Γιατί στην Ουρουγουάη δεν γιορτάζουν τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά την Εβδομάδα Τουρισμού

Γενικά, είναι παραδεκτό ότι η επιρροή της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στις χώρες της Λατινικής Αμερικής είναι πάρα πολύ μεγάλη, σαφώς μεγαλύτερη από ό,τι στα ευρωπαϊκά κράτη ή όπου αλλού στον πλανήτη. Ωστόσο, κάθε κανόνας έχει και την εξαίρεσή του, που στην περίπτωση της Λατινικής Αμερικής ονομάζεται Ουρουγουάη. Η μικρή αυτή χώρα, την ύπαρξη της οποίας οι περισσότεροι Έλληνες έμαθαν χάρη στις τηλεοπτικές "Σαβατογεννημένες", είναι το πιο "λαϊκό" κράτος του δυτικού κόσμου, σε σύγκριση με το οποίο ακόμη και η Γαλλία μοιάζει κάπως συντηρητική στα θέματα χωρισμού κράτους και εκκλησίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: η Ουρουγουάη επίσημα - ως κράτος - δεν αναγνωρίζει ως επίσημη αργία τη γιορτή του Πάσχα ( τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Κυριακή του Πάσχα, αλλά την "εβδομάδα Τουρισμού", όπως ονομάζεται η συγκεκριμένη περίοδος του έτους.
Γενικά, ο ρόλος της Εκκλησίας στα δημόσια πράγματα της Ουρουγουάης ήταν πάντα περιορισμένος. Για παράδειγμα, οι πολιτικοί γάμοι νομιμοποιήθηκαν στη χώρα από το 1837. Το 1861 αποφασίστηκε να περάσουν τα νεκροταφεία στη δικαιοδοσία του δημοσίου, ώστε να μην μπορεί η Εκκλησία ν΄ απαγορεύει σ' αυτά το θάψιμο των μη Καθολικών. Εξάλλου, το διαζύγιο - ένα ζήτημα ταμπού για τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία - είναι νομιμοποιημένο από το 1907, όταν στην Ιταλία η νομιμοποίησή του αποφασίστηκε μόλις το 1974 μετά από δημοψήφισμα και στην Ιρλανδία το 1995.

Τα πρώτα ουσιαστικά βήματα για το χωρισμό κράτους και εκκλησίας στην Ουρουγουάη πραγματοποιήθηκαν το 1909, όταν πρόεδρος της χώρας ήταν ο μεταρρυθμιστής Jose Batlle y Ordonez. Τη χρονιά εκείνη νομοθετήθηκε η απαγόρευση της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στα δημόσια σχολεία της χώρας. Ωστόσο, ο χωρισμός επισημοποιήθηκε το 1917 στο Σύνταγμα της Ουρουγουάης, που ισχύει μέχρι και σήμερα, ενώ μέχρι το 1919 όλες οι θρησκευτικές γιορτές κοσμικοποιήθηκαν.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πιστοί δεν πηγαίνουν στις εκκλησίες για να γιορτάσουν το Πάσχα ή ότι ο εορτασμός του Πάσχα και οποιασδήποτε άλλης θρησκευτικής εορτής - οποιασδήποτε θρησκείας - απαγορεύονται στην Ουρουγουάη. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους, αλλά θρησκευτική απαγόρευση. Απλά, δεν θεωρούνται ως επίσημες αργίες του κράτους μια σειρά θρησκευτικών εορτών, όπως η Μεγάλη Παρασκευή, η δεύτερη μέρα του Πάσχα, η γιορτή της Αναλήψεως (που θεωρείται επίσημη αργία στα περισσότερα ρωμαιοκαθολικά κράτη της Ευρώπης, ακόμη και στη Γαλλία), του Αγίου Πνεύματος και ο Δεκαπενταύγουστος.
Αντίθετα, παρέμειναν ως επίσημες αργίες η 25η Δεκεμβρίου και η 6η Ιανουαρίου, που όμως επίσημα από το κράτος μετονομάστηκαν σε "Ημέρα της Οικογένειας" και "Ημέρα των Παιδιών" αντίστοιχα, ενώ η Μεγάλη Εβδομάδα, κατά την οποία είναι κλειστά τα σχολεία, μετονομάστηκε σε "Εβδομάδα του Τουρισμού" (la semana de turismo), αλλιώς γνωστή και ως "Semana Criolla" - κυρίως στην πρωτεύουσα Μοντεβιδέο, όπου διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις με σημείο αναφοράς τους Ουρουγουανούς καουμπόηδες (gaucho). Και ενώ στην πράξη, σπανιότερα κάποιος πιστός Ρωμαιοκαθολικός Ουρουγουανός θα αναφερθεί στην ημέρα των Χριστουγέννων ως "Ημέρα της Οικογένειας", αντίθετα η επικράτηση της "Εβδομάδας του Τουρισμού" είναι κυρίαρχη.
Ώστε αν ο Χοσέ από τις "Σαββατογεννημένες" ήταν υπαρκτό πρόσωπο, θα πήγαινε ενδεχομένως στην εκκλησία τη Μεγάλη Εβδομάδα (παρότι το σενάριο του Καπουτζίδη δεν μας άφηνε και πολλά περιθώρια να εικάσουμε ότι ο συγκεκριμένος χαρακτήρας ήταν και πολύ θεοφοβούμενος), όμως, ως υπάλληλος σε μαγαζί με σουβενίρ για τους τουρίστες, θα έπρηζε από το πρωί ως το βράδυ τη σινιόρα Σούλα για τη "Semana de Tourismo" της πατρίδας του και πόσο καλή ιδέα θα ήταν να υπήρχε και στην Ελλάδα!

Περισσότερη Ουρουγουάη στο ιστολόγιό μου:
-- ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!
-- ΠΟΙΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ