Από τη δεκαετία του '80, όταν πλέον στον τηλεοπτικό αέρα εξέπεμπε ο πρώτος αποκλειστικά μουσικός τηλεοπτικός σταθμός, το MTV, έγινε σαφές ότι το μέλλον της μουσικής βρίσκεται και στο βίντεο. Σπάνια ένα τραγούδι να ακουστεί, χωρίς να συνοδεύεται από κάποιο κλιπάκι, το οποίο λειτουργεί συχνά ως πρόμο, προετοιμάζοντας το κοινό, να σπεύσει ν' αγοράσει το cd, όταν με το καλό κυκλοφορήσει. Ποια είναι όμως η συνταγή για ένα πετυχημένο βίντεο-κλιπ;
Ρίχνοντας μια ματιά στο αμερικάνικο σινγκλς τσαρτ των τελυταίων εβδομάδων, τρία είναι τα τραγούδια που κυριαρχούν: το "Blurred Lines" του Ρόμπιν Θικ μαζί με τρεις φίλους του, το "Get Lucky" των Νταφτ Πανκ και το "We Can't Stop" της Μάιλι Σάιρους. Και ενώ η επιτυχία του "Get Lucky" δεν επηρεάστηκε ούτε κατά διάνοια από το... ανύπαρκτο βίντεο-κλιπ, δεν ισχύει το ίδιο για τ' άλλα δύο τραγούδια, που πρώτα ξεχώρισαν στο youtube και ακολούθησε η εμπορική επιτυχία.
Ποιο είναι το κοινό στοιχείο των δύο βίντεο-κλιπ; Το απολύτως χαμηλό επίπεδο από αισθητικής άποψης. Γυναίκες που αντιμετωπίζονται υποτιμητικά, ως αντικείμενα, στο "Blurred Lines", όπου οι άντρες μοιάζουν να έχουν το πάνω χέρι και να κάνουν την πάρτη τους, κάτι που παραδέχεται και ο ίδιος ο Θικ, ότι αυτή ήταν η πρόθεση εξ αρχής. Το άλλοθι; Ότι οι τρεις τραγουδιστές (ο Ρόμπιν Θικ, ο Τ.Ι. και ο Φαρέλ) είναι χρόνια παντρεμένοι, ζουν ευτυχισμένοι με συζύγους και παιδιά, ενώ θέλησαν να κάνουν μια αντρική καφρίλα, που δεν έκαναν ποτέ στην πραγματική τους ζωή, γιατί "έχει πλάκα".
Από την άλλη, στο "Can't Stop" έχουμε μια έξαλλη Μάιλι Σάιρους να κάνει ό,τι πιο ανώριμο και δήθεν προκλητικό -στην πραγματικότητα φαίνεται απλά αποκρουστικό- μπορεί να φανταστεί κανείς. Υποτίθεται ότι είναι το πάρτι μιας ξένοιαστης νεανικής παρέας, αλλά στην πραγματικότητα είναι οι καφρίλες μιας ομάδας κακομαθημένων πλουσιόπαιδων.
Τι συνειδητοποιώ; Ότι και τα δύο κλιπάκια τα περιέγραψα με την ίδια λέξη: "καφρίλα". Αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας; Αυτό είναι που τραβάει τα βλέμματα και εθίζει τα αυτιά στους ρυθμούς των δύο τραγουδιών, τα οποία παρεμπιπτόντως δεν είναι κακά, αλλά ούτε και ό,τι καλύτερο έχουμε ακούσει; Ζούμε σε μια εκ του ασφαλούς αναρχο-αστική εποχή, όπου θέλουμε να κάνουμε την σαλονάτη επανάσταση μας σπάζοντας ταμπού και παραβιάζοντας οτιδήποτε θεωρείται πολιτικά ορθό; Ζούμε στην εποχή της καφρίλας;
Ή μήπως απλούστερα αγαπάμε ό,τι κοροϊδεύουμε; Άλλωστε, τα δύο βίντεο-κλιπ έχουν σχολιαστεί αρνητικά από την πλειοψηφία, κυρίως για το αισθητικό αποτέλεσμα, τη φτήνια που βγάζουν σαν εικόνα. Πολύ πιθανόν, πάντως, αν δεν υπήρχαν αυτά τα δύο αμφιλεγόμενα βίντεο-κλιπ, να μην υπήρχε αυτή η ανάρτηση, να μην γίνονταν τόσες συζητήσεις για τα δύο τραγούδια και να μην συνοδεύονταν από την τρομερή εμπορική επιτυχία που σημειώνουν - ειδικά το "Blurred Lines"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου