"Φυσική Γονιμοποίηση": Όταν ο δωρητής σπέρματος δεν είναι ανώνυμος (και μάλιστα έρχεται απευθείας σε σεξουαλική επαφή με αποκλειστικό σκοπό τη γονιμοποίηση)

Τι γίνεται συνήθως, όταν ένα ζευγάρι θέλει, αλλά δεν μπορεί ν' αποκτήσει παιδιά με βιολογικό τρόπο, επειδή ο άντρας αντιμετωπίζει κάποιο ιατρικό πρόβλημα (ή δεν υπάρχει καν); Οι παραδοσιακές λύσεις είναι κατά βάση τρεις: υιοθεσία, τεχνητή γονιμοποίηση, καταφυγή σε τράπεζα σπέρματος, όπου οι δωρητές σπέρματος παραμένουν ανώνυμοι. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, στις ΗΠΑ έχει αρχίσει ν' αναπτύσσεται μια τέταρτη τάση, η γνωστή και ως "φυσική γονιμοποίηση", δηλαδή η απευθείας δωρεά σπέρματος, χωρίς τη μεσολάβηση ανώνυμων οργανισμών, αλλά με άμεση επικοινωνία, πιθανόν και με σεξουαλική επαφή του δωρητή με τη γυναίκα που επιθυμεί να μείνει έγκυος. Το σεξ, αν προκριθεί ως μέθοδος, δεν γίνεται για ευχαρίστηση, αλλά αποκλειστικά και μόνο για γονιμοποίηση και πολλές φορές, δωρητές είναι ακόμη και παντρεμένοι άνδρες, απόλυτα ευτυχισμένοι στους γάμους τους.

Η εκπομπή "20/20" του αμερικανικού δικτύου ABC φιλοξενεί μεταξύ άλλων και την ιστορία ενός παντρεμένου άνδρα, που κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο "Joe Donor" (Τζο Δωρητής), ο οποίος μέχρι σήμερα έχει προσπαθήσει να γονιμοποιήσει περισσότερες από 100 γυναίκες, ενώ έχει αποκτήσει 30 παιδιά. "Έχω την ικανοποίηση να γνωρίζω ότι έχω έναν απόγονο εκεί έξω. Δεν είναι ο δρόμος, αλλά το πώς πηγαίνουμε εκεί, αν πραγματικά φτάσουμε εκεί", είναι η καβαφικής έμπνευσης απάντησή του στο ερώτημα γιατί επέλεξε να γίνει δωρητής σπέρματος. Δεν εξηγεί βέβαια γιατί δεν προτίμησε να καταφύγει στην πιο παραδοσιακή και ανώνυμη προοπτική μιας τράπεζας σπέρματος, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που ο ίδιος είναι παντρεμένος, εκτός κι αν το υπονοούμενο περί "διαδρομής" αφορά ακριβώς τη σεξουαλική πράξη, που οδηγεί στην πατρότητα. Ή μήπως θεωρεί ότι κατ' αυτόν τον τρόπο δεν απατά τη σύζυγό του;

Ο Τζο Ντόνορ έχει μοιραστεί τις γνώσεις και τις εμπειρίες του και σ' ένα βιβλίο, που έχει τον μακροσκελέστατο τίτλο "Get Pregnant For Free on the Internet With a Private Sperm Donor Without Having Sex or Paying $$$ to a Sperm Bank" (και το οποίο παρά τις 88 μόλις σελίδες του, στο ίντερνετ κοστίζει 12 δολάρια!). Τι περιγράφει σ' αυτό; Από τεχνικές που οδηγούν σε καλύτερε αποτελέσματα για περισσότερες εγκυμοσύνες σε συντομότερο χρονικό διάστημα, μέχρι συμβουλές για να ξεπεράσει η παραλήπτρια (του σπέρματος) τυχόν φόβους και ανασφάλειες, οι οποίες άλλωστε αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την επιτυχία της δωρεάς. Ομολογεί ωστόσο ότι ελάχιστα μπορεί να προσφέρει στην επί της ουσίας συναισθηματική - και όχι απλά τεχνική - στήριξη μιας γυναίκας, που επιθυμεί να μείνει έγκυος με "φυσική γονιμοποίηση". Και φυσικά, το βιβλίο δίνει τεχνικές συμβουλές και σε άνδρες, που θέλουν ν' ακολουθήσουν το παράδειγμα του Τζο Ντόνορ, ο οποίος άλλωστε δεν είναι κι ο μοναδικός, που ασκεί αυτό το επάγγελμα.

Και μη νομίζετε ότι είναι τελείως ανέμελη η ζωή ενός "φυσικού" δωρητή σπέρματος. Πρέπει να προσέχουν τη διατροφή του και γενικότερα τον τρόπο ζωής του, ώστε να διατηρεί σε άριστη κατάσταση το σπέρμα του, που είναι άλλωστε και το βασικό αντικείμενο της δουλειάς του. Επίσης υπάρχει και μια επαγγελματική ηθική, που πρέπει να τηρείται κάθε φορά: η σεξουαλική πράξη γίνεται μια φορά και δεν επαναλαμβάνεται, ανεξάρτητα από την ευχαρίστηση, που μπορεί να νιώσει είτε ο δωρητής είτε η ευελπιστούσα να μείνει έγκυος γυναίκα. 

Αμφιβάλει, ωστόσο, κανείς ότι σε λίγα χρόνια το Χόλιγουντ θα γυρίσει μια ρομαντική κομεντί, εμπνευσμένη από έναν τέτοιο έρωτα, όπου δυο άγνωστοι ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλο μετά από ένα επαγγελματικό one night stand; Ή μήπως είναι απίθανο να συμβεί κάτι αντίστοιχο και στην πραγματικότητα; Ασαφές παραμένει εξάλλου το περιθώριο που έχει ένας άνδρας, αν το επιθυμεί, να διατηρήσει επικοινωνία με το παιδί του, αν και στην πράξη τα περιθώρια είναι πολύ μικρά έως ανύπαρκτα για έναν άνδρα, όπως ο Τζο Ντόνορ, που έχει τριάντα ή και περισσότερα παιδιά. (Άλλωστε, υπάρχουν δωρητές σπέρματος που έχουν ακόμη και 100 παιδιά σ' αυτόν τον κόσμο! Ποιο να φροντίσεις πρώτο;)

Βέβαια, δεν είναι απαραίτητο να προηγηθεί καν συνεύρεση, αλλά το ζήτημα μπορεί να τακτοποιηθεί και μ' ένα απλό κυπελάκι. Το θέμα είναι να γνωρίζει η μητέρα ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού της, τον οποίο άλλωστε και επιλέγει διαβάζοντας τις σχετικές αγγελίες, που δημοσιεύονται σε διάφορες ιστοσελίδες.

Και μη νομίζετε ότι όλο αυτό το φαινόμενο της "φυσικής γονιμοποίησης" είναι ακόμη μια αμερικανιά. Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ευρώπη και η Ιταλία. Ένα σχετικό άρθρο δημοσιεύτηκε το Νοέμβριο του 2013 στην ιταλική εφημερίδα Repubblica, ενώ κανείς δεν μπορεί ν' αποκλείσει το ενδεχόμενο να συμβαίνει κάτι αντίστοιχο - έστω και σε πολύ μικρότερη κλίμακα - και στην Ελλάδα.  Εσείς, θα το επιλέγατε σαν λύση ανάγκης ή θα προτιμούσατε την ανωνυμία της παραδοσιακής τράπεζας σπέρματος;