Μπορεί η ιατρική να έχει σημειώσει τεράστια άλματα και να έχουν βρεθεί θεραπείες - ή να βρίσκονται σε καλό δρόμο σχετικές έρευνες - ακόμη και για ανίατες μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες ασθένειες, όμως παραμένει μέγα μυστήριο το τι συμβαίνει με τα άτομα που βρίσκονται σε κώμα. Έχουν επαφή με το περιβάλλον, είναι σε θέση να αντιληφθούν τι συμβαίνει γύρω τους ή πρόκειται για ουσιαστικά νεκρούς ανθρώπους, τους οποίους αδίκως κρατούμε με νύχια και δόντια σε μια επίπλαστη "ζωή" χωρίς κανέναν απολύτως λόγο; Καναδοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι είναι σε θέση να διακρίνουν εάν ένας ασθενής που βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση διατηρεί ή όχι επαφή με το περιβάλλον του, με άλλα λόγια αν είναι σε θέση να επικοινωνήσει με τους γύρω του. Πώς το γνωρίζουν αυτό; Χάρη σε μια μαγνητική τομογραφία.
"Ελπίζουμε να εντοπίσουμε ασθενείς που είναι παγιδευμένοι στα σώματά τους", δηλώνει η Λορίνα Νάκι, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου Western της πόλης Λόντον του Καναδά, διευκρινίζοντας πάντως ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι όλοι οι ασθενείς σε κώμα διατηρούν όντως και τις αισθήσεις τους. Τα συμπεράσματα της έρευνάς τους δημοσιεύτηκαν στην ιατρική επιθεώρηση JAMA Neurology.
Τι έκαναν οι ερευνητές; Συνέδεσαν σε σκάνερ ασθενείς που βρίσκονταν σε κώμα, ενώ παράλληλα τους έθεταν ερωτήσεις. Για την ακρίβεια, τους ζητήθηκε να επιδείξουν προσοχή σε συγκεκριμένες λέξεις. Όπως διευκρινίζουν οι επιστήμονες, ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί τελείως διαφορετικά όταν δίνει προσοχή και δεν ακούει απλά κάποιες λέξεις.
Οι ερωτήσεις ήταν τύπου: "Ονομάζεσαι Σκοτ;", "Ονομάζεσαι Στίβεν;", "Βρίσκεσαι στο νοσοκομείο;", "Βρίσκεσαι στο σουπερμάρκετ;" κλπ. Έδειχναν στον ασθενή τις λέξεις "ναι" και "όχι" ζητώντας του να δώσει προσοχή στη σωστή λέξη. Ορισμένοι απαντούσαν σωστά. Ήταν θέμα τύχης; Το τεστ δεν έγιναν μόνο μία φορά, αλλά επαναλήφθηκε ύστερα από πέντε μήνες, ώστε να διαπιστωθεί αν τ' αρχικά ευρήματα επρόκειτο να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν.
Στην περίπτωση του Στίβεν, για παράδειγμα, ενός 38χρονου άνδρα που βρίσκεται σε κώμα επί 12 χρόνια ύστερα από τροχαίο, και τα δύο τεστ έδειξαν ότι ήταν σε θέση να επικοινωνήσει με το περιβάλλον. Αντίστοιχα, βέβαια, υπήρχαν και περιπτώσεις ανθρώπων που δεν είχαν καμία επαφή, ήταν "φυτά", όπως έχει επικρατήσει να τους αποκαλούμε.
Πού θα μπορούσε να έχει χρησιμότητα ένα τέτοιο τεστ, εκτός από το να διαπιστωθεί αν ένας ασθενής είναι όντως εγκεφαλικά νεκρός ή απλά παγιδευμένος στο ακίνητο σώμα του; Όπως επισημαίνει η δρ. Νάκι "υπάρχουν ένα εκατομμύριο ερωτήσεις που θα μπορούσαμε να κάνουμε", από το αν ο ασθενής πονάει ή ακόμη κι αν θέλει ν' ακούσει μουσική ή τηλεόραση. Και φυσικά, ένα πολύ κεφαλαιώδες ερώτημα θα μπορούσε ν' αφορά ως προς τη θεραπεία που επιθυμεί ο ασθενής, που βρίσκεται σε κώμα. Στην περίπτωση του 38χρονου Στίβεν, πάντως, οι γιατροί του συμπεριφέρονται πλέον σαν να είναι σε θέση να επικοινωνήσει πλήρως μαζί τους, όπως ακριβώς έδειξαν και τα ευρήματα του τεστ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου