Όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, στην πραγματικότητα ήταν ένα μεγάλο, παρηκμασμένο χωριό, που μόνο ξενοδοχείο δεν θα μπορούσε να διαθέτει. Ο πρώτος που θα τολμούσε να επενδύσει σε μια τέτοια επιχείρηση ήταν ένας Ιταλός ονόματι Καζάλι, ο οποίος θα γινόταν ο πρώτος ξενοδόχος των Αθηνών - τουλάχιστον από την ίδρυση του ελληνικού κράτους και μετά.
Ο Καζάλι ήταν παντρεμένος με μια ευτραφή, ξανθιά Βιεννέζα, ενώ οι δυο τους είχαν γυρίσει ολόκληρη την Αίγυπτο και την Ανατολή, προτού εγκατασταθούν στην Ελλάδα και την Αθήνα ειδικότερα. Λέγεται πως και οι δύο ήταν μονόφθαλμοι κι ότι μάλιστα ο ένας συμπλήρωνε κατά κάποιον τρόπο τον άλλο, αφού από τον Καζάλι έλειπε το αριστερό του μάτι, ενώ από τη σύζυγό του έλειπε το δεξί.
Γιατί αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε μια φτωχή κι έρημη πόλη, όπως η Αθήνα της εποχής; Ίσως γιατί αισθάνονταν ότι θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν περισσότερες ευκαιρίες, για να κάνουν την τύχη τους. Ο Καζάλι αγόρασε έναντι ευτελούς τιμήματος ένα από τα σχετικά καλύτερα σπίτια της πόλης, που ανήκε σε Τούρκο, τα ίχνη του οποίου όμως είχαν εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Το επισκεύασε, το επίπλωσε πρόχειρα, αλλά με γούστο, χάρη στη φιλοκαλία της συζύγου του, και το πρώτο ξενοδοχείο της Αθήνας ήταν γεγονός.
Το ξενοδοχείο απευθυνόταν στους ξένους των Αθηνών, δηλαδή στους Βαυαρούς που είχαν έρθει μαζί με τον Όθωνα, και τον πρώτο καιρό οι δουλειές πήγαιναν περίφημα, αφού σπάνια είχαν ξενοίκιαστα δωμάτια. Αυτή η επιτυχία, όμως, έκανε τους Καζάλι υπερόπτες, με αποτέλεσμα ν' ανεβάζουν την τιμή των ενοικίων και να επιβάλουν υποχρεώσεις στους πελάτες τους, οι οποίοι όμως δεν ήταν διατεθειμένοι να τις δεχτούν.
Έτσι, οι Βαυαροί αξιωματικοί αποφάσισαν να συγκεντρώσουν ένα χρηματικό ποσό και να το δανείσουν σ' ένα ζευγάρι Γερμανών, τους Χάρτμαν, με σκοπό ν' ανοίξουν ένα δεύτερο ξενοδοχείο στην Αθήνα. Έτσι κι έγινε. Το δεύτερο αυτό ξενοδοχείο εγκαταστάθηκε σ' ένα τεράστιο τουρκικό κτήμα επί της οδού Πατησίων, από το Πολυτεχνείο μέχρι το θέατρο Αλάμπρα, και εκεί μεταφέρθηκε ολόκληρη η πελατεία των Καζάλι.
Σύντομα οι Καζάλι χρεοκόπησαν. Ο άνδρας κλείστηκε στη φυλακή για χρέη και εκεί κρεμάστηκε από τα κάγκελα του παραθύρου. Αργότερα στη φυλακή οδηγήθηκε και η σύζυγός του, όταν μια μέρα έκλεψε για να φάει. Κι εκείνη είχε παρόμοιο τέλος. Δεν αυτοκτόνησε, αλλά πέθανε μέσα στο κελί της από κατάθλιψη.
Αυτή ήταν η εικόνα από ένα τυπικό αθηναϊκό χάνι της εποχής (γύρω στα 1840):
Σχετικά θέματα:
Τη μέρα που η Αθήνα έγινε η πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους
Όταν η Αθήνα ήταν ένα τουρκοχώρι στην καρδιά της ελεύθερης Ελλάδας και οι Αθηναίοι δεν ήξεραν τι είναι το κάρο - Η απελευθέρωση της πόλης στις 31 Μαρτίου 1833
Έτσι, οι Βαυαροί αξιωματικοί αποφάσισαν να συγκεντρώσουν ένα χρηματικό ποσό και να το δανείσουν σ' ένα ζευγάρι Γερμανών, τους Χάρτμαν, με σκοπό ν' ανοίξουν ένα δεύτερο ξενοδοχείο στην Αθήνα. Έτσι κι έγινε. Το δεύτερο αυτό ξενοδοχείο εγκαταστάθηκε σ' ένα τεράστιο τουρκικό κτήμα επί της οδού Πατησίων, από το Πολυτεχνείο μέχρι το θέατρο Αλάμπρα, και εκεί μεταφέρθηκε ολόκληρη η πελατεία των Καζάλι.
Σύντομα οι Καζάλι χρεοκόπησαν. Ο άνδρας κλείστηκε στη φυλακή για χρέη και εκεί κρεμάστηκε από τα κάγκελα του παραθύρου. Αργότερα στη φυλακή οδηγήθηκε και η σύζυγός του, όταν μια μέρα έκλεψε για να φάει. Κι εκείνη είχε παρόμοιο τέλος. Δεν αυτοκτόνησε, αλλά πέθανε μέσα στο κελί της από κατάθλιψη.
Αυτή ήταν η εικόνα από ένα τυπικό αθηναϊκό χάνι της εποχής (γύρω στα 1840):
 |
| εφημερίδα Πατρίς, φ. της 09.07.1931 |
Σχετικά θέματα:
Τη μέρα που η Αθήνα έγινε η πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους
Όταν η Αθήνα ήταν ένα τουρκοχώρι στην καρδιά της ελεύθερης Ελλάδας και οι Αθηναίοι δεν ήξεραν τι είναι το κάρο - Η απελευθέρωση της πόλης στις 31 Μαρτίου 1833
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου