Μέχρι και 2 δισ. τόνοι φαγητού το χρόνο αχρηστεύονται

Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα συμπεράσματα έκθεσης του Ινστιτούτου Πολιτικών Μηχανικών της Μ. Βρετανίας, σύμφωνα με την οποία 1.2 με 2 δισεκατομμύρια τόνοι φαγητού ετησίως πάνε χαμένοι, είτε λόγω ανεπαρκών υποδομών είτε επειδή οι καταναλωτές αγοράζουν αλόγιστα τρόφιμα, που δεν πρόκειται να καταναλώσουν και καταλήγουν στα σκουπίδια. 

Στις αναπτυγμένες χώρες οι άνθρωποι τείνουν ν' αγοράζουν τροφές που φαίνονται ελκυστικές στα ράφια του σουπερμάρκετ, όμως "ξεχνούν" να τις καταναλώσουν ή μετανιώνουν στην πορεία - όσο προκλητικό κι αν ακούγεται αυτό. Η έκθεση εκτιμά ότι μόνο  στη Βρετανία πετιούνται περίπου επτά εκατομμύρια τόνοι φαγητού ετησίως, αξίας περίπου 10 δισεκατομμυρίων λιρών. 

Αντίστοιχα, μία έρευνα του Συμβουλίου Υπεράσπισης Φυσικών Πόρων με έδρα το Λος Άντζελες, που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Μάρτιο, έδειξε ότι 33 εκατομμύρια τόνοι τροφίμων κατέληξαν σε χώρους υγειονομικής ταφής και αποτέφρωσης μόνο στις ΗΠΑ κατά το 2010. Σύμφωνα δε με άλλα στοιχεία του Συμβουλίου, οι Αμερικανοί πετούν κατά μέσο όρο περίπου 15 κιλά λαχανικών το μήνα (δηλαδή περίπου 180 κιλά το χρόνο).

Αντίθετα, στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, όπου σημειώνονται τα μεγαλύτερα ποσοστά υποσιτισμού του πληθυσμού, όπως και σε περιοχές της νοτιοανατολικής Ασίας, η σπατάλη δεν οφείλεται στην έλλειψη καταναλωτικής συνείδησης, αλλά στην απουσία οργανωμένης αγροτικής πολιτικής. Η μη αποδοτική συγκομιδή, οι ανεπαρκείς τοπικές συγκοινωνίες για τη μεταφορά των προϊόντων και οι κακές υποδομές γενικότερα, αποτελούν τις κύριες αιτίας του προβλήματος σ' εκείνες τις χώρες. 

Όπως σημειώνει ο δρ. Τιμ Φοξ, επικεφαλής του τομέα Ενέργειας και Περιβάλλοντος του βρετανικού Ινστιτούτου, όλη αυτή η ποσότητα φαγητού "θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να θρέψει τον αυξανόμενο πληθυσμό του κόσμου - όπως και όσους πεινάνε τώρα". Το Ινστιτούτο καλεί ν' αναληφθούν πρωτοβουλίες για πιο αποτελεσματικές πολιτικές, εν όψει των προβλέψεων ότι μέχρι το τέλος του αιώνα, ο πληθυσμός του πλανήτη θα έχει αυξηθεί κατά 3 δισεκατομμύρια στόματα. 

Στις γρήγορα αναπτυσσόμενες οικονομίες, όπως η Κίνα, συστήνεται ν' ασχοληθούν με το πώς θα καταφέρουν να περιορίσουν τα απόβλητα κατά την κατασκευή των υποδομών, ενώ από τις κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων οικονομικά κρατών ζητείται η ανάληψη πρωτοβουλιών για την αλλαγή της καταναλωτικής συνείδησης. Είναι πραγματικά θλιβερό να θεωρούμε το φαγητό ως δεδομένο και να το σπαταλάμε αλόγιστα, όταν υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη που το στερούνται ζώντας σε άθλιες συνθήκες.