Τελικά, είναι ή δεν είναι μάπα το τραγούδι του Αντώνη Κανάκη;

Είχα διαβάσει τις τελευταίες μέρες για το άγνωστο χόμπι του ραδιοφωνικού παραγωγού και τηλεπαρουσιαστή Αντώνη Κανάκη, ο οποίος χρόνια τώρα γράφει στίχους και μουσική, χωρίς όμως ποτέ μέχρι σήμερα να έχει τολμήσει να δημοσιοποιήσει τις δημιουργίες, με τη διαφορά ότι ξαφνικά ο Κανάκης τόλμησε να παρουσιάσει στο ευρύ κοινό -και όχι απλά στους φίλους του- ένα από τα τραγούδια αυτά, που προφανώς αγάπησε ιδιαίτερα. 

Δεν έσπευσα να στηθώ στο Ράδιο Αρβύλα ή στο Youtube για να είμαι από τους πρώτους που θ' ακούσουν το τραγούδι  και ίσως και να ξεχνούσα ή να μην ενδιαφερόμουν καν να το ακούσω, αν δεν είχαν σπεύσει να το κάνουν οι κλασικοί haters, κάτι περίεργοι τύποι που έχουν τη σαδιστική διάθεση ν' ακούν τραγούδια -και όχι μόνο- που ξέρουν εκ των προτέρων ότι δεν θα τους αρέσουν - είτε επειδή είναι προκατειλημμένοι κατά του δημιουργού είτε επειδή πολύ απλά τους αρέσει να κάνουν χαβαλέ "κανιβαλίζοντας".

Οι γνωστοί haters, όμως, έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα. Συνηθίζουν να κάνουν παραπάνω από αισθητή την παρουσία τους δυσφημώντας με τέτοια ένταση τη δουλειά του άλλου, ώστε τελικά εμμέσως τη διαφημίζουν. Κάπως έτσι κι εγώ, ακούγοντας και διαβάζοντας τα τόσα αρνητικά σχόλια που έχουν γραφτεί, είδα από περιέργεια στο youtube το βίντεο-κλιπ του περίφημου τραγουδιού του Αντώνη Κανάκη, "Όταν θα μπορέσεις". Τελικά, είχαν δίκιο όσοι το έβριζαν και το θεωρούσαν "μάπα";

Έχουμε και λέμε: Όντως, η μελωδία είναι πολύ απλή, ενώ βασίζεται αποκλειστικά σ' ένα συγκεκριμένο ηλεκτρονικό τέμπο, κάτι που δείχνει ότι ο δημιουργός ασχολείται καθαρά ερασιτεχνικά. Όμως αλίμονο αν βάζαμε όρια κι εμποδίζαμε κάποιον να εκφραστεί μέσα από μια μορφή τέχνης. Άλλωστε, "ερασιτέχνης" είναι αυτός που αγαπάει την τέχνη και ασχολείται μαζί της γιατί το γουστάρει και όχι για να βγάλει χρήματα. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Κανάκης δεν έχει ανάγκη από χρήματα. 

Υπάρχει ένα θέμα με τη μεγάλη διάρκεια του τραγουδιού (5΄15΄΄!!), που σε ορισμένα σημεία μοιάζει μονότονο, ενώ δεν καταλαβαίνω γιατί το ρεφρέν ακούγεται για πρώτη φορά στο δεύτερο  λεπτό. Κατά τη γνώμη μου, το ρεφρέν είναι το πιο ενδιαφέρον μέρος του κομματιού, πιο ενδιαφέρον από τα κουπλέ τόσο στιχουργικά όσο και μελωδικά, αλλά καθυστερούμε να το ακούσουμε αδικαιολόγητα πολύ την πρώτη φορά.  Ευτυχώς, στη συνέχεια εξισορροπείται η κατάσταση, όμως αν το πρώτο κουπλέ ήταν σαφώς μικρότερο, όχι μόνο θα μειωνόταν η συνολική διάρκεια, αλλά και το τραγούδι θ' ακουγόταν πιο ισορροπημένο στ' αυτιά μου.

Για τους στίχους δεν έχω να σχολιάσω κάτι. Έχουν μια ποιητική προδιάθεση και δεν είναι στίχοι του συρμού - άλλωστε κι όλο το κόνσεπτ του τραγουδιού δεν στοχεύει εκ προοιμίου στο εμπορικό κοινό. Αν αρέσουν σε κάποιον ή όχι, αυτό είναι προσωπικό του θέμα, όμως δεν μπορώ ν' αρνηθώ σε κάποιον να εκφράσει τον εσωτερικό του κόσμο, όπως εκείνος πιστεύει. (Η μοναδική επιφύλαξη μου στους στίχους είναι για κάτι που λέει στο ρεφρέν: Όταν θα 'ρθεις και θα δεις/ πως εγώ είσαι εσύ". Η έμπνευση είναι τέλεια, αλλά δεν καταλαβαίνω το "είσαι" αντί του "είμαι", αν και ποιητική αδεία νομίζω όλα επιτρέπονται).

Από την άλλη, δεν μου άρεσαν δύο στοιχεία στο βίντεο-κλιπ, που τα θεωρώ δευτερεύουσας σημασίας. Πρώτον, η υποβάθμιση της τραγουδίστριας, Άννυ Μπέρκα, το όνομα της οποίας μπήκε κάτω από το όνομα του στιχουργού/συνθέτη δίπλα στην ένδειξη "Φωνή", και δεύτερον, κάτι που δεν μου αρέσει σε όλα τα βίντεο-κλιπ, να πρωταγωνιστούν σε αυτά σελέμπριτις (ηθοποιοί, τραγουδιστές κλπ.), καθώς θεωρώ ότι ένα κλιπ πρέπει να επικεντρώνεται αποκλειστικά στον ερμηνευτή, συνοδευόμενο από πρόσωπα λιγότερα γνωστά από εκείνον.

Με άλλα λόγια, το τραγούδι δεν με ξετρέλανε, αλλά -προς Θεού- δεν είναι κακό και σίγουρα δεν είναι από τα χειρότερα που έχουμε ακούσει. Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούνται τα απανωτά dislike, που διάβασα ότι δέχτηκε το τραγούδι μέχρι την απενεργοποίηση αυτής της δυνατότητας. Το φαινόμενο, πάντως, εξηγείται λόγω των haters, που ήθελαν μ' αυτόν τον τρόπο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Αν, όμως, θέλουμε να κάνουμε απλά χαβαλέ, ας προτιμήσουμε κάτι δημιουργικότερο από το να βγάλουμε "χολή", για ένα τραγούδι, που στη χειρότερη περίπτωση θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς μέτριο ή αδιάφορο, αν και πολύ καλή η φωνή της Μπέρκα, αλλά όχι και "tragic", όπως σχολίασε μια κοπέλα -μην τρελαθούμε!.