Σαν σήμερα: 20 Αυγούστου

Σήμερα είναι Τρίτη 20 Αυγούστου 2013.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Τρεις άνθρωποι γεννήθηκαν σαν σήμερα και στη συνέχεια κέρδισαν Νόμπελ:

- ο Ιταλός ποιητής Σαλβατόρε Κουαζιμόντο (1901-1968), Νόμπελ Λογοτεχνίας 1959

- ο Αμερικανός νευροψυχολόγος Ρότζερ Γουόλκοτ Σπέρι (1913-1994), Νόμπελ Ιατρικής 1981 για τις μελέτες του σχετικά με τη λειτουργική εξειδίκευση των ημισφαιρίων του εγκεφάλου

- ο Ιάπωνας χημικός Χιντέκι Σιρακάουα (σήμερα 77 ετών), Νόμπελ Χημείας 2000 για τη συμβολή του στην ανακάλυψη και ανάπτυξη των αγώγιμων πολυμερών μαζί με άλλους δύο συναδέλφους του. 

Επίσης, σαν σήμερα γεννήθηκαν πολιτικές προσωπικότητες απ' όλον τον κόσμο, όπως ο πρώην πρόεδρος της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (1941-2006), ο πρώην Ινδός πρωθυπουργός Ρατζίβ Γκάντι (1944-1991) και ο νυν πρωθυπουργός της Ιταλίας Ενρίκο Λέτα (47 ετών). 

Την ίδια ακριβώς μέρα, στις 20 Αυγούστου 1949 γεννήθηκαν η ηθοποιός Κατιάνα Μπαλανία και ο τραγουδιστής της ελληνικής ροκ σκηνής, αλλά και σύμβολο του αναρχικού χώρου ακόμη και μετά το θάνατό του το Μάρτη του 1988, Νικόλας Άσιμος. 

Τέλος, τα 22 κλείνει σήμερα ένας από τους καλύτερους τενίστες της εποχής μας, ο Σέρβος Μάρκο Ντιόκοβιτς. 

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Η Ημέρα της Επανάστασης γιορτάζεται στο Μαρόκο. Ήταν 20 Αυγούστου 1953, όταν η γαλλική διοίκηση εξόρισε το σουλτάνο Μοχάμεντ, γεγονός που σηματοδότησε την έναρξη του πολέμου για την ανεξαρτησία της χώρας. 

Στην Εσθονία γιορτάζεται η Ημέρα Αποκατάστασης της Ανεξαρτησίας. Στις 20 Αυγούστου 1991, δεύτερη μέρα του πραξικοπήματος κατά του Γκορμπατσόφ στη Μόσχα, η βαλτική χώρα ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Σοβιετική Ένωση, στην οποία είχε προσαρτηθεί το 1940. Προηγουμένως, η Εσθονία αποτελούσε ανεξάρτητη δημοκρατία από το 1919, μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία. 

Μεγάλη είναι η σημερινή μέρα για την Ουγγαρία, όπου τιμάται ο άγιος Στέφανος. Πρόκειται για Ούγγρο πρίγκηπα που βασίλεψε από το 997 μέχρι το 1038, θεωρείται ο ιδρυτής του ουγγρικού κράτους, ενώ εισήγαγε και το χριστιανισμό στην περιοχή. Η μνήμη του γιορτάζεται σήμερα, διότι ανακηρύχτηκε άγιος της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στις 20 Αυγούστου 1083.

Στο Ανατολικό Τιμόρ γιορτάζεται η επέτειος ίδρυσης του FALINTIL (Ένοπλες Δυνάμεις για την Εθνική Απελευθέρωση του Ανατολικού Τιμόρ) σαν σήμερα το 1975, αμέσως μετά την αποχώρηση των Πορτογάλων από το Ανατολικό Τιμόρ και την προσάρτηση της; περιοχής στην Ινδονησία.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 20 Αυγούστου 1894, πρωτοφανής ήταν η επίθεση στρατιωτικών κατά των γραφείων της εφημερίδας "Ακρόπολις", ενοχλημένοι με την επιθετική αρθρογραφία της εφημερίδας σχετικά με περιστατικά βιαιοπραγιών στο εσωτερικό του στρατεύματος. Κι επειδή ήθελαν να... επιβεβαιώσουν τα σχόλια της εφημερίδας, η συγκεκριμένη ομάδα στρατιωτικών επιτέθηκε κατά της εφημερίδας καταστρέφοντας ολοσχερώς τα γραφεία της. 

Την επόμενη μέρα, το "Άστυ" περιέγραφε το χρονικό:

".. Χθες την 1 και 30΄μ.μ. ακριβώς υπέρ τους 60 αξιωματικοί πάντων των όπλων και 40 υπαξιωματικοί εκκινήσαντες εν σώματι εκ της Στρατιωτικής Λέσχης, ωπλισμένοι διά πολυκρότων και παρακολουθούμενοι υπό στρατιωτών, φερόντων πελέκεις, μετέβησαν εις τα γραφεία της "Ακροπόλεως".

Διά παν ενδεχόμενον, επειδή η φήμη της μελετωμένης επιθέσεως είχε φθάσει μέχρι των ώτων των εν τη "Ακροπόλει" συναδέλφων, η μεγάλη εξώθυρα ήτο ερμητικώς κεκλεισμένη. Οι αξιωματικοί, φθάσαντες προ αυτής, διέταξαν τους στρατιώτας να καταρρίψουν την θύραν διά κτυπημάτων πελέκως, τουθ' όπερ και εντός μικρού εγένετο. Ως εκ της ώρας, καθ' ην η επίθεσις έλαβε χώραν, η οδός Σοφοκλέους ήτο έρημος διαβατών, αλλ' ούτε αστυνομικός φρουρός υπήρχεν εν αυτή. Ούτω δε ο θυρωρό;ς της "Ακροπόλεως" μπάρμπα-Κώτσος, αντιληφθείς την επίθεσιν και ευρισκόμενος επί του επάνω ορόφου, ο οποίος χρησιμεύει ως κατοικία του κ. Γαβριηλίδου και της οικογενείας του, εξήλθεν από του παραθύρου και δις επυροβόλησεν εις τον αέρα διά πολυκρότου, αλλ' ουδείς έδραμεν εις βοήθειαν, ούτε ήτο τούτο πλέον δυνατόν.

Οι αξιωματικοί ως εξ εφόδου είχον εισορμήσει και κατέλαβον όλα τα διαμερίσματα των γραφείων και τυπογραφείων της συναδέλφου".

Μάλιστα, η "Εφημερίς" κατήγγειλε την επομένη ότι το σχέδιον των στρατιωτικών - "εκ των νεαρωτέρων" και "τελειότερον μεμορφωμένων" - τελούσε σε γνώση και των αρχών, που όμως επέδειξαν χαρακτηριστική αδράνεια: "Ο υπουργός των Στρατιωτικών εγνώριζε τι χθες επρόκειτο να διαπραχθή. Το εγνώριζε καλώς και ο Πρωθυπουργός. Αι Αρχαί της πόλεως ήταν μεμυημέναι. Εν εκ των δύο λοιπόν συνέβαινεν: ή η Κυβέρνησις υπέθαλπε το κίνημα, ή το ηνέχθη, μη έχουσα την δύναμιν να το καταστείλη.  Καθ' εκατέραν των περιπτώσεων είνε αναξία να λέγηται Κυβέρνησις, και ενώπιον του Τύπου υπέχει αυτή μόνη και αμερίστους τας ευθύνας του δυστυχήματος...."

Στις 20 Αυγούστου 1917 η Βουλή αποφάσισε την παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο των κυβερνήσεων Σκουλούδη και Λάμπρου με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Ο μόνος που δεν παραπέμφθηκε ήταν ο Παύλος Κουντουριώτης, υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Σκουλούδη, που επτά χρόνια αργότερα θα εκλεγόταν ως ο πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Σκουλούδης κυβέρνησε το διάστημα μεταξύ 25.10.1915 και 09.06.1916, ενώ ο Λάμπρος την περίοδο 27.09.1916-21.04.1917, δηλαδή επί πρωθυπουργίας του είχαν λάβει χώρα τα "Νοεμβριανά". Οι υπουργοί κατηγορούνταν ότι "συνομώσαντες μετ' άλλων επεχείρησαν μεταβολήν του καθεστώτος πολιτεύματος, όπως επιβάλουν προσωπικήν πολιτικήν του Βασιλέως, αντικειμένην εις τα εθνικά συμφέροντα". Αναφέρονταν χαρακτηριστικά η διάλυση της Βουλή της 31ης Μαΐου ως αντιποίηση της νομοθετικής εξουσίας, η έκδοση νομοθετικών διαταγμάτων για προσωπικούς λόγους, όπως οι αυξήσεις πέντε και πλέον εκατομμυρίων στους μισθούς των στρατιωτικών και των πολιτικών, η παρεμπόδιση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος του συνέρχεσθαι με τη διάλυση συγκεντρώσεων των Φιλελευθέρων, η ίδρυση και οργάνωση παράνομων ενώσεων με την ονομασία "Σύλλογοι επιστράτων", οι οποίοι τρομοκρατούσαν το λαό εμποδίζοντας την ελευθερία της έκφρασης, οργάνωναν δολοφονικές απόπειρες κατά οπαδών των Φιλελευθέρων, όπως του δημοσιογράφου Κουτούπη κλπ. 

Ήταν η δεύτερη φορά μετά την παραπομπή της κυβέρνησης Βούλγαρη το 1875 που παραπέμφθηκε πρωθυπουργός -στην προκειμένη περίπτωση δύο πρωθυπουργοί- μαζί με το σύνολο των μελών της κυβέρνησης. Τον Οκτώβριο θα αποφασιζόταν η παραπομπή και της κυβέρνησης Γούναρη, όμως τελικά, στο ακροατήριο θα έφτανε μόνο η υπόθεση κατά της κυβέρνησης Σκολούδη. Η σχετική δίκη ξεκίνησε στις 8 Μαΐου 1919, όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, καθώς μεσολάβησαν οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920, η επικράτηση των αντιβενιζελικών και το κλείσιμο της υπόθεσης, που ούτως ή άλλως είχε ατονίσει.

Στις 20 Αυγούστου 1928, έντεκα χρόνια μετά την επέτειο της παραπομπής του σε Ειδικό Δικαστήριο, πέθανε ο πρώην πρωθυπουργός Στέφανος Σκουλούδης σε ηλικία 89 ετών.

Στις 20 Αυγούστου 1954 πραγματοποιήθηκε μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα με αίτημα την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ενώ την ίδια μέρα η ελληνική κυβέρνηση κατέθετε προσφυγή στο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ με αίτημα την αναγνώριση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης στον κυπριακό λαό.

Στις 20 Αυγούστου 1965 ορκίσθηκε η κυβέρνηση του Ηλία Τσιριμώκου, που όμως ούτε αυτή θα έβγαζε τη χώρα από το πολιτικό αδιέξοδο που είχε προκαλέσει το βασιλικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, καθώς τις επόμενες μέρες δεν θα εξασφάλιζε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Εν τω μεταξύ, σοβαρά επεισόδια σημάδεψαν τις διαδηλώσεις.διαμαρτυρίας στο κέντρο της Αθήνας.

Στις 20 Αυγούστου 1968, στις 11 το βράδυ τοπική ώρα, στρατεύματα των κρατών-μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας (Σοβιετική Ένωση, Πολωνία, Ανατολική Γερμανία, Ουγγαρία και Βουλγαρία), πλην της Ρουμανίας που καταδίκασε την επιχείρηση, εισέβαλαν στην Τσεχοσλοβακία, προκειμένου να καταστείλουν το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του μεταρρυθμιστή ηγέτη της χώρας, Ντούμπτσεκ, που έμεινε γνωστό ως "Άνοιξη της Πράγας" και απειλούσε να ανατρέψει τις ισορροπίες σε βάρος των συμφερόντων των κομμουνιστικών κρατών. 

Στις 3.45΄ τα ξημερώματα της 21ης Αυγούστου, ο ραδιοφωνικός σταθμός της Πράγας ανακοίνωσε:
"Στρατεύματα της Σοβιετικής Ένωσης, της Πολωνίας, της Ανατολικής Γερμανίας, της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας πέρασαν τα σύνορα της σοσιαλιστικής δημοκρατίας της Τσεχοσλοβακίας. Αυτό συνέβη χωρίς την έγκριση του προέδρου της δημοκρατίας,του προέδρου της εθνοσυνέλευσης και του πρωθυπουργού και πρώτου γραμματέα του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας.

Το προεδρείο της κεντρικής επιτροπής του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας απευθύνει έκκληση προς όλους τους πολίτες της δημοκρατίας μας να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και να μην προβάλλουν αντίσταση στα κινούμενα ξένα στρατεύματα. Ο στρατός μας, τα σώματα ασφαλείας και η λαϊκή πολιτοφυλακή δεν έλαβαν διαταγές να υπερασπιστούν τη χώρα. 

Το προεδρείο της κεντρικής επιτροπής του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας θεωρεί την ενέργεια αυτή της επέμβασης άκρως αντίθετη όχι μόνο προς τις θεμελιώδεις αρχές των σχέσεων μεταξύ των σοσιαλιστικών κρατών, αλλά και ότι αντιβαίνει στις αρχές του διεθνούς δικαίου".

Κι επειδή η λεκτική μόνο καταδίκη, χωρίς κινητοποίηση του στρατού προς υπεράσπιση της ακεραιότητας της χώρας, δεν φέρνει απτά αποτελέσματα, γρήγορα οι δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας επικράτησαν, παρά την αντίδραση του τσεχοσλοβακικού λαού, που εκδηλώθηκε από την πρώτη στιγμή με ειρηνικό τρόπο.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:

Το αυγουστιάτικο φεγγάρι της Αθήνας συγκινούσε προσείλκυε επισκέπτες στην Ακρόπολη ήδη το μακρινό 1909, μόνο που οι επισκέπτες δεν ήταν κάτοικοι της πρωτεύουσας, αλλά ξένοι περιηγητές! Διαβάζουμε ένα σχετικό απόσπασμα από την εφημερίδα "Πατρίς" στις 20 Αυγούστου 1909:

"Αι τελευταίαι ωραίαι σεληνοφώτιστοι νύκτες είχον ως αποτέλεσμα να ζητηθούν αυτάς τας ημέρας πολλαί άδειαι νυκτερινής επισκέψεως της Ακροπόλεως.

-Ώστε, θ' ανακράξη κανείς, οι Αθηναίοι αρέσκονται εις τα ωραία πράγματα... Ας μη τους κατηγορώμεν...

Δυστυχώς όμως τούτο δεν είνε ακριβές. Οι περισσότεροι νυκτερινοί θαυμασταί της Ακροπόλεως είνε ξένοι!..."

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ζωή του πρώτου Έλληνα μετανάστη στην Αυστραλία αντλούμε από την εφημερίδα "Πατρίς" της 20 Αυγούστου 1913 με αφορμή το.. θάνατό του. 

"Από το Σίδνεϋ της Αυστραλίας μας γράφουν και μας αναγγέλουν τον θάνατον του εκ Κυθήρων Εμμανουήλ Κρίθαρη, όστις ήτο ο πρώτος Έλλην που επάτησε το πόδι του του εις την απομεμακρυσμένην αυτήν ήπειρον. Προ πεντηκονταετίας είχε φθάσει εκεί ως ναύτης ενός Αγγλικού πλοίου, από το οποίον εδραπέτευσεν όμως αμέσως μόλις προσήγγισεν εις Αυστραλίαν, επειδή δεν ηδύνατο να υποφέρη τα μαρτύρια άτινα υφίστατο εκ μέρους των λοιπών ανδρών του πληρώματος. Εισεχώρησεν αμέσως εις το εσωτερικόν της αχανούς ηπείρου. Και ότε μεν εργαζόμενος εις τα μεταλλεία, ότε δε μόνος πλανώμενος τήδε κακείσε προς ανεύρεσιν χρυσού, εταλαιπωρήθη επί αρκετά έτη. Ακολούθως επέστρεψεν εις την Ελλάδα. Δεν ηδυνήθη όμως να μείνη ήσυχος και μίαν ωραίαν πρωίαν παραλαβών μεθ' εαυτού και ένα φίλον του γαιανθρακοεργάτην εν Πειραιεί, τον Αθαν. Κομνηνόν, ανεχώρει πάλιν διά την Αυστραλίαν. Απεβιβάσθησαν και οι δύο μετά δίμηνον ταξείδιον εις το Σίδνεϋ και μετ' ολίγον σχετικώς χρόνον ίδρυσαν εκεί το πρώτον ιχθυοστρακοπωλείον. Ολίγα έτη κατόπιν ήρχισαν να φθάνουν εις το Σίδνεϋ και άλλοι Έλληνες. Ο Κομνηνός και ο Κρίθαρης όμως είχον εν τω μεταξύ αρκετά προοδεύσει και ιδίως ο δεύτερος, όστις είχε κατορθώσει να δημιουργήση μίαν περιουσίαν, την οποίαν εξηκολούθησε να αυξάνη μέχρι προ ολίγων μηνών, ότε απέθανε.

Καίτοι ήτο ο αποδιοπομπαίος της Ελληνικής Πατρίδος, καθ' όλον εν τούτοις το διάστημα της 50ετούς απουσίας του πάντοτε με συγκίνησιν την ενεθυμείτο και προέφερε το όνομά της. Όταν δε εσχάτως η ηχώ των Ελληνικών τροπαίων και νικών έφθασε και μέχρι του Σίδνεϋ, ο Κρίθαρης εκάλεσεν έναν Άγγλον δικηγόρον και συνέταξεν την διαθήκην του. Δι' αυτής  κατέλειπε ολόκληρον την περιουσίαν του εις το Ελληνικόν Έθνος. Μετά δύο μήνας απέθανε...."