Η ιστορική ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα την ημέρα της πρώτης ορκωμοσίας του.

Πριν τέσσερα χρόνια, ο Μπαράκ Ομπάμα γινόταν ο πρώτος Αφροαμερικανός που ορκιζόταν πρόεδρος των ΗΠΑ. Και μόνο από αυτής της απόψεως, ο λόγος που εκφώνησε την Ημέρα της Ορκωμοσίας του, όπου δεν παρέλειψε να κάνει μια σύντομη αναφορά στις διακρίσεις που υπέστησαν παλιότερες γενιές Αφροαμερικανών πολιτών, είναι αναμφισβήτητα ιστορικής σημασίας.
Εξάλλου, ο Ομπάμα ανέλαβε την προεδρία των ΗΠΑ σε μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία, όταν η τελευταία οικονομική κρίση βρισκόταν εν τη γενέσει της, έχοντας όμως ήδη δείξει τις άγριες διαθέσεις της. Για τον Ομπάμα, οι λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης βρίσκονταν στις αξίες των προγόνων, αλλά και στην πρόθυμη, ανυστερόβουλη αυτοθυσία όλων μας για χάρη των μελλοντικών γενεών, στις οποίες οφείλουμε να κληροδοτήσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία που εκφώνησε ο Μπαράκ Ομπάμα στις 20 Ιανουαρίου 2009.

"Συμπολίτες μου, στέκομαι εδώ σήμερα συναισθανόμενος το βαρύ έργο που έχουμε μπροστά μας, ευγνώμων για την εμπιστοσύνη που μου έχετε επιδείξει, έχοντας επίγνωση του βάρους των θυσιών των προγόνων μας. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο Μπους για τις υπηρεσίες του στο έθνος μας, καθώς και για τη γενναιοδωρία και τη συνεργασία που έχει δείξει σε όλη αυτή τη μετάβαση. 

Σαράντα τέσσερις Αμερικανοί έχουν δώσει το προεδρικό όρκο. Οι λέξεις έχουν ειπωθεί κατά τη διάρκεια μιας παλίρροιας ευημερίας και των ήρεμων νερών της ειρήνης. Ωστόσο, κάθε τόσο, ο όρκος έχει δοθεί ενώ μαζεύονται σύννεφα και μαίνονται καταιγίδες. Σε αυτές τις στιγμές, η Αμερική επιβίωσε όχι μόνο χάρη στην ικανότητα ή το όραμα αυτών που κατέχουν υψηλά αξιώματα, αλλά επειδή εμείς οι άνθρωποι παραμείναμε πιστοί στα ιδανικά των προγόνων μας και στα θεμελιώδη κείμενα μας.

Έτσι συνέβη στο παρελθόν. Έτσι πρέπει να συμβεί και με αυτή τη γενιά των Αμερικανών.

Ότι βρισκόμαστε εν μέσω της κρίσης, είναι πλέον καλά κατανοητό. Το έθνος μας βρίσκεται σε πόλεμο εναντίον ενός μεγάλης εμβέλειας δικτύου βίας και μίσους. Η οικονομία μας είναι σοβαρά εξασθενημένη, συνέπεια της απληστίας και της ανευθυνότητας από την πλευρά ορισμένων, αλλά και της συλλογικής μας αποτυχίας να κάνουμε δύσκολες επιλογές και να προετοιμάσουμε το έθνος για μια νέα εποχή. Σπίτια έχουν χαθεί, θέσεις εργασίας καταργήθηκαν, επιχειρήσεις έκλεισαν. Η υγειονομική μας περίθαλψη είναι πάρα πολύ δαπανηρή. Τα σχολεία μας απογοητεύουν πάρα πολλούς. Και κάθε μέρα αποδεικνύεται ολοένα και περισσότερο ότι οι τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιούμε την ενέργεια ενισχύουν τους αντιπάλους μας και απειλούν τον πλανήτη μας. 

Αυτοί είναι οι δείκτες της κρίσης, σύμφωνα με τα δεδομένα και τις στατιστικές. Λιγότερο μετρήσιμη αλλά όχι λιγότερο βαθιά είναι ο περιορισμός της εμπιστοσύνη μας, ένας εντεινόμενος φόβος ότι η παρακμή της Αμερικής είναι αναπόφευκτη, ότι η επόμενη γενιά θα πρέπει να χαμηλώσει τις προοπτικές της. Σήμερα μπορώ να σας πω ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι πραγματικές. Είναι σοβαρές, και είναι πολλές. Δεν θα επιτευχθούν εύκολα ή σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλά να γνωρίζεις αυτό, Αμερική: Θα τις αντιμετωπίσουμε. 

Την ημέρα αυτή, μαζευόμαστε γιατί έχουμε επιλέξει την ελπίδα έναντι του φόβου, την ενότητα σ' ένα σκοπό έναντι των συγκρούσεων και των διαφωνιών. Την ημέρα αυτή, ερχόμαστε να διακηρύξουμε το τέλος στις μικρές αδικίες και στις ψεύτικες υποσχέσεις, στις αντεγκλήσεις και στα ξεπερασμένα δόγματα, που για πάρα πολύ καιρό στραγγάλισαν την πολιτική μας.

Παραμένουμε ένα νέο έθνος, αλλά σύμφωνα με τα λόγια της Αγίας Γραφής έχει έρθει η ώρα να παραμερίσουμε τα παιδιαρίσματα. Έχει έρθει η ώρα να επαναβεβαιώσουμε το ανθεκτικό πνεύμα μας, να επιλέξουμε την καλύτερη ιστορία μας, να μεταφέρουμε αυτό το πολύτιμο δώρο, αυτήν τη σπουδαία ιδέα που περνά από γενιά σε γενιά: τη θεόσταλτη ​​υπόσχεση ότι όλοι είναι ίσοι, όλοι είναι ελεύθεροι, και όλοι αξίζουν μια ευκαιρία να κυνηγήσουν την απόλυτη ευτυχία τους. 

Σε επιβεβαίωση του μεγαλείου του έθνους μας, αντιλαμβανόμαστε ότι το μεγαλείο δεν είναι ποτέ δεδομένο. Πρέπει να κερδηθεί. Το ταξίδι μας δεν είχε ποτέ παρακαμπτήριους ή συμβιβασμούς με τα λιγότερα. Δεν ήταν των μονοπάτι των δειλών, όσους προτιμούν τη διασκέδαση αντί της εργασίας ή επιδιώκουν μόνο τις απολαύσεις του πλούτου και της δόξας. Αντίθετα, ήταν οι ριψοκίνδυνοι, οι ενεργοί, εκείνοι που έφτιαχναν πράγματα - μερικοί διάσημοι, αλλά πιο συχνά άνδρες και γυναίκες κρυμμένοι στις εργασίες του - που μας μετέφεραν σ' αυτό το μακρύ, τραχύ μονοπάτι προς την ευημερία και την ελευθερία. 

Για χάρη μας, μάζεψαν τα λίγα εγκόσμια υπάρχοντά τους και διέσχισαν τους ωκεανούς σε αναζήτηση μιας νέας ζωής. Για χάρη μας, μοχθούσαν με τον ιδρώτα της δουλειάς τους και εγκαταστάθηκαν στη Δύση, υπέμειναν το μαστίγιο και όργωσαν τη σκληρή γη. Για χάρη μας, πολέμησαν και πέθαναν σε μέρη όπως το Κόνκορντ και το Κγέτισμπουργκ, τη Νορμανδία και το Khe Sanh. 

Ξανά και ξανά, αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν και εργάστηκαν μέχρι που τα χέρια τους πληγώθηκαν, έτσι ώστε εμείς να μπορούμε να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή. Είδαν την Αμερική ως μεγαλύτερη από το άθροισμα των ατομικών μας φιλοδοξιών, σημαντικότερη απ' όλες τις διαφορές στην καταγωγή ή στον πλούτο ή στη φατρία.

Αυτό είναι το ταξίδι, που συνεχίζουμε σήμερα. Παραμένουμε το πιο πλούσιο, ισχυρό έθνος στη Γη. Οι εργαζόμενοί μας δεν είναι λιγότερο παραγωγικοί από ό,τι όταν ξεκίνησε η κρίση. Τα μυαλά μας δεν είναι λιγότερο εφευρετικά. Τα αγαθά και οι υπηρεσίες μας δεν είναι λιγότερα χρήσιμα απ' ό,τι ήταν την περασμένη εβδομάδα ή τον προηγούμενο μήνα ή το προηγούμενο έτος. Η ικανότητά μας παραμένει αμείωτη. Αλλά ο καιρός που ήμασταν χαλαροί, που προστατεύαμε τα στενά μας συμφέροντα και αναβάλαμε τις δυσάρεστες αποφάσεις, ο καιρός αυτός έχει σίγουρα περάσει. Από σήμερα, θα πρέπει να σηκωθούμε, να ξεσκουριάσουμε και να αρχίσουμε και πάλι το έργο της ανακατασκευής της Αμερικής. 

Γιατί όπου και να κοιτάξουμε, έχουμε δουλειά να κάνουμε. Η κατάσταση της οικονομίας απαιτεί δράση, τολμηρή και άμεση, και θα δράσουμε όχι μόνο για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αλλά για να τεθούν νέα θεμέλια για την ανάπτυξη. Θα χτίσουμε δρόμους και γέφυρες, ηλεκτρικά δίκτυα και ψηφιακές γραμμές που τροφοδοτούν το εμπόριο μας και μας ενώνουν. Θα αποκαταστήσουμε την επιστήμη στη πραγματική της θέση και θα χρησιμοποιήσουμε τα θαύματα της τεχνολογίας για να την αύξηση της ποιότητας της υγειονομικής περίθαλψης και για να μειώσουμε το κόστος της. Θα αξιοποιήσουμε τον ήλιο και τους ανέμους και το έδαφος, για να τροφοδοτήσουμε τα αυτοκίνητα μας και να δουλέψουμε τα εργοστάσιά μας. Και θα μεταμορφώσουμε τα σχολεία και τα κολέγια και τα πανεπιστήμια μας, ώστε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας νέας εποχής. Όλα αυτά μπορούμε να τα κάνουμε. Όλα αυτά θα κάνουμε. 

Τώρα, υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν την κλίμακα των φιλοδοξιών μας, που υπονοούν ότι το σύστημά μας δεν μπορεί να αντέξει πάρα πολλά μεγάλα σχέδια. Η μνήμη του είναι κοντή, γιατί έχουν ξεχάσει τι ήδη πετύχει αυτή η χώρα, τι μπορούν να πετύχουν οι ελεύθεροι άνδρες και γυναίκες, όταν η φαντασία ενώνεται με τον κοινό σκοπό και η αναγκαιότητα με το θάρρος.

Αυτό που οι κυνικοί αδυνατούν να κατανοήσουν είναι ότι το έδαφος έφυγε κάτω από τα πόδια τους, ότι τα ξεπερασμένα πολιτικά επιχειρήματα, που μας ανάλωσαν για τόσο πολύ καιρό, δεν ισχύουν πλέον. Το ερώτημα που θέτουμε σήμερα, δεν είναι αν η κυβέρνησή μας είναι πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή, αλλά αν δουλεύει. Αν βοηθά τις οικογένειες να βρουν δουλειά μ' έναν αξιοπρεπή μισθό, πρόνοια που να μπορούν ν' αντέξουν οικονομικά, μια σύνταξη που να είναι αξιοπρεπής. Όπου η απάντηση είναι ναι, σκοπεύουμε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός. Όπου η απάντηση είναι όχι, τα προγράμματα θα τελειώσουν. Και όσοι από εμάς διαχειριζόμαστε τα χρήματα του κόσμου θα είμαστε υπόλογοι να τα ξοδέψουμε με σύνεση, να μεταρρυθμίσουμε τις κακές συνήθειες, και να κάνουμε τις δουλειές μας στο φως της ημέρας, διότι μόνο τότε θα μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε τη ζωτική εμπιστοσύνη ανάμεσα σ' ένα λαό και την κυβέρνηση του. 

Ούτε το ερώτημα που έχουμε μπροστά μας είναι εάν η αγορά είναι μια δύναμη του καλού ή του κακού. Η δύναμή της να παράγει πλούτο και να διευρύνει την ελευθερία είναι αξεπέραστη. Αλλά αυτή η κρίση μας υπενθύμισε ότι χωρίς ένα άγρυπνο μάτι, η αγορά μπορεί να τεθεί εκτός ελέγχου. Το έθνος δεν μπορεί να ευημερεί για  καιρό, όταν ευνοεί μόνο τους πλούσιους. Η επιτυχία της οικονομίας μας έχει πάντα εξαρτιόταν πάντοτε όχι μόνο από το μέγεθος του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος μας, αλλά στο ζενίθ της ευημερίας μας, από την ικανότητά μας να δίνουμε ευκαιρία σε κάθε πρόθυμη καρδιά, όχι από φιλανθρωπία, αλλά επειδή αυτός είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για το κοινό μας καλό. 

Όσο για την κοινή άμυνα μας, απορρίπτουμε ως ψεύτικη την επιλογή ανάμεσα στην ασφάλεια μας και στα ιδανικά μας. Οι Πατέρες μας που ίδρυσαν τη χώρα, αντιμέτωποι με κινδύνους που δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε, συνέταξαν έναν χάρτη για να διασφαλιστεί το κράτος δικαίου και τα δικαιώματα του ανθρώπου, ένα χάρτη που εξελίχτηκε από το αίμα των γενεών. Αυτά τα ιδανικά φωτίζουν ακόμα τον κόσμο κι εμείς δεν θα τα εγκαταλείψουμε χάρη σκοπιμοτήτων. Και έτσι όλοι οι άλλοι λαοί και οι κυβερνήσεις που παρακολουθούν σήμερα, από τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες μέχρι το μικρό χωριό, όπου γεννήθηκε ο πατέρας μου, να ξέρετε ότι η Αμερική είναι φίλος κάθε έθνους και κάθε άνδρα, γυναίκας και παιδιού, που αναζητά ένα μέλλον με ειρήνη και αξιοπρέπεια, και είμαστε έτοιμοι να ηγηθούμε για μια ακόμη φορά.

Θυμηθείτε ότι οι προηγούμενες γενιές αντιμετώπισαν τον φασισμό και τον κομμουνισμό όχι μόνο με πυραύλους και τανκς, αλλά με ανθεκτικές συμμαχίες και σταθερές πεποιθήσεις. Κατάλαβαν ότι η δύναμη μας από μόνη της δεν μπορεί να μας προστατεύσει, ούτε μας δίνει το δικαίωμα να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αντίθετα, γνώριζαν ότι η ισχύς μας μεγαλώνει μέσω της συνετής χρήσης της. Η δική μας ασφάλεια προέρχεται από το δίκαιο του αγώνα μας, τη δύναμη του παραδείγματός μας, τα παραδείγματα της ταπεινότητας και της αυτοσυγκράτησης. 

Είμαστε οι φύλακες αυτής της κληρονομιάς. Καθοδηγούμενοι από αυτές τις αρχές για μια ακόμη φορά, μπορούμε να ανταποκριθούμε στις νέες απειλές, που απαιτούν ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια, ακόμη μεγαλύτερη συνεργασία και κατανόηση μεταξύ των εθνών. Θα αρχίσουμε να αφήνουμε υπεύθυνα το Ιράκ στο λαό του και να σφυρηλατήσουμε μια ειρήνη στο Αφγανιστάν, που δύσκολα επιτεύχθηκε. Με παλιούς φίλους και πρώην εχθρούς, θα εργαστούμε ακούραστα για να μειώσουμε την πυρηνική απειλή και να αναχαιτίσουμε τον κίνδυνο της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Δεν θα απολογηθούμε για τον τρόπο ζωής μας, ούτε θα ταλαντευτούμε να τον υπερασπιστούμε. Και για εκείνους που επιδιώκουν να προωθήσουν τους στόχους τους προκαλώντας τρόμο και τη σφαγή αθώων, σας λέμε τώρα ότι το πνεύμα μας είναι ισχυρότερο και δεν μπορεί να λυγίσει. Δεν μπορείτε να μας ξεπεράσετε, και θα σας νικήσουμε.

Επειδή γνωρίζουμε ότι η σύνθετη κληρονομιά μας είναι δύναμη, όχι αδυναμία. Είμαστε ένα έθνος Χριστιανών και Μουσουλμάνων, Εβραίων και Ινδουιστών και άθεων. Έχουμε σχηματιστεί από κάθε γλώσσα και πολιτισμό, που προέρχονται από όλα τα σημεία της Γης. Και επειδή έχουμε δοκιμάσει την πικρή γεύση του εμφυλίου πολέμου και των διαχωρισμών και βγήκαμε από αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο ισχυρότεροι και πιο ενωμένοι, δεν μπορούμε να μην πιστεύουμε ότι τα παλιά μίση θα πρέπει κάποια μέρα να περάσουν, ότι οι γραμμές που χωρίζουν τις φυλές σύντομα θα διαλυθούν. Ότι καθώς ο κόσμος μικραίνει, η κοινή μας ανθρωπιά θα αποκαλυφθεί και ότι η Αμερική πρέπει να διαδραματίσει το ρόλο της εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή ειρήνης. 

Απευθυνόμενοι στο μουσουλμανικό κόσμο, αναζητούμε ένα νέο δρόμο προς τα εμπρός με βάση το αμοιβαίο συμφέρον και τον αμοιβαίο σεβασμό. Εκείνοι οι ηγέτες σ' όλο τον κόσμο, οι οποίοι επιδιώκετε να σπείρετε τη σύγκρουση ή κατηγορείτε τη Δύση για τα δεινά της κοινωνίας σας, να γνωρίζετε ότι οι λαοί σας θα σας κρίνουν από αυτό που μπορείτε να χτίσετε, όχι από που θα καταστρέψετε. Εκείνοι οι οποίοι είστε προσκολλημένοι στην εξουσία μέσω της διαφθοράς και της εξαπάτησης και της φίμωσης των διαφωνιών, να γνωρίζετε ότι βρίσκεστε στη λάθος πλευρά της ιστορίας, αλλά ότι θα σας απλώσουμε το χέρι, αν είστε πρόθυμοι να ελευθερώσετε τη γροθιά σας. 

Στους ανθρώπους των φτωχών εθνών, δεσμευόμαστε να εργαστούμε μαζί σας, για να κάνετε τα αγροκτήματα σας να ανθίσουν και να περάσουν μέσα από αυτά καθαρό νερό, για να θρέψουμε σώματα που λιμοκτονούν και να δώσουμε τροφή σε πεινασμένα μυαλά. Και σε αυτές τις χώρες σαν τη δική μας, που απολαμβάνουν σχετική αφθονία, λέμε ότι δεν μπορούμε πλέον να εξακολουθούμε ν' αδιαφορούμε για εκείνους που υποφέρουν έξω από τα σύνορα μας, ούτε μπορούμε να καταναλώνουμε τους πόρους του πλανήτη χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη το αποτέλεσμα, επειδή ο κόσμος έχει αλλάξει, και πρέπει να αλλάξουμε μαζί του.

Καθώς αναλογιζόμαστε το δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας, θυμόμαστε με ταπεινή ευγνωμοσύνη τους γενναίους Αμερικανούς οι οποίοι, αυτήν την ώρα, περιπολούν σε μακρινές ερήμους και μακρινά βουνά. Έχουν κάτι να μας πουν σήμερα, ακριβώς όπως οι πεσόντες ήρωες του Άρλιγκτον ψιθυρίζουν μέσα στους αιώνες. Τους τιμούμε, όχι μόνο γιατί είναι φύλακες της ελευθερίας μας, αλλά επειδή ενσαρκώνουν το πνεύμα της προσφοράς, την προθυμία να βρουν νόημα σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό τους. Κι όμως, αυτή τη στιγμή, μια στιγμή που θα καθορίσει μια γενιά, είναι ακριβώς αυτό το πνεύμα που πρέπει να κατοικεί μέσα σ' όλους μας. 

Επειδή όσα μπορεί και πρέπει να κάνει η κυβέρνηση, είναι τελικά η πίστη και η αποφασιστικότητα του αμερικανικού λαού, πάνω στην οποία βασίζεται αυτό το έθνος. Είναι η καλοσύνη να φροντίσουμε έναν άγνωστο, όταν σπάσουν τα αναχώματα, η ανιδιοτέλεια των εργατών που θα προτιμούσαν να μείωναν τις ώρες εργασίας τους, παρά να δουν ένα φίλο να χάσει τη δουλειά του, που μας διαπερνούν τις πιο δύσκολες ώρες μας. Είναι το θάρρος του πυροσβέστη να τρέξει σ' ένα κλιμακοστάσιο γεμάτο καπνό, αλλά επίσης και η προθυμία ενός γονιού να μεγαλώσει ένα παιδί, που καθορίζουν τελικά τη μοίρα μας. 

Οι προκλήσεις μας μπορεί να είναι καινούριες. Τα μέσα με τα οποία θα τις εκπληρώσουμε μπορεί να είναι καινούρια. Αλλά αυτές οι αξίες από τις οποίες εξαρτάται η επιτυχία μας - η τιμιότητα και η σκληρή δουλειά, το θάρρος και η ευγενής άμιλλα, η ανεκτικότητα και περιέργεια, η πίστη και ο πατριωτισμός - αυτά τα πράγματα είναι παλιά. Αυτά τα πράγματα είναι αληθινά. Αποτέλεσαν την ήρεμη δύναμη της προόδου καθ 'όλη την ιστορία μας. Αυτό που απαιτείται λοιπόν είναι μια επιστροφή σε αυτές τις αλήθειες. Αυτό που απαιτείται από εμάς τώρα, είναι μια νέα εποχή υπευθυνότητας, η αναγνώριση από την πλευρά του κάθε Αμερικανού ότι έχουμε καθήκον απέναντι στους εαυτούς μας, στο έθνος μας και στον κόσμο. Καθήκοντα που δεν αποδεχόμαστε απρόθυμα, αλλά μάλλον τα αναλαμβάνουμε ευχαρίστως, γνωρίζοντας με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει τίποτα τόσο ικανοποιητικό για το πνεύμα, που να καθορίζει τόσο το χαρακτήρα μας, από το να δίνουμε όλο μας το είναι σ' ένα δύσκολο έργο.

Αυτό είναι το τίμημα και η υπόσχεση της ιδιότητας του πολίτη. Αυτή είναι η πηγή της εμπιστοσύνης μας, η γνώση ότι ο Θεός μας καλεί να διαμορφώσουμε ένα αβέβαιο πεπρωμένο. Αυτό είναι το νόημα της ελευθερίας μας και της πίστης μας. Επειδή οι άνδρες και οι γυναίκες και τα παιδιά κάθε φυλής και κάθε πίστης μπορούν να συμμετάσχουν στον εορτασμό σε αυτό το υπέροχο χώρο κι επειδή ένας άνδρας, ο πατέρας του οποίου πριν από λιγότερο από 60 χρόνια δεν θα μπορούσε να μην εξυπηρετηθεί σ' ένα τοπικό εστιατόριο, μπορεί σήμερα να σταθεί μπροστά σας, για να δώσει τον πιο ιερό όρκο.

Έτσι, ας τιμήσουμε τη σημερινή ημέρα ενθυμούμενοι το ποιοι είμαστε και πόσο μακριά έχουμε ταξιδέψει. Τη χρονιά που γεννήθηκε η Αμερικής, στον ψυχρότερο από τους μήνες, μια μικρή ομάδα πατριωτών στριμώχνονταν γύρω από φωτιές στις όχθες ενός παγωμένου ποταμού. Η πρωτεύουσα είχε εγκαταλειφθεί. Ο εχθρός προχωρούσε. Το χιόνι βάφτηκε με αίμα. Σε μια στιγμή που η έκβαση της επανάστασης μας ήταν εν αμφιβόλω, ο πατέρας του έθνους μας διέταξε να διαβαστούν τα λόγια αυτά στους ανθρώπους: 

«Ας ειπωθεί στους μελλοντικούς ανθρώπους ... ότι στο βάθος του χειμώνα, όταν τίποτα δεν μπορούσε να επιβιώσει εκτός από την ελπίδα και την αρετή... ότι η πόλη και η χώρα, αφυπνησμένες από έναν κοινό κίνδυνο, βγήκαν μπροστά για να [τον] αντιμετωπίσουν".

Αμερική, απέναντι στους κοινούς μας κινδύνους, σε αυτόν τον χειμώνα των κακουχιών μας, ας θυμηθούμε αυτά τα αιώνια λόγια. Με ελπίδα και αρετή, ας αψηφήσουμε για μια ακόμη φορά τα παγωμένα ρεύματα κι ας υπομείνουμε τι καταιγίδες που μπορεί να έρθουν. Ας ειπωθεί από τα παιδιά των παιδιών μας ότι όταν δοκιμαστήκαμε, αρνηθήκαμε να αφήσουμε αυτό το ταξίδι να τελειώσει. Ότι δεν κάναμε πίσω, ούτε αποτύχαμε. Και με τα μάτια στον ορίζοντα και με τη χάρη του Θεού πάνω μας, πήγαμε μπροστά το μεγάλο δώρο της ελευθερίας και το παραδώσαμε με ασφάλεια στις μελλοντικές γενιές. 

Σας ευχαριστώ. Ο Θεός να σας ευλογεί και ο Θεός να ευλογεί τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής".


Σχετικά θέματα:
Ιστορικές ομιλίες: Ο λόγος που εκφώνησε ο Τζον Κένεντι την ημέρα της ορκωμοσίας του.
ΠΩΣ ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΙΣΕΛ ΟΜΠΑΜΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕ ΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ