Διαβάζοντας ή παρακολουθώντας τις εξελίξεις στη Συρία, όπου ο ακήρυκτος εμφύλιος πόλεμος μαίνεται ανελέητος και η διεθνής κοινότητα παραμένει αδύναμη να συμβάλλει στην εκτόνωση της κρίσης, σίγουρα το πρώτο που έρχεται στο μυαλό είναι οι χιλιάδες νεκροί και τραυματίες, πολλοί εκ των οποίων ακόμα και γυναικόπαιδα. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μη σταθούμε και στους ανθρώπους εκείνους που λόγω της δουλειάς τους βρίσκονται στο μέσο των "δύο πυρών" προσπαθώντας να εξισορροπήσουν από τη μια την αποστολή τους ως φερέφωνα του επίσημου καθεστώτος και από την άλλη τα προσωπικά τους συναισθήματα για το ανθρωπιστικό δράμα που εκτυλίσσεται στην ίδια τους τη χώρα: οι δημοσιογράφοι.
Γενικότερα, οι δημοσιογράφοι είναι μια παρεξηγημένη φάρα, ο εύκολος στόχος της κάθε καλόπιστης ή κακόπιστης κριτικής. Θεωρούνται ως υποχείρια διαφόρων συμφερόντων ιδιωτικών ή δημόσιων, ανάλογα με το μέσο στο οποίο εργάζονται. Δεν είναι πάντοτε άδικες οι κατηγορίες, δεν αποτελούν όμως και τον κανόνα. Σε κάθε περίπτωση, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η συνέντευξη που παραχώρησε στο γερμανικό περιοδικό Spiegel η μέχρι πριν λίγο καιρό κεντρική παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων της συριακής κρατικής τηλεόρασης, η οποία τον περασμένο Ιούλιο αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει να αποτελεί το φερέφωνο του καθεστώτος Άσαντ, τάχτηκε δημόσια υπέρ της συριακής αντιπολίτευσης και εγκατέλειψε τη χώρα της.
Η 38χρονη Όλα Αμπάς ήταν η φωνή και το πρόσωπο του καθεστώτος Άσαντ για 15 χρόνια εκφωνώντας δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Οι ειδήσεις, φυσικά, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από δελτία τύπου της κυβέρνησης της χώρας. Όταν ξέσπασε η εξέγερση, το Μάρτιο του 2011, και για περισσότερους από 12 μήνες, προσπαθούσε από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου να πείσει τους συμπατριώτες της ότι καμία εξέγερση δε σημειώθηκε στη χώρα, ότι δεν υπήρχαν επαναστάτες παρά μόνο τρομοκράτες, ότι όλα ήταν μια αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβική συνωμοσία κατά του καθεστώτος και ότι μόνο ο Μπασάρ αλ Άσαντ μπορούσε να εγγυηθεί την ανεξαρτησία της χώρας.
Στις 11 Ιουλίου 2012, στις 7.30' το βράδυ, η Όλα Αμπάς - αλεβιτικής καταγωγής, δηλαδή της ευνοημένης από το καθεστώς Άσαντ συριακής ελίτ - έκατσε μπροστά στο λάπτοπ στο διαμέρισμα της στη νοτιοανατολική Δαμασκό και μ' ένα κείμενο 187 λέξεων που δημοσίευσε στο προφίλ της στο facebook, κατήγγειλε το καθεστώς και συντάχτηκε με την πλευρά των εξεγερμένων. Το ίδιο βράδυ δέχτηκε σειρά απειλητικών τηλεφωνημάτων. Μάζεψε έγγραφα, ένα μικρό χρηματικό ποσό και την επόμενη μέρα, η Αμπάς έφυγε από τη συριακή πρωτεύουσα με προορισμό τη Δαμασκό, ενώ ύστερα από μία εβδομάδα κατέφυγε στο Παρίσι, όπου ζει μέχρι σήμερα. Το σχέδιο της να φύγει από τη χώρα το είχες εκμυστηρευτεί μόνο στους πολύ στενούς της φίλους με συνωμοτικό τρόπο υπό το φόβο της παρακολούθησης από τις μυστικές υπηρεσίες.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Spiegel, η δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι στη συνείδηση της τάχθηκε με τους εξεγερμένους από τους πρώτους μήνες των συγκρούσεων, όμως φοβόταν να εκφραστεί δημόσια. "Συχνά έκλαιγα στο αυτοκίνητο μου. Η σκέψη ότι έπρεπε να διαβάζω τα μηνύματα του Μπασάρ κάθε μέρα σχεδόν μου ράγιζε την καρδιά", δηλώνει η Αμπάς, η οποία καταγγέλλει ότι η κρατική τηλεόραση της Συρίας είναι γεμάτη από πράκτορες του καθεστώτος.
Όπως αποκαλύπτει, σύμφωνα με τις οδηγίες του Υπουργείου Πληροφοριών, η λέξη "διαδηλωτές" είχε απαγορευτεί από την αρχή της εξέγερσης. Το πρώτο διάστημα, εκφωνώντας το δελτίο ειδήσεων αναφερόταν σε "ανθρώπους που βγαίνουν στους δρόμους για να προκαλέσουν χάος", μια διατύπωση που σύντομα αντικαταστάθηκε από εκφράσεις όπως "ένοπλες ομάδες", "συνωμότες" και "εξτρεμιστές, ισλαμιστές και τρομοκράτες". Σύμφωνα με την επίσημη γραμμή, δεν υπήρχε επανάσταση, αλλά "συνωμοσία" και "κρίση".
Οι πληροφορίες που της έστελναν οι φίλοι της από τις πόλεις Νταράα και Χομς έρχονταν σε αντίθεση με τα δελτία του συριακού πρακτορείου ειδήσεων SANA. Θυμάται πώς από ένα σημείο και μετά σταμάτησαν οι ζωντανές συζητήσεις στο στούντιο, από το φόβο μήπως ειπωθεί κάτι εκτός γραμμής. Όταν τραγουδιστές τάχθηκαν στο πλευρό των εξεγερμένων, το Υπουργείο ζήτησε να μην παίζονται στο ραδιόφωνο πλέον τα τραγούδια τους. Όταν ένας συνάδελφος της δημοσιογράφος τράβηξε με την κάμερα πλάνα από μια συγκέντρωση υπέρ του Άσαντ δείχνοντας πόσο μικρό ήταν το πραγματικό της μέγεθος, σε αντίθεση με τις επίσημες εικόνες που ήθελε να προβάλλει το καθεστώς προς τα έξω, η μυστική αστυνομία τον συνέλαβε και από τότε αγνοείται η τύχη του.
Το γεγονός που καθόρισε την απόφαση της να αντιταχθεί στο επίσημο καθεστώς, ήταν οι εικόνες από τις σφαγές γυναικών και μικρών παιδιών στις πόλεις Χούλα και Μασράτ αλ Κουμπαΐν, αλλά και οι πληροφορίες που έρχονταν για τις βιαιότητες των παραστρατιωτικών Shabiha. "Σε κάποια δεδομένη στιγμή, ο καθένας πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στον διάβολο και στους αγγέλους. Το έκανα, ακόμα κι αν ήταν λίγο αργά. Οδηγήθηκα από τη συνείδησή μου, η οποία είναι που στο κάτω κάτω μας διακρίνει από τα ζώα", δηλώνει η Αμπάς στο Spiegel, ενώ εκμυστηρεύεται ότι προσδοκά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ ελπίζοντας να ξαναγυρίσει σε μια πιο ελεύθερη Συρία και να εργαστεί και πάλι ως δημοσιογράφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου