ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Τρεις είναι οι Νομπελίστες που γεννήθηκαν στις 25 Μαΐου:
- Ο Ολλανδός φυσικός Πιέτερ Ζέεμαν (1865-1943, Νόμπελ Φυσικής 1902, από κοινού με το συμπατριώτη του Χένρικ Αντόον Λόρεντζ, "για τις έρευνές τους πάνω στην επιρροή του μαγνητισμού σε φαινόμενα ακτινοβολίας", το επονομαζόμενο "Φαινόμενο Ζέεμαν")
- ο αμερικανός Τζον Μοτ (1865-1955), στον οποίο απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης το 1946 ως προέδρου του Διεθνούς Ιεραποστολικού Συμβουλίου και της Παγκόσμιας Ένωσης των Χ.Α.Ν.
- Ο γερμανικής καταγωγής φυσικός Τζακ Στάινμπεργκερ (92 ετών), που μαζί με δύο συναδέλφους του μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσικής 1988 "για τη μέθοδο ακτινοβολίας νετρίνου και για την αποσαφήνιση της διπλέτας των λεπτονίων μέσω της ανακάλυψης του νετρίνου του μιονίου".
Γενέθλια έχουν σήμερα:
- η ηθοποιός Οκτάβια Σπένσερ (41 ετών), η οποία έγινε γνωστή από την ταινία "Οι υπηρέτριες", για τη συμμετοχή της στην οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου,
- ο τραγουδιστής του θρυλικού ροκ συγκροτήματος των 80s "Scorpions", Κλάους Μάιν (65)
- ο Έλληνας τραγουδιστής Κώστας Μαρτάκης, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Μαΐου 1984.
- Ο Ολλανδός φυσικός Πιέτερ Ζέεμαν (1865-1943, Νόμπελ Φυσικής 1902, από κοινού με το συμπατριώτη του Χένρικ Αντόον Λόρεντζ, "για τις έρευνές τους πάνω στην επιρροή του μαγνητισμού σε φαινόμενα ακτινοβολίας", το επονομαζόμενο "Φαινόμενο Ζέεμαν")
- ο αμερικανός Τζον Μοτ (1865-1955), στον οποίο απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης το 1946 ως προέδρου του Διεθνούς Ιεραποστολικού Συμβουλίου και της Παγκόσμιας Ένωσης των Χ.Α.Ν.
- Ο γερμανικής καταγωγής φυσικός Τζακ Στάινμπεργκερ (92 ετών), που μαζί με δύο συναδέλφους του μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσικής 1988 "για τη μέθοδο ακτινοβολίας νετρίνου και για την αποσαφήνιση της διπλέτας των λεπτονίων μέσω της ανακάλυψης του νετρίνου του μιονίου".
Γενέθλια έχουν σήμερα:
- η ηθοποιός Οκτάβια Σπένσερ (41 ετών), η οποία έγινε γνωστή από την ταινία "Οι υπηρέτριες", για τη συμμετοχή της στην οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου,
- ο τραγουδιστής του θρυλικού ροκ συγκροτήματος των 80s "Scorpions", Κλάους Μάιν (65)
- ο Έλληνας τραγουδιστής Κώστας Μαρτάκης, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Μαΐου 1984.
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:
Στις 25 Μαΐου 1963 ιδρύθηκε στην Αντίς Αμπέμπα (πρωτεύουσα της Αιθιοπίας) ο Οργανισμός Αφρικανικής Ενότητας, ο οποίος το 200 θα συγχωνευόταν με την Αφρικανική Οικονομική Κοινότητα σχηματίζοντας την Αφρικανική Ένωση. Πρόκειται για μια ημερομηνία-σταθμός στην ιστορία της αφρικανικής ηπείρου και της προσπάθειας των λαών να συσφίξουν τους πολιτικούς τους δεσμούς και γι' αυτό η 25η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως η Ημέρα της Αφρικής, που σε ορισμένο αριθμό κρατών αποτελεί ημέρα αργίας (Μαυριτανία, Ναμίμπια, Ζάμπια, Ζιμπάμπουε, Λεσότο, Γουινέα, Μάλι).
Στην Γκάμπια, εκτός από την Ημέρα της Αφρικής, σήμερα γιορτάζεται και η επέτειος γέννησης του νυν προέδρου της χώρας, Γιάχια Τζαμέχ, ο οποίος ωστόσο έχει κατηγορηθεί για τον αυταρχικό και αντιδημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης του. Το παράδειγμα της Γκάμπια είναι χαρακτηριστικό των προβλημάτων και των προκλήσεων που έχουν μπροστά τους οι περισσότερες χώρες της Αφρικής, ώστε να υπερβούν τα σημερινά αδιέξοδα τους.
Στην Ιορδανία σήμερα είναι η Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Στις 25 Μαΐου 1946, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε τη λήξη του καθεστώτος της βρετανικής Εντολής αναγνωρίζοντας την Υπεριορδανία ως ανεξάρτητο κράτος, ενώ την ίδια μέρα το τοπικό Κοινοβούλιο ανακήρυξε ως πρώτο βασιλιά της χώρας τον Αμπντουλάχ. (Σταδιακά, την επόμενη τριετία, θα επικρατούσε η σημερινή, απλούστερη ονομασία της χώρας ως "Ιορδανία").
Στο Λίβανο γιορτάζεται η επέτειος από την Απελευθέρωση του Νοτίου Λιβάνου, στις 25 Μαΐου 2000, 22 χρόνια μετά την εισβολή του ισραηλινού στρατού.
Τέλος, στην Αργεντινή σήμερα είναι η Ημέρα της Πρώτης Κυβέρνησης. Στις 25 Μαΐου 1810 σχηματίστηκε η πρώτη επαναστατική κυβέρνηση της Αργεντινής, μία εβδομάδα μετά την έκρηξη της Επανάστασης του Μαΐου, αποτελούμενη αρχικά από αντιπροσώπους μόνο του Μπουένος Άιρες, οι οποίοι ορκίστηκαν να κυβερνήσουν στο όνομα του βασιλιά της Ισπανίας, ο οποίος είχε εκθρονιστεί μετά την εισβολή του στρατού του Ναπολέοντα στο ισπανικό βασίλειο. Η εκθρόνιση του Ισπανού βασιλιά, άλλωστε, ήταν και η αφορμή για τη φούντωση του επαναστατικού κινήματος στις χώρες της Λατινικής Αμερικής συνολικά, που αργότερα θ' αποκτούσε εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 25 Μαΐου 1916, ο αιφνιδιαστικός ναυτικός αποκλεισμός των ελληνικών λιμανιών από τα γαλλικά πλοία, ως ακραίο μέσο πίεσης για να εξέλθει η Ελλάδα από την ουδετερότητα και να ταχθεί στο πλευρό των δυνάμεων της Αντάντ, προκάλεσε σύγχυση στην πρωτεύουσα, ενώ σηματοδότησε την απαρχή της αντίστροφης μέτρησης για την τελική σύγκρουση του Ελευθέριου Βενιζέλου με το βασιλιά Κωνσταντίνο (Εθνικός Διχασμός).
Χαρακτηριστικό της σύγχυσης που επικρατούσε σχετικά με το καθεστώς του αποκλεισμό ήταν το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός, Στέφανος Σκουλούδης, επιφυλάχθηκε αρχικά ν' απαντήσει στις ερωτήσεις βουλευτών για το αν οι πληροφορίες που κυκλοφορούσαν ήταν αληθινές, ενώ στη συνέχεια ανέγνωσε από το βήμα της Βουλής τα σχετικά τηλεγραφήματα. Το πρώτο είχε αποσταλεί από τη Θεσσαλονίκη μια μέρα νωρίτερα:
"Σήμερον οι ξένοι ανταποκριταί ετηλεγράφησαν εις το εξωτερικόν κατόπιν εγκρίσεως της λογοκρισίας ότι από σήμερον πρωίαν εκυρήχθη υπό των Συμμάχων γενικός αποκλεισμός των παραλίων και των λιμένων της Ελλάδος. Τα ατμόπλοια δύνανται να εξέρχωνται των λιμένων, αλλ' ουχί και να εισέρχωνται. Λέγεται ότι δύο ατμόπλοια κρατούνται έξωθι του Καραμπουρνού".
Ένα δεύτερο τηλεγράφημα από τη Θεσσαλονίκη που διάβασε ο Σκουλούδης στη Βουλή έγραφε τα εξής:
"Εις λιμενάρχην επεδόθη έγγραφον δι' ου Γάλλος Ναύαρχος δηλοί ότι έλαβε διαταγήν να σταματήση την εμπορικήν Ελληνικήν Ναυτιλίαν. Συνεπώς όλα τα εμπορικά ατμόπλοια τα οποία ήυελον εξέλθει της Θεσσαλονίκης θα συλληφθώσιν εις τα συρματοπλέγματα. Της διαταγής ταύτης δεν εξαιρούνται τα επίτακτα. Επίσης, εις πλοίαρχον Βλαχόπουλον εδόθη έγγραφον με υπογραφήν Σαράιγ εις ο περιείχετο η φράσις "Η Γαλλική κυβέρνησις απεφάσισε να διακόψη πάσαν την Ελληνικήν Ναυτιλίαν". Εις Χ. Βλαχόπουλον, Γενικόν επιθεωρητήν εδηλώθη συγχρόνως ότι το αξίωμά του θεωρείται καταλυθέν.
Μουρτζούκος".
Στις 25 Μαΐου 1920, πραγματοποιήθηκε η τελευταία συνεδρίασης της Βουλή των Λαζάρων, η οποία διέκοψε τις εργασίες επ' αόριστον μέχρι την υπογραφή της ελληνοτουρκικής συνθήκης (Συνθήκη των Σεβρών), την οποία και επικύρωσε στις 20.08.1920. Μεγάλος ήταν ο αριθμός των ψηφισθέντων νομοσχεδίων, από τον νόμο "περί φωτισμού των πόλεων δι' ηλεκτρικού ρεύματος" μέχρι τον "περί εκχωρήσεως προς εκμετάλλευσιν του εν Πεντέλη ανακτόρου της δουκίσσης της Πλακεντίας".
Εν τω μεταξύ, τις αντιδράσεις της εκκλησίας προκάλεσε η ψήφιση του νόμου "περί διαζυγίων", ο οποίος μπορεί να φαντάζει αναχρονιστικός στις μέρες μας (π.χ. στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 2 προβλεπόταν μεν κατ' αρχήν η δυνατότητα λύσης του γάμου λόγω μοιχείας, όμως στο αμέσως επόμενο εδάφιο διευκρινιζόταν ότι "Εάν λόγοι διαζυγίου είνε μοιχεία του ανδρός, το δικαστήριον δύναται να απορρίψη την αγωγήν, εάν συντρέχωσι προς τούτο σπουδαίοι λόγοι"), ωστόσο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε προηγουμένως υποβάλει στο υπουργικό συμβούλιο υπόμνημα διαμαρτυρίας ζητώντας τη μη κύρωση του νόμου θεωρώντας ότι "ο νέος περί διαζυγίου νόμος είνε αντισυνταγματικός, ως περιέχων διατάξεις ειλημμένας εξ Ευρωπαΐκών κωδίκων, διατάξεις ισχυούσες μόνον επί πολιτικού γάμου".
Ειδικότερα, το πρόβλημα της Εκκλησίας εντοπιζόταν στη διατύπωση του άρθρου 5 ("Εκάτερος των συζύγων δύναται να ζητήση το διαζύγιον εάν εξ υπαιτιότητος του ετέρου επήλθε τόσον ισχυρός κλοπνισμός εις την σχέσιν του γάμου, ώστε βασίμως η εξακολούθησις της εγγάμου συμβιώσεως αποβαίνει εις τους συζύγους αφόρητος. Εάν ο κλονισμός ούτος οφείλεται κυρίως εις υπαιτιότητα του ενός των συζύγων, μόνον ο έτερος δύναται να ζητήση το διαζύγιον") και ειδικότερα στη φράση "κατά πάσαν αιτίαν". Μάλιστα, στην επίσημη ανακοίνωση της μετά την ψήφιση του νόμου, η Ιερά Σύνοδος ερμήνευε και τη βούληση του Θεού:
"Η Ιερά Σύνοδος βλέπουσα παροραθείσαν την αρχήν ταύτην, εφ' ης βασίζονται παρ' ημίν αι σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας και θεωρούσαν το 5ον άρθρον του ψηφισθέντος νόμου ως επαναφέρον εν ισχύι εν τη διαλύσει του γάμου, διά της αοριστολογίας αυτού, το "κατά πάσαν αιτίαν", το οποίον ρητώς ο Κύριος ημών κατεδίκασε, προάγεται να παρακαλέση την εκτελεστικήν εξουσίαν, όπως μη θέση εις εφαρμογήν τον ψηφισθέντα νόμον".
Στις 25 Μαΐου 1973, το αντιτορπιλικό "Βέλος ΙΙ" με κυβερνήτη τον αντιπλοίαρχο Νικόλαο Παπά, το οποίο είχε αναχωρήσει από το λιμάνι του Ηρακλείου και συμμετείχε σε νατοϊκή άσκηση στο Τυρρηνικό πέλαγος (ανοιχτά της Σαρδηνίας), στις 14.45΄ αποχώρησε από την άσκηση και κατευθήνθηκε στην περιοχή του Φιουμιτσίνο της Ιταλίας ζητώντας πολιτικό άσυλο. Αφορμή είχε αποτελέσει η καταστολή του κινήματος του Ναυτικού, που είχε σχεδιαστεί να εκδηλωθεί στις 23 Μαΐου και η σύλληψη αξιωματικών από τη χούντα. Στο πλοίο επέβαιναν 270 άνδρες (16 αξιωματικοί και 254 υπαξιωματικοί και ναύτες), οι οποίοι ανέφεραν στο σχετικό σήμα ότι παρέμεναν πιστοί στον όρκο που είχαν δώσει, να αγωνιστούν για τη δημοκρατία. Τελικά, οι ιταλικές αρχές χορήγησαν πολιτικό άσυλο στον κυβερνήτη Ν. Παπά και σε 30 υπαξιωματικούς κανυτικούς του "Βέλλος", παρά την απαίτηση της χούντας για σύλληψη και έκδοση των στασιαστών.
Στις 25 Μαΐου 1976, ο θάνατος μιας γυναίκας διαδηλώτριας, οι δεκάδες τραυματίες και οι σοβαρές υλικές καταστροφές έριξαν βαριά τη σκιά τους στις απεργιακές συγκεντρώσεις κατά του εργατικού νομοσχεδίου, που είχε καταθέσει στη Βουλή η τότε κυβέρνηση. Η γυναίκα που έχασε την ζωή της ονομαζόταν Αναστασία Τσιβίκα, 66 ετών, η οποία συνεθλίβη από μια "αύρα", ένα όχημα ρίψης νερού για τη διάλυση των διαδηλωτών, όταν εκείνο ανέβηκε στο πεζοδρόμιο, όπου βρισκόταν η άτυχη γυναίκα.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Δύο περίπου μήνες πριν την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, οι ξένες εφημερίδες προειδοποιούσαν για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα είχε ενδεχόμενη επιστροφή του Κωνσταντίνου στο θρόνο της Ελλάδας, καθώς ο πρώην βασιλιάς είχε επιδείξει έντονα εχθρική στάση απέναντι στην πολιτική των δυνάμεων της Αντάντ με τη φιλογερμανικά ουδέτερη πολιτική του κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Στις 25 Μαΐου 1920, η εφημερίδα "Πατρίς" αναδημοσίευε σχετικά άρθρα αγγλικών και ξένων εφημερίδων.
Για παράδειγμα, ο "New Statesman" έπλεκε το εγκώμιο του πρωθυπουργού, Ελευθερίου Βενιζέλου: "Κατά του κ. Βενιζέλου δεν έχουμε τίποτε να πούμε. Απ' εναντίας πιστεύουμε ότι είναι όχι μόνο μεγάλος πολιτικός, αλλά και άνδρας υψηλών αρχών. Ο κίνδυνος όμως έγκειται αλλού. Ο κ. Βενιζέλος δεν είναι Ελλάδα. Είναι κάτι καλύτερο από την Ελλάδα. Στέκεται πολύ πιο πάνω από το κοινό επίπεδο του ελληνικού λαού, ή μάλλον, τολμούμε να πούμε ότι στέκεται πολύ πιο πάνω από κάθε τι άριστο έχει η Ελλάδα, όπως ο Λόυντ Τζορτζ ή ο κ. Μιλλεράν στέκονται πολύ πιο κάτω απ' ό,τι άριστο έχει η Αγγλία ή η Γαλλία. Ο κ. Βενιζέλος θα πρέπει να σηκώσει το βάρος της αυτοκρατορίας του ελάχιστα βοηθούμενος από τους άλλους. Εάν ήταν προικισμένος με αθανασία και καθίστατο παντοτινός δικτάτορας, θα είχαμε πολύ μεγάλες ελπίδας. Αλλά είναι θνητός και μάλιστα γέρος και οι δημοκρατίες άστατες. Εφ' όσον κυβερνά αυτός, θα υπάρχει ειρήνη...."
Η γαλλική "Εφημερίδα των Συζητήσεων" ήταν πιο σαφής στα αντικωνσταντινικά της συναισθήματα: "Τι θα γινόταν η Ελλάδα, περιβαλλόμενη από τους Τούρκους και τους Βούλγαρους, εάν παραδιδόταν στον Κωνσταντίνο; Θα έχανε ασφαλώς την εμπιστοσύνη της Αντάντ. Ας ελπίσουμε ότι ο ελληνικός λαός δεν θ' αποφασίσει ν' αυτοκτονήσει".
Στην ίδια εφημερίδα, στην πρώτη της σελίδα, βλέπουμε δύο φωτογραφίες από τις πρόσφατα απελυθερωθείσες πόλεις της Αλεξανδρούπολης (Δεδαγάτς) και Κομοτηνής (Γκιουμουλτζίνα).
Στις 25 Μαΐου 1929, η εφημερίδα "Πατρίς" ασχολήθηκε με το πρόβλημα της λέπρας. Σε σχετικό ρεπορτάζ στις εσωτερικές της σελίδες, η εφημερίδα περιέγραφε τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στην περίφημη Σπιναλόγγα.
"Πρόκειται περί ενός παλαιού, προχειροτάτου και κατ' εξοχήν κομπογιαννίτικου μέτρου, που εμποιεί την φρίκην και τον τρόμον. Τι είναι σήμερα το λεπροκομείον της Σπιναλόγγας; Ένα ξερονήσι όπου εκτοπίζονται βιαίως οι λεπροί, όπου δεν παρέχεται κανένα απολύτως μέσον νοσηλείας και όπου στέλλονται, ισόβιοι φυλακισμένοι, να σαπίσουν εντελώς.
Υπάρχουν λεπροί με πυορροούσας πληγάς, που δεν έχουν ούτε βαμβάκι. Ούτε γιατρός, ούτε νοσοκόμος, ούτε κανείς απολύτως. Ασθενείς σαπίζουν στα κρεββάτια τους δίχως να βρίσκεται κανείς να κλείση την πόρτα. Δεν έχουν καν.. νερό στον ξερό αυτό βράχο. Πίνουν νερό βρόχινο που μαζεύεται στας στέρνας. Κατά τον Αύγουστο το νερό εξαντλείται και τότε είναι αναγκασμένοι με τη βάρκα να το.. κλέβουν από άλλα χωριά απέχοντα 6 και 5 ώρας. Κάτι απείρως χειρότερον. Έχουν ένα λεπρόν παπά διά να τους θάβη, αλλά... δεν υπάρχει καν χώμα διά να ταφούν.
Ο μόνος που φαίνεται να κερδίζη από αυτήν την υπόθεσιν, είναι κάποιος μπακάλης που εισπράττει τα εικοσιπεντάδραχμα επιδόματα και τους παρέχει αθλιεστάτην τροφήν. Φορούν κουρέλια οι άνθρωποι αυτοί.
Υπό τοιαύτας συνθήκας ποιός είναι τρελλός να δηλώση την λέπραν του, να αφεθή να οδηγηθή εις τον τάφον αυτόν και να μην προτιμήση να περιφέρεται μέσα εις την κοινωνίαν μολύνων τους υγιείς ή ακόμη και να μη επιχειρή οπωσφήποτε να δραπετεύση;"
Η εφημερίδα δημοσίευε και μια φωτογραφία από κατοίκους της Σπιναλόγγας:
Στις 25 Μαΐου 1963 ιδρύθηκε στην Αντίς Αμπέμπα (πρωτεύουσα της Αιθιοπίας) ο Οργανισμός Αφρικανικής Ενότητας, ο οποίος το 200 θα συγχωνευόταν με την Αφρικανική Οικονομική Κοινότητα σχηματίζοντας την Αφρικανική Ένωση. Πρόκειται για μια ημερομηνία-σταθμός στην ιστορία της αφρικανικής ηπείρου και της προσπάθειας των λαών να συσφίξουν τους πολιτικούς τους δεσμούς και γι' αυτό η 25η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως η Ημέρα της Αφρικής, που σε ορισμένο αριθμό κρατών αποτελεί ημέρα αργίας (Μαυριτανία, Ναμίμπια, Ζάμπια, Ζιμπάμπουε, Λεσότο, Γουινέα, Μάλι).
Στην Γκάμπια, εκτός από την Ημέρα της Αφρικής, σήμερα γιορτάζεται και η επέτειος γέννησης του νυν προέδρου της χώρας, Γιάχια Τζαμέχ, ο οποίος ωστόσο έχει κατηγορηθεί για τον αυταρχικό και αντιδημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης του. Το παράδειγμα της Γκάμπια είναι χαρακτηριστικό των προβλημάτων και των προκλήσεων που έχουν μπροστά τους οι περισσότερες χώρες της Αφρικής, ώστε να υπερβούν τα σημερινά αδιέξοδα τους.
Στην Ιορδανία σήμερα είναι η Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Στις 25 Μαΐου 1946, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε τη λήξη του καθεστώτος της βρετανικής Εντολής αναγνωρίζοντας την Υπεριορδανία ως ανεξάρτητο κράτος, ενώ την ίδια μέρα το τοπικό Κοινοβούλιο ανακήρυξε ως πρώτο βασιλιά της χώρας τον Αμπντουλάχ. (Σταδιακά, την επόμενη τριετία, θα επικρατούσε η σημερινή, απλούστερη ονομασία της χώρας ως "Ιορδανία").
Στο Λίβανο γιορτάζεται η επέτειος από την Απελευθέρωση του Νοτίου Λιβάνου, στις 25 Μαΐου 2000, 22 χρόνια μετά την εισβολή του ισραηλινού στρατού.
Τέλος, στην Αργεντινή σήμερα είναι η Ημέρα της Πρώτης Κυβέρνησης. Στις 25 Μαΐου 1810 σχηματίστηκε η πρώτη επαναστατική κυβέρνηση της Αργεντινής, μία εβδομάδα μετά την έκρηξη της Επανάστασης του Μαΐου, αποτελούμενη αρχικά από αντιπροσώπους μόνο του Μπουένος Άιρες, οι οποίοι ορκίστηκαν να κυβερνήσουν στο όνομα του βασιλιά της Ισπανίας, ο οποίος είχε εκθρονιστεί μετά την εισβολή του στρατού του Ναπολέοντα στο ισπανικό βασίλειο. Η εκθρόνιση του Ισπανού βασιλιά, άλλωστε, ήταν και η αφορμή για τη φούντωση του επαναστατικού κινήματος στις χώρες της Λατινικής Αμερικής συνολικά, που αργότερα θ' αποκτούσε εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 25 Μαΐου 1916, ο αιφνιδιαστικός ναυτικός αποκλεισμός των ελληνικών λιμανιών από τα γαλλικά πλοία, ως ακραίο μέσο πίεσης για να εξέλθει η Ελλάδα από την ουδετερότητα και να ταχθεί στο πλευρό των δυνάμεων της Αντάντ, προκάλεσε σύγχυση στην πρωτεύουσα, ενώ σηματοδότησε την απαρχή της αντίστροφης μέτρησης για την τελική σύγκρουση του Ελευθέριου Βενιζέλου με το βασιλιά Κωνσταντίνο (Εθνικός Διχασμός).
Χαρακτηριστικό της σύγχυσης που επικρατούσε σχετικά με το καθεστώς του αποκλεισμό ήταν το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός, Στέφανος Σκουλούδης, επιφυλάχθηκε αρχικά ν' απαντήσει στις ερωτήσεις βουλευτών για το αν οι πληροφορίες που κυκλοφορούσαν ήταν αληθινές, ενώ στη συνέχεια ανέγνωσε από το βήμα της Βουλής τα σχετικά τηλεγραφήματα. Το πρώτο είχε αποσταλεί από τη Θεσσαλονίκη μια μέρα νωρίτερα:
"Σήμερον οι ξένοι ανταποκριταί ετηλεγράφησαν εις το εξωτερικόν κατόπιν εγκρίσεως της λογοκρισίας ότι από σήμερον πρωίαν εκυρήχθη υπό των Συμμάχων γενικός αποκλεισμός των παραλίων και των λιμένων της Ελλάδος. Τα ατμόπλοια δύνανται να εξέρχωνται των λιμένων, αλλ' ουχί και να εισέρχωνται. Λέγεται ότι δύο ατμόπλοια κρατούνται έξωθι του Καραμπουρνού".
Ένα δεύτερο τηλεγράφημα από τη Θεσσαλονίκη που διάβασε ο Σκουλούδης στη Βουλή έγραφε τα εξής:
"Εις λιμενάρχην επεδόθη έγγραφον δι' ου Γάλλος Ναύαρχος δηλοί ότι έλαβε διαταγήν να σταματήση την εμπορικήν Ελληνικήν Ναυτιλίαν. Συνεπώς όλα τα εμπορικά ατμόπλοια τα οποία ήυελον εξέλθει της Θεσσαλονίκης θα συλληφθώσιν εις τα συρματοπλέγματα. Της διαταγής ταύτης δεν εξαιρούνται τα επίτακτα. Επίσης, εις πλοίαρχον Βλαχόπουλον εδόθη έγγραφον με υπογραφήν Σαράιγ εις ο περιείχετο η φράσις "Η Γαλλική κυβέρνησις απεφάσισε να διακόψη πάσαν την Ελληνικήν Ναυτιλίαν". Εις Χ. Βλαχόπουλον, Γενικόν επιθεωρητήν εδηλώθη συγχρόνως ότι το αξίωμά του θεωρείται καταλυθέν.
Μουρτζούκος".
Στις 25 Μαΐου 1920, πραγματοποιήθηκε η τελευταία συνεδρίασης της Βουλή των Λαζάρων, η οποία διέκοψε τις εργασίες επ' αόριστον μέχρι την υπογραφή της ελληνοτουρκικής συνθήκης (Συνθήκη των Σεβρών), την οποία και επικύρωσε στις 20.08.1920. Μεγάλος ήταν ο αριθμός των ψηφισθέντων νομοσχεδίων, από τον νόμο "περί φωτισμού των πόλεων δι' ηλεκτρικού ρεύματος" μέχρι τον "περί εκχωρήσεως προς εκμετάλλευσιν του εν Πεντέλη ανακτόρου της δουκίσσης της Πλακεντίας".
Εν τω μεταξύ, τις αντιδράσεις της εκκλησίας προκάλεσε η ψήφιση του νόμου "περί διαζυγίων", ο οποίος μπορεί να φαντάζει αναχρονιστικός στις μέρες μας (π.χ. στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 2 προβλεπόταν μεν κατ' αρχήν η δυνατότητα λύσης του γάμου λόγω μοιχείας, όμως στο αμέσως επόμενο εδάφιο διευκρινιζόταν ότι "Εάν λόγοι διαζυγίου είνε μοιχεία του ανδρός, το δικαστήριον δύναται να απορρίψη την αγωγήν, εάν συντρέχωσι προς τούτο σπουδαίοι λόγοι"), ωστόσο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε προηγουμένως υποβάλει στο υπουργικό συμβούλιο υπόμνημα διαμαρτυρίας ζητώντας τη μη κύρωση του νόμου θεωρώντας ότι "ο νέος περί διαζυγίου νόμος είνε αντισυνταγματικός, ως περιέχων διατάξεις ειλημμένας εξ Ευρωπαΐκών κωδίκων, διατάξεις ισχυούσες μόνον επί πολιτικού γάμου".
Ειδικότερα, το πρόβλημα της Εκκλησίας εντοπιζόταν στη διατύπωση του άρθρου 5 ("Εκάτερος των συζύγων δύναται να ζητήση το διαζύγιον εάν εξ υπαιτιότητος του ετέρου επήλθε τόσον ισχυρός κλοπνισμός εις την σχέσιν του γάμου, ώστε βασίμως η εξακολούθησις της εγγάμου συμβιώσεως αποβαίνει εις τους συζύγους αφόρητος. Εάν ο κλονισμός ούτος οφείλεται κυρίως εις υπαιτιότητα του ενός των συζύγων, μόνον ο έτερος δύναται να ζητήση το διαζύγιον") και ειδικότερα στη φράση "κατά πάσαν αιτίαν". Μάλιστα, στην επίσημη ανακοίνωση της μετά την ψήφιση του νόμου, η Ιερά Σύνοδος ερμήνευε και τη βούληση του Θεού:
"Η Ιερά Σύνοδος βλέπουσα παροραθείσαν την αρχήν ταύτην, εφ' ης βασίζονται παρ' ημίν αι σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας και θεωρούσαν το 5ον άρθρον του ψηφισθέντος νόμου ως επαναφέρον εν ισχύι εν τη διαλύσει του γάμου, διά της αοριστολογίας αυτού, το "κατά πάσαν αιτίαν", το οποίον ρητώς ο Κύριος ημών κατεδίκασε, προάγεται να παρακαλέση την εκτελεστικήν εξουσίαν, όπως μη θέση εις εφαρμογήν τον ψηφισθέντα νόμον".
Στις 25 Μαΐου 1973, το αντιτορπιλικό "Βέλος ΙΙ" με κυβερνήτη τον αντιπλοίαρχο Νικόλαο Παπά, το οποίο είχε αναχωρήσει από το λιμάνι του Ηρακλείου και συμμετείχε σε νατοϊκή άσκηση στο Τυρρηνικό πέλαγος (ανοιχτά της Σαρδηνίας), στις 14.45΄ αποχώρησε από την άσκηση και κατευθήνθηκε στην περιοχή του Φιουμιτσίνο της Ιταλίας ζητώντας πολιτικό άσυλο. Αφορμή είχε αποτελέσει η καταστολή του κινήματος του Ναυτικού, που είχε σχεδιαστεί να εκδηλωθεί στις 23 Μαΐου και η σύλληψη αξιωματικών από τη χούντα. Στο πλοίο επέβαιναν 270 άνδρες (16 αξιωματικοί και 254 υπαξιωματικοί και ναύτες), οι οποίοι ανέφεραν στο σχετικό σήμα ότι παρέμεναν πιστοί στον όρκο που είχαν δώσει, να αγωνιστούν για τη δημοκρατία. Τελικά, οι ιταλικές αρχές χορήγησαν πολιτικό άσυλο στον κυβερνήτη Ν. Παπά και σε 30 υπαξιωματικούς κανυτικούς του "Βέλλος", παρά την απαίτηση της χούντας για σύλληψη και έκδοση των στασιαστών.
Στις 25 Μαΐου 1976, ο θάνατος μιας γυναίκας διαδηλώτριας, οι δεκάδες τραυματίες και οι σοβαρές υλικές καταστροφές έριξαν βαριά τη σκιά τους στις απεργιακές συγκεντρώσεις κατά του εργατικού νομοσχεδίου, που είχε καταθέσει στη Βουλή η τότε κυβέρνηση. Η γυναίκα που έχασε την ζωή της ονομαζόταν Αναστασία Τσιβίκα, 66 ετών, η οποία συνεθλίβη από μια "αύρα", ένα όχημα ρίψης νερού για τη διάλυση των διαδηλωτών, όταν εκείνο ανέβηκε στο πεζοδρόμιο, όπου βρισκόταν η άτυχη γυναίκα.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Δύο περίπου μήνες πριν την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, οι ξένες εφημερίδες προειδοποιούσαν για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα είχε ενδεχόμενη επιστροφή του Κωνσταντίνου στο θρόνο της Ελλάδας, καθώς ο πρώην βασιλιάς είχε επιδείξει έντονα εχθρική στάση απέναντι στην πολιτική των δυνάμεων της Αντάντ με τη φιλογερμανικά ουδέτερη πολιτική του κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Στις 25 Μαΐου 1920, η εφημερίδα "Πατρίς" αναδημοσίευε σχετικά άρθρα αγγλικών και ξένων εφημερίδων.
Για παράδειγμα, ο "New Statesman" έπλεκε το εγκώμιο του πρωθυπουργού, Ελευθερίου Βενιζέλου: "Κατά του κ. Βενιζέλου δεν έχουμε τίποτε να πούμε. Απ' εναντίας πιστεύουμε ότι είναι όχι μόνο μεγάλος πολιτικός, αλλά και άνδρας υψηλών αρχών. Ο κίνδυνος όμως έγκειται αλλού. Ο κ. Βενιζέλος δεν είναι Ελλάδα. Είναι κάτι καλύτερο από την Ελλάδα. Στέκεται πολύ πιο πάνω από το κοινό επίπεδο του ελληνικού λαού, ή μάλλον, τολμούμε να πούμε ότι στέκεται πολύ πιο πάνω από κάθε τι άριστο έχει η Ελλάδα, όπως ο Λόυντ Τζορτζ ή ο κ. Μιλλεράν στέκονται πολύ πιο κάτω απ' ό,τι άριστο έχει η Αγγλία ή η Γαλλία. Ο κ. Βενιζέλος θα πρέπει να σηκώσει το βάρος της αυτοκρατορίας του ελάχιστα βοηθούμενος από τους άλλους. Εάν ήταν προικισμένος με αθανασία και καθίστατο παντοτινός δικτάτορας, θα είχαμε πολύ μεγάλες ελπίδας. Αλλά είναι θνητός και μάλιστα γέρος και οι δημοκρατίες άστατες. Εφ' όσον κυβερνά αυτός, θα υπάρχει ειρήνη...."
Η γαλλική "Εφημερίδα των Συζητήσεων" ήταν πιο σαφής στα αντικωνσταντινικά της συναισθήματα: "Τι θα γινόταν η Ελλάδα, περιβαλλόμενη από τους Τούρκους και τους Βούλγαρους, εάν παραδιδόταν στον Κωνσταντίνο; Θα έχανε ασφαλώς την εμπιστοσύνη της Αντάντ. Ας ελπίσουμε ότι ο ελληνικός λαός δεν θ' αποφασίσει ν' αυτοκτονήσει".
Στην ίδια εφημερίδα, στην πρώτη της σελίδα, βλέπουμε δύο φωτογραφίες από τις πρόσφατα απελυθερωθείσες πόλεις της Αλεξανδρούπολης (Δεδαγάτς) και Κομοτηνής (Γκιουμουλτζίνα).
Στις 25 Μαΐου 1929, η εφημερίδα "Πατρίς" ασχολήθηκε με το πρόβλημα της λέπρας. Σε σχετικό ρεπορτάζ στις εσωτερικές της σελίδες, η εφημερίδα περιέγραφε τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στην περίφημη Σπιναλόγγα.
"Πρόκειται περί ενός παλαιού, προχειροτάτου και κατ' εξοχήν κομπογιαννίτικου μέτρου, που εμποιεί την φρίκην και τον τρόμον. Τι είναι σήμερα το λεπροκομείον της Σπιναλόγγας; Ένα ξερονήσι όπου εκτοπίζονται βιαίως οι λεπροί, όπου δεν παρέχεται κανένα απολύτως μέσον νοσηλείας και όπου στέλλονται, ισόβιοι φυλακισμένοι, να σαπίσουν εντελώς.
Υπάρχουν λεπροί με πυορροούσας πληγάς, που δεν έχουν ούτε βαμβάκι. Ούτε γιατρός, ούτε νοσοκόμος, ούτε κανείς απολύτως. Ασθενείς σαπίζουν στα κρεββάτια τους δίχως να βρίσκεται κανείς να κλείση την πόρτα. Δεν έχουν καν.. νερό στον ξερό αυτό βράχο. Πίνουν νερό βρόχινο που μαζεύεται στας στέρνας. Κατά τον Αύγουστο το νερό εξαντλείται και τότε είναι αναγκασμένοι με τη βάρκα να το.. κλέβουν από άλλα χωριά απέχοντα 6 και 5 ώρας. Κάτι απείρως χειρότερον. Έχουν ένα λεπρόν παπά διά να τους θάβη, αλλά... δεν υπάρχει καν χώμα διά να ταφούν.
Ο μόνος που φαίνεται να κερδίζη από αυτήν την υπόθεσιν, είναι κάποιος μπακάλης που εισπράττει τα εικοσιπεντάδραχμα επιδόματα και τους παρέχει αθλιεστάτην τροφήν. Φορούν κουρέλια οι άνθρωποι αυτοί.
Υπό τοιαύτας συνθήκας ποιός είναι τρελλός να δηλώση την λέπραν του, να αφεθή να οδηγηθή εις τον τάφον αυτόν και να μην προτιμήση να περιφέρεται μέσα εις την κοινωνίαν μολύνων τους υγιείς ή ακόμη και να μη επιχειρή οπωσφήποτε να δραπετεύση;"
Η εφημερίδα δημοσίευε και μια φωτογραφία από κατοίκους της Σπιναλόγγας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου