Σαν σήμερα: 13 Ιουνίου

Σήμερα είναι Πέμπτη, 13 Ιουνίου 2013. Κοίτα να δεις που μετά το κλείσιμο έγινε τρέντι να βλέπει κανείς ΕΡΤ - έστω και ως web tv.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Η 13η Ιουνίου είναι μια μέρα που ταιριάζει στους Νομπελίστες. Σαν σήμερα γεννήθηκαν:

- ο Ιρλανδός ποιητής Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς (1865-1939), Νόμπελ Λογοτεχνίας 1923 "για την πάντα εμπνευσμένη ποίησή του, που με μια υψηλή καλλιτεχνική μορφή εκφράζει το πνεύμα ενός ολόκληρου έθνους"

- ο Βέλγος μικροβιολόγος Ζιλ Μπορντέ (1870-1961), Νόμπελ Ιατρικής 1919 "για τις ανακαλύψεις του σχετικά με το ανοσοποιητικό σύστημα"

- ο Αμερικανός φυσικός Λούις Αλβάρεζ (1911-1988), Νόμπελ Φυσικής 1968 "για τη συμβολή του στη Σωματιδιακή Φυσική, ειδικότερα για την ανακάλυψη ενός μεγάλου αριθμού καταστάσεων συντονισμού"

- ο Αμερικανός μαθηματικός και οικονομολόγος Τζον Φορμπς Νας (85 ετών), Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών "για την καινοτόμο ανάλυση των ισορροπιών στη θεωρία των μη συνεργατικών παιγνίων" από κοινού με τους Τζον Χαρσάνγι και Ράινχαρτ Ζέλτεν.

Επίσης, σαν σήμερα γεννήθηκαν δύο σημαντικοί άνθρωποι, τους οποίος λίγοι ίσως τους γνωρίζουν στην Ελλάδα, ο Πορτογάλος ποιητής Φερνάντο Πεσόα (1888-1935), που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους του 20ου αιώνα, όπως και ο Φινλανδός δρομέας Πάαβο Νούρμι, ο οποίος θεωρείτο ο κορυφαίος αθλητής της δεκαετίας του 1920 παγκοσμίως, όμως στερήθηκε τη δυνατότητα να συμμετέχει σε αθλητικές διοργανώσεις, όταν αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας και να κερδίζει χρήματα -εκείνη την εποχή ο αθλητισμός ήταν καθαρά ερασιτεχνικός. Ο Νούρμι θεωρείται "εθνικός ήρωας" από τους Φινλανδούς.

Τα εξήντα εννέα κλείνει σήμερα ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι-Μουν, ενώ γενέθλια έχουν σήμερα και: ο παλαίμαχος Λαρισαίος ποδοσφαιριστής Βασίλης Καραπιάλης (48 ετών), ο πρώην ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού -και του Άρη αργότερα- Νέρι Καστίγιο (29), ο κορυφαίος Ισπανός μπασκετμπολίστας Χουάν Ναβάρο (33) και ο ηθοποιός Κρις Έβανς (32).

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Σύμφωνα με το εορτολόγιο της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας σήμερα είναι η γιορτή του αγίου Αντωνίου, ενός Πορτογάλου μοναχού, που αν και καταγόταν από πλούσια οικογένεια τ' άφησε όλα για να αφοσιωθεί στο Θεό. Ο άγιος Αντώνιος θεωρείται προστάτης της πορτογαλικής πρωτεύουσας, Λισαβώνας, όπου η σημερινή μέρα είναι αργία.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info: 

Στις 13 Ιουνίου 1974, στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού (επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ) συνελήφθη ένας από τους πιο γνωστούς ληστές τραπεζών των τελευταίων δεκαετιών, ο Θεόδωρος Βενάρδος, γνωστός ως "ο ληστής με τις γλαδιόλες". Προδόθηκε από το πλαστό διαβατήριο που έφερε πάνω του και ανέγραφε το όνομα του ποδοσφαιριστή Σιδέρη. 

Στην πραγματικότητα, ο Βενάρδος είχε διαπράξει μόνο δύο ληστείες, όταν συνελήφθη για πρώτη φορά από την αστυνομία. Στην πρώτη ληστεία ήταν ντυμένος παπάς, ενώ τις γλαδιόλες, μέσα στις οποίες είχε κρυμμένο ένα όπλο, τις χρησιμοποίησε ως.. αξεσουάρ η δεύτερη φορά. Σύντομα, όμως, απέδρασε από τις φυλακές Κορυδαλλού, όπου είχε οδηγηθεί, ενώ μέσω φορτηγού πλοίου διέφυγε στο εξωτερικό, μέχρι την επιστροφή του στην Αθήνα τον Ιούνιο του '74, οπότε και συνελήφθη εκ νέου.

Τη μέρα της σύλληψης του, ο Βενάρδος έδωσε και συνέντευξη τύπου, όπου μεταξύ άλλων υποστήριξε ότι τη δεύτερη ληστεία, εκείνη που του χάρισε και το παρατσούκλι "ο ληστής με τις γλαδιόλες", την είχε διαπράξει "για εκτόνωση. Ήταν σαν μια εκτόνωση, ένα ξέσπασμα.. Ήμουν κλεισμένος σαν το αγρίμι στο κλουβί και ήθελα να κάνω κάτι για ν' αντιδράσω. Λεφτά δεν μου χρειαζόταν".

Τα επόμενα χρόνια, ο Βενάρδος θα έκανε αρκετές απόπειρες απόδρασης, όμως όλες θ' αποτύγχαναν. Τελικά, αυτοκτόνησε στο κελί του τον Ιούλιο του 1984.

Στις 13 Ιουνίου 1979, αποκαλύφτηκε ότι τα θέματα των πανελλήνιων εξετάσεων των μαθητών της Β'  Λυκείου, που είχαν δοθεί το ίδιο πρωινό, είχαν διαρρεύσει (πουληθεί) το προηγούμενο βράδυ σε φροντιστήρια της Θεσσαλονίκης, ενώ είχαν φτάσει και στα χέρια μαθητών. Το πρωτοφανές σκάνδαλο προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση, ενώ η κυβέρνηση αποφάσισε τη διακοπή των εξετάσεων για δύο ημέρες επανεξετάζοντας τη μέθοδο μεταβίβασης των θεμάτων στα σχολεία. Όπως διαπιστώθηκε τις επόμενες μέρες, "εγκέφαλος" της διαρροής ήταν ο γραμματέας της εξεταστικής επιτροπής που έδινε τα θέματα μέσα από του υπουργείο Παιδείας, όπως ομολόγησε ο ίδιος στους αστυνομικούς επικαλούμενος "χρηματισμό" του.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:

Ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου υπήρξε ο Αιμίλιος Βεάκης. Στις 13 Ιουνίου 1925, ο θεατρικός συντάκτης της εφημερίδας "Ελεύθερος Τύπος" ετοίμασε ένα πορτραίτου του ήδη καταξιωμένου ηθοποιού.

"Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιώνται έχοντας στο μέτωπο χαραγμένη την σφραγίδα της "γκίνιας" λέει για τον Πόε ο Μποντλαίρ νομίζω,.... Και οι άνθρωποι αυτοί είνε προωρισμένοι να καταβάλλουν πάντα  προσπάθειες και κόπους στη ζωή τους, χωρίς να βλέπουν την ενέργειά τους να καρποφορή και χωρίς να κερδίζουν ούτε καν την συμπάθεια του κοινού για την ανύψωσι του οποίου εργάζονται. 

Κάτι τέτοιο πρέπει να είνε και ο Αμίλιος Βεάης και τα δυο σημάδια της τσιμπίδας που τ' άφησε στο μέτωπο η χειρουργική επέμβαση στη γέννησί του, μπορεί αξιόλογα να πη κανείς πως είε η σφραγίδα της μεγαλοφυίας του στις προσπάθειές του για την διατήρησι ενός αποκλειστικά φιλολογικού θιάσου στον τόπο μας. 

Από την εποχήν που νεώτατος ανέβηκε στην σκηνή κατάλαβε τον ανώτερο προορισμό του στην Τέχνη και από τότε παλαίβει πιστός στις ιδέες του, που με ενθουσιασμό μεταδίνει στους συνεργάτες του, που πολλούς ανέβασε -τον καθένα στο είδος του- στα ανώτερα επίπεδα, όπου με φανατισμό από τότε μένουν όσοι φανήκαν άξιοι, όπως ο μοναδικός και όχι ακόμα εκτιμηθείς εκεί που του πρέπει Χριστόφορος Νέζερ.

Η γκίνια όμως που τον παρακολουθεί παραλύει τις προσπάθειές του και τον αναγκάζει να πολεμά σκληρά, να σημιουργή και να διαλύει θιάσους, να μαζεύη λίγα και να σκορπά πολλά, χωρίς να κατορθώνη να στερωθή και να επιβληθή στο κοινόν, που αρχίζει να τον υποστηρίζει ως που να μπλέξει στας επιχειρήσεις και που ύστερα τον εγκαταλίπει μόλις φανή καμμιά χυδαία φάρσα στο πρόγραμμα άλλου θεάτρου....."

Εξάλλου, σε άλλη στήλη η ίδια εφημερίδα δημοσίευε κι ένα μικρό ποίημα του Αιμιλίου Βεάκη, απο τη συλλογή του "Τραγούδια της αγάπης και της ταβέρνας", που θα εκδιδόταν μία χρονιά αργότερα.

Στην ταβέρνα

Δίχως γρόσι, στην ταβέρνα,

ήπια λίγο παραπάνω.

Με κερνούσαν, είπα "Κέρνα!"

Τάχα τι έπρεπε να κάνω;

Τώρα; Βερεσέ να μείνω; 

Το παλτό αμανάτι αφίνω.

Και κερνώ κι άλλη μισή.

"Κρύο" λέγανε. Απορούσα.

Εγώ μέσα μου φορούσα

Το παλτό μου σε κρασί.

Επίσης, ένα ακόμη ποίημα του Βεάκη δημοσίευε ο "Ελεύθερος Τύπος" και την επομένη, 14.04.1925:

Μάνα

Όταν θα γείρω το κεφάλι

μεσ' στο ξημέρωμα τ' ωχρό,

ζητώντας στου ύπνου την αγκάλη

πρόσκαιρη ανάπαψη να βρω,

σαν κάτι νοιώθω ολόγυρά μου

με κάποιο τόνο μαγικό

να ψιθυρίζει μεσ' στ' αφτιά μου

κάποιο νανούρισμα γλυκό.

Παληά τραγούδια, μαδημένα, 

σε κάποιος γνώριμους σκοπούς,

κάποια τραγούδια αγαπημένα

σμιγμένα μ' αναστεναγμούς.

Κι όταν ο ύπνος με ναρκώνει

κι' όταν τα μάτια μου σφαλούν

λευκό ένα φάντασμα ζυγώνει

και κάποια χείλη με φιλούν.

Και στα όνειρα μου τα θλιμένα

μια Παναγιά βλέπω δειλή

που μοιάζει, ω Μάνα μου, με Σένα

μα με χαϊδέβει σιωπηλή.

[Σχετικά θέματα: Ένα ποίημα του Μίμη Φωτόπουλου για τους άνεργους ηθοποιούς]