"Σάκηηηηηηηηηη!!!!!!!!!" Την επόμενη φορά που θα δείτε μια φανατική θαυμάστρια του Σάκη Ρουβά - ή και οποιουδήποτε άλλου καλλιτέχνη - να ουρλιάζει εκστασιασμένη, έτοιμη να σκίσει τα ρούχα της και να ορμήξει στο αγαπημένο της είδωλο (αν τον συναντήσει τυχαία στο δρόμο, σε μια συναυλία ή οπουδήποτε αλλού) μην την παρεξηγήσετε - δεν είναι υπερβολική. Αντιθέτως, πρόκειται για μια απόλυτα φυσιολογική αντίδραση, πίσω από την οποία κρύβεται μία επιστημονική εξήγηση.
Το φαινόμενο των φαν που δεν μπορούν να συγκρατηθούν στη θέα του αγαπημένου τους ποπ ειδώλου δεν περιορίζεται μόνο στο Σάκη Ρουβά, ούτε φυσικά είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Τι να πουν και οι θαυμάστριες του Τζάστιν Μπίμπερ, οι οποίες βρίσκονται σε πυρετώδη κατάσταση ("Bieber fever" κατά το λογοπαίγνιο των αμερικανικών ΜΜΕ), όταν προσέρχονται στις συναυλίες του νεαρού τραγουδιστή από τον Καναδά. Και βέβαια, στη συνομοταξία των τραγουδιστών που προκαλούν πραγματικό παραλήρημα στα πλήθη συγκαταλέγονται η Μαντόνα, η Lady Gaga, όπως παλιότερα και ο Μάικλ Τζάκσον, ο Έλβις Πρίσλεϊ, οι Μπιτλς κλπ. Άλλωστε, αντίστοιχα φαινόμενα παρατηρούνταν και την εποχή των μεγάλων κλασσικών, όπως για παράδειγμα γινόταν με τον Ούγγρο πιανίστα Φραντς Λιστ (1811-1886), ο οποίος αποτελούσε είδωλο των γυναικών. Πολλές ήταν οι θαυμάστριες που την ώρα ενός κοντσέρτου πετούσαν τα ρούχα τους προς το μέρος του ή συναγωνίζονταν για το ποια θα καταφέρει να κόψει μια τούφα από τα μαλλιά του.
Ο δόκτορ Daniel Levitin, νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ του Μόντρεαλ, είναι καθησυχαστικός: το φαινόμενο εξηγείται με βάση την επιστήμη, ενώ ο κύριος ένοχος είναι - ποιος άλλος; - ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Σύμφωνα με τον επιστήμονα, κάθε φορά που ακούμε μια οικεία στ' αυτιά μας, αγαπημένη μας μουσική, ενεργοποιείται η απελευθέρωση ντοπαμίνης, ένας νευροδιαβιβαστής που σχετίζεται με το αίσθημα της ευχαρίστησης και τον εθισμό,όπως π.χ. στην περίπτωση της σοκολάτας ή του τζόγου. Καθοριστική είναι η περίοδος της εφηβείας. Tότε είναι που διαμορφώνονται οι μουσικές μας προτιμήσεις, καθώς είναι η εποχή που στερεοποιείται η "συνδεσμολογία" ("καλωδίωση") του ανθρώπινου εγκεφάλου. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος, που από μια ηλικία και μετά, οι άνθρωποι νοσταλγούμε τα τραγούδια που ακούγαμε στην εφηβεία μας. (Ω, ναι, δεν πρόκειται απαραίτητα για "υπέροχα, εξαιρετικά, διαχρονικά τραγούδια που έφτιαχναν οι παλιοί", αλλά για αναμνήσεις των γονιών μας και των παππούδων μας, οι οποίοι επιβάλουν σαν μόδα την επιστροφή στα 60s, στα 70s, στα 80s, ενώ οσονούπω πρέπει να προετοιμάζεστε ψυχολογικά για μια νοσταλγική επιστροφή στα "ελληνάδικα" της δεκαετίας του '90. Pure science....)
Γιατί όμως τα κορίτσια είναι κυρίως εκείνα που παραληρούν μπροστά στο είδωλό τους, αφού η διαμόρφωση των μουσικών προτιμήσεων γίνεται την ίδια περίοδο και στα δύο φύλα; Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα κορίτσια, κατά την εφηβεία τους και πάντως πριν από τα αγόρια, αναπτύσσουν τα πρώτα ρομαντικά και ερωτικά συναισθήματα, που είναι μεθυστικά αλλά και τρομακτικά ταυτόχρονα. Ουσιαστικά, με το να ερωτεύονται το είδωλο τους, που είναι μάλλον απίθανο να το συναντήσουν από κοντά ή να κάνουν σχέση μαζί του, οι έφηβες κοπέλες δοκιμάζουν κατά κάποιον τρόπο τα νέα αυτά συναισθήματα που τις πλημμυρίζουν. Αυτή είναι τουλάχιστον η διάγνωση του Mark Rubinfeld, καθηγητή και προέδρου του τμήματος Κοινωνιολογίας στο Κολέγιο Γουέστμινστερ του Σολτ Λέικ Σίτι. Και ενώ τα κορίτσια φιλάνε τις αφίσες των ποπ ειδώλων τους, οι οποίες κοσμούν τους τοίχους του δωματίου τους, τα αγόρια που διανύουν την περίοδο της εφηβείας, δείχνουν προτίμηση κυρίως στους αθλητές, οι οποίοι αποτελούν τα δικά τους πρότυπα και προσπαθούν να τους μοιάσουν. Έτσι εξηγείται, σύμφωνα με τον Rubinfeld, το πάθος των περισσότερων ανδρών με τα σπορ (π.χ. με το ποδόσφαιρο), και η τάση που έχουν να βάφονται με τα χρώματα της ομάδας τους σε έναν κρίσιμο αγώνα ή να παίρνουν άδεια (συχνά "από τη σημαία") από τη δουλειά, για να βρεθούν στο πλευρό της. Για όλα φταίει ο εγκέφαλος...
[Πηγή: New York Post]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου