Ένα σατιρικό ποίημα του Σουρή για τους δημοσιογράφους και τη σχέση τους με την εξουσία, που θα μπορούσε να είχε γραφτεί... σήμερα!

Μπορεί το 1880 να μην υπήρχε ο όρος "διαπλοκή" για να περιγράψει τις - πραγματικές ή φανταστικές - σχέσεις υπόγειας συναλλαγής μεταξύ δημοσιογράφων και εξουσίας, όμως οι υποψίες υπήρχαν. Άλλωστε, και τότε ήταν ένα όχι ασυνήθιστο φαινόμενο να βγαίνουν οι εφημερίδες και τη μια μέρα να βρίζουν ένα πολιτικό και την άλλη αν τον υποστηρίζουν με ανείπωτη θέρμη (ή και το ακριβώς αντίστροφο), ακόμη και να κατηγορούνται ότι ανεβάζουν ή κατεβάζουν κυβερνήσεις. Για παράδειγμα, η ήττα του Χαρίλαου Τρικούπη στις εκλογές του 1885 αποδόθηκε από πολλούς τότε στην έντονη πολεμική που είχε ασκήσει εναντίον του η Νέα Εφημερίς του Ιωάννη Καμπούρογλου, μια εφημερίδα με ένα σχετικά λαϊκό - για τα δεδομένα της εποχής - περιεχόμενο, που ήταν εξαιρετικά δημοφιλής μεταξύ των Αθηναίων. 

Κουσάι Αμπτίνι: Το παιδί που χάρισε το γέλιο στους πολιορκημένους του Αλέππο και σκοτώθηκε από τους βομβαρδισμούς της πόλης

Ο - 12χρονος το 2014 - Κουσάι Αμπτίνι, ήταν γνωστός στο Αλέππο και ως "Αμπού Αμπντό", όπως ονομαζόταν ο ρόλος που υποδυόταν στο σίριαλ."The Aleppine Em Abdo", το πρώτο - μετά την έναρξη του καταστρεπτικού συριακού εμφύλιου πολέμου το 2011 - που γυρίστηκε στις ελεγχόμενες από τους αντάρτες περιοχές. Ήταν η πρώτη - και τελικά μοναδική - τηλεοπτική εμφάνιση ενός παιδιού, που ήθελε να γίνει ηθοποιός, είχε συμμετάσχει παλιότερα σε θεατρικές παραστάσεις του σχολείου του και τελικά έκλεψε τις καρδιές των συμπατριωτών του.

Το συμβόλαιο ενός πατέρα με τα παιδιά του πριν αγοράσουν σκύλο για την οικογένεια. Μια πρωτότυπη ιδέα για να μάθουν τα παιδιά τις υποχρεώσεις τους σχετικά με την ανατροφή ενός κατοικίδιου.

Όταν ένας εργένης (άνδρας ή γυναίκα) αποφασίζει ν' αποκτήσει ένα κατοικίδιο, συνήθως το κάνει απόλυτα συνειδητοποιημένα γνωρίζοντας και τις υποχρεώσεις που έχει η συντροφιά ενός ζώου. Αντίθετα, όταν πρόκειται για οικογένειες, η αγορά ενός κατοικίδιου έρχεται αρκετά συχνά ως αποτέλεσμα πιέσεων από τα μικρά παιδιά, που ζαλίζουν τους γονείς τους πόσο πολύ θα ήθελαν ένα σκυλάκι (ή γατάκι ή κουνελάκι κλπ.) να παίζουν μαζί του και να το φροντίζουν. Το θέμα είναι ότι πολύ εύκολα ένα μικρό παιδί μπορεί να ξεχάσει τις υποσχέσεις του, όταν στην πράξη διαπιστώσει ότι η φροντίδα ενός κατοικίδιου ζώου απαιτεί μεγαλύτερη υπευθυνότητα και περισσότερες υποχρεώσεις απ' όσες αρχικά φανταζόταν. Φυσικά, είναι αποκλειστική ευθύνη των γονιών να διδάξουν στο παιδί ή στα παιδιά τους πώς θα γίνουν υπεύθυνα άτομα αναλαμβάνοντας την πλήρη ευθύνη των αποφάσεών τους, όμως δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο του ζώου που διώχνεται κακήν κακώς από ένα σπίτι, απλά και μόνο επειδή το παιδί βαρέθηκε το τετράποδο παιχνίδι του, οι δε γονείς δεν φρόντισαν να μάθουν στο παιδί τους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς.