Γιουροφάνς, αυτοί οι άγνωστοι

πηγή: Twitter

Γιουροφάνς: μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι δεν αγαπούν απλά, αλλά ζουν και αναπνέουν, κοιμούνται και ξυπνούν με τη σκέψη της Γιουροβίζιον, δηλαδή του διαγωνισμού τραγουδιού που διοργανώνει κάθε χρόνο η Γιουροβίζιον, το όνομα της οποίας τελικά ταυτίστηκε με τον τηλεοπτικό αυτό θεσμό (κάτι σαν την "Καρολάιν" που βλέπανε οι γιαγιάδες πριν σχεδόν τρεις δεκαετίες εννοώντας την "Τόλμη και Γοητεία"). Είναι τόσο πολύ παθιασμένοι με το διαγωνισμό, ώστε γνωρίζουν τα πάντα γι' αυτόν: ποια τραγούδια συμμετείχαν κάθε χρονιά, ποια κέρδισαν, πώς λέγονταν οι παρουσιαστές, τι συστήματα ψηφοφορίας ίσχυαν κατά καιρούς, τι ευτράπελα έγιναν επί σκηνής ή στα παρασκήνια. Σίγουρα θα μείνετε με ανοιχτό το στόμα, αν συναντήσετε κάποιον 25άρη καμένο με την Γιουροβίζιον, ο οποίος μπορεί να ψιλοτραγουδάει ένα παράξενο σε σας άκουσμα, το οποίο θα σπεύσει να σας ενημερώσει ότι ήταν η συμμετοχή της Σλοβενίας το 1997, ενώ μπορεί να σας δώσει ολόκληρη διάλεξη για το πόσο άδικο ήταν το αποτέλεσμα με την τετραπλή ισοψηφία και τους τέσσερις νικητές στο διαγωνισμό του 1969!

Για το μέσο τηλεθεατή, η Γιουροβίζιον δεν διαρκεί πάνω από μια εβδομάδα. Η συντριπτική πλειοψηφία βέβαια συντονίζεται στους τηλεοπτικούς της δέκτες μόνο τη βραδιά του μεγάλου τελικού, όμως είναι σημαντικό και το κομμάτι εκείνων των τηλεθεατών που παρακολουθούν έστω τον ένα από τους δύο ημιτελικούς των προηγούμενων ημερών ή/και ενημερώνονται τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τις τάσεις, τα στοιχήματα, τι γίνεται στις πρόβες, αλλά και ψάχνουν τα τραγούδια στο Youtube.

Για έναν σκληροπυρηνικό γιουροφάν η Γιουροβίζιον διαρκεί τουλάχιστον εννιά μήνες το χρόνο μ' ένα μικρό διαλειμματάκι το πολύ τριών μηνών την καλοκαιρινή περίοδο. Για κάποιους πάλι ούτε το καλοκαίρι είναι ανασταλτικός παράγοντας. Ακόμη και στις διακοπές τους κανονίζουν βραδιές με θέμα τη Γιουροβίζιον και ανταλλάσσουν απόψεις για το ποιος θα πρέπει να είναι ο επόμενος εκπρόσωπος της χώρας, ο τραγουδιστής ή η τραγουδίστρια (συνήθως το δεύτερο) που σίγουρα θα φέρει την πρωτιά στην Ελλάδα. Και βέβαια ο μέσος σκληροπυρηνικός Έλληνας γιουροφάν δεν διαφέρει και πολύ από τον μέσο Έλληνα ξερόλα, που (νομίζει ότι) κατέχει το κληρονομικό χάρισμα και τη σωστή άποψη για τα πάντα. Έτσι, δεν αποκλείεται μέσα στο κατακαλόκαιρο, αν είστε άτυχοι, να ακούσετε σε καμιά παραλία της Μυκόνου έντονες διαφωνίες έως και καβγάδες διανθισμένους με διάφορα ονόματα τραγουδιστών ή συγκροτημάτων.

Οι γιουροφάνς αγαπούν πολύ τη μουσική. Άλλωστε, ό,τι κι αν λέμε, η Γιουροβίζιον αποτελεί κατά βάση ένα διαγωνισμό τραγουδιού. Ακόμη και οι σκαλωμένοι μ' ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος (συνήθως εύπεπτη ποπ και τυποποιημένες μπαλάντες, τις οποίες έχουν την τάση να θεωρούν εξ ορισμού τραγουδάρες) παρακολουθούν τις τάσεις και έχουν ευρύτερες μουσικές γνώσεις, χωρίς να περιορίζονται στο ραδιοφωνικό πλέιλιστ. Βέβαια, καμιά φορά παρασύρονται και θεωρούν εαυτούς ειδήμονες με - όχι απλά καταπληκτικό αλλά - το καλύτερο γούστο περί μουσικής, αλλά τουλάχιστον είναι καλά παιδιά.

Αν πρέπει να αναγνωρίσουμε κάτι στους σκληροπυρηνικούς γιουροφάν είναι το ότι γνωρίζουν πάρα πολλά ονόματα Ευρωπαίων τραγουδιστών, πολλούς εκ των οποίων γνωρίζουν μόνο οι μανάδες τους και οι γιουροφάνς άλλων κρατών. Συνεπακόλουθα γνωρίζουν και τραγούδια που - δίκαια ή άδικα - οι υπόλοιποι αγνοούν.

Πώς γίνεται αυτό; Ένας λόγος είναι ότι ανταλλάσσουν απόψεις με τους γιουροφάνς των άλλων ευρωπαϊκών - και όχι μόνο - κρατών. Βλέπετε, το ερώτημα "ποιος να μας εκπροσωπήσει του χρόνου στη Γιουροβίζιον" δεν απασχολεί μόνο τους Έλληνες αλλά τους απανταχού γιουροφάνς του πλανήτη, ακόμη κι αν αυτοί ζουν.. στις Φιλιππίνες ή στη Λατινική Αμερική. Απλά οι τελευταίοι έχουν μια αγαπημένη χώρα, τη μουσική ζωή της οποίας παρακολουθούν στενά, λατρεύουν το θεσμό και έχουν τη δική τους άποψη. Γίνεται λοιπόν ανταλλαγή απόψεων στα διάφορα γιουροβιζιονικά τσατ ρουμ και φόρουμ, διάφορα ονόματα καλλιτεχνών πέφτουν στις σχετικές συζητήσεις και αμέσως μετά, αν όχι παράλληλα, ο γιουροφάν χάνεται με τις ώρες κάνοντας αναζητήσεις σε Google και Youtube, ψάχνοντας όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για άγνωστους - σε αυτόν - έως τότε Ευρωπαίους τραγουδιστές και φυσικά ακούγοντας όλη τους τη δισκογραφία, αφού βέβαια πρώτα ευχαριστήσει αυτόν που εφηύρε το Ίντερνετ (αλλά κανείς δεν ξέρει τ' όνομά του!). Αλήθεια, πώς στο καλό υπήρχε η Γιουροβίζιον πριν το Ίντερνετ; Για έναν μιλένιαλ γιουροφάν αυτή η απορία είναι αντίστοιχη με το υπαρξιακό ερώτημα πολλών αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα. Απάντηση δεν υπάρχει...

Όμως οι γιουροφάνς δεν ανταλλάσσουν απλά θεωρητικές απόψεις με τους Ευρωπαίους φίλους τους, αλλά κάθε τόσο παρέες-παρέες διοργανώνουν μεταξύ τους πρόχειρες Γιουροβίζιον, όπως δεύτερης ευκαιρίας για τις χώρες που συμμετείχαν και δεν κέρδισαν ή αποκλείστηκαν στους ημιτελικούς (και αυτήν τη φορά χωρίς να υπάρχουν ούτε οι ενοχλητικές κριτικές επιτροπές ούτε οι ενοχλητικοί τηλεθεατές που δεν είναι και πολύ φανατικοί του σόου και "αλλοιώνουν" τα αποτελέσματα), δεύτερης και τρίτης ευκαιρίας για τραγούδια που συμμετείχαν στους εθνικούς τελικούς χωρίς να καταφέρουν να εκπροσωπήσουν τις χώρες τους (πάντα υπάρχουν ένα δυο τραγούδια που "αδικήθηκαν"), ενώ πολύ συνηθισμένες είναι και οι άτυποι εκείνοι διαγωνισμοί, όπου οι γιουροφάνς της κάθε χώρας επιλέγουν το αγαπημένο τραγούδι του αγαπημένου τους καλλιτέχνη ελπίζοντας ότι θα τον εκτιμήσουν και οι γιουροφάνς των άλλων κρατών, ώστε μετά, αν αυτός σηκώσει τελικά το... τρόπαιο, να έχουν να τα βάζουν με την ΕΡΤ που κάνει του κεφαλιού της και δεν επιλέγει σωστούς καλλιτέχνες.

Οι γιουροφάνς εννοείται ότι παρακολουθούν από κοντά και τις προετοιμασίες για την επιλογή των τραγουδιών στις άλλες χώρες. Ο πρώτος συναγερμός ακούγεται γύρω στα τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου, όταν ξεκινάει η προθεσμία κατάθεσης υποψήφιων τραγουδιών - κυρίως στις σκανδιναβικές χώρες και στην Ελβετία. Κι όταν λέμε "παρακολουθούν", αυτό σημαίνει ότι έχουν ισχυρή άποψη για το ποιος πρέπει να κερδίσει (άλλες φορές με αντικειμενικά μουσικά κριτήρια κι άλλες πάλι με πιο επιφανειακά), πώς πρέπει να εμφανιστεί στη σκηνή της Γιουροβίζιον κάτι μήνες μετά κλπ.

Παρακολουθούν τα στοιχήματα από νωρίς, πριν καν αρχίσει η επιλογή των τραγουδιών από τις ευρωπαϊκές κρατικές τηλεοράσεις! Άλλωστε, όλοι έχουν από μια αγαπημένη χώρα, την οποία στηρίζουν λυσσαλέα ανεξάρτητα από το αν αξίζει ή όχι το τραγούδι της. Συνήθως, η αγαπημένη χώρα των Ελλήνων γιουροφάνς είναι η Σουηδία, που άλλωστε κάθε χρόνο έναν εξαιρετικά μακρύ σε διάρκεια και πολύ καλά οργανωμένο διαγωνισμό για την επιλογή του δικού της τραγουδιού (το Melodifestivalen), ενώ πολλούς οπαδούς έχουν επίσης η Ρωσία, η Ιταλία, η Σερβία, η Κύπρος φυσικά, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που εκφράζουν την προτίμησή τους στη Μ. Βρετανία, η οποία συνήθως έρχεται στις τελευταίες θέσεις της Γιουροβίζιον και "αδικείται". Εννοείται ότι αντίστοιχα υπάρχουν και χώρες τις οποίες οι γιουροφάνς λατρεύουν να μισούν ανεξάρτητα του τραγουδιού που στέλνουν. Πιο αγαπημένος στόχος είναι η Γερμανία, η Ρωσία, η ΠΓΔΜ - για πολιτικούς καθαρά λόγους που ουδεμία σχέση έχουν με τη μουσική - αλλά και η Σουηδία, την οποία πολλοί δεν χωνεύουν, επειδή θεωρείται το χαϊδεμένο παιδί της EBU - ή τουλάχιστον έτσι εξηγούνται τα συχνά πλασαρίσματα των σουηδικών τραγουδιών στο τοπ 5 της Γιουροβίζιον. Έτσι, πολύ συχνά θα διαβάσετε στα σχετικά με τη Γιουροβίζιον φόρουμ διαπληκτισμούς του τύπου "Αν αυτό το τραγούδι ήταν της Ρωσίας θα το κράζατε, αλλά επειδή είναι της Σουηδίας λέτε τα καλύτερα" κλπ.

Η σχέση των Ελλήνων γιουροφάνς με τις ελληνικές συμμετοχές είναι μια σχέση πάθους και ακραίων συναισθημάτων. Υπάρχουν εκείνοι που λατρεύουν όλες τις ελληνικές συμμετοχές (για... "εθνικούς λόγους"), εκείνοι που δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι και θάβουν το εκάστοτε ελληνικό τραγούδι πατόκορφα βρίσκοντας συνέχεια κάτι που τους φταίει (από ένα κοκοράκι την ώρα του τραγουδιού μέχρι μια λάθος τρέσα στο μαλλί), ενώ υπάρχουν και οι υποστηρικτές του ελληνικού τραγουδιού α λα καρτ. Οι τελευταίοι θα το στηρίξουν μόνο αν αυτό εκπροσωπεί ένα πολύ συγκεκριμένο μουσικό είδος ή αν  το τραγουδήσει ο αγαπημένος τους καλλιτέχνης. Για να το καταλάβετε με απλά λόγια, ενώ ακόμη και ο μέσος οπαδός του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ θα χαρεί αν ο Ολυμπιακός σηκώσει την κούπα στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκα (πόσο μάλλον που η ομάδας τους έχει αποκλειστεί), ο αιώνιος θαυμαστής της Βίσση ποτέ δεν θα καταδεχόταν να πει "μπράβο κοπελάρα μου" στη Βανδή, αν ποτέ αυτή αποφάσιζε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Γιουροβίζιον. Αλλά είπαμε... τουλάχιστον είναι καλά παιδιά!



Ίσως σας ενδιαφέρουν κι αυτά:
-- Τι πρέπει ν' αλλάξει για να στέλνει η Ελλάδα και πάλι πετυχημένες συμμετοχές στη Γιουροβίζιον;
-- Οι 8 φυλές των Ελλήνων γιουροφάν σύμφωνα με τα σχόλιά τους για τον αποκλεισμό του ελληνικού τραγουδιού από τον τελικό της Γιουροβίζιον