Γιατί δεν είναι καλή ιδέα να διηγηθείς στο παιδί σου την προσωπική σου εμπειρία με τα ναρκωτικά.

Ok, όταν ήσουν νέος έκανες ένα "τσιγάρο" παραπάνω, ίσως να δοκίμασες και κάτι πιο σκληρό, όμως  κατάλαβες ότι η ζωή είναι αλλού και είναι καλύτερη χωρίς υποβοηθητικές ουσίες. Τώρα που έγινες γονιός και θέλεις να δώσεις το καλό παράδειγμα στο παιδί σου, αναρωτιέσαι αν θα πρέπει να του μιλήσεις για το ατίθασο παρελθόν σου. Αν μοιραστείς την προσωπική σου εμπειρία μαζί του, θα το βοηθήσεις να καταλάβει καλύτερα τους κινδύνους που κρύβουν οι ναρκωτικές ουσίες ή μήπως το παιδί θα μπερδευτεί περισσότερο και ενδεχομένως να παρασυρθεί πιο εύκολα να κάνει μια δοκιμή; Σύμφωνα με τους επιστήμονες, μάλλον συμβαίνει το δεύτερο.

Όπως σημειώνεται σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Human Communication Research, όταν οι γονείς μεταφέρουν στα παιδιά τους ένα ισχυρό μήνυμα κατά των ναρκωτικών, χωρίς να τους αποκαλύπτουν ενδεχόμενη προσωπική τους χρήση κατά το παρελθόν, είναι πολύ πιθανό τα παιδιά τους να εμπεδώσουν πράγματι το μήνυμα αυτό και να το εφαρμόζουν στην προσωπική τους ζωή. Αντίθετα, όταν οι γονείς αναφέρονται σε προσωπικές τους εμπειρίες, ακόμη κι αν αυτές είναι αρνητικές, το μήνυμα που θέλουν να εκπέμψουν στα παιδιά τους, εισπράττεται κάπως θολό.

Ειδικότερα, η έρευνα έγινε μεταξύ 561 εφήβων που πηγαίνουν στην έκτη, στην έβδομη και στην όγδοη τάξη, και είναι ευρωπαϊκής ή λατινοαμερικανικής καταγωγής, εθνικές ομάδες στις οποίες παρατηρείται μεγαλύτερη συχνότητα χρήσης παράνομων ουσιών, σύμφωνα με τους ερευνητές. Τα παιδιά απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με την προσωπική τους άποψη για τα ναρκωτικά, αλλά και για τα μηνύματα που εισπράττουν από τους γονείς τους. Όπως διαπιστώθηκε, όταν οι γονείς αφιερώνουν χρόνο να μιλήσουν στα παιδιά τους για το θέμα αυτό, επηρεάζουν τη σκέψη των παιδιών τους, όμως η όποια απόπειρα να τα αποθαρρύνουν από τα ναρκωτικά υποσκάπτεται, αν εμπλέξουν τις δικές τους εμπειρίες.

Σύμφωνα με την Τζένιφερ Καμ, αναπληρώτρια καθηγήτρια επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις και συγγραφέας της ερευνητικής ομάδας, όταν οι γονείς λένε στα παιδιά τους ότι μετάνιωσαν που δοκίμασαν ναρκωτικά, το γεγονός και μόνο ότι έκαναν χρήση υποσκάπτει την όποια αρνητική εντύπωση φιλοδοξούν να εκπέμψουν. Βλέποντας, δηλαδή, το παιδί ότι ο γονέας του είναι καλά αυτή τη στιγμή που του μιλάει, σώος και αβλαβής, θεωρεί ότι τελικά τα ναρκωτικά είναι ένα μάλλον ασήμαντο πρόβλημα και το απομυθοποιεί.

Σε κάθε περίπτωση, οι επιστήμονες συστήνουν ότι θα πρέπει οι γονείς να μιλούν στα παιδιά τους και να μην αποφεύγουν κάποια σοβαρά θέματα, όπως τα ναρκωτικά, σαν "καυτές πατάτες", αρκεί οι όποιες συζητήσεις να γίνονται με ηρεμία, να είναι ουσιαστικές και να δίνουν χρήσιμες πληροφορίες στα παιδιά.