Η αποθεωτική υποδοχή της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο Ισραήλ το 1962

Ιανουάριος 1962. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη περιόδευε με το θίασό της στην Κύπρο σημειώνοντας τεράστια επιτυχία, άνευ προηγουμένου για ελληνικό θίασο. Δώδεκα μέρες έμεινε στη Λευκωσία και ο αριθμός των κομμένων εισιτηρίων στο θέατρο όπου εμφανιζόταν, ανήρθε σε 20.440, όταν ο συνολικός πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε περίπου 65.000 κατοίκους. Κατά την τετραήμερη παραμονή της στη Λάρνακα κόπηκαν 6.333 εισιτήρια επί συνόλου πληθυσμού 16.000. Ανάλογη επιτυχία σημειώθηκε και στις άλλες πόλεις της Μεγαλονήσου, όπου περιόδευσε μέχρι το τέλος Ιανουαρίου.

Τον ίδιο μήνα βρίσκονταν σε εξέλιξη οι συζητήσεις για την αγγλόφωνη ταινία που θα γύριζε η Αλίκη. Δεν ήταν γνωστές πολλές λεπτομέρειες γύρω από το σενάριο και τους άλλους συντελεστές, πλην του σκηνοθέτη (ο Ρούντολφ Ματέ) και... του τίτλου της ταινίας, που θα έφερε το όνομα της ηθοποιού: «Aliki».

Η φιλοδοξία ήταν ν’ ανοίγονταν νέοι δρόμοι προς το διεθνές κινηματογραφικό στερέωμα για την πρωταγωνίστρια του θεάτρου και του κινηματογράφου, που είχε ήδη κερδίσει τον τίτλο της «εθνικής σταρ». Μόνο που η φήμη της Αλίκης είχε ήδη ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα φτάνοντας μέχρι το Ισραήλ, η κυβέρνηση του οποίου κάλεσε την Αλίκη Βουγιουκλάκη για μια ολιγοήμερη επίσκεψη στη χώρα με αφορμή την πρεμιέρα της ταινίας «Η Λίζα και η άλλη» στους ισραηλινούς κινηματογράφους!

Η ηθοποιός αναχώρησε από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας στις 30 Ιανουαρίου, αφού προηγουμένως είχε παρευρεθεί στη δεξίωση που είχε οργανώσει προς τιμή της ο πρεσβευτής του Ισραήλ στην κυπριακή πρωτεύουσα. Μάλιστα ο Ισραηλινός πρέσβης συνόδεψε τη Βουγιουκλάκη μέχρι το αεροδρόμιο.

Μαζί της ταξίδεψε ο διευθυντής του γραφείου εκμεταλλεύσεως της Φίνος Φιλμς, Απόλλωνας Μαγκλής.

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο Λίντα του Τελ Αβίβ, η Αλίκη είδε περισσότερα από 6.000 άτομα συγκεντρωμένα για να την υποδεχτούν, σύμφωνα με τηλεγράφημα του Γαλλικού Πρακτορείου, που αναπαρήγαγε ο ελληνικός τύπος.

Την επομένη, «βομβαρδίστηκε» με λουλούδια από τους Ισραηλινούς θαυμαστές της κατά την πρεμιέρα της ταινίας «Η Λίζα και η άλλη» στην πόλη της Χάιφας, ενώ εξίσου αποθεωτική ήταν η υποδοχή της και στο Τελ Αβίβ μία μέρα μετά, 1η Φεβρουαρίου, και πάλι με αφορμή την προβολή της ίδιας ταινίας στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Τα τηλεγραφήματα, που έλαβε η Φίνος Φιλμς από το Ισραήλ, ήταν αποκαλυπτικά:

«Μεσημβρινόν φαγητόν Αλίκης έγινε με πόλεμον χιλιάδων κόσμου, πολιορκήσαν το εστιατόριον. Τέτοια υποδοχή δεν έγινεν ούτε εις Αϊζενχάουερ.»

«Εφθάσαμεν Χάιφαν και μη δυνάμενοι πλησιάσωμεν τετράγωνον όπου το θέατρον, καταλήξαμεν στην Διεύθυνσιν Αστυνομίας. Αλίκη υπεχρεώθη φορέση αστυνομικόν μανδύαν και με τρία αστυνομικά καμιόνια και μεγάλην δύναμιν εφθάσαμεν από πλαϊνήν είσοδον στην σκηνήν θεάτρου. Τι έγινε δεν περιγράφεται. Αύριον ελπίζομεν να μην έχωμεν χειρότερα εις Τελ Αβίβ. Παρόν τηλεγράφημα εγράφη εις ένα υπόγειον όπου μας έκλεισεν Αστυνομία έως ότου μπορέση να μας μεταφέρη πάλι στην Αστυνομικήν διεύθυνσιν.»

εφημερίδα Έθνος, 03.02.1962 (από Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος)

Στην πόλη Χολόν στην Αλίκη απονεμήθηκε ένα παράσημο, που απονεμόταν σπάνια σε ξένους επισκέπτες, και συμβόλιζε την ένωση του ισραηλιτικού λαού. Μάλιστα ο δήμαρχος της πόλης παρατήρησε ότι «η χαριτωμένη Ελληνίδα καλλιτέχνης συντελεί στην ακόμα μεγαλύτερη σύσφιξη των σχέσεων των δύο χωρών».

Η επιστροφή στην Αθήνα έγινε στις 2 Φεβρουαρίου. Στο αεροδρόμιο την περίμεναν πολλοί Έλληνες δημοσιογράφοι, στους οποίους η ίδια και η συνοδεία της αφηγήθηκαν τις αξέχαστες στιγμές που είχαν ζήσει στο Ισραήλ.

«Με δείρανε», αποκάλυψε η αμπιγιέζ της. «Νομίζανε ότι ήμουν θαυμάστρια, που ήθελα να πλησιάσω την αποκλεισμένη από τους αστυνομικούς Αλίκη κι ένας απ’ αυτούς, καθώς δεν μπορούσα να του εξηγήσω εβραϊκά τι ήθελα, με χαστούκισε»!

εφημερίδα Έθνος, 03.02.1962 (Πηγή: Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος)

Η δημοσιογράφος του Έθνους, Μαρία Παπαδοπούλου, έγραφε: «Επί δύο ημέρες, το όνομά της είχε γίνει σύνθημα στις δύο Ισραηλινές πόλεις, στο Τελ Αβί και στη Χάιφα. Παντού, όπου ενεφανίζετο, στους δρόμους, στους κινηματογράφους, όπου προεβάλλετο η ταινία της “Η Λίζα και η άλλη”, ακόμη και στα εστιατόρια, ο κόσμος την ανεγνώριζε και φώναζε ρυθμικά το όνομά της. Σημειωτέον, ότι οι περισσότερες ταινίες της Αλίκης έχουν προβληθή με μεγάλη πάντοτε επιτυχία στο Ισραήλ».

Σύμφωνα με ελληνικές και ισραηλινές εφημερίδες, είχαν γίνει συζητήσεις για το γύρισμα μιας ελληνοϊσραηλινής ταινίας με θέμα την ιστορία της Άννας Φρανκ και με πρωταγωνίστρια την Αλίκη.

Όσο για την «εθνική σταρ» και το πώς εισέπραττε όλη αυτήν την αγάπη του κόσμου, δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Δούλεψα σκληρά για να φτάσω μέχρις εδώ. Η επιτυχία μου δημιουργεί ένα ανάλογο άγχος. Δεν μου αφήνει παρά ελάχιστα περιθώρια χαράς. Και δεν το λέω αυτό, επειδή μου λείπουν ο καιρός ή η διάθεση να διασκεδάσω κι εγώ σαν όλες τις άλλες κοπέλες της ηλικίας μου. Αυτό που με πνίγει, είναι οι υποχρεώσεις που μου δημιουργεί η επιτυχία. Δεν θέλω να την χάσω. Και πρέπει να κάνω πάντοτε ολοένα κάτι καλύτερο από την κάθε προηγούμενη επίτευξή μου. Τι θα είναι αυτό το κάτι άλλο, τι είδους; Πώς θα γίνει; Όταν τα καταφέρνω, παίρνω μιάν ανάσα, να, όπως τώρα. Μετά όμως; Τι θα κάνω;». 

Και για όσους γνωρίζουν να διαβάζουν εβραϊκά... ένα δημοσίευμα γύρω από την επίσκεψη της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο Ισραήλ, στην εφημερίδα Herut στις 04.02.1962:

Ίσως σας ενδιαφέρει κι αυτό:

-- Ο Τούρκος παραγωγός που διέρρεε ότι θ' αρραβωνιαζόταν την Βουγιουκλάκη, προκειμένου να κλείσει μια συνεργασία μαζί της

-- Τα αφιερώματα των αμερικάνικων εφημερίδων στην Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1957, πολύ πριν γίνει η "εθνική σταρ"

-- Η τεράστια επιτυχία που είχε γνωρίσει η Αλίκη Βουγιουκλάκη στη Σιγκαπούρη ως Υπολοχαγός Νατάσα - Ποια ταινία προβλήθηκε ως... "Νατάσα 2" και η συνέντευξή της Αλίκης σε εφημερίδα της Σιγκαπούρης το 1976

-- Η φωτογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη με γουρλωμένα μάτια κι ένα μεγάλο μαχαίρι στο χέρι, που ενθουσίασε ελβετική εφημερίδα το καλοκαίρι του 1959