Το 1888, τα μέσα επικοινωνίας ήταν ακόμη πολύ φτωχά, ώστε οι ελληνικές εφημερίδες της εποχής δημοσίευαν ελάχιστες ειδήσεις από το εξωτερικό, βάσει των τηλεγραφημάτων των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων, ενώ κυρίως ενδιαφέρονταν για τις πολιτικές εξελίξεις, τυχόν πολεμικές επιχειρήσεις, αλλά και για την ζωή των Ευρωπαίων βασιλιάδων. Τα κοινωνικά θέματα, όπως π.χ. στυγερά εγκλήματα, που διαπράττονταν σε άλλες χώρες, άφηναν μάλλον αδιάφορους τους συντάκτες των ελληνικών εφημερίδων. Εξαίρεση αποτελούσε η "Ακρόπολις", που είχε ειδικό απεσταλμένο στο Λονδίνο και ο οποίος σε τακτά διαστήματα μετέδιδε όλες τις εξελίξεις από τη Μ. Βρετανία, όπως για παράδειγμα όλες τις πληροφορίες για τη δράση του διασημότερου σίριαλ κίλερ όλων των εποχών, του Τζακ του Αντεροβγάλτη, που στα ελληνικά είχε μεταφραστεί ως.. Γιάγκος - έτσι έγινε γνωστός στην Ελλάδα των τελών του 19ου αιώνα!
Το μυστήριο του Τζακ του Αντεροβγάλτη δεν περιορίζεται μόνο σε σχέση με το πρόσωπο που διενήργησε σειρά φόνων στο υποβαθμισμένο ανατολικό Λονδίνο με θύματα εκδιδόμενες γυναίκες, αλλά αφορά ακόμη και τον αριθμό των εγκλημάτων που όντως διέπραξε το ίδιο πρόσωπο. Ο επίσημος κατάλογος αναφέρει πέντε σίγουρα θύματα με πρώτη την Μαίρη Αν Νίκολς, η οποία δολοφονήθηκε στις 31 Αυγούστου 1888. Ωστόσο, υπάρχουν υπόνοιες ότι ενδεχομένως ο Τζακ να είχε χτυπήσει και νωρίτερα, στις 7 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς, όταν η Μάρθα Τάμπραμ δολοφονήθηκε κάτω από παρόμοιες συνθήκες.
Στην Ελλάδα, που τότε ίσχυε το ιουλιανό (παλιό) ημερολόγιο, η πρώτη ανταπόκριση για τον πρώτο επίσημο φόνο, αυτόν της Νίκολς, δημοσιεύτηκε στην πρώτη σελίδα της "Ακροπόλεως" στις 29.08, ενώ ο συνεργάτης της εφημερίδας αναφερόταν και στις ομοιότητες που παρουσίαζε η συγκεκριμένη δολοφονία με εκείνη της Τάμπραμ λίγες μέρες νωρίτερα. Έχει ιδιαίτερο αρχειακό ενδιαφέρον να παρατεθεί ολόκληρο, εκείνο το πρώτο ρεπορτάζ.
"Άγρια φύσεως κακούργημα έλαβε χώραν την νύκτα της προχθές εν τινι συνοικία της ανατολικής εσχατιάς του Λονδίνου. Αι λεπτομέρειαι της αφηγήσεως αυτού φαίνονται ως μυθιστορικοί, οίας μόνη η φαντασία του Πω ή του Δε Κουινσώ, δύναται να πλάση. Γυνή ηλικίας περίπου τριάκοντα και πέντε ετών ευρέθη φρικωδώς εσφαγμένη, εν γωνία τινι της πολυπληθεστάτης οδού Ουαϊτσάπελ. Η ταυτότης της γυναικός δεν ανευρέθη, ούτε όργανον δι' ου εξετελέσθη ο φόνος εφάνη που. Τα τραύματα είνε τόσον άγρια και αλλόκοτα ώστε, πολλοί φρονούν ότι κατηνέχθησαν υπό ουχί υγιούς τας φρένας ανθρώπου, διότι όσω και αν τας έχη τις διεστραμμένος, αδύνατον είνε να σφάξη κατά τοιούτον τρόπον, έστω και ζώον. Σκαιότατα η κεφαλή είνε αποκεχωρισμένη του σώματος διά μαχαίρας, ως εικάζεται, κρεοπωλείου. Η κοιλία είνε φρικωδώς διερρηγμένη και τα έντερα προέκυπτον διά των πληγών.
Το περίεργον είνε ότι προ τινων ημερών και άλλη γυνή ευρέθη κατά όμοιον περίπου τρόπον εσφαγμένη. Δύο υποθέσεις υπάρχουσι προς εξήγησιν του μυστηρίου τούτου. Ο φονεύς ίσως είναι τις παράφρων, καιροφυλακτών εν καταλλήλω στιγμή να επιπέση και σφάξη και είτα μυστηριωδώς να εξαφανισθή και ότι αυτός θα διέπραξε τους μέχρι τούδε φόνους, ων ο δράστης μάτην αναζητείται. Ή υπάρχει συμμορία κακούργων παραφυλαττόντων γυναίκας κακών ηθών ίνα ληστεύωσι και φονεύωσιν αυτάς. Εν πάση περιπτώσει επίσης μυστηριώδες κρίνεται ότι δεν φαίνονται σημεία διεξαχθείσης πάλης, διότι ουδαμού τα ενδύματα της γυναικός είνε εσχισμένα. Εικάζεται δε ότι η σφαγή θα εξετελέσθη υπ' ανθρώπου αριστερόχειρος. Εκ της καταστροφής των οδόντων υποτίθεται ότι και φοβερόν πλήγμα επί του προσώπου ή λάκτισμα κατηνέχθη. Η εσθής της φονευθείσης έχει κομβία μετάλλινα, εφ' ων είναι εγκεχαραγμένη γυνή έφιππος και παρ' αυτήν πεζός".
Το τεράστιο ενδιαφέρον της βρετανικής κοινής γνώμης αντικατοπτριζόταν και στις επόμενες ανταποκρίσεις από το Λονδίνο, που περιείχαν όλες τις εξελίξεις σχετικά με την υπόθεση του "Λέδερ Άπρον" (leather apron = δερμάτινη ποδιά), όπως ήταν το πρώτο παρατσούκλι του σίριαλ κίλερ, που αργότερα θα γινόταν πιο γνωστός ως "Τζακ ο Αντεροβγάλτης". Για παράδειγμα, στις 31.08.1888, ο αναγνώστης της "Ακροπόλεως" διάβαζε στην πρώτη της σελίδα:
"Το έγκλημα της οδού Ουαϊτσάπελ εξακολουθεί συγκεντρών την προσοχήν του κοινού. Ουδεμία σύλληψις εγένετο άχρις ώρας. Αλλ' υποτρέμουσαι τινες ακτίνες φωτός από καιρού εις καιρόν επιφαίνονται και σβύνονται αύθις. Παραδείγματος χάριν είνε λίαν παράδοξον ότι η αστυνομία παρετήρησε ότι από τινων νυκτών δεν φαίνεται εν τους καπηλείοις και τοις καταγωγείοις της ανατολικής εσχατιάς του Λονδίνου άνθρωπος τις γνωστός υπό το παρωνύμιον Λέδερ Άπρων. Ερωτηθεισών πολλών των εκλύτων γυναικών της εσχατιάς εκείνης, εξηκριβώθη ότι καίτοι ο Λέδερ Άπρων επί συνεχείς νύκτας περιφέρεται εν τη ανατολική εσχατιά, είνε ουχ' ήττον γνωστός υπό άλλο όνομα εν τοις εσπερινοίς και νυκτερινοίς κύκλοις της δυτικής εσχατιάς του Λονδίνου. Και εις διαλλείμματα απουσιάζει εξ αμφοτέρων. Γνωρίζετε ότι η δυτική εσχατιά είνε η εστία όλου του αγγλικού πλούτου και της αριστοκρατίας".
Η δολοφονία της Άννας Τσάπμαν στις 8 Σεπτεμβρίου (ν.η.) μεγάλωσε το φόβο και τον τρόμο στο Λονδίνο, ενώ ο Έλληνας δημοσιογράφος/συνεργάτης της "Ακροπόλεως" έστειλε ένα εκτενέστατο και πληρέστατο ρεπορτάζ, που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 05.09 (π.η.), όπου σκιαγραφούσε το προφίλ της "Πέτσινης Ποδιάς", όπως μετέφρασε στα ελληνικά το ψευδώνυμο "leather apron", βάσει των στοιχείων που είχε συλλέξει η Σκότλαντ Γιαρντ μέχρι τότε, αλλά και των φαντασιόπληκτων μαρτυριών των τρομαγμένων περιοίκων του Ουαϊτσάπελ, που μάλλον ελάχιστη σχέση είχαν με την πραγματικότητα.
"Ο άνθρωπος με την πέτσινην ποδιάν είνε απαραδειγματίστου πανουργίας. Αναμένει το θύμα του αόρατος, το συλλαμβάνει, το τελειόνει, άνευ ελαχίστου θορύβου. Ούτε αχ ακούουν οι πλησιέστατα κατοικούντες. Μυστήριον. Περιγράφεται υπό πασών έχων πάντοτε υψηλόν πίλον, ον φέρει ως επί το πλείστον μέχρι της ρινός, έχει δε το περιλαίμιον του επενδύτου ανυψωμένον μέχρι των ώτων. Ώφθη ημέραν ιτινά, διερχόμενος την London Bridge, την πολυπληθεστέραν γέφυραν του Ταμέσεως, εν πυρετώδει βία. Όλοι υποστηρίζουν ότι η πέτσινη ποδιά έσφαξε και τας τέσσαρας γυναίκας (σ.σ. τότε υπήρχε η πεποίθηση ότι η Τσάπμαν ήταν το τέταρτο θύμα του Αντεροβγάλτη, αν και σήμερα θεωρείται ως το δεύτερο ή τρίτο στη σειρά). Εξασκεί φοβεράν τρομοκρατίαν επί των αθλίων γυναικών, αίτινες είνε από της κοινωνίας τόσω παραλόγως καταδεδικασμέναι να ζώσι διά του μυσαρού έργου των. Η πέτσινη ποδιά ελάκτισε, ετραυμάτισε, έπληξε, ετρόμαξε υπέρ τας εκατόν εξ αυτών. Αι αυχείς λέγουν ότι ταις διατυπόνει μίαν φρικαλέαν απειλήν, επιδεικνύων συνάμα ξυραφοειδές μαχαίριον, και εκάστη των κατακρεουργηθεισών 4 γυναικών αντιπροσωπεύει την εκτέλεσιν της απειλής. Τα περί αυτού λεγόμενα έχουσι μάλλον ως μυθιστορήματα, και όμως φαίνονται ότι είνε ήττονα της πραγματικότητος.... Όλαι αι περιγραφαί του προσώπου του συμφωνούν. Είνε 5 1/2 ποδών ύψους, και έχει εκτάκτως χονδρόν τράχηλον. Η κόμη του είνε μέλαινα, και βραχεία, ηλικίας δε 38-40. Έχει μικρόν μέλανα μύστακα, και φέρει αείποτε δερμάτινον επιπρόσθιον εξ ου και το παρώνυμον αυτού. Οι οφθαλμοί του είνε μικροί και λαμποκοπούντες. Τα χείλη του πάντοτε διαστέλλονται διά μειδιάματος όπερ αντί να ενθαρρύνη, ενσπείρει απέχθειαν και φρίκην. Επάγγελμα έχει να κατασκευάζη εμβάδας, αλλά δεν εργάζεται εκλέξας, ως επικερδέστερον έργον την ληστείαν των αθλίων γυναικών. Η φυσιογνωμία του είνε εβραϊκού τύπου, και λέγεται ότι πιθανόν να είνε εβραίος, αλλ' ουδείς γινώσκει το όνομά του... Ομοφώνος ομολογούν όλοι ότι περιπατεί χωρίς να ακούηται. Ουδέποτε επιτίθεται κατ' ανδρός. Δεν έχει μόνιμον κατοικίαν, αλλά κοιμάται εις διαφόρους αθλιωτάτας κλίνας αντί δέκα λεπτών".
Επίσης, στο ίδιο ρεπορτάζ δημοσιεύονταν και οι λεπτομέρειες γύρω από την ειδεχθή δολοφονία της Τσάπμαν:
"Ο φόνος διεπράχθη περί τας 5 της πρωίας. Ολίγον προ της ώρας εκείνης το θύμα εθεάθη πίνον ζύθον μετά του ανθρώπου όστις εικάζεται ότι ην ο φονεύς. Το θύμα ευρέθη κείμενον με τα νώτα προς το έδαφος, τους πόδας ανυψωμένους και γυμνούς, τον λαιμόν κεκομμένον από εντός έως εκτός, τα ενδύματα ανεγηγερμένα άνωθεν της οσφύος, το υπογάστριον εκτεθειμένον, και την κοιλίαν ανεωγμένην. Απαράλλακτος όπως και η Μαρία Νίκολις, με την διαφοράν ότι τα εντόσθια της Άννας Τσάπμαν είχον αφαιρεθή, και τινα μεν έκειντο διεσκορπισμένα πέριξ, διά δε των λοιπών ήτο περιτετυλιγμένον ο τράχηλος. Ουδέποτε ανθρώπινον όμμα είδε φρικωδέστερον θέαμα. Το πρόσωπον ήτο κεκαλυμμένον διά αίματος. Άνθρωποι κατοικούντες εις απόστασιν 20 ποδών εκ της θέσεως εν η ευρέθη το πτώμα, λέγουν ότι δεν ήκουσαν τον ελάχιστον ψίθυρον. Φαίνεται ότι η γυνή είχε μεθυσθή εις το έπακρον".
Σε επόμενες ανταποκρίσεις από το Λονδίνο γινόταν συνεχώς αναφορά στις δημόσιες συζητήσεις, τις επιστημονικές διαμάχες, αλλά και στον τρόμο που είχε κυριεύσει τους κατοίκους της βρετανικής πρωτεύουσας, που όμως δεν θ' αναπαραχθούν στο συγκεκριμένο αφιέρωμα. Αξίζει όμως να διαβάσουμε πώς δημοσιεύτηκε στην ελληνική εφημερίδα (22.09.1888) το ανακριτικό πόρισμα γύρω από τις συνθήκες της δολοφονίας της Άννας Τσάπμαν:
".. η έκλυσις της Άννας, προέβη εις ακρότατον σημείον, αφ' ης εξέλιπον πάντα τα μέσα του βιοπορισμού της. Αι από τινος αποκαλύψεις των εν τη ανατολική εσχατιά του Λονδίνου αθλίου βίου, άγει ημάς να αισθανθώμεν ότι πολύ υπάρχει εν τω πολιτισμώ του 19ου αιώνος, εφ' ω ουδένα έχομεν λόγον να υπερηφανευόμεθα. Ευρέθη νεκρά τη 6η ώρα της πρωίας, αλλά δεν εξηκριβώθη ο χρόνος του φόνου. Ο φονεύς ήρπασε το θύμα από του πώγωνος, υποκρινόμενος ότι έχει διάθεσιν φιλήματος. Επίεσε τον λαιμόν, ούτως, ώστε απέκλεισε πάσαν φωνήν και απέπνιξε το θύμα. Το έρριψε διά μιας χαμαί, μετά τινος προσοχής, και είτα έκοψε τον λαιμόν εις δύο. Τότε ήρξατο η θηριώδης άμα και μυστηριώδης εγχειριστική εργασία του υπογαστρίου, εργασία ήτις, παράδοξον ειπείν, προδίδει έκτακτον άσκησιν εις ανατομικάς εγχειρήσεις.
Το μυστήριον της υποθέσεως έγκειται εν τούτω ότι: Ο φονεύς αφήρεσε δεξιώτατα την μήτραν της γυναικός, και την παρέλαβε μεθ' εαυτού, και ότι ο κύριος σκοπός του φόνου ήτο ούτος, δηλαδή η κατοχή της μήτρας. Ουδείς μη έχων πλήρεις ανατομικάς γνώσεις ηδύνατο να αναγνωρίση το όργανον, να το κόψη και να το αφαιρέση, χωρίς να το καταστρέψη. Δεν μένει αμφιβολία, ότι ουδέν άλλο ήτο το ελατήριον του φόνου, και ότι ο φονεύς ήτο τις ασκηθείς επί μακρόν εις νεκροψίας και εν νοσοκομείοις. Είνε παραφροσύνη, είνε υπολογισμός, το γεννήσαν τον πόθον τούτον της κατοχής της μήτρας, ταύτα είνε τα δύο απορρήματα. Το δικαστήριον πέποιθεν ότι όχι παραφροσύνη εγέννησε τον πόθον τούτον, αλλά εμπορικώτατος υπολογισμός επί τη βάσει της ζητήσεως και της προσφοράς..."
Στη συνέχεια γινόταν ξ εξιστόρηση ενός περιστατικού, που είχε πείσει τους ανακριτές ότι το κίνητρο του δράστη ήταν η εμπορία οργάνων, την περίεργη επίσκεψη ενός Αμερικανού στο παθολογικό μουσείο ζητώντας ν' αγοράσει μερικά γυναικεία γεννητικά όργανα έναντι 20 λιρών για το καθένα, επειδή σκόπευε να γράψει κάποιο σύγγραμα. Έτσι, οι ανακριτές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι "άθλιος τις ανέλαβε να εφοδιάση τον παθολόγον διά του εμπορεύματος τούτου".
Στις 25.09.1888 η ανταπόκριση από το Λονδίνο επέμενε στη θεωρία ότι μάλλον επρόκειτο για εμπόριο οργάνων τονίζοντας το γεγονός ότι απ' όλα τα θύματα έλειπε η μήτρα, ενώ αναφέρονταν κρούσματα γυναικών που κατήγγειλαν ότι είχαν δήθεν πέσει θύματα δολοφονικής απόπειρας από την "Πέτσινη Ποδιά". Μάλιστα, υπήρχαν και περιστατικά ανδρών που παραδόθηκαν στις αρχές ομολογώντας ότι ήταν οι δράστες των φρικιαστικών εγκλημάτων, όπως ένας "Ιωάννης Φιτσγεράλδος" (μετάφραση του αγγλικού ονόματος στα ελληνικά), που παραδόθηκε στην αστυνομία ως ο δολοφόνος της Άννας Τσάπμαν, για ν΄αποδειχθεί ότι έλεγε ψέματα και ν' αφεθεί ελεύθερος.
Όπως εξηγούσε ο Έλληνας δημοσιογράφος, "Είνε εν εκ των γνωστών χαρακτηριστικών του περιέργου τούτου γένους των Άγγλων, ότι οσάκις διαπράττεται φόνος τις, ου ο δράστης δεν ανακαλύπτεται, καρφόνεται εις την φαντασίαν εκ΄στου των μεθύσων, ότι ίσως αυτός είνε ο δράστης. Ούτω πολλοί προσέρχονται εις την αστυνομίαν, καταγγέλλοντες εαυτούς ως τους δράστας του εγκλήματος εν ώρα μέθης".
Ύστερα από τρεις εβδομάδες αποχής, ο τρόμος επέστρεψε στο Λονδίνο με δύο ακόμη δολοφονίες εκδιδομένων γυναικών στις 30 Σεπτεμβρίου, οι οποίες κατά σύμπτωση περιγράφονταν στην "Ακρόπολη" στο φύλλο με την ίδια ημερομηνία (30.09.1888)!
".. .εγνώσθη ότι η φονευθείσα γυνή ήτο τις ονόματι Ελισσάβετ Στραϊδ, κατοικούσα εν τινι δωματίω επί της οδού Άνθους και Διακόνου, και συχνάζουσα; εις την συνοικίαν ταύτην, όπου ήτο γνωστή υπό το όνομα "Μακρά Λίζα". Το πτώμα ευρέθη.. θερμόν, εκράτει δ' εν τη μια των χειρών σταφυλάς και ζαχαρωτά, και επί του στήθους έφερε ανθοδέσμην. Ήτο καλώς ενδεδυμένη και ηλικίας περίπου 35 ετών... Κατά τας γενομένας ερεύνας η Ελισσάβετ είχεν απέλθει της εν οδώ Άνθους και Διακόνου οικίας της περί τας εξ της πρωίας του Σαββάτου, λέγουσα ότι δεν έβαινε να συναντήση τινα ωρισμένως. Από της στιγμής εκείνης ουδέν περί αυτής εγνώσθη, μέχρι της ώρας του θανάτου της, καθ' όλα δε τα φαινόμενα, ο φονεύς δεν επρόφθασε να αφαιρέση και ταύτης την μήτραν.
Μη προφθάσας να εκτελέση τον σκοπόν του ο απαίσιος εργάτης, έδραμεν εις αναζήτησιν άλλης γυναικός. Είνε δε πρωτοφανές και καταπληκτικόν η ταχύτης εν η ο μυστηριώδης αυτός άνθρωπος εκτελεί τα αιματηρά ταύτα έργα του. Καθ' ην ακριβώς στιγμήν η αστυνομία συνηθροίζετο πέριξ του τόπου της σφαγής της οδού Βέρνερ. ετέρα και φρικωδεστέρα κατακρεούργησις συνετελείτο εις απόστασιν μόλις ημίσεως μιλίου... Ο λαιμός της γυναικός ήτο κεκομμένος εξ αριστερών προς τα δεξιά της μαχαίρας ταμούσης την καρωτίδα αρτηρίαν και άλλα μέρη του τραχήλου. Το αίμα έρρεε ποταμηδόν επί του εδάφους. Προφανώς δε μάχαιρα κατηνέχθη άνωθεν προς τα κάτω, διασχίσασα την γαστέρα, εκβαλούσα τα έντερα, και αποσπάσασα τα γεννητικά όργανα, μετά ταχύτητος και θηριωδίας ανηκούστου. Τα ενδύματα ήσαν ανωρθωμένα παρά το στήθος όπως της Άννης Τσάπμαν, αλλ' η ταυτότης αυτής δεν εξηκριβώθη".
Στο ίδιο δημοσίευμα, ο συντάκτης μετέφερε και την επιστολή που είχε στείλει στη Σκότλαντ Γιαρντ λίγες μέρες πριν τη διπλή δολοφονία και το οποίο έφερε την υπογραφή του "Τζακ Αντεροβγάλτη", το όνομα του οποίου μεταφέρθηκε εξελληνισμένο ως "Γιάνκος". Το γράμμα αυτό ήταν φυσικά απάτη, όμως το παρατσούκλι έμεινε για το δράστη των μυστηριωδών αυτών δολοφονιών. Η επιστολή εκείνη έλεγε τα εξής (μεταφέρεται όπως δημοσιεύτηκε στην "Ακρόπολη" στις 30.09.1888, με τη γλώσσα της εποχής, επειδή δεν έχω υπ' όψιν το πρωτότυπο κείμενο και τυχόν διαφορές του):
"Σεπτεμβρ. 25 1888.
Σεβαστέ κύριε.
Ακούω η αστυνομία μ' έπιασε, αλλά δεν είνε βέβαια αν έπιασε εμέ τον ίδιον. Πόσον γελώ όταν διαβάζω ότι μ' έχει στα νερά της. Νόστιμα τα παιγνίδια της πέτσινης ποδιάς. Μ' έπιασαν όμως τα νεύρα μου. Έπεσα πια σταις πόρναις και δεν θα πάψω το ξεκοίλιασμα όσω να με στρυμόξουν. Το τελευταίον ήτον περίφημο. Δεν της έδωσα της κυρίας καιρό να σκούξη. Με τα σωστά τους λεν πως θα με πιάσουν. Εμέ αυτή είνε η δουλειά μου, έχω έρωτα εις αυτήν την δουλειά, και δεν θα την αφήσω.
Γλήγορα θ' ακούσετε πάλιν μερικά αστεία. Για με αυτά είνε παιγνιδάκια. Έπιασα λίγο κόκκινο νερό από τας φλέβας της κυρίας, μέσα σ' ένα μπουκάλι λεμονάδας διά να σας γράψω με αυτό, αλλά έπηξε ο διάβολος και έγεινε κόλλα και δεν γράφει. Το ίδιο κάνει και κόκκινο μελάνι. Χα, χα! Σε πρώτη δουλειά που θα με τύχη θα κόψω τα αυτιά της κυρίας και θα τα στείλω εις την αστυνομίαν, απλώς χάριν αστειότητος. Αϊ λέω! Κράτα αυτό το γράμμα όσω να φκιάσω ακόμη τίποτα, και ύστερα δημοσίεψέ το αμέσως. Έχω ένα άλο περίφημο μαχαίρι. Κόβει σα ξουράφι. Αντίο, πάω για δουλειά. Καλή τύχη, και ο Θεός βοηθός. Σε ασπάζομαι
Γιάνκος Αντεροβγάλτης
Με το παρδόν όπου υπογράφομαι με το όνομα της επιστήμης μου. Στο διάβολο δεν θα ρίξω αυτό το γράμμα στο γραμματοκιβώτιον πριν να πλύνω καλά τα χέρια μου. Αλήθεια βλέπω μ' εκάματε και γιατρό. Με γειά το μυαλό. Χα, χα".
Στις 02.10.1888 η "Ακρόπολις δημοσίευσε μία ακόμη σύντομη επιστολή του φαρσέρ, που υπέγραφε ως "Τζακ" - ή "Γιάγκος" εξελληνισμένα - προς τη Σκότλαντ Γιαρντ:
"Δεν ήτο αστεία αυτά που σου έγραφα προχθές, πατριώτα. Αύριον θ' ακούσης το νέον ανδραγάθημα του κατεργάρη του Γιαννάκη. Διπλή επιτυχία αυτήν την φοράν. Η μία από τας κυρίας (αριθμός 1) εφώναξε λιγάκι. Δεν ημπόρεσε να τελειώση δια μιας. Δεν έλαβα καιρόν να κόψω τ' αυτιά διά την αστυνομίαν καθώς υπεσχέθην. Δεν σημαίνει, άλλη φορά.
Γιάγκος Αντεροβγάλτης"
Σιγά-σιγά τα δημοσιεύματα σχετικά με τον Γιάγκο τον Αντεροβγάλτη άρχισαν ν' αραιώνουν, αν και συνεχίστηκαν ακόμη και μετά το τελευταίο χτύπημά του στις 9 Νοεμβρίου 1888 (ν.η.), όταν δολοφόνησε τη Μαίρη Τζέιν Κέλι. Για παράδειγμα, στις 17.11, ο ανταποκριτής της "Ακροπόλεως" σημείωνε ότι η αστυνομία πίστευε πως σύντομα θα εξακρίβωνε τη δράστη του σίριαλ κίλερ, κάτι που ουδέποτε έγινε, ενώ εκφράζονταν φόβοι μήπως βρεθούν "οπαδοί του Γιάγκου", οι οποίοι θα επιχειρούσαν να μιμηθούν τα αποτρόπαια εγκλήματά του, κάτι που επίσης δεν συνέβη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου