Ένα γλυκό ποίημα του Γεώργιου Δροσίνη για τη γιορτή της μητέρας, που μοιάζει με... πρωτομαγιά!

"Κατά παράκληση μικρών του φίλων", όπως ο ίδιος σημείωνε, ο Γεώργιος Δροσίνης έγραψε ένα ποίημα για τη γιορτή της μητέρας, το οποίο δημοσιεύτηκε στο παιδικό περιοδικό Η Διάπλασις των Παίδων το Δεκέμβριο του 1880. Δεν γνωρίζω αν ήταν η πρώτη δημοσίευση του ποιήματος, πάντως σίγουρα αυτό δεν αναφερόταν στη γιορτή της μητέρας, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, αλλά γενικά σε μια οποιαδήποτε γιορτή μιας οποιασδήποτε μητέρας, την οποία παρομοίαζε με τη γιορτή της πρωτομαγιάς. Αφού οι μανάδες συχνά αποκαλούν "λουλούδια" τα παιδιά τους, με ποια άλλη γιορτή θα μπορούσε να παρομοιαστεί η γιορτή της μητέρας, παρά με εκείνη της πρωτομαγιάς, όταν φοράει τα καλά της και γιορτάζει η μαμά άνοιξη. 

Οι Σαουδάραβες θέλουν να αποδείξουν ότι είναι μοντέρνοι και κουλ. [βίντεο]

Η Σαουδική Αραβία θεωρείται ένα από τα πιο οπισθοδρομικά κράτη στον πλανήτη. Η χώρα κυβερνάται υπό καθεστώς απόλυτης μοναρχίας από τον οίκο των Σαούντ (στους οποίους οφείλεται και η ονομασία της), ενώ είναι γνωστή η κοινωνική περιθωριοποίηση των γυναικών, οι οποίες δεν έχουν δικαίωμα ούτε καν να οδηγήσουν αυτοκίνητο. Όποια συλληφθεί να οδηγεί, τιμωρείται αυστηρά με μαστίγιο. Και ας μην αναφερθούμε στα ανύπαρκτα δικαιώματα άλλων κοινωνικών μειονοτήτων, οι οποίες θεωρούνται... ως εξωγήινες για τις σαουδαραβικές αρχές.

Είναι ΑΥΤΗ η τροφή που αγαπούν οι πιο κουλ άνθρωποι; (Ή αλλιώς μια έρευνα για γέλια και για κλάματα)

Επιστημονική έρευνα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έρευνα των απελπισμένων, εκείνων δηλαδή που ψάχνουν απεγνωσμένα μια εύκολη λύση τόνωσης της ερωτικής τους ζωής. Και καθώς ο έρωτας περνάει και από το στομάχι, η αμερικανική ιστοσελίδα κοινωνικών γνωριμιών skout.com, πραγματοποίησε έρευνα για να αποδείξει ότι το ταπεινό, συνηθισμένο τοστ (σάντουιτς στο γκριλ) με σκέτο τυρί συνδέεται με έντονη σεξουαλική ζωή. Το αποτέλεσμα εκπλήσσει. 

Όταν οι Αμερικανοί ήθελαν να αγοράσουν την Ισλανδία και τη Γροιλανδία

Το Σεπτέμβριο του 1782, όταν με τη Συνθήκη του Παρισιού αναγνωριζόταν επίσημα το κράτος των ΗΠΑ, αυτό περιελάμβανε μόνο 13 πολιτείες έκτασης περίπου 2.3 εκατομμυρίων τετρ.χλμ. Μέσα σε λιγότερο από 85 χρόνια, οι πολιτείες θα γίνονταν 49 και η έκταση του κράτους, που τον 20ο αιώνα θα αναδεικνυόταν σε παγκόσμια υπερδύναμη, τετραπλασιάστηκε. Πώς έγινε αυτό; Κυρίως με εξαγορές. Μόνο το Τέξας - που αρχικά ανήκε στο Μεξικό και στη συνέχεια έγινε ανεξάρτητο - ενσωματώθηκε οικειοθελώς, ενώ μικρά ήταν τα εδαφικά κέρδη των ΗΠΑ από τον πόλεμο με το Μεξικό (1846-1848), οριοθετώντας ουσιαστικά τα σύνορα των δύο κρατών στην περιοχή εκείνη (Τέξας). Όλα τα υπόλοιπα εδάφη εξαγοράστηκαν σε διαφορετικές περιόδους, πάντα όμως με πολύ χαμηλό τίμημα.