Αποτελεί το πιο δημοφιλές sex toy. Ο λόγος για το δονητή. Πολύτιμο βοήθημα παροχής ηδονής σε γυναίκες - και άνδρες - που επιθυμούν να καταπραΰνουν σεξουαλικές ορμές και επιθυμίες, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να τις απαλύνουν με το συνηθισμένο τρόπο. Στην αγγλική έκδοση της ρωσικής εφημερίδας Pravda, της ιστορικής εφημερίδας-όργανο του πάλαι ποτέ Κ.Κ.Σ.Ε., διαβάζω ένα άρθρο, που υποστηρίζει ότι ο ηλεκτρονικός δονητής εφευρέθηκε για την ικανοποίηση των ... αντρών και όχι για τις γυναίκες. Κανονικά θα έπρεπε να αναρωτηθείτε τι ξεπεσμός για μια τέτοια ιστορική εφημερίδα να ασχολείται με τα sex toys και τη χρησιμότητά τους, αλλά επειδή μάλλον θα θέλατε να μάθετε γιατί υποστηρίζει αυτήν την άποψη ο αρθρογράφος της εφημερίδας, απλά μεταφέρω την είδηση, όπως τη διάβασα.
Κατ' αρχήν, είναι πολύ σημαντική η διευκρίνιση ότι το άρθρο αναφέρεται αποκλειστικά στον ηλεκτρικό δονητή (δηλαδή τον δονητή που έμπαινε στην ηλεκτρική πρίζα για να κάνει τη δουλειά του), ο οποίος εφευρέθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα (γύρω στα 1880) από τον Βρετανό Joseph Mortimer Granville, ενώ η αρχική ονομασία του "οργάνου" ήταν "σφυρί του Γκράνβιλ". Να σημειωθεί ότι λίγα χρόνια νωρίτερα (το 1869) είχε εφευρεθεί ο δονητής που λειτουργούσε με τη βοήθεια της δύναμης του ατμού από τον Αμερικανό George Taylor, ενώ ο πρώτος δονητής, ο οποίος λειτουργούσε με τη βοήθεια του αέρα, εφευρέθηκε το 1734 και ονομαζόταν Tremoussoir. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι ο δονητής ήταν μόλις το πέμπτο εργαλείο οικιακής χρήσης, η λειτουργία του οποίου προσαρμόστηκε στη χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος. Είχαν προηγηθεί η ραπτομηχανή, ο ανεμιστήρας, η τσαγιέρα και η τοστιέρα, ενώ μετά τον ηλεκτρικό δονητή ακολούθησαν εφευρέσεις όπως η ηλεκτρική σκούπα, το ηλεκτρικό σίδερο κλπ.
Πίσω στο "σφυρί του Γκράνβιλ" τώρα και στον πραγματικό προορισμό του. Σύμφωνα με το βιβλίο "Η δόνηση των νεύρων" που έγραψε ο ίδιος ο Γκράνιβλ το 1883, ο ίδιος δε θα χρησιμοποιούσε ποτέ το συγκεκριμένο εργαλείο σε γυναίκες. Αντίθετα, ο σκοπός της εφεύρεσής του ήταν η χαλάρωση των σφιγμένων μυών στους άντρες - και να μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό. Ο σκοπός ήταν καθαρά θεραπευτικός, ένα είδος μασάζ. Στην πράξη πάντως, το εργαλείο χρησιμοποιήθηκε για την αντιμετώπιση της υστερίας, μιας ψυχολογικής ασθένειας καταγεγραμμένης ήδη από την εποχή του Ιπποκράτη, ο οποίος την απέδιδε μόνο στις γυναίκες. Η αντιμετώπιση γινόταν με μασάζ στην περιοχή της κλειτορίδας, δηλαδή με την πρόκληση οργασμού. Το πολύ απλό που συνέβη στον 20ο αιώνα ήταν η αντικατάσταση των δαχτύλων ενός χεριού με εργαλεία, όπως το "σφυρί του Γκράνβιλ", το οποίο μάλιστα ήταν και πολύ πιο γρήγορο από τις παραδοσιακές μεθόδους ως προς την αποτελεσματικότητά του. Ο Αμερικανός γιατρός Samuel Spencer Wallian ήταν ενθουσιασμένος με την αποτελεσματικότητα του νέου, ηλεκτροκίνητου δονητή, ο οποίος μπορούσε να λύσει το πρόβλημα μέσα σε πέντε με δέκα λεπτά, ενώ παλιότερα απαιτείτο "τουλάχιστον μία ώρα προσεκτικής χειραγώγησης".
Η εντελώς αθώα και χωρίς σεξουαλικούς υπαινιγμούς αντιμετώπιση των δονητών την εποχή εκείνη αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι οι δονητές αποτελούσαν ένα από τα εκθέματα της Παγκόσμιας Έκθεσης που έγινε στο Παρίσι το 1900. Οι δονητές χρησιμοποιούνταν για αντιμετώπιση σειράς ασθενειών, όπως για την αρθρίτιδα, την ανικανότητα, την απώλεια μαλλιών, τη δυσκοιλιότητα ή τη σώρευση υπερβολικού λίπους στους μηρούς. Όπως έγραφε ο δόκτορ Wallian απευθυνόμενος σε συναδέλφους του το 1905: "όλη η ζωή βασίζεται στο δονητή".
Μετά από λίγα χρόνια ωστόσο, ο δονητής εξελίχθηκε αποκλειστικά σε εργαλείο παροχής σεξουαλικής ηδονής χάρη στις διδασκαλίες του Σίγκμουντ Φρόυντ αλλά και στην απεικόνιση του δονητή ως μέσου ηδονής σε ερωτικές ταινίες της εποχής. Χαρακτηριστική είναι μια σκηνή της ταινίας "The history of the nuns", η οποία γυρίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920, σε σκηνή της οποίας, μια γυναίκα αποχαιρετά στο κατώφλι του σπιτιού της έναν άνδρα, προκειμένου να πάει στην κρεβατοκάμαρά της έχοντας ως μοναδική συντροφιά έναν δονητή της εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου