Η πρόοδος της ιατρικής έχει μειώσει συντριπτικά τη θνησιμότητα στην παιδική ηλικία αυξάνοντας παράλληλα το μέσο όρο ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Μάλιστα, έχει αυξηθεί εντυπωσιακά ο αριθμός των υπεραιωνόβιων, ανθρώπων δηλαδή που έχουν κλείσει τα 100, σε σημείο η ευχή "να τα κατοστήσεις" να μοιάζει πολύ λίγη. Μία γερμανική έρευνα προσπαθεί να ρίξει φως στην αιτία πίσω από αυτήν την εντυπωσιακή πρόοδο μέσα σε σύντομο - σχετικά - χρονικό διάστημα, αλλά και να εξετάσει τα περιθώρια περαιτέρω βελτίωσης.
Η έρευνα του Γερμανικού Ινστιτούτου για τη Δημογραφική Έρευνα Max Planck δημοσιεύθηκε στο έγκυρο. επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences. Έκανε κάτι πολύ απλό: συνέκρινε το προσδόκιμο ζωής δύο εκ βάθρων διαφορετικών κοινοτήτων στη σύγχρονη εποχή: σε μια από τις πιο αναπτυγμένες χώρες, τη Σουηδία, και σε πιο πρωτόγονα οργανωμένες κοινωνίες απ' όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας, που βασίζονται στο πρότυπο "κυνήγι-συλλογή τροφής".
Η σύγκριση είναι αποκαλυπτική. Ένας μέσος Σουηδός ηλικίας 15 ετών έχει 100 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να επιβιώσει από ένα συνομήλικό του κυνηγό-συλλέκτη. Αντίστοιχα, ένας 30χρονος κυνηγός μιας σύγχρονης, πρωτόγονης κοινωνίας έχει τις ίδιες πιθανότητες να πεθάνει μέσα στον επόμενο χρόνο, όσες η μέση 72χρονη Γιαπωνέζα. Αυτό ήταν το στοιχείο που ώθησε τους ερευνητές να σημειώσουν στη δημοσιευθείσα μελέτη τους ότι στη σημερινή εποχή και στις αναπτυγμένες κοινωνίες με αυξημένο μέσο όρο ζωής "τα 72 είναι τα νέα 30"!
Είναι πολύ σημαντικό ότι επί της ουσίας η αύξηση του προσδοκώμενου μέσου όρου ζωής στη Δύση έχει αυξηθεί τα τελευταία 200 χρόνια και μάλιστα, με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Για παράδειγμα, το 1800 ο μέσος όρος ζωής των Σουηδών ήταν τα 32 χρόνια. Το 1900, ο μέσος όρος αυξήθηκε στα 52 χρόνια και σήμερα φτάνει τα 82, δηλαδή μέσα σε δύο αιώνες αυξήθηκε κατά 150%. Πολύ ενδιαφέρον είναι το στοιχείο ότι στις σημερινές πρωτόγονα οργανωμένες κοινωνίες ο προσδοκώμενος μέσος όρος ζωής ανέρχεται στα 31 χρόνια, δηλαδή σχεδόν όσος ήταν στη Σουηδία το 1800, αλλά και όσο περίπου είναι το προσδοκώμενο για ένα χιμπαντζή.
Κάτι άλλο στο οποίο στέκονται οι ερευνητές είναι ότι αυτή η αύξηση του μέσου όρου κατά 150% έχει ξεπεράσει κάθε πείραμα για την αύξηση του μέσου όρου ζωής των ζώων σε συνθήκες εργαστηρίου. Για παράδειγμα, οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να αυξήσουν το μέσο όρο ζωής των ποντικιών μόλις κατά 50%, των μυγών κατά 85%, ενώ πέτυχαν να ενισχύσουν τη μακροζωία των νηματωδών σκουληκιών κατά 100%, όμως και πάλι υπολείπονται του ανθρώπινου κατορθώματος - και μάλιστα, όχι σε συνθήκες εργαστηρίου.
Άραγε, αυτό δείχνει ότι έχουμε εξαντλήσει τη δυναμική μας ως ανθρώπινο είδος ή, μήπως, έχουμε αρκετά ελαστικά περιθώρια περαιτέρω αύξησης; Πάντως, μια αντίρρηση που μπορεί να προβληθεί στην έρευνα των Γερμανών ερευνητών είναι αυτό που επισημαίνουν πολλοί επιστήμονες, ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια τάση μείωσης του προσδόκιμου ζωής στα βιομηχανικά κράτη από αιτίες όπως η παχυσαρκία και άλλα προβλήματα υγείας, που δεν παρατηρούνται στις κοινωνίες των "κυνηγών".
Σχετικά θέματα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου