Το ενδιαφέρον του σε θέματα κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων ήταν που ώθησε τον Μπαπτίστ Ντουμπανσέτ να ξεκινήσει ένα ασυνήθιστο σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης, προκειμένου να διαπιστώσει πόσο μεγάλες, αλλά και πόσο καλές ποιοτικά ποσότητες φαγητού καταλήγουν στους κάδους απορριμάτων των ευρωπαϊκών ξενοδοχείων, εστιατορίων, αρτοπωλείων, μανάβικων και σουπερμάρκετ. Πώς θα το διαπίστωνε αυτό; Δοκιμάζοντας τα φαγητά που πετιούνται στα σκουπίδια των καταστημάτων.
Στις 15 Απριλίου ανέβηκε στο ποδήλατό του, άφησε πίσω του το Παρίσι κι άρχισε το ταξίδι του. Πρώτος του σταθμός ήταν το Λουξεμβούργο και ακολούθησαν οι Βρυξέλλες, το Άμστερνταμ, η Πράγα, το Βερολίνο, ενώ τελικός προορισμός είναι η Βαρσοβία. Στέγη βρίσκει μέσω ίντερνετ, ενώ μαζί του δεν κουβαλάει τρόφιμα, αφού ο σκοπός του είναι να τρέφεται αποκλειστικά από τα σκουπίδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάνει ένα ταξίδι χωρίς κόστος, καθώς για τον εξοπλισμό που φέρει μαζί του, από το ποδήλατο και το κράνος μέχρι το iPhone και διάφορα αξεσουάρ, έχει προκαταβάλει 2.739 €.
Ο Ντουμπανσέτ καταγράφει τις εντυπώσεις του στο μπλογκ, που ο ίδιος δημιούργησε: afaimdumonde2014.com. Εκεί εξηγεί και το μήνυμα, που θέλει να περάσει με την πρωτοβουλία του αυτή: να πετάμε λιγότερο φαγητό στα σκουπίδια. "Το να μειώσουμε τα πεταμένα φαγητά σημαίνει περισσότερες διαθέσιμες τροφές, μείωση της μόλυνσης του περιβάλλοντος και μείωση του κόστους του φαγητού. Αν ο κόσμος τρεφόταν καλύτερα, θα μειώνοντας επίσης τα προβλήματα υγείας, που σχετίζονται με τη διατροφή", εξηγεί σε κάποιο σημείο. Στην ανάρτηση που ανέβασε μετά τη διαμονή του στη Φρανκφούρτη σημειώνει: "Η ιδέα του να μοιραζόμαστε το φαγητό είναι απλή: να μοιραζόμαστε και να μην πετάμε. Αν κάποιος έχει πάρα πολύ φαγητό ή αν ο έμπορος έχει απούλητο φαγητό, να το βάζει online και οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να το συγκεντρώνουν".
Πολλά είναι τα εμπόδια που συναντά στο ταξίδι του, με κυριότερο την απροθυμία πολλών μαγαζιών να του προσφέρουν φαγητό από τα σκουπίδια τους. με τη δικαιολογία ότι δεν είναι φαγώσιμα, αν και τα ίδια σουπερμάρκετ, όπως επισημαίνει ο Ντουμπανσέτ, φυλάσσουν τα τρόφιμα αυτά σε ειδικούς χώρους μέσα στα κτίρια και περιβαλλόμενα από σύρματα. Ποιο είναι το νόημα να τηρεί ένα κατάστημα τόσο αυστηρούς κανόνες για άχρηστα αντικείμενα;
Σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα thelocal.fr, ο Ντουμπανσέτ αποκαλύπτει ότι την ιδέα για να ξεκινήσει αυτό το εγχείρημα, το οποίο θεωρεί ότι αποτελεί μια μορφή διαμαρτυρίας κατά της σπατάλης του φαγητού, τη σκέφτηκε για πρώτη φορά ύστερα από ταξίδια του στην Κολομβία, την Ταϊτή και σε χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. "Ήμουν πλούσιος σε φτωχές χώρες", δηλώνει. "Λυπόμουν που αυτοί οι άνθρωποι ήταν τόσο φτωχοί. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν επιλογή, δεν επέλεξαν να είναι φτωχοί, έτσι αποφάσισα να κάνω κάτι για να δείξω πόσο πολύ φαγητό σπαταλούμε". Είναι χαρακτηριστικό ότι στα ταξίδια του, τη μεγαλύτερη κατανόηση για το εγχείρημά του δείχνουν άνθρωποι με καταγωγή από φτωχότερες χώρες, όπως Τούρκοι και Νοτιοαφρικανοί, οι οποίοι ήταν πιο πρόθυμοι να του δώσουν λίγο από το φαγητό, που αλλιώς θα κατέληγε στα σκουπίδια.
Πέρα όμως από την περιήγησή του στους κάδους σκουπιδιών των ευρωπαϊκών εστιατορίων και σουπερμάρκετ, ο Ντουμπανσέτ επισκέπτεται και σχολεία, όπου μιλάει στους μαθητές για τη σπατάλη των τροφίμων και τον αντίκτυπο που αυτή έχει στο περιβάλλον, σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει τους αυριανούς ενήλικες, οι οποίοι θα κληθούν να διαχειριστούν ακόμη μεγαλύτερες ανισότητες και να ζήσουν σ' ένα επιβαρυμένο περιβάλλον, αν δεν αναληφθούν οι κατάλληλες πρωτοβουλίες ήδη από... χθες.
Σύμφωνα με έκθεση του FAO, που δημοσιεύτηκε το 2013, 842 εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη πεινούν ή υποσιτίζονται, ενώ περίπου 25.000 άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα. Δεν είναι κρίμα να κλείνουμε τα μάτια; Και φυσικά η λύση δεν είναι να τρώμε "όλο μας το πιάτο, επειδή κάποιοι άλλοι δεν έχουν τίποτα να φάνε", όπως βλακωδώς μας έλεγαν οι γονείς μας, όταν ήμασταν παιδιά. Η λύση δεν είναι να αυξηθεί η παχυσαρκία στις αναπτυγμένες χώρες, αλλά να μειωθεί το χάσμα με τις πιο φτωχές. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Αγοράζουμε αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε για τη διατροφή μας και ό,τι περισσεύει δεν το πετάμε, αλλά το δίνουμε σ' αυτόν που το 'χει ανάγκη. Και φυσικά, είναι ευθύνη και των εμπόρων, όπως πρότεινε και ο Ντουμπανσέτ, να μην πετούν στα σκουπίδια τόνους τροφίμων που μένουν απούλητα στα ράφια των σουπερμάρκετ ή στις κατσαρόλες των εστιατορίων, εφόσον δεν έχουν χαλάσει, αλλά να τα αξιοποιούν με πιο ωφέλιμο τρόπο για το γενικό καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου