Οι διαρκείς πόλεμοι μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών από την εποχή του Μεσαίωνα μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα, δεν ανέκοψαν την τάση ορισμένων φιλοσόφων να οραματίζονται εδώ και αιώνες την ευρωπαϊκή ενοποίηση στη μία ή την άλλη της μορφή. Ωστόσο, οι πιο συγκεκριμένες πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση ανελήφθησαν κατά τον 20ό αιώνα και κυρίως, αμέσως μετά τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, αν και η πρώτη επίσημη υποβολή μιας συγκεκριμένης πρότασης έγινε κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Ακολουθεί ένα χρονολόγιο στην εξέλιξη της πορείας διαμόρφωσης της κοινής ευρωπαϊκής ιδέας, καθώς και της υλοποίησής της στην πράξη.
1929, 7 Σεπτεμβρίου: Ο γάλλος πρωθυπουργός Αριστίντ Μπριάντ προτείνει από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης της Κοινωνίας των Εθνών, επίσημη γαλλική πρόταση για την ανάγκη δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού συστήματος.
1930: Ο Alexis Leger συγκεκριμενοποιεί το όραμα του Μπριαντ συντάσσοντας ένα "Μνημόνιο για την Οργάνωση ενός Καθεστώτος Ευρωπαϊκής Ομοσπονδιακής Ένωσης".
1946, 19 Σεπτεμβρίου: Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ εκφράζει από το βήμα του πανεπιστημίου της Ζυρίχης το όραμά του για "την επανίδρυση της ευρωπαϊκής οικογένειας και τον εξοπλισμό της με μια δομή, που θα της επιτρέψει να ζήσει και να αναπτυχθεί ειρηνικά, υπό συνθήκες ασφάλειας και ελευθερίας" κάνοντας μάλιστα λόγο για το κράτος των "Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης", ο λαός του οποίου "θα απολαμβάνει την ευτυχία, την ευημερία και τη δόξα".
1947, Αύγουστος: Πενήντα ομοσπονδιακά κινήματα προερχόμενα από δώδεκα ευρωπαϊκά κράτη συνέρχονται σε συνέδριο στο Μοντρέ της Ελβετίας ζητώντας από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις την ανάληψη πρωτοβουλίας για τη σύγκληση μιας "Συντακτικής Συνέλευσης της Ευρώπης".
1948: Ιδρύεται ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας (που το 1962 μετεξελίχθηκε στον ΟΟΣΑ, Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, με τη συμμετοχή των ΗΠΑ και του Καναδά).
1949: Ιδρύεται το Συμβούλιο της Ευρώπης
1950, 9 Μαΐου: Ο Ρομπέρ Σουμάν προτείνει τη δημιουργία μιας ένωσης άνθρακα και χάλυβα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας με δυνατή τη συμμετοχή και άλλων ευρωπαϊκών κρατών, με σκοπό την οικονομική συνεργασία και εν τέλει την εδραίωση της ειρήνης στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Θεωρείται ως η ημερομηνία γέννησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
1951, 18 Απριλίου: Υπογράφεται στο Παρίσι η Συνθήκη Ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΣΕΚΑΧ) από τις κυβερνήσεις της; Γαλλίας, της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, της Ιταλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου.
1952, 15 Ιουλίου: Η ΣΕΚΑΧ τίθεται σε ισχύ με ορίζοντα πενήντα ετών.
1955, 1-2 Ιουνίου: Στη διάσκεψη της Μεσίνα, οι υπουργοί εξωτερικών των έξι ιδρυτικών κρατών αποφασίζουν την επέκταση της μεταξύ τους συνεργασίας στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας.
1957, 25 Μαρτίου: Υπογράφεται στη Ρώμη η Συνθήκη Ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ), αλλά και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας (Ευρατόμ).
1958, 1 Ιανουαρίου: Η ΣΕΟΚ και η ΣΕυρατόμ τίθενται σε ισχύ.
1965, 8 Απριλίου: Τα όργανα των τριών παραπάνω οργανισμών (ΕΚΑΧ, ΕΟΚ και Ευρατόμ) συγχωνεύονται με την υπογραφή σχετικής συνθήκης κι έτσι δημιουργείται μία Επιτροπή και ένα Συμβούλιο.
1966, 29 Ιανουαρίου: Ο συμβιβασμός του Λουξεμβούργου. Επιβεβαιώνεται η αρχή της ομοφωνίας ως προς τη λήψη αποφάσεων για κρίσιμα εθνικά ζητήματα ύστερα από επτάμηνη πολιτική και θεσμική κρίση (γνωστή και ως "κρίση της κενής έδρας"), κατά την οποία η Γαλλία δε συμμετείχε στις συνεδριάσεις των θεσμικών κοινοτικών οργάνων. Είχε προηγηθεί πρόταση της Επιτροπής την άνοιξη του 1965, για αναγνώριση του δικαιώματος ελέγχου της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής από τη Συνέλευση και για λήψη αποφάσεων με απλή ή ειδική πλειοψηφία, κάτι που η γαλλική κυβέρνηση χαρακτήρισε ως "υπερεθνική εκτροπή".
1967, 1 Ιανουαρίου: Ξεκινάει η λειτουργία των ενιαίων κοινοτικών οργάνων, η μία ενιαία Επιτροπή και η μία ενιαία Συνέλευση.
1968, 1 Ιουλίου: Καταργούνται οι εσωτερικοί δασμοί για τα βιομηχανικά προϊόντα των έξι κρατών μελών και δημιουργείται κοινό εξωτερικό δασμολόγιο.
1969, 1-2 Δεκεμβρίου: Στη Διάσκεψη της Χάγης αποφασίζεται το τρίπτυχο "τελειοποίηση - εμβάθυνση - διεύρυνση" ως το μοντέλο για το μέλλον της Κοινότητας.
1972, 22 Ιανουαρίου: Υπογράφονται στις Βρυξέλλες οι συνθήκες προσχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιρλανδίας, της Δανίας και της Νορβηγίας. Ωστόσο, σε δημοψήφισμα που διεξήχθη λίγο καιρό αργότερα, οι Νορβηγοί απέρριψαν την ένταξη της χώρας τους στην ΕΟΚ.
21-22 Μαρτίου: Με ψηφίσματα του Συμβουλίου εγκρίνεται το σχέδιο Βέρνερ, από το όνομα του τότε πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, που απέβλεπε στην εγκαθίδρυση οικονομικής και νομισματικής ένωσης σε ορίζοντα δεκαετίας.
1973, 1 Ιανουαρίου: Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία και η Δανία προσχωρούν επισήμως στην ΕΟΚ, η οποία πλέον αριθμεί 9 μέλη.
1978, 4-5 Δεκεμβρίου: Αποφασίζεται η ίδρυση του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος στα πλαίσια υλοποίησης του σχεδίου Βέρνερ.
1979, 13 Μαρτίου: Ξεκινά η λειτουργία του ΕΝΣ, όμως χωρίς τη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου.
7 - 10 Ιουνίου: Διεξάγονται οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποί τότε αριθμούσε 410 έδρες.
1981, 1 Ιανουαρίου: Η Ελλάδα γίνεται επισήμως το δέκατο μέλος της ΕΟΚ.
1985, 7 Ιανουαρίου: Ο Ζακ Ντελόρ διορίζεται πρόεδρος της Επιτροπής, αξίωμα που θα διατηρήσει για μία δεκαετία (δύο θητείες).
14 Ιουνίου: Υπογράφεται η Συμφωνία του Σέγκεν για την κατάργηση των συνοριακών ελέγχων μεταξύ των κρατών μελών της ΕΟΚ.
1986, 1 Ιανουαρίου: Η ΕΟΚ γίνεται πλέον δωδεκαμελής, μετά την επίσημη προσχώρηση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
17, 28 Φεβρουαρίου: Υπογράφεται στο Λουξεμβούργο και στη Χάγη η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη.
1987, 1 Ιουλίου: Η ΕΕΠ τίθεται σε ισχύ.
1990, 19 Απριλίου: Με κοινή τους δήλωση, οι Πρόεδροι της Γαλλίας και της Γερμανίας, Φρανσουά Μιτεράν και Χέλμουτ Κολ, προτείνουν τη σύγκληση διακυβερνητικής διάσκεψης για το μετασχηματισμό του συνόλου των σχέσεων των κρατών μελών σε μία Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεκέμβριος: Στη Σύνοδο της Ρώμης αποφασίζεται η σύγκληση δύο διασκέψεων, εκ των οποίων η μία θα επεξεργαζόταν την οικονομική και νομισματική ένωση και η δεύτερη την πολιτική ένωση των καρτών μελών.
1991, 14-15 Δεκεμβρίου: Υπογράφεται στο Μάαστριχτ η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως διατυπώνεται στο πρώτο άρθρο της Συνθήκης, "ανοίγει νέα φάση στη διαδικασία μιας διαρκώς στενότερης ένωσης των λαών της Ευρώπης".
1993, 1 Νοεμβρίου: Η ΣΕΕ τίθεται σε ισχύ.
1995, 1 Ιανουαρίου: Προσχωρούν η Αυστρία, η Σουηδία και η Φινλανδία, ενώ προηγουμένως οι Νορβηγοί πολίτες απέρριψαν εκ νέου την πρόταση για προσχώρηση της χώρας τους στην ΕΕ.
23 Ιανουαρίου: Ο Ζακ Σαντέρ αναλαμβάνει Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
26 Ιουλίου: Υπογράφεται η Σύμβαση Ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Υπηρεσίας (Europol) με έδρα τη Χάγη, κύρια αποστολή της οποίας είναι η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των αστυνομικών αρχών των κρατών μελών στα πλαίσια καταπολέμησης της διεθνούς εγκληματικότητας.
1997, 16-17 Ιουνίου: Υπογράφεται η Συνθήκη του Άμστερνταμ, η οποία αναθεωρεί εκείνη του Μάαστριχτ.
1999, 1 Ιανουαρίου: Το ευρώ εισάγεται στις χρηματαγορές και αντικαθιστά τα εθνικά νομίσματα στις συναλλαγές που δεν αφορούν μετρητά
15 Σεπτεμβρίου: Ο Ρομάνο Πρόντι αναλαμβάνει την προεδρία της Επιτροπής.
2001, 26 Φεβρουαρίου: Υπογράφεται η Συνθήκη της Νίκαιας.
2002, 1 Ιανουαρίου: Το ευρώ κυκλοφορεί επισήμως στις αγορές των κρατών μελών της ευρωζώνης αντικαθιστώντας τα εθνικά τους νομίσματα. Στην ευρωζώνη μετέχουν όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης πλην της Δανίας, της Σουηδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου.
13 Δεκεμβρίου: Αποφασίζεται στην Κοπεγχάγη η προσχώρηση ακόμη 10 κρατών. Πρόκειται για την Κύπρο, τη Μάλτα, την Τσεχία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία, την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Πολωνία και τη Σλοβενία.
2003, 1 Φεβρουαρίου: Η Συνθήκη της Νίκαιας τίθεται σε ισχύ.
10 Ιουλίου: Η Συνέλευση για το Μέλλον της Ευρώπης ολοκληρώνει τις εργασίες για το σχέδιο Ευρωπαϊκού Συντάγματος.
2004, 1 Μαΐου: Η Κύπρος, η Μάλτα, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Πολωνία και η Σλοβενία προσχωρούν και επισήμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για το μεγαλύτερο κύμα διεύρυνσης.
29 Οκτωβρίου: Στη Ρώμη υπογράφεται το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα.
2005, 29 Μαΐου: Οι Γάλλοι απορρίπτουν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα σε δημοψήφισμα.
1 Ιουνίου: Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα απορρίπτεται και από τους Ολλανδούς.
3 Οκτωβρίου: Έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία και την Κροατία.
2007, 1 Ιανουαρίου: Η Βουλγαρία και η Ρουμανία προσχωρούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που πλέον αριθμεί 27 κράτη μέλη.
Η Σλοβενία γίνεται μέλος της ευρωζώνης.
2008, 1 Ιανουαρίου: Η Μάλτα και η Κύπρος γίνονται και αυτές με τη σειρά τους μέλη της ευρωζώνης.
2009, 1 Ιανουαρίου: Η Σλοβακία γίνεται το δέκατο έκτο μέλος της ευρωζώνης.
2011, 1 Ιανουαρίου: Η Εσθονία γίνεται το δέκατο έβδομο μέλος της ευρωζώνης.
Σχετικά; θέματα:
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΣΟΥΜΑΝ ΤΗΣ 9ης ΜΑΪΟΥ 1950
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΣΟΥΜΑΝ ΤΗΣ 9ης ΜΑΪΟΥ 1950
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου