Σήμερα είναι Σάββατο, 29 Ιουνίου 2013.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Γάλλος διπλωμάτης Ρομπέρτ Σουμάν (1886-1963), ο άνθρωπος που συνέβαλε καθοριστικά στην οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης, όταν με τη Διακήρυξη της 9ης Μαΐου 1950 (Διακήρυξη Σουμάν) πρότεινε τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής ένωσης άνθρακα και χάλυβα - όπως κι έγινε έντεκα μήνες αργότερα.
Σημαντικοί άνθρωποι που γεννήθηκαν σαν σήμερα ήταν ο Γάλλος συγγραφέας του "Μικρού πρίγκιπα" Αντουάν ντε Σαν-Εξιπερί (1900-1944) και η Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι (1927-2006), στην Ελλάδα γνωστή και ως η σύντροφος του Αλέκου Παναγούλη.
Πολιτικοί που γεννήθηκαν στις 29 Ιουνίου είναι ο Ιταλός πρόεδρος Τζόρτζιο Ναπολιτάνο (σήμερα κλείνει τα 88!) και ο εκκεντρικός πρόεδρος του Τουρκμενιστάν, Γκουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ (56).
Τα 32 κλείνει σήμερα ο Νίνο (Στέφανος Ξυπολητάς), ο οποίος είναι μόλις 3 χρόνια μικρότερος από το πρώην Pussycat Doll, Νικόλ Σέρζινγκερ.
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:
Η γιορτή των αγίων Πέτρου και Παύλου γιορτάζεται απ' όλες τις χριστιανικές εκκλησίες, εκτός από εκείνες που ακολουθούν το ιουλιανό ημερολόγιο, ενώ σε ορισμένα κράτη, η σημερινή μέρα θεωρείται αργία (Χιλή, Μάλτα, Βατικανό, σε ορισμένα ελβετικά καντόνια και στην πόλη της Ρώμης).
Στις Σεϊχέλες γιορτάζεται η Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Τα εξωτικά νησιά του Ινδικού ωκεανού αποτελούσαν βρετανική αποικία μέχρι τις 29 Ιουνίου 1976.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 29 Ιουνίου 1874 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Καιροί" το ιστορικό άρθρο "Τις πταίει;" του Χαρίλαου Τρικούπη, που βέβαια αρχικά ήταν ανώνυμο. Με το άρθρο του ο Τρικούπης κατήγγειλε την αυθαιρεσία του βασιλιά, ο οποίος μπορούσε να διορίζει πρωθυπουργό όποιον επιθυμούσε εκείνος, ανεξάρτητα από το αν διέθετε ή όχι κοινοβουλευτική πλειοψηφία -αυτός ήταν και ένας βασικός λόγος που είχαμε συνεχείς αλλαγές κυβερνήσεων.
Αν και δεν ήταν η πρώτη φορά που γινόταν λόγος για την αρχή της δεδηλωμένης -είχε προηγηθεί 10 χρόνια νωρίτερα ο Επαμεινώνδας Δεληγιώργης, που σε ομιλία του στη Βουλή διακήρυξε ότι "δεν πρέπει να νοθεύεται η εξουσία"- ωστόσο το άρθρο του Τρικούπη, η ταυτότητα του οποίου αποκαλύφθηκε λίγες μέρες αργότερα, προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση και συνέβαλε στην εισαγωγή του καλώς εννοούμενο κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα.
Όπως θα σχολίαζε η ίδια η εφημερίδα "Καιροί" λίγες μέρες αργότερα (18.07.1874), "Το καταδιωχθέν άρθρο του κ. Τρικούπη παρήγαγεν ομολογουμένως αγαθοτάτους καρπούς. Τυχόν ευτυχούς περιστάσεως, ενήργησεν επί του δημοσίου φρονήματος ως ενεργεί το έλαιον επί του πυρός...".
Στις 29 Ιουνίου 1913 (π.η.), ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τις Σέρρες, που είχαν προηγουμένως πυρποληθεί από τους Βούλγαρους, ενώ είχε καταστραφεί το μεγαλύτερο μέρος της πόλης -για την ακρίβεια, ελάχιστα κτίρια έμειναν ανέπαφα. Το μέγεθος της τραγωδίας ήταν πρωτοφανές και έκανε το γύρο του κόσμου βοηθώντας στη σταδιακή μεταστροφή της διεθνούς κοινής γνώμης υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, καθώς μέχρι τότε οι ξένες δυνάμεις αντιμετώπιζαν με δέος και θαυμασμός το βουλγαρικό στρατό, ενώ οι Βούλγαροι ονομάζονταν και "Πρώσοι της Ανατολής".
Το τηλεγράφημα που στάλθηκε από την κατεστραμμένη πόλη ήταν ενδεικτικό, αν και υποτιμούσε κατ' αρχήν το μέγεθος της καταστροφής -εξίσου είχαν πληγές τόσο η τουρκική όσο και η εβραϊκή συνοικία, όπως θ' αποκαλυπτόταν τις επόμενες ημέρες.
Το τηλεγράφημα που στάλθηκε από την κατεστραμμένη πόλη ήταν ενδεικτικό, αν και υποτιμούσε κατ' αρχήν το μέγεθος της καταστροφής -εξίσου είχαν πληγές τόσο η τουρκική όσο και η εβραϊκή συνοικία, όπως θ' αποκαλυπτόταν τις επόμενες ημέρες.
"Πόλις Σερρών εκάη ολόκληρος εξαιρέσει Τουρκικής και εβραϊκής συνοικίας. Αγορά εκάη επίσης. Πληθύς γυναικοπαίδων ευρέθησαν φονευμένα ή απηνθρακωμένα εντός των οικιών. Πόλις στερείται εντελώς άρτου. Απόλυτος ανάγκη ληφθώσι μέτρα συντόνως προς διατροφήν πληθυσμού. Άστεγοι υπερβαίνουσι 20 χιλιάδας Λεπτομέρειας τηλεγραφήσω προσεχώς.
7η Μεραρχία
ΣΩΤΗΛΗΣ"
Στις 29 Ιουνίου 1914 έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά το καταδρομικό "Έλλη", εκείνο που θα τορπιλιζόταν τον Δεκαπενταύγουστο του 1940 από ιταλικό υποβρύχιο, προανάκρουσμα του ελληνοϊταλικού πολέμου. Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί (στις ΗΠΑ) αρχικά για λογαριασμό της Κίνας, όμως η τελευταία ακύρωσε την παραγγελία λόγω της επανάστασης στο εσωτερικό της και τελικά έσπευσε να το αγοράσει η ελληνική κυβέρνηση.
Μία μέρα μετά (30.06.1914), η εφημερίδα "Πατρίς" περιέγραφε:
"Αθηναίοι και Πειραιείς κατέκλυζαν χθες τας μεσημβρινάς ώρας τα τραμ και τον ηλεκτρικόν σιδηρόδρομον σπεύδοντες προς το Φάληρον διά να υποδεχθούν την "Έλλην", το νέον καταδρομικόν, που προσετίθετο εις τον πολεμικόν στόλον της πατρίδος μας δια΄να περιφρουρήση την ελληνικήν τιμήν και διά να επιβάλη τα δίκαιά μας. Ώρας ακόμη προτού η "Έλλη" φανή εις τον ορίζοντα, ο κόσμος είχε καταλάβει την εξέδραν και ολόκληρον την παραλίαν του Φαλήρου αναζητών με τα μάτια το καταδρομικόν, του οποίου ανέμενε με αγωνίαν την εμφάνισιν....
....Η ώρα όμως παρήρχετο χωρίς να συμβαίνη αυτό και τέλος περί τας 4/1/2 εφάνη η "Έλλη" ερχομένη ταχεία. Μετ' ου πολύ φθάνει εις το κάτω μέρος όπου ήτο αγκυροβολημένος ο "Αβέρωφ" και ρίπτει την άγκυρα παρ' αυτόν, ενώ οι ναύται όλων των πολεμικών ανεβασμένοι εις τα καταστρώματα ζητωκραυγάζουν και χειροκροτούν ενθουσιωδώς"
Οι οιωνοί πάντως δεν ήταν καλοί, καθώς ο ουρανός υποδέχτηκε με βροχές το νέο καταδρομικό.
"Ο καιρός ο οποίος μέχρι της στιγμής εφαίνετο απλώς απειλητικώς, εξέσπασεν εις βροχήν ραγδαίαν, η οποία ηνάγκασε το πλήθος να καταφύγη εις τα υπόστεγα, οι δε προνοητικοί, οι οποίοι εκρατούσαν τας ομβρέλλας των, επέμειναν να μη φύγουν από την εξέδραν αλλά να μείνουν και να παρατηρούν με θαυμασμόν και με άπληστον βλέμμα την "Έλλην" μας.... Εντύπωσιν ιδιαιτέραν έκαμαν πάλιν οι πρόσφυγες, οι οποίοι ούτε λεπτόν δεν εσταμάτησαν τους ενθουσιώδεις χαιρετισμούς των προς το καταδρομικόν, εις το οποίον διέβλεπον ένα κραταιόν προστάτην και εκδικητήν των.
Πολλοί απ' αυτούς, καίτοι η θάλασσα ήτο τεταραγμένη, η δε "Έλλη" είχεν αγκυροβολήσει εις μεγάλην απόστασιν, δεν εδίστασαν να γυμνωθούν και να ριφθούν εις την θάλασσαν διά να μεταβούν κολυμβώντες προς χαιρετισμόν του, συγκινήσαντες όλον το πλήθος, το οποίον συγκεντρωμένον εκεί, εκαμάρωνε το νέον πολεμικόν μας".
Στις 29 Ιουνίου 1931, γράφτηκε μια από τις μαύρες σελίδες ρατσιστικής βίας της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας με τον εμπρησμό της εβραϊκής συνοικίας Κάμπελ στη Θεσσαλονίκη. Ο αντιεβραϊκός ρατσισμός βρισκόταν σε έξαρση και οξυνόταν διαρκώς χάρη στα μισαλλόδοξα δημοσιεύματα των εφημερίδων -ανεξαρτήτως πολιτικής τάσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο αθλητικός σύλλογος "Μακάμπι", με έδρα τη Θεσσαλονίκη", ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγορείτο ως.... εχθρικός ως προς το κράτος και ότι δήθεν επεξεργαζόταν στο παρασκήνιο σενάρια αυτονόμησης της Μακεδονίας!
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και η αντιμετώπιση του εμπρησμού της εβραϊκής συνοικίας από Έλληνες Χριστιανούς, εξ αιτίας του οποίου προκλήθηκαν τεράστιες καταστροφές και δεκάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν, έγινε από τις εφημερίδες κατά τέτοιον αισχρό τρόπο, ώστε να επιρρίπτουν την ευθύνη στα... θύματα, καθώς είχε προηγηθεί ο τραυματισμός δύο Ελλήνων από Εβραίους, σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχαν δει το φως της δημοσιότητας, που όμως με τη σειρά του αποτελούσε απάντηση σε παλαιότερο εμπρησμό εβραϊκού καφενείου -και πάλι στη συνοικία Κάμπελ!
"Αι προστριβαί αυταί δεν πρέπει επ' ουδενί λόγω να επαναληφθούν. Άλλως τε ο πολιτικός κόσμος σύσσωμος διεδήλωσε την ανάγκην της αδιαταράκτου συνεχίσεως των ωραίων ελληνικών παραδόσεων του σεβασμού των αλλοθρήσκων", δήλωσε ωστόσο, ο τότε πρωθυπουργός, Ελευθέριος Βενιζέλος.
Στις 29 Ιουνίου 2002, μια αποτυχημένη απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στα εκδοτήρια της Hellas Flying Dolphins στο κεντρικό λιμάνι του Πειραιά στις 22.25΄, που είχε σαν αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του επίδοξου βομβιστή (του Σάββα Ξηρού), σήμανε την αρχή του τέλους για την τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη. Τις επόμενες ημέρες, ιδίως μετά την ταυτοποίηση του δράστη ως μέλους της 17Ν την 1η Ιουλίου, οι εξελίξεις θα ήταν καταιγιστικές.
[Διαβάστε περισσότερα: Η ΕΞΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ 17ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 2002 ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ]
Στις 29 Ιουνίου 2011, η ελληνική Βουλή ψήφισε το Μεσοπρόθεσμο (155 υπέρ, 138 κατά και 5 λευκά). Την ίδια στιγμή, βίαια επεισόδια στιγμάτισαν τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας δεκάδων χιλιάδων πολιτών στους δρόμους της Αθήνας.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Μια ενδιαφέρουσα έρευνα (γκάλοπ) της Kapa Reasearch για λογαριασμό του Κέντρου Πολιτικής Έρευνας και Επικοινωνίας σχετικά με το πώς φαντάζονταν οι Έλληνες το 2020 για τους εαυτούς τους και για τη χώρα συνολικά δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Καθημερινή της Κυριακής" στις 29 Ιουνίου 2003. Καθώς έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε και λίγο-πολύ η πορεία της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη για τα επόμενα χρόνια -πλην σημαντικού απροόπτου- έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο έξω έπεσαν στις προβλέψεις τους οι Έλληνες του 2003.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν είχε προβλέψει το ενδεχόμενο μιας τόσο τεράστιας ύφεσης -πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά- όσο και την εκρηκτική ανεργία που μαστίζει σήμερα τη χώρα και η οποία μάλλον δύσκολα θα πέσει στα επίπεδα του 2003 -προ των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας- μέσα στα επόμενα 7 χρόνια. Πάντως, οι περισσότεροι, το 48.1%, εμφανίζονταν απαισιόδοξοι προβλέποντας ότι το 2020 τα πράγματα θα ήταν χειρότερα έναντι του 43.2% που πίστευε ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν σε θετική κατεύθυνση. Αντίθετα, στην ερώτηση για το πώς φαντάζονταν την εξέλιξη του δικού τους επιπέδου ζωής σαν άτομα, αισιόδοξο ήταν το 41.7%, ενώ απαισιοδοξία εξέφραζε μόλις το 29.3%.
Σε ποσοστό 47.8% οι Έλληνες έθεταν ως βασικό στόχο για την περίοδο μέχρι το 2020 την "προστασία της ελληνικότητας και των παραδοσιακών αξιών", τα οποία μάλλον ένιωθαν να απειλούνται, το 37.1% ζητούσε την "οικοδόμηση μιας δίκαιης κοινωνίας χωρίς ανισότητες", ενώ ένα 13.8% ήθελε "μία μοντέρνα χώρα, η οποία δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει από τις άλλες".
Γενικότερα, η έρευνα εκείνη αναδείκνυε μια τάση του πληθυσμού να επιθυμεί τη διατήρηση των παραδόσεων. Για παράδειγμα, το 78.3% και το 78.4% αντίστοιχα προέβλεπαν ότι το 2020 θα εξακολουθούν να προβάλλονται οι ελληνικές ταινίες και να ακούγονται τα τραγούδια των δεκαετιών του '60 και του '70. το 56.9% πίστευε ότι η χώρα είχε αρχίσει να αποβάλλει το σύμπλεγμα της "Ψωροκώσταινας", όμως το 47.2% θεωρούσε ότι οι Έλληνες είχαμε αρχίσει να χάνουμε το φιλότιμο μας. Πάντως, η συντριπτική πλειοψηφία (89.1%) προέβλεπε έκρηξη των διαζυγίων μέχρι το 2020.
Οι σχέσεις μας με την Ευρώπη ήταν πολύ πιο θερμές πριν μια δεκαετία. Το 76.2% των ερωτηθέντων αυτοπροσδιορίζονταν ως Ευρωπαίοι, ενώ το 74% πίστευε σοβαρά ότι μέχρι το 2020 ο ρόλος της Ευρώπης θα ενισχυόταν εντυπωσιακά στη διεθνή σκακιέρα -το αντίστοιχο ποσοστό για την Κίνα ήταν μόλις 23.9%.
Όσον αφορά τις προβλέψεις για την πολιτική κατάσταση της χώρας το -μακρινό τότε, αλλά κοντινό σήμερα- 2020, το 51.7% προέβλεπε ότι αυτή θα ήταν βελτιωμένη (έναντι του 23% που προέβλεπε επιδείνωση), ενώ το 57.9% εκτιμούσε ότι μέχρι τότε θα εξέλιπαν "οι πολιτικοί σχηματισμοί που εναλλάσσονται τα τελευταία 30 χρόνια στην εξουσία". Μάλιστα, την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ προέβλεπε το 65.4%, της ΝΔ το 75.2% και του ΚΚΕ το 64.2%. Ενδιαφέρουσες όμως ήταν και οι απαντήσεις στο ερώτημα για το προφίλ του πρωθυπουργού που φαντάζονταν ότι θα κυβερνήσει τη χώρα το 2020. Το 64.5% πίστευε ότι θα είναι κάποιο άτομο που θα προέκυπτε στην πορεία και δεν ανήκε σ' ένα από τα υπάρχοντα πολιτικά πρόσωπα της εποχής, όμως την ίδια στιγμή το 56.7% εκτιμούσε ότι την Ελλάδα θα την κυβερνούσε ένα μέλος των οικογενειών Καραμανλή, Μητσοτάκη ή Παπανδρέου.
Φυσικά, δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο 2020 και η αλήθεια είναι ότι πολλά μπορούν να συμβούν μέσα στα επόμενα 7 χρόνια. Σίγουρα πάντως το 2020 θα είναι πολύ διαφορετικό από το 2003, αλλά και από το πώς οι Έλληνες του 2003 το φαντάζονταν.
Μια ενδιαφέρουσα έρευνα (γκάλοπ) της Kapa Reasearch για λογαριασμό του Κέντρου Πολιτικής Έρευνας και Επικοινωνίας σχετικά με το πώς φαντάζονταν οι Έλληνες το 2020 για τους εαυτούς τους και για τη χώρα συνολικά δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Καθημερινή της Κυριακής" στις 29 Ιουνίου 2003. Καθώς έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε και λίγο-πολύ η πορεία της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη για τα επόμενα χρόνια -πλην σημαντικού απροόπτου- έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο έξω έπεσαν στις προβλέψεις τους οι Έλληνες του 2003.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν είχε προβλέψει το ενδεχόμενο μιας τόσο τεράστιας ύφεσης -πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά- όσο και την εκρηκτική ανεργία που μαστίζει σήμερα τη χώρα και η οποία μάλλον δύσκολα θα πέσει στα επίπεδα του 2003 -προ των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας- μέσα στα επόμενα 7 χρόνια. Πάντως, οι περισσότεροι, το 48.1%, εμφανίζονταν απαισιόδοξοι προβλέποντας ότι το 2020 τα πράγματα θα ήταν χειρότερα έναντι του 43.2% που πίστευε ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν σε θετική κατεύθυνση. Αντίθετα, στην ερώτηση για το πώς φαντάζονταν την εξέλιξη του δικού τους επιπέδου ζωής σαν άτομα, αισιόδοξο ήταν το 41.7%, ενώ απαισιοδοξία εξέφραζε μόλις το 29.3%.
Σε ποσοστό 47.8% οι Έλληνες έθεταν ως βασικό στόχο για την περίοδο μέχρι το 2020 την "προστασία της ελληνικότητας και των παραδοσιακών αξιών", τα οποία μάλλον ένιωθαν να απειλούνται, το 37.1% ζητούσε την "οικοδόμηση μιας δίκαιης κοινωνίας χωρίς ανισότητες", ενώ ένα 13.8% ήθελε "μία μοντέρνα χώρα, η οποία δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει από τις άλλες".
Γενικότερα, η έρευνα εκείνη αναδείκνυε μια τάση του πληθυσμού να επιθυμεί τη διατήρηση των παραδόσεων. Για παράδειγμα, το 78.3% και το 78.4% αντίστοιχα προέβλεπαν ότι το 2020 θα εξακολουθούν να προβάλλονται οι ελληνικές ταινίες και να ακούγονται τα τραγούδια των δεκαετιών του '60 και του '70. το 56.9% πίστευε ότι η χώρα είχε αρχίσει να αποβάλλει το σύμπλεγμα της "Ψωροκώσταινας", όμως το 47.2% θεωρούσε ότι οι Έλληνες είχαμε αρχίσει να χάνουμε το φιλότιμο μας. Πάντως, η συντριπτική πλειοψηφία (89.1%) προέβλεπε έκρηξη των διαζυγίων μέχρι το 2020.
Οι σχέσεις μας με την Ευρώπη ήταν πολύ πιο θερμές πριν μια δεκαετία. Το 76.2% των ερωτηθέντων αυτοπροσδιορίζονταν ως Ευρωπαίοι, ενώ το 74% πίστευε σοβαρά ότι μέχρι το 2020 ο ρόλος της Ευρώπης θα ενισχυόταν εντυπωσιακά στη διεθνή σκακιέρα -το αντίστοιχο ποσοστό για την Κίνα ήταν μόλις 23.9%.
Όσον αφορά τις προβλέψεις για την πολιτική κατάσταση της χώρας το -μακρινό τότε, αλλά κοντινό σήμερα- 2020, το 51.7% προέβλεπε ότι αυτή θα ήταν βελτιωμένη (έναντι του 23% που προέβλεπε επιδείνωση), ενώ το 57.9% εκτιμούσε ότι μέχρι τότε θα εξέλιπαν "οι πολιτικοί σχηματισμοί που εναλλάσσονται τα τελευταία 30 χρόνια στην εξουσία". Μάλιστα, την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ προέβλεπε το 65.4%, της ΝΔ το 75.2% και του ΚΚΕ το 64.2%. Ενδιαφέρουσες όμως ήταν και οι απαντήσεις στο ερώτημα για το προφίλ του πρωθυπουργού που φαντάζονταν ότι θα κυβερνήσει τη χώρα το 2020. Το 64.5% πίστευε ότι θα είναι κάποιο άτομο που θα προέκυπτε στην πορεία και δεν ανήκε σ' ένα από τα υπάρχοντα πολιτικά πρόσωπα της εποχής, όμως την ίδια στιγμή το 56.7% εκτιμούσε ότι την Ελλάδα θα την κυβερνούσε ένα μέλος των οικογενειών Καραμανλή, Μητσοτάκη ή Παπανδρέου.
Φυσικά, δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο 2020 και η αλήθεια είναι ότι πολλά μπορούν να συμβούν μέσα στα επόμενα 7 χρόνια. Σίγουρα πάντως το 2020 θα είναι πολύ διαφορετικό από το 2003, αλλά και από το πώς οι Έλληνες του 2003 το φαντάζονταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου