Οι ήρωες της μεγάλης οθόνης ξέφυγαν από τα στενά όρια του πανιού, έγιναν τρισδιάστατοι και πλησίασαν τους θεατές. Αν όμως νομίζατε ότι η τεχνολογική πρόοδος στον κινηματογράφο σταμάτησε με την παραγωγή τρισδιάστατων ταινιών, ετοιμαστείτε να αλλάξετε γνώμη γνωρίζοντας μια νέα, απολαυστική κινηματογραφική εμπειρία σε... 4 διαστάσεις.
Σε πολλές χώρες της Ασίας αλλά και της αμερικανικής ηπείρου οι θεατές παρακολουθούν την αγαπημένη τους ταινία ζώντας την κυριολεκτικά. Πρόκειται για κινηματογραφικές αίθουσες 4D, που επιτρέπουν στο θεατή να μπει μέσα στην ταινία, όσο το δυνατό περισσότερο αυτό είναι εφικτό. Για παράδειγμα, την ώρα που προσγειώνεται το διαστημικό αεροσκάφος της ταινίας Prometheus, τα καθίσματα της 4D αίθουσας πηγαίνουν μπρος-πίσω, σα να γίνεται σεισμός. Όταν ο πρωταγωνιστής εμπλέκεται σε ανταλλαγή πυρών, υπόκωφοι ήχοι, φώτα που αναβοσβήνουν και η μυρωδιά καπνού και πυρίτιδας κατακλύζουν την αίθουσα. Κατά την προβολή της ταινίας "Πειρατές της Καραϊβικής: Στο τέλος του κόσμου", όταν οι γοργόνες επιτίθενται στο πλήρωμα του ........., τα καθίσματα κουνιούνται προσομοιώνοντας την κίνηση του πλοίου, ένας ανεμιστήρας μεταδίδει ένα απαλό αεράκι, η αίθουσα γεμίζει ομίχλη και αμυδρή μυρωδιά ωκεανού πλημμυρίζει την αίθουσα.
Πρωτοπόρος είναι ο νοτιοκορεατικός όμιλος CJ Group, η μεγαλύτερη αλυσίδα κινηματογραφικών αιθουσών στην Ασία, με παραρτήματα ακόμα και στο Μεξικό, που ετοιμάζεται να εισέλθει και στην αμερικάνικη αγορά. Σκοπός του εγχειρήματος είναι να επιστρέψει ο κόσμος στις κινηματογραφικές αίθουσες, αντί να περιμένει την κυκλοφορία μια ταινίας σε dvd ή αντί να την "κατεβάσει" από τον προσωπικό του υπολογιστή. Άλλωστε, δεν υπάρχουν καναπέδες σπιτιών που να κουνιούνται ούτε το dvd player έχει την ικανότητα να βγάζει μυρωδιές ή καπνούς - εκτός κι αν έχει χαλάσει.
Συνήθως απαιτούνται 16 με 20 μέρες για τη μετατροπή μιας κανονικής ταινίας σε 4D, ενώ τα έξοδα ανέρχονται σε 2 εκατομμύρια δολάρια περίπου. Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ σημαντικό να να γίνει σωστή χρήση των εφέ που βάζουν τον θεατή μέσα στην ταινία. Όταν, για παράδειγμα, προσγειώνεται το διαστημόπλοιο, ποια είναι η καταλληλότερη κίνηση των καθισμάτων, μπρος-πίσω ή δεξιά-αριστερά; Πόση θα πρέπει να είναι η ένταση της κίνησης; Πότε πρέπει να απελευθερωθεί η μυρωδιά που θα εισάγει το θεατή στο πεδίο της μάχης; Αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν με εύστοχο τρόπο, ώστε να ικανοποιούν ακόμη και τον πιο ανικανοποίητο θεατή.
Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιούνται ανάλογα εξωτερικά εφέ χάριν εντυπωσιασμού, αν και τώρα γίνεται η πρώτη πραγματικά οργανωμένη προσπάθεια. Μια πρώτη απόπειρα έγινε το 1959 στην ταινία τρόμου "The Tingler", όταν τα καθίσματα στις αίθουσες είχαν βομβητές για να προξενούν...ρίγη τρόμου στους θεατές, ενώ, το 1960, στην προβολή της ταινίας "Scent of Mystery" επιστρατεύτηκε η ρίψη 30 διαφορετικών αρωμάτων σε σημαντικές σκηνές της ταινίας δίνοντας μια άλλη αίσθηση στο οπτικό θέαμα.
Τα πρώτα στοιχεία είναι ενθαρρυντικά για την επιτυχία του εγχειρήματος. Σύμφωνα με τα στοιχεία της κινηματογραφικής αλυσίδας Cinepolis που χρησιμοποιεί την τεχνολογία 4D σε αίθουσες στο Μεξικό, στο Περού και στη Βραζιλία, πάνω από 700.000 θεατές απόλαυσαν αυτή τη νέα κινηματογραφική εμπειρία τους πρώτους μήνες του 2012, ενώ η προσέλευση των θεατών είναι διπλάσια ή και τριπλάσια σε σχέση με τις πιο συμβατικές αίθουσες. Λέτε να δούμε κάτι αντίστοιχο σύντομα και στη χώρα μας; Θα είχε ενδιαφέρον, αρκεί να είναι πετυχημένα τα εφέ που θα "ζωντανεύουν" την υπόθεση της ταινίας. Μην πάθουμε και ναυτία από το πολύ πέρα δώθε...
[Πηγή: LA Times]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου