ήξερε καλύτερα να εκφράζεται.