Ο καλλιτέχνης που ισχυρίζεται ότι μαγείρεψε ένα κόκαλο του και έφαγε το κρέας του

πηγή: Nordlys.no

Είναι δύσκολη η απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχουν όρια στην τέχνη, το σίγουρο όμως είναι ότι πολλοί την επικαλούνται για να δικαιολογήσουν αμφιλεγόμενες πρακτικές, που γεννούν κυρίως αρνητικές αντιδράσεις. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα πρόσφατο περιστατικό από τη Νορβηγία, όπου ένας εννοιολογικός καλλιτέχνης έκανε κάτι ακραίο: ένα από τα εκθέματα της συλλογής του είναι το ένα από τα οστά της λεκάνης του, που του αφαιρέθηκε με χειρουργική επέμβαση πριν από τέσσερα χρόνια, ενώ παράλληλα ο ίδιος αποκάλυψε ότι μαγείρεψε και έφαγε το κρέας του, που υπήρχε στο συγκεκριμένο οστό!

Πρόκειται για τον 25χρονο Αλεξάντερ Σέλβικ Γουέγκσοελ, ο οποίος έκανε τη σχετική αποκάλυψη στη νορβηγική εφημερίδα Nordlys με αφορμή τα εγκαίνια του σόου αποφοίτησής του από την Ακαδημία Σύγχρονης Τέχνης του Τρόμσο. Ο Αλεξάντερ γεννήθηκε με παραμορφωμένο ισχίο και για πολλά χρόνια περπατούσε με πατερίτσες ή μετακινούνταν με αναπηρική καρέκλα. Ύστερα από πολλές, αποτυχημένες χειρουργικές επεμβάσεις επί σειρά ετών, ο Αλεξάντερ απέκτησε τεχνητό οστό σε ηλικία 21 ετών.
Μετά την επιτυχημένη επέμβαση, ο νεαρός άνδρας πήρε το οστό στο σπίτι του θέλοντας να το χρησιμοποιήσει στην καλλιτεχνική του δημιουργία και, όπως εξομολογείται στη νορβηγική εφημερίδα, άρχισε ν' αλλάξει ο τρόπος που το αντιμετώπιζε. Ενώ μέχρι τότε το παραμορφωμένο οστό αποτελούσε για εκείνον απλά μια πηγή πόνου, εν συνεχεία μετατράπηκε σε κάτι άλλο, "κάτι ρομαντικό", κατά τα λεγόμενά του.
Κάπως έτσι, μια μέρα, ενώ η κοπέλα του βρισκόταν στη δουλειά, τελείως αυθόρμητα του ήρθε η ιδέα να το μαγειρέψει. "Αποφάσισα να έχω αυτήν την ωραία στιγμή ανάμεσα σε μένα και το οστό της λεκάνης μου", όπως εξήγησε στη συνέντευξή του. Τι ακριβώς συνέβη; Έβρασε το κόκκαλο, ώστε να μαλακώσει και να μπορέσει ν' αφαιρέσει το κρέας, που το περιέβαλε, με σκοπό να δημιουργήσει καλλιτεχνικά.
Καθώς έκανε αυτή τη διαδικασία, του ήρθε η ιδέα να δοκιμάσει το κρέας, που μόλις είχε αφαιρέσει. Στο κάτω-κάτω "δεν έχω καθημερινά ένα κομμάτι ανθρώπινης σάρκας που να είναι δικό μου και να μπορώ να το φάω, σκέφτηκε και πραγματοποίησε τη σκέψη του αυτή με τη συνοδεία πατάτας ογκρατέν και ενός ποτηριού κρασί. Φυσικά δεν ήταν ένα χορταστικό γεύμα - η ποσότητα δεν το επέτρεπε! Σύμφωνα με τον Αλεξάντερ, το κρέας είχε τη γεύση αγριοπρόβατου, ενώ ο εκκεντρικός καλλιτέχνης την περιγράφει ως "καλή".
Να σημειωθεί ότι το οστό, από τον καθαρισμό του οποίου συγκέντρωσε το κρέας που έφαγε, αποτελεί ένα από τα εκθέματα της συλλογής του Αλεξάντερ. Πολλοί τον επικρίνουν θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο εκφεύγει από τα όρια της τέχνης, όμως εκείνος υπερασπίζεται την επιλογή του να εκθέσει δημόσια το οστό του: "Είναι ωραίο ν' αρχίσουν οι άνθρωποι να σκέφτονται για τα σώματά τους και το πώς οι ίδιοι βλέπουν τα σώματά τους και τι είναι δυνατόν να κάνουν με το σώμα" εξηγώντας ότι για τον ίδιο το σώμα του είναι ο καμβάς της δουλειάς του.