3 ζητήματα που προκύπτουν μετά το βίντεο-ντροπή του πρώην γενικού γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου, Τάκη Μπασιάκου

Δεν συνηθίζω να σχολιάζω την πολιτική επικαιρότητα μέσα από αυτό το μπλογκ, για το μοναδικό λόγο ότι έχω βαρεθεί τους σχολιαστές, ανθρώπους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και προσπαθούν να επιβάλλουν τη γνώμη τους ως την "κοινή λογική" - αλήθεια, υπάρχει κανείς που να έχει μια άποψη και να θεωρεί ότι αυτή είναι εκτός λογικής; Έτσι, τα όποια πολιτικά σχόλια τα κάνω επιλεκτικά, ανάλογα με τη σοβαρότητα ενός θέματος και με το βαθμό που δεν με εκφράζει κάποια άλλη άποψη, που έχω διαβάσει κάπου στο διαδίκτυο. Με αφορμή, όμως, την πρωτοφανή υπόθεση με το βίντεο της συνομιλίας του πρώην γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου, Τάκη Μπαλτάκου, με γνωστό βουλευτή της Χρυσής Αυγής, θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις, κάποιους προβληματισμούς αν θέλετε, για τις επιπτώσεις που έχει το συγκεκριμένο βίντεο σε σχέση με τη λειτουργία και τις τυχόν ευθύνες της κυβέρνησης - όχι όπως τις εννοεί η ακροδεξιά ατζέντα

- Υπάρχει ευθύνη του Σαμαρά;

Φυσικά και υπάρχει. Όχι επειδή δήθεν έχει έχει παρέμβει στο έργο της δικαιοσύνης, όπως ισχυρίζεται η Χρυσή Αυγή, αλλά για έναν άλλο, πολύ απλό λόγο. Ο Σαμαράς ήταν εκείνος που διόρισε σε μια τόσο υπεύθυνη θέση, ως γενικό γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου, τον περιβόητο Μπαλτάκο. Δεν τον βρήκε εκεί, ούτε τον επέβαλε κανένας. Μόνος του τον επέλεξε, βάσει της μακράς προσωπικής τους γνωριμίας και της πολιτικής συμπόρευσης επί δεκαετίες. 

Δεν ήξερε τις ακραίες απόψεις και τακτικές που είχε ή θα μπορούσε να εκδηλώσει ένας τόσο στενός συνεργάτης του; Δηλαδή προεκλογικά ο Μπαλτάκος τι συμβούλευε τον Σαμαρά; Έβριζε τη Χρυσή Αυγή, του πρότεινε στροφή στο κέντρο και ξαφνικά, ως εκ θαύματος, έκανε ακροδεξιά στροφή με το που ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα; Και όταν η ΔΗΜ.ΑΡ. κατήγγειλε εκβιασμούς εκ μέρους Μπαλτάκου για κυβερνητική συνεργασία ΝΔ και ΧΑ, γιατί τον κράτησε στη θέση του; 

Τόσο τυφλή εμπιστοσύνη του είχε; Και είναι ασήμαντο ελάττωμα ενός ανθρώπου που κυβερνά τη χώρα, το να μην ξέρει ποιους ανθρώπους να εμπιστευτεί και ποιους όχι; Ή μήπως φαινόταν στον Σαμαρά χρήσιμο να βρίσκεται στον πυρήνα των συνεργατών του κάποιος σκληρός δεξιός, ο οποίος θα μπορούσε να βοηθήσει στον επαναπατρισμό ακροδεξιών ψηφοφόρων στη Νέα Δημοκρατία; Και αυτό είναι αδιάφορο ή ασήμαντο πολιτικά; 

- Υπάρχει ευθύνη των Δένδια και Αθανασίου;

Υπάρχει, αλλά όχι φυσικά για τους λόγους που υποστηρίζει η Χρυσή Αυγή! Μόνο για χειραγώγηση ή απόπειρα χειραγώγησης της δικαιοσύνης δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τους δύο υπουργούς. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου ανακύπτουν παρεμπιπτόντως κάποια άλλα ζητήματα που τους αφορούν.

Η ευθύνη Δένδια:

Όταν ξεκίνησε η δικαστική έρευνα μετά τη δολοφονία Φύσσα, σε όλους έκανε εντύπωση πώς ξαφνικά βρέθηκαν 32 φάκελοι, θαρρείς και ήταν έτοιμοι στο συρτάρι από καιρό και στάλθηκαν στην εισαγγελία μέσα σε μια νύχτα. Φυσικά, τα στοιχεία ήταν αληθινά και απεικόνιζαν την πραγματική εικόνα της Χρυσής Αυγής πίσω από το μανδύα του κοινοβουλευτικού κόμματος. Άλλωστε, λίγοι ήταν εκείνοι που πίστευαν μέχρι τότε ότι η ΧΑ ήταν ένα κόμμα αγγελικά πλασμένα - αν υπήρχε κανείς που να είχε τέτοια ψευδαίσθηση - και βέβαια δεν έχει κανείς τη δυνατότητα να κατασκευάσει τόσο ισχυρά, πλαστά στοιχεία μέσα σε μια νύκτα! 

Το πρόβλημα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και κατά συνέπεια του υπουργού Νίκου Δένδια δεν ήταν ότι προσκόμισε τα στοιχεία αυτά στη δικαιοσύνη, αλλά ότι άργησε απαράδεκτα πολύ να τα προσκομίσει και ότι το έκανε μόνο μετά τη δολοφονία ενός ανθρώπου. Αυτό περίμεναν να συμβεί; Να χυθεί αίμα; Δεν έφταναν οι μαρτυρίες για επιθέσεις σε βάρος αλλοδαπών και των καταστημάτων τους, ακόμη και σε εκπροσώπους αριστερών κομμάτων; Άλλωστε, αυτά τα στοιχεία περιέχονταν στους φακέλους που προσκόμισε το υπουργείο και βοήθησαν τη δικαιοσύνη να εκτελέσει σωστά το έργο της. 

Αυτή η καθυστέρηση είναι αδιάφορη πολιτικά; Εκτός κι αν οι φάκελοι θα στέλνονταν ούτως ή άλλως στη δικαιοσύνη εκείνες τις μέρες, αλλά συνέπεσε η δολοφονία Φύσσα. Το πιστεύει όμως κανείς αυτό στα σοβαρά;

Η ευθύνη Αθανασίου:

Μιλώντας από το βήμα της Βουλής, μετά από την αποκάλυψη του περιβόητου βίντεο Μπαλτάκου και των όσων απίθανων έλεγε μιλώντας σαν συμμορίτης σε άλλους συμμορίτες, ο υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε ότι επικοινώνησε όντως με την ανακρίτρια που έχει αναλάβει την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, με σκοπό όχι να την επηρεάσει, αλλά να ενημερωθεί τις εξελίξεις από τη δικαστική έρευνα. 

Δεν αμφισβητώ καθόλου τα λόγια του υπουργού, ούτε άλλωστε θεωρώ ότι είχε κανέναν απολύτως λόγο να προσπαθήσει να επηρεάσει το δικαστικό έργο, από τη στιγμή που τα στοιχεία σε βάρος του ακραίου αυτού κόμματος είναι αδιάσειστα. Πράγματι, ο υπουργός επικοινώνησε με την ανακρίτρια για απλή ενημέρωση. Μόνο που αυτό είναι προβληματικό σε μια κοινωνία που κυβερνάται με βάση την αρχή της διάκρισης των εξουσιών. 

Ο υπουργός - οποιοσδήποτε υπουργός! - δεν έχει δικαίωμα να τηλεφωνεί σε κανέναν δικαστικό λειτουργό, ώστε να έχει προνομιακή ενημέρωση για την εξέλιξη μιας δικαστικής έρευνας, όσο σοβαρή κι αν είναι αυτή, όπως δεν μπορεί κανένας πολίτης να το κάνει και όπως δεν δικαιούται κανένας δικαστικός λειτουργός να τηλεφωνήσει σ' έναν υπουργό για να μάθει την πορεία σύνταξης ενός νομοσχεδίου. Σύμφωνα με την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, οι τρεις εξουσίες είναι απολύτως ανεξάρτητες και ισότιμες και δεν αναγνωρίζεται σε κανέναν το δικαίωμα ειδικής μεταχείρισης ή ενημέρωσης, όσο αγαθές κι αν είναι οι προθέσεις του. 

Πιστεύετε σοβαρά ότι αν ο Αμερικανός ή ο Γάλλος ή ο Γερμανός ομόλογος του κυρίου Αθανασίου έκανε μια παρόμοια δήλωση, όσο αγαθές προθέσεις κι αν είχε, το ζήτημα θα περνούσε απαρατήρητο στις ΗΠΑ, τη Γαλλία ή τη Γερμανία; Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό, που θέλουμε να λεγόμαστε "Ευρωπαίοι" αγνοώντας τι πραγματικά σημαίνει αυτό. Κάπως έτσι, η δήλωση του υπουργού, που δεν υπονοούσε μεν χειραγώγηση της δικαιοσύνης, αλλά ομολογούσε μια αδιανόητη ευχέρειά του να έχει ειδική ενημέρωση για μια ανακριτική διαδικασία, πέρασε απαρατήρητη από τα ελληνικά ΜΜΕ - ακόμη κι από τον ΣΥΡΙΖΑ, που νοιάζεται για τις εντυπώσεις και όχι για την ουσία. 

- Υπάρχει ευθύνη του ΠΑΣΟΚ;

Αμέσως μετά την αποκάλυψη του βίντεο με τη συνομιλία Μπασιάκου και χρυσαυγιτών βουλευτών, το ΠΑΣΟΚ ζήτησε την εκκαθάριση όλων των ακροδεξιών θυλάκων από την κυβέρνηση και το κράτος. Κι επειδή το κράτος είναι μια γενική έννοια και η όποια εκκαθάριση δεν είναι ζήτημα ενός κόμματος ή ενός υπουργού, αλλά κινητοποίησης ολόκληρου του διοικητικού μηχανισμού, ας σταθούμε στο σκέλος που αφορά την κυβέρνηση. 

Το ΠΑΣΟΚ γνωρίζει συγκεκριμένα πρόσωπα μέσα στην κυβέρνηση ή στο περιβάλλον του πρωθυπουργού, που έχουν ακροδεξιά ατζέντα και λειτουργούν ως Δούρειοι Ίπποι; Αν ναι, πρέπει να τα κατονομάσει είτε δημόσια είτε στον ίδιο τον πρωθυπουργό, ώστε να ληφθούν ριζικές αποφάσεις και ν' απομακρυνθούν από την κυβερνητική λειτουργία. Θα πρέπει επίσης να εξηγήσει γιατί ανεχόταν τα πρόσωπα αυτά επί τόσον καιρό και εδώ η απάντηση δεν μπορεί να είναι γενικά "για το καλό της χώρας". 

Υπάρχουν κάποιες φορές που η περίφημη φράση του Μπιλ Κλίντον "είναι η οικονομία, ηλίθιε" αντικαθίσταται από το "είναι η δημοκρατία, ηλίθιε" και σε θέματα δημοκρατίας εκπτώσεις δεν γίνονται για κανέναν απολύτως λόγο. Ή μήπως θεωρείτε ότι η οικονομία είναι πιο σημαντική από τη δημοκρατία; Εκτός κι αν δεν υπάρχουν άλλα ακροδεξιά σταγονίδια, οπότε το ΠΑΣΟΚ έβγαλε μια ανακοίνωση χωρίς νόημα. Αν όμως αυτά τα σταγονίδια όντως υπάρχουν, θα πρέπει να υπάρξει επιμονή για την απομάκρυνσή τους άμεσα

Εξάλλου, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει και μια απάντηση για το πού μπαίνει το όριο ανοχής. Δεν γνωρίζω αν η ΧΑ διαθέτει και άλλα προϊόντα υποκλοπής που θα μπορούσαν να εκθέτουν και άλλα πρόσωπα της κυβέρνησης ή του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος - πέραν του Μπαλτάκου. Επειδή όμως στην πολιτική δεν αρκεί να κοιτάς στενόμυαλα το παρόν, αλλά πρέπει να είσαι έτοιμος και για κάθε απρόβλεπτο, που ενδέχεται να προκύψει στο μέλλον, καλό θα ήταν να εξετάσουν και αυτήν την παράμετρο. Στα πόσα πρόσωπα καίγεται η κυβερνητική σταθερότητα; Αν - και είναι μεγάλο το "αν" - υπάρχουν αντίστοιχα βίντεο με ένα, με δύο ή με περισσότερα και πόσα ακόμη πρόσωπα; Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα υπάρξουν. Αν, όμως;

[Σημαντική επισήμανση/διευκρίνιση: το να υιοθετεί κάποιος μια κατ' ουσίαν ακροδεξιά ρητορική και επιχειρηματολογία βγαλμένη από τη δεκαετία του '50 και στη συνέχεια να προτάσσει το άλλοθι ότι "δεν είμαι ακροδεξιός, γιατί ήμουν κάποτε οργανωμένος στην Αριστερά", δεν τον κάνει λιγότερο ακροδεξιό. Άλλωστε, η ιστορία είναι γεμάτη από περιπτώσεις που πέρασαν από το ένα ιδεολογικοπολιτικό άκρο στον άλλο και μάλιστα συνήθως αυτοί, ως "νεοφώτιστοι", υπήρξαν και οι πιο ακραίοι]