Ο Φεβρουάριος είναι ο δεύτερος μήνας του σύγχρονου ημερολογιακού έτους, αλλά ήταν ο τελευταίος μήνας του ρωμαϊκού. Γι' αυτόν τον λόγο, ως μεταβατικός μήνας που είναι, οι Ρωμαίοι τον βάφτισαν "μήνα των καθαρμών", η πραγματική σημασία της λέξης. Ο λαός μας όμως τον αποκαλεί και Φλεβάρη παρετυμολογώντας τον από τη λέξη "φλέβες", επειδή λόγω των βροχών βγαίνουν στην επιφάνεια του εδάφους τα υπόγεια νερά. Ο Φεβρουάριος συνοδεύεται από διάφορα επίθετα, όπως
Βροχάρης (επειδή έχει αρκετές βροχές), Φλιάρης (δηλαδή χλιαρός), Γκουζούκης (δηλαδή ατελής), Κλαδευτής (καθώς είναι ο μήνας του κλαδέματος) και Κουτσοφλέβαρος ή Κούνδουρος (δηλαδή κολοβός, επειδή έχει λιγότερες ημέρες από τους άλλους μήνες).
Βροχάρης (επειδή έχει αρκετές βροχές), Φλιάρης (δηλαδή χλιαρός), Γκουζούκης (δηλαδή ατελής), Κλαδευτής (καθώς είναι ο μήνας του κλαδέματος) και Κουτσοφλέβαρος ή Κούνδουρος (δηλαδή κολοβός, επειδή έχει λιγότερες ημέρες από τους άλλους μήνες).
Πολλές παροιμίες έχουν θέμα τον Φεβρουάριο. Κάποιες από αυτές αναφέρονται στις βροχές που τον χαρακτηρίζουν, όπως "Σου 'πανε Φλεβάρη βρέξε κι αλησμόνησες να πάψεις", "Ο Φλεβάρης ανοίγει τις φλέβες του νερού" ή "Γενάρης χιονιστής, Φλεβάρης βρέχτης". Πολλές παροιμίες αναφέρονται στις ακραίες καιρικές συνθήκες που παρατηρούνται αυτόν το μήνα, ο οποίος μπορεί να κάνει πολύ παγωνιά, αλλά και πολύ ζέστη: "Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει. Μα αν τύχει και κακίσει, ως το γόνυ θα χιονίσει", "Μάρτη, Μάρτη μου καλέ και Φλεβάρη φοβερέ, κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις, καλοκαίρι θα μυρίσεις", "Ο κούνδουρος, ο κούτσουρος και ο πασσαλοκάφτης, "Ο Τρύφωνας ελάλησε, ήρθε το καλοκαίρι" κλπ. Άλλες, τέλος, εστιάζουν στη γιορτή της Υπαπαντής που πέφτει στις δύο του μήνα: "Παπαντίτσα μου καλή, χειμωνίτσα μου κακή" ή "Υπαπαντή κουλουβριμένη, τα μελίσσια φορτωμένη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου