Τη σεζόν 1962-63 η Τζένη Καρέζη και ο
Λάμπρος Κωνσταντάρας συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στο θέατρο σημειώνοντας
τεράστια επιτυχία στη σκηνή του «Διονύσια» με το έργο «Κρατικές υποθέσεις» του Λουί Βερνέιγ. Ήταν μια ευτυχής θεατρική συνάντηση, η οποία λίγα
χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, όταν οι Ασημάκης Γιαλαμάς και
Κώστας Πρετεντέρης διασκεύασαν την ιστορία του Βερνέιγ για την επίσης πολύ
πετυχημένη κινηματογραφική ταινία «Τζένη Τζένη».
Η όμορφη εκείνη θεατρική συνύπαρξη μπήκε
στο στόχαστρο ανόητων φαρσέρ ένα βράδυ των γιορτών, κοντά στην Πρωτοχρονιά του
1963. Κι αν σήμερα οι περισσότεροι φαρσέρ συνηθίζουν να ικανοποιούν την
ανωριμότητά τους απειλώντας για έκρηξη ανύπαρκτης βόμβας, η φάρσα, που οι
άγνωστοι είχαν τότε διαλέξει να παίξουν σε βάρος της Τζένης Καρέζη, ήταν
περισσότερο μακάβρια, εκμεταλλευόμενη τη μεγάλη αδυναμία και αγάπη της λατρεμένης
ηθοποιού για τη μητέρα της.
Λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση λοιπόν, μια γυναίκα τηλεφώνησε στο θέατρο «Διονύσια» και με φωνή γεμάτη λυγμούς ζήτησε να ειδοποιήσουν την ηθοποιό «να τρέξει σπίτι της, γιατί η μητέρα της ζητούσε οπωσδήποτε να την δει». Τη συνέχεια αφηγήθηκε εμφανώς ταραγμένη η ίδια η Τζένη Καρέζη μιλώντας στο δημοσιογράφο του Έθνους, Γ. Καράγιωργα (04.01.1963):
