"Όταν ήμουν μικρό παιδί, πάντα έβλεπα τον εαυτό μου ως ήρωα σε βιβλία κόμικ.και σε ταινίες. Μεγάλωσα πιστεύοντας σ' αυτό το όνειρο, Όταν τελείωσα το Λύκειο, οδηγούσα φορτηγό. Ξέρεις, ήμουν απλά ένα φτωχόπαιδο από το Μέμφις", θυμόταν ο Έλβις Πρίσλεϊ - με τη χαρακτηριστική προφορά του αμερικανικού νότου - σε συνέντευξη τύπου στο Λας Βέγκας στις 29 Ιουλίου 1969, την πρώτη που έδινε ύστερα από 9 χρόνια σιωπής, σαφώς αδυνατισμένος και ανανεωμένος, πιο ώριμος σε σχέση με παλιότερες εμφανίσεις του.
Ο Έλβις γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1935 στο Τουπέλο του Μισισίπι, ενώ σε ηλικία 13 ετών, η οικογένεια του μετακόμισε στο Μέμφις του Τενεσί, την πόλη με την οποία είναι συνδεδεμένο το όνομα του "βασιλιά" μέχρι σήμερα, 36 χρόνια από το θάνατο του στην πόλη που αγάπησε, στις 16 Αυγούστου 1977. Σ'' εκείνη τη συνέντευξη τύπου, αμέσως μετά την πρεμιέρα του προγράμματος που παρουσίαζε στο ξενοδοχεία International Hiton στην "παγκόσμια πρωτεύουσα του τζόγου", ο Πρίσλεϊ δήλωνε έτοιμος ν' αποκαλύψει την πραγματική ιστορία για το πώς ξεκίνησε η συναρπαστική πορεία του στη διασημότητα - και από εκεί στην αιωνιότητα.
"Οδηγούσα φορτηγό κι εκπαιδευόμουν να γίνω ηλεκτρολόγος. Υποθέτω ότι καλωδιόθηκα στο λάθος δρόμο, κάπου στην πορεία", αστειεύτηκε ο "βασιλιάς του ροκ εν ρολ". Καθώς είχε το τραγούδι μέσα του, μια μέρα πήγε σ' ένα στούντιο ηχογράφησης που ανήκε στον Σαμ Φίλιπς της εταιρίας Sun Records κι έκανε μια ηχογράφηση. "Ο δίσκος ήταν έτοιμος σε μία εβδομάδα. Γύρισε στο φορτηγό και ξέχασα τα πάντα γι' αυτόν. Φίλε, αυτός ο δίσκος βγήκε κι έγινε τεράστια επιτυχία στο Μέμφις. Άρχισαν να τον παίζουν κι έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία.Δεν ξέρω γιατί. Οι στίχοι δεν είχαν νόημα. Ήμουν απλά αυτό το παιδί, που πήγαινε αόπα-ο-α-ο στο δίσκο".
Η επιτυχία του πρώτου εκείνου δίσκου ξέφυγε από τα όρια του Τενεσί κι επεκτάθηκε στις υπόλοιπες πολιτείες του αμερικανικού νότου. Σήμα κατατεθέν ήταν το τρυφερό "Love Me Tender". Όμως, ο Έλβις δεν είχε ακόμη παρατήσει τη δουλειά του στα φορτηγά, αλλά τη συνδύαζε με το τραγούδι. Το πρωί οδηγούσε φορτηγά και το βράδυ εμφανιζόταν σε νάιτ κλαμπ, όπου τραγουδούσε. Η μεγάλη στροφή στην καριέρα του θα ερχόταν το 1956, όταν γνωρίστηκε με το στρατηγό Πάρκερ, ο οποίος έβγαλε τον Έλβις στην τηλεόραση, στις 10 Ιανουαρίου, σ' ένα τοπικό κανάλι του Νάσβιλ.
Σ' εκείνη τη συνέντευξη του '69, ο Έλβις θυμόταν: "Έτσι, μ' έβγαλαν στην τηλεόραση και το όλο πράγμα πήρε ξέφρενη πορεία. Ήταν άγριο. Σας το λέω σίγουρα". Βέβαια και πάλι τα πράγματα δεν ήταν εύκολα, κυρίως χάρη στην αφέλεια που τον διέκρινε, ένα απλό παιδί από την επαρχία. "Όλη την ώρα μου έλεγαν "Ε! εσύ! Στάσου ακίνητος! Στάσου ακίνητος!" και με ρωτούσαν συνέχεια "από πού είσαι άσπρο αγόρι;" κι εγώ τους έλεγα, από το Μέμφις, από το Μέμφις. Σκέφτονταν "είναι ανόητος, ας τον βάλουμε πίσω"".
Μάλιστα, έκανε και μία αποκάλυψη, που σίγουρα θα προκάλεσε πολλά ειρωνικά χαμόγελα: "Την πρώτη φορά που έκανα οντισιόν για το τάλεντ σόου του Άρθουρ Γκόντφρεϊ με απέρριψαν! Είπαν "πετάξτε τον έξω από εδώ! πετάξτε τον έξω!" Αντίθετα, πήραν εκείνον τον ηλίθιο. Ποιο είναι τ' όνομα του;". Κοίταξε στον πατέρα του, δήθεν για να του θυμίσει εκείνος το όνομα, αλλά ο πατέρας του κούνησε απλά τους ώμους από άγνοια, ώσπου ο Έλβις θυμήθηκε τον παλιό εκείνο ανταγωνιστή του στην τηλεόραση: "Πατ Μπουν, ναι. Ήταν ο Πατ. Δεν είχα πρόβλημα, επειδή είχε μια αρκετά καλή φωνή".
Και μετά ήρθε το Χόλιγουντ - ή μάλλον το Χόλιγουντ ήρθε στον Έλβις. "Ήταν όλα καινούρια για μένα. Ήμουν μόλις 21 ετών. Όταν φώναζαν "πάμε", δεν ήξερα τι να κάνω. Έτσι, φώναζα "Μέμφις, Μέμφις". Με κοιτούσαν κι έλεγαν, "Μόνο αυτό μπορούμε να του βγάλουμε;"Μέσα σε δυο χρόνια, μέχρι το 1958, ο Έλβις Πρίσλεϊ γύρισε συνολικά τέσσερις ταινίες, όταν αποφάσισε να καταταχτεί στο στρατό, όπου παρέμεινε για δυο χρόνια.
"Είχε πολύ πλάκα", θυμόταν, αν και "Έκαναν μεγάλο θέμα ότι έπρεπε να κόψω όλα μου τα μαλλιά και όλη την τζαζ. Ήμουν στρατιώτης τώρα". Όταν εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, ο Έλβις επέστρεψε στον κινηματογράφο. "Η πρώτη μου ταινία ονομαζόταν "GI Blues" και νόμιζα ότι ήμουν ακόμη στο στρατό. Γύρισα κάποιες καλές ταινίες που μου βγήκαν σε καλό, όπως το "Blue Hawaii"... και κάποιες αρκετά αδιάφορες".
Μαζί με τις αδιάφορες ταινίες, ηχογράφησε και ορισμένα αδιάφορα τραγούδια την περίοδο εκείνη. Έτσι, ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε, αν είχε μετανιώσει για τις λάθος μουσικές επιλογές του. "Σίγουρα έχασα τη μουσική μου πορεία στο Χόλιγουντ. Τα τραγούδια μου ήταν μαζικής παραγωγής, όπως και οι περισσότερες ταινίες μου...Τώρα επέστρεψα και είμαι στο σωστό δρόμο... Στ' αλήθεια μου έλειψε το να δουλεύω ζωντανά, μπροστά σε κοινό, και γι' αυτό είμαι εδώ".
Τη χρονιά εκείνη, ο "βασιλιάς" είχε επιστρέψει όντως δυναμικά μ' ένα καινούριο άλμπουμ ("From Elvis in Memphis") που σημείωσε μέτρια επιτυχία κι ένα σινγκλ, το "Suspicious Minds", που ανακηρύχθηκε ως το τραγούδι της χρονιάς και ήταν το τελευταίο του τραγούδι που βρέθηκε στην κορυφή των τσαρτ.
Στο τέλος της αποκαλυπτικής συνέντευξης τύπου εκείνο το βράδυ του Ιουλίου του 1969, ο Έλβις σηκώθηκε, υποκλίθηκε στους δημοσιογράφους κι εκείνοι ανταπέδωσαν χειροκροτώντας. "Ελπίζω να μην σας έκανα να βαρεθείτε πολύ με την ιστορία της ζωής μου...", τους είπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου