Σαν σήμερα: 27 Μαΐου

Σήμερα είναι Δευτέρα, 27 Μαΐου 2013.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Πολλοί άνθρωποι του κινηματογράφου γεννήθηκαν σαν σήμερα: από τους ηθοποιούς Βίνσεντ Πράις  (1911-1993) και Κρίστοφερ Λι (91 ετών), που ξεχώρισαν από παλιές ταινίες τρόμου του Χόλιγουντ, μέχρι τον Ιταλό σκηνοθέτη Τζιουζέπε Τορνατόρε (57) και τον Άγγλο ηθοποιό Τζόζεφ Φάινς (43), που έγινε γνωστός κυρίως από τη συμμετοχή του στις ταινίες "Ερωτευμένος Σαίξπηρ" και "Ελίζαμπεθ".

Μεταξύ όσων έχουν σήμερα γενέθλια περιλαμβάνεται ο Έλληνας επιχειρηματίας Σωκράτης Κόκκαλης (74 ετών), ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσνιγκερ (90 ετών, βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης 1973 για τη συνεισφορά του στον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ) και ο "γυμνός σεφ" Τζέιμι Όλιβερ (38), που ευαισθητοποίησε τη βρετανική κοινωνία σε θέματα υγιεινής διατροφής, ενώ τα τηλεοπτικά του σόου μαγειρικής προβάλλονται σ' όλον τον κόσμο.

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Δεν υπάρχει κάποια ιστορική επέτειος, που να γιορτάζεται ως αργία σε κάποια χώρα του πλανήτη. Ωστόσο, σήμερα είναι η τελευταία Δευτέρα του Μαΐου και στις Ηνωμένες Πολιτείες γιορτάζεται η Ημέρα Μνήμης (Memorial Day) των πεσόντων του αμερικανικού στρατού, ενώ ανεπίσημα σηματοδοτεί την έναρξη του καλοκαιριού. Αρχικά, η σημερινή ημέρα ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς του αμερικανικού εμφυλίου, όμως μετά την εμπλοκή του αμερικανικού στρατού σε ουκ ολίγους πολέμους κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, το περιεχόμενο της διευρύνθηκε. 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 27 Μαΐου 1835, ένα χρόνο μετά την καταδίκη του σε θάνατο (25.05.1834) με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, ο Θεόδωρος Κολοκτρώνης αφέθηκε ελεύθερος ύστερα από απόφαση του Όθωνα, μία εβδομάδα μετά την ενηλικίωση του (20 Μαΐου 1835), όταν ανέλαβε μόνος του τη διαχείριση της εσωτερικής κατάστασης. Διαβάζουμε στην εφημερίδα "Εθνική" (30.05.1835):

"Την 27 Μαΐου ελευθερώθη ο κ. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης από το φρούριον της Ναυπλίας. Διάφοροι αξιωματικοί και πλήθος λαού τον εσυντρόφευσαν έως εις την κατοικίαν του κράζοντες, Ζήτω ο Βασιλεύς! Χαράς δάκρυα έβρεχον την λευκήν και μακράν γενεάδα του γέροντος στρατηγού, του οποίου τα δυστυχήματα εκίνησαν την συμπάθειαν όλων σχεδών των Ελλήνων".

Στις 27 Μαΐου 1935, δώδεκα χρόνια μετά τη μετάβαση στο γρηγοριανό ημερολόγιο, η ελλαδική εκκλησία εξακολουθούσε να διχάζεται από το ημερολογιακό ζήτημα. Αφορμή είχε σταθεί η απόσχιση τριών ιεραρχών (του Δημητριάδος Γερμανού, του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου και του Ζακύνθου Χρυσοστόμου) μια μέρα νωρίτερα και η προσχώρηση τους στην εκκλησία των Παλαιοημερολογιτών. Σε έκτακτη συνεδρίαση της η Ιερά Σύνοδος "απεδοκίμασε τας ενεργείας αυτών ομοφώνως, κατέστησεν ενήμερον την Κυβέρνησιν και των λαβόντων χώραν, ανεκοίνωσε τηλεγραφικώς εις την Ιεραρχίαν το θλιβερόν γεγονός, θέσασα δε αυτούς υποδίκους, διέταξεν ανακρίσεις. Διαρκούσης της συνεδρίας της Ιεράς Συνόδου, πολυάριθμος επιτροπή εφημερίων Αθηνών, Πειραιώς και περιχώρων, εμφανισθείσα ενώπιον αυτής, υπέβαλε ψήφισμα, διά του οποίου καταδικάζει το κίνημα και αποδοκιμάζει τους αποστάτας αρχιερείς, εδήλωσε δε ότι ο Ιερός Κλήρος παραμένει εις τας αποφάσεις της Κανονικής Εκκλησίας...".

Μια μέρα μετά, οι αποσχισθέντες ιεράρχες διακήρυξαν την ίδρυση αυτοκέφαλης εκκλησίας οξύνοντας τα ήδη τεταμένα πνεύματα, αν και με την πάροδο του χρόνου η εκκλησία των Παλαιοημερολογιτών ατόνισε σταδιακά.

Στις 27 Μαΐου 1948, ενώπιον έκτακτου Στρατοδικείου ξεκίνησε στην Αθήνα η "δίκη των βιομηχάνων", μεταξύ των οποίων και του Γιάννη Παπαστράτου, της γνωστής καπνοβιομηχανίας, με την κατηγορία ότι "από του Νοεμβρίου 1946 μέχρι 29 Μαρτίου 1948, ενώ το ΚΚΕ μετ' άλλων αγνώ­στων διήγειρε στάσιν, κατήρτισεν ενόπλους δυ­νάμεις, συνεννοηθέν προς τούτο με ξένους, οι ο­ποίοι εκ προθέσεως προπαρασκεύαζον κατ' εξα­κολούθηση τας εγκληματικάς ταύτας πράξεις διά της οικονομικής ενισχύσεως των αυτουργών....". 

Πέντε μέρες αργότερα οι τρεις κατηγορούμενοι βιομήχανοι θα αθωώνονταν ομόφωνα και η δίκη θα αποτελούσε πλέον μια λεπτομέρεια της ιστορίας, χαρακτηριστική όμως του τεταμένου πολιτικού κλίματος και της ψύχωσης που είχε καταβάλει μερίδα της ελληνικής κοινωνίας -θα μπορούσε κανείς να τη συγκρίνει με την περίοδο του Μακαρθισμού στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1950.

Στις 27 Μαΐου 1960, εκδηλώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία ανατρέποντας τον επί μια δεκαετία πρωθυπουργό της χώρας, Αντνάν Μεντερές, ο οποίος οδηγήθηκε στη φυλακή, ενώ το Σεπτέμβριο του 1961 απαγχονίστηκε. Ήταν το πρώτο στρατιωτικό πραξικόπημα στην τουρκική ιστορία ανοίγοντας το δρόμο για συνεχείς παρεμβάσεις του στρατού στη διακυβέρνηση της χώρας τις επόμενες δεκαετίες, μια τάση που φαίνεται να έχει ανακοπεί οριστικά τα τελευταία χρόνια.

Στις 27 Μαΐου 1963, ο βουλευτής Πειραιά της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης άφησε την τελευταία του πνοή, πέντε μέρες μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια στιγμή, αίσθηση προκάλεσε ο τραυματισμός ενός από τους βασικούς μάρτυρες κατηγορίες, ύστερα από επίθεση που δέχτηκε, ενώ κατευθυνόταν στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης για να δώσει κατάθεση στον ανακριτή.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:

Επί σειρά ημερών ασχολήθηκε η εφημερίδα "Το Άστυ" για τον.. κίνδυνο από την αύξηση των διαζυγίων, όπως τουλάχιστον εκτιμούσε η εφημερίδα, το Μάιο του 1898 (βλ. σχετικά και την ενότητα "δημοσιεύματα" στο Σαν σήμερα: 22 Μαΐου). Στις 27 Μαΐου, στην πρώτη της σελίδα η εφημερίδα δημοσίευσε απόψεις επιφανών πολιτών, αλλά και επιστολές απλών πολιτών πάνω στο "φλέγον" -λέμε τώρα...- ζήτημα. Ενδιαφέρον έχουν δύο απ' αυτές τις επιστολές, όχι για κάποιον ιδιαίτερα σπουδαίο λόγο, αλλά διότι σκιαγραφούν τη νοοτροπία και την καθημερινότητα στην Ελλάδα της εποχής.

Έτσι, λοιπόν, έγραφε ένας φοιτητής από την Καλαμάτα, που άκουγε στο όνομα Τιμολέων:

"Κύριε Συντάκτα,

Το άρθρον το οποίον εγράψατε περί των διαζυγίων εν Αθήναις έσχεν εν καλόν αποτέλεσμα, ότι απέδειξεν ότι και εις το ζήτημα τούτο αι επαρχίαι της Ελλάδος είνε πολύ αγνότεραι της κανακάρικής σας πρωτευούσης, η οποία κοντεύει να παρουσιάση εικόνα αρχαίας Βαβυλώνος.

Μόλις ελήφθη το "Άστυ" ενταύθα, κατετάραξε πάντας το μέγεθος του κινδύνου. Επιθυμών δε να διευκολύνω το κοινωνικώτατον έργον το οποίον ανελάβετε, έσπευσα να ζητήσω πληροφορίας περί των γενομένων ενταύθα διαζυγίων.

Και τι ανεκάλυψα νομίζετε κύριοι; Ότι επί τρία έτη ουδείς γάμος διελύθη εν τη επαρχία μου.... Η στατιστική μου δεν είνε επίσημος! Είνε όμως ασφαλής διότι εις τας επαρχίας εις(=ένας) μόνον διαλυθείς γάμος γίνεται αντικείμενον ομιλίας επί μίαν εξαμηνίαν"!

Εξάλλου, με την επιστολή του ένας άλλος πολίτης, ονόματι Μιχαήλ Καπ, υπενθύμιζε ότι οι Έλληνες δεν χώριζαν μόνο από τις συζύγους τους αλλά είχαν πάρει διαζύγιο και από μια σειρά άλλων προτερημάτων, σκιαγραφώντας μια διόλου κολακευτική εικόνα για τους προγόνους μας.

"Α) Διαζύγιον τέλειον με το νερό... Κάποτε κάποτε μόνον κάθε καλοκαίρι καταβαίνομεν εις την άκραν της θαλάσσης και της κάμνομεν κόρτς, όπως οι χωρισμένοι σύζυγοι που αναφέρετε.

Β) Διαζύγιον με το σαπούνι... Με αυτό μάλιστα η απόφασις είνε ανέκκλητος και ούτε ημπορεί να έλθη καμμία σχέσις.

Γ) Διαζύγιον με την προς τους νόμους υπακοήν. Δι' αυτό δεν απαιτείται ιδιαιτέρα ηλικία. Κάθε Ρωμηός εκ γενετής έχει το δικαίωμα.

Δ) Διαζύγιον με την ακρίβειαν και την τήρησιν της υποσχέσεως... Ο μη διαζευχθείς τα δύο αυτά πράγματα θεωρείται... Εγγλέζο!

Και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός"