Η ιστορία του τραγουδιού «Κορόιδο Μουσολίνι»

«Κορόιδο Μουσολίνι/ Κανένας δεν θα μείνει...»

Ένα από τα πιο γνωστά σατιρικά τραγούδια που βοήθησε στην ανύψωση του φρονήματος μετά το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940. Η μελωδία ήταν γνωστή, καθώς προερχόταν από ένα ιταλικό τραγούδι με τίτλο «Reginella Campagnola», που είχε ήδη διασκευαστεί στα ελληνικά ως «Μικρή Χωριατοπούλα».

Τους σατιρικούς στίχους εμπνεύστηκε ο στιχουργός και κονφερασιέ Γιώργος Οικονομίδης, ο οποίος τα μεταπολεμικά χρόνια θα αναδεικνυόταν στον μεγαλύτερο σταρ του ελληνικού ραδιοφώνου με την εκπομπή νέων ταλέντων που παρουσίαζε στο ΕΙΡ. Ποια είναι όμως η ιστορία των σατιρικών στίχων;

Στις αρχές Μαρτίου 1963, η εφημερίδα Έθνος φιλοξένησε σε συνέχειες ένα μεγάλο αφιέρωμα σε παλιές μουσικές επιτυχίες, τραγούδια της προπολεμικής κυρίως περιόδου, τα οποία οι μεγαλύτεροι σε ηλικία νοσταλγούσαν, όπως συνήθως συμβαίνει, και μάλιστα τα θεωρούσαν καλύτερα από τα σουξέ της δεκαετίας του ’60 που σήμερα θεωρούνται κλασικά (ενώ αντίθετα τα προπολεμικά ρομαντικά τραγούδια μας ακούγονται -και εν πολλοίς είναι- από βαρετά έως αδιάφορα).

Τέλος πάντων, στα πλαίσια εκείνου του αφιερώματος, στις 09.03.1963 η εφημερίδα δημοσίευσε την ιστορία του τραγουδιού «Κορόιδο Μουσολίνι» βάσει της αφήγησης του ίδιου του Γ. Οικονομίδη.

Όλα ξεκίνησαν, όταν ο Γιώργος Οικονομίδης, λίγο μετά την έναρξη του πολέμου (δηλαδή στις αρχές Νοεμβρίου 1940), βρισκόταν τιμωρημένος στο πειθαρχείο του Φρουραρχείου επί της οδού Σίνα ως φαντάρος. Για να περάσει η ώρα, άρχιζε να σφυρίζει τη μελωδία της «Καμπανιόλα», ώσπου συνειδητοποίησε ότι το τραγούδι αυτό ήταν «εχθρικό», δηλαδή είχε ιταλική προέλευση. «Μια που μου αρέσει η μουσική του, θα του βάλω δικά μου λόγια» σκέφτηκε και έτσι, μέσα στο πειθαρχείο γεννήθηκε το περιβόητο «Κορόιδο Μουσολίνι».

Ο λοχίας δεσμοφύλακας ενθουσιάστηκε ακούγοντας το νέο τραγούδι με τους σατιρικούς στίχους, ώστε άφησε ελεύθερο τον Οικονομίδη! Ο δε λοχαγός έστειλε τους στίχους στα γραφεία της ΕΟΝ που ανέλαβε την ανατύπωσής τους σε χιλιάδες αντίτυπα, που εστάλησαν σ’ όλη τη χώρα, καθώς και στους στρατιώτες του μετώπου. Και βέβαια, το τραγούδι δεν θα γινόταν επιτυχία χωρίς τη μελωδική φωνή της Ρένας Βλαχοπούλου στο θέατρο «Μοντιάλ».

Όμως ο Γιώργος Οικονομίδης δεν μπορούσε εκείνη την εποχή ν’ απολαύσει την τεράστια επιτυχία που γνώριζαν οι στίχοι του, εξαιτίας μιας οικογενειακής τραγωδίας. «Ενώ η μουσική μπάντα του δήμου γύριζε στους δρόμους της Αθήνας, παιανίζοντας το τραγούδι μου, εγώ καθόμουν χάμω στο πεζοδρόμιο και θρηνούσα τον πατέρα μου, που είχε πέσει κι αυτοκτονήσει από τον 5ο όροφο μη μπορώντας να υποφέρει την κήρυξη του πολέμου», θυμόταν συνομιλώντας με το δημοσιογράφο Δημ. Λυμπερόπουλο.

Μετά ήρθε η Κατοχή και το τραγούδι δεν μπορούσε να παίζεται ελεύθερα. Κατ’ αρχάς με διαταγή της κυβέρνησης απαγορεύτηκε ακόμη και η πρωτότυπη «Καμπανιόλα» στην Ιταλία. Όσον αφορά τον εμπνευστή των σατιρικών στίχων, Γιώργο Οικονομίδη, θυμόταν πώς κινδύνεψε η ζωή του εξαιτίας του πνευματικού του «παιδιού»:

«Με την είσοδο των Γερμανοϊταλών στην Αθήνα, μια μέρα στην Πανεπιστημίου σφύριζα το τραγούδι μου, όταν ένας μουσάτος Ιταλός αξιωματικός μου έδωσε μια τόσο δυνατή κατακεφαλιά, ώστε έπαθα υπνηλία δύο... ημέρες! Ακόμη αργότερα, οι Ιταλοί, ως στιχουργό του “Κορόιδο Μουσολίνι” με έπιασαν και με έκλεισαν στο Χαϊδάρι».

Κι εδώ το πρωτότυπο ιταλικό τραγούδι (αν και όχι από τη φωνή του πρώτου τραγουδιστή που το ερμήνευσε). 

Δείτε κι αυτό:

-- Η ιστορία πίσω από την "Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ". Πώς ο Άγγελος Τερζάκης έγραψε το πιο γνωστό βιβλίο του τον δύσκολο χειμώνα του 1941