Όταν το 1928 δημοσιεύτηκε το βιβλίο του θεατρικού συγγραφέα Μπέρναρντ Σω με τίτλο "Διαθήκη μου προς την Ανθρωπότητα", υπήρξαν πολλές αντιδράσεις στις ΗΠΑ λόγω των έντονα επικριτικών για τη χώρα αυτή σχολίων του συγγραφέα. Ύστερα από σχετική πρόταση της Αμερικανικής Ένωσης Τύπου, τον Ιούλιο του 1928, ο Σω έγραψε ένα άρθρο, με το οποίο επιχειρούσε να εξηγήσει γιατί αποστρεφόταν το καπιταλιστικό μοντέλο της αμερικανικής ηθικής, όμως δεν περιορίστηκε σ' αυτό, αλλά παράλληλα διατύπωσε ένα γενικότερο ιδεολογικοπολιτικό μανιφέστο στρεφόμενος εναντίον και του Σοσιαλισμού ( = σοβιετικού Κομμουνισμού), τον οποίο επέκρινε ως μια μασκαρεμένη μορφή του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.
Πού έβρισκε ελπίδα ο Μπέρναρντ Σω; Στις γυναίκες, τις οποίες περιέγραφε ως "αρχιτέκτονες της ανθρωπότητας", ως τη μόνη ελπίδα του κόσμου σε αντίθεση με τους εγωιστές και συμφεροντολόγους άνδρες, οι οποίοι ασχολούνται με το ίδιο κέρδος (εκφραστές του Κεφαλαίου και του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος), ενώ οι γυναίκες εκφράζουν μια πιο αγνή ηθικά κοινωνία, διεπόμενη από τον Ανθρωπισμό, που - κατά τον Σω - αποτελεί τον "αληθινό πολιτισμό".
Πρόδρομος μιας αριστερόστροφης των διαφόρων φεμινιστικών θεωριών των δεκαετιών του 1970 και 1980, ο Μπέρναρντ Σω εξέφραζε αρκετά ακραίες και ισοπεδωτικά πεσιμιστικές απόψεις για το μέλλον της ανθρωπότητας, έχει όμως αξία να σταθούμε λίγο σ' αυτές, αναδημοσιεύοντας σχεδόν ενενήντα χρόνια μετά τα πιο βασικά αποσπάσματα του άρθρου εκείνου, που καταλήγει σ' έναν αρκετά προωθημένο ύμνο της γυναικείας φύσης.
"Οι άνδρες αντιπροσωπεύουν το φρικώδη αυτό πολιτισμό. Είναι γεμάτοι από ανειλικρινείς φλυαρίες, είναι οι κρύφιοι φονιάδες της ανθρωπότητας, είναι οι Καπιταλιστές. Πίσω απ' αυτούς κρύβεται πάντοτε κάποιος επικίνδυνος υπολογισμός, κάποια διανοητικότητα απολύτως εγωπαθής. Ο άνδρας είναι απορροφημένος από τους χαμηλούς, τους αρπακτικούς υπολογισμούς του. Δαπανά όλον τον καιρό του στο να σκέπτεται πώς θα θησαυρίσει περισσότερα. Η γυναίκα έχει περισσότερο χρόνο ελεύθερο. Σκέφτεται, διανοείται, είναι περισσότερο ελεύθερη ηθικά, είναι περισσότερο άνθρωπος.
[...] Έπειτα αυτές (= οι γυναίκες) γεννούν τα παιδιά, αυτές δημιουργούν και μορφώνουν τη νέα ανθρωπότητα, επί της οποίας μόνο στηριζόμαστε. Η παλιά ανθρωπότητα είναι το άχθος της γης, πρέπει να εκλείψει, ελπίζουμε να εξαφανισθεί συμπαρασύροντας όλες τις ατέλειες και τις δυστυχίες της. Και την ελπίδα αυτή μας τη δίνει γυναίκα.
Ο σημερινός πολιτισμός, δηλαδή οι άνδρες, δηλαδή ο Καπιταλισμός. Πρέπει να τον αναλύσουμε; Πρέπει να εκτελέσουμε χρέη χημικού για τον καρκινώδη αυτό όγκο, να κάνουμε ζωολογικές παρατηρήσεις επί του τέρατος αυτού, το οποίο γέννησε η εποχή μας; [...]
Τι είναι ο κεφαλαιοκράτης; Η μηχανή εκείνη που σκοτίζει τον ορίζοντα του Μέλλοντος, που ο πολιτισμός της είναι να προσφέρει όσο μπορεί λιγότερα και να παίρνει περισσότερα, να αδιαφορεί για τις μεγάλες μάζες και να τις εκμεταλλεύεται, να τις υποτάσσει διά της ανάγκης.
Το σοσιαλιστικό προσκόπιο του Μαρξ προείδε την εξέλιξη αυτή, αλλά ο Σοσιαλισμός δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να ενισχύσει τον Καπιταλισμό. Τα χέρια που παράγουν, έγιναν Προλεταριάτο, αλλά ζήτησαν και να αποκτήσουν και μεταμορφώθηκαν σε Κεφάλαιο. Μίσησαν τον Καπιταλισμό, διότι δεν ήταν μέλη του. Ο Σοσιαλισμός σημαίνει ισορροπία ιδιοκτησίας και τίποτε περισσότερο. Έτσι, η ιδιοκτησία αυξάνεται και η ανισότητας των πόρων γιγαντώνεται.
Ένα βρέφος ξαφνικά βρίσκεται σήμερα με εισόδημα εκατό χιλιάδων λιρών το χρόνο και εκατό χιλιάδες βρέφη πεθαίνουν από ατροφία. Ο από ασιτία θάνατος των παιδιών μας είναι η σοσιαλιστική υπετροφρία των ημερών μας, η προλεταριακή νίκη της εποχής μας.[..]
Και ο Καπιταλισμός και ο Σοσιαλισμός είναι δύο εμπόδια της προόδου. Ο πρώτος για το έμμεσο, ο δεύτερος για το άμεσο των αξιώσεων.
Οι μεγάλοι καπιταλιστές καυχώνται, για να δικαιολογηθούν, ότι προσφέρουν τα πάντα στην πρόοδο και εργάζονται για την ανακούφιση της ανθρωπότητας. Μεταμορφώνονται δηλαδή σε σοσιαλιστές. Αλλά μόνο εκείνος που δεν κατανοεί τον Καπιταλισμό μπορεί να τον δεχθεί ως Σοσιαλισμό. Οι σοσιαλιστές, εξάλλου, καυχώνται ότι αγωνίζονται υπέρ της ισότητας, ενώ αγωνίζονται υπέρ του εισοδήματός τους. Και μόνο εκείνους που δεν κατανοεί τον Σοσιαλισμό μπορεί να μην τον δεχθεί ως Καπιταλισμό. Διάμεσο το Προλεταριάτο, η μεγάλη μάζα, αλλά και αυτή υποτάσσεται διά της ελπίδας του κέρδους και γίνεται όργανο και των δύο. Αποτέλεσμα, ο φρικώδης πόλεμος του 1914-1918. Άγγλοι, Γάλλοι και Ιταλοί κεφαλαιούχοι, κρυπτόμενοι πίσω από του Αμερικανούς, αφενός και Γερμανοί κεφαλαιούχοι αφετέρου, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη σκέψη πώς να σκοτώσουν περισσότερους για να θησαυρίσουν περισσότερα. Ο Καπιταλισμός, δηλαδή η Αμερική, κατάφερε θανάσιμο πλήγμα κατά της ανθρωπότητας.
Αλλά η γυναίκα υπάρχει και, όσο κι αν τη διαφθείρει το Κεφάλαιο, είναι όμως και μητέρα. Αυτή είναι η αρχιτέκτονας της ανθρωπότητας - όχι το καπιταλιστικό σχολείο - και η αναγεννήτρια του Σοσιαλισμού, δηλαδή του Ανθρωπισμού που είναι ο αληθινός πολιτισμός στον οποίο πιστεύω".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου