Μια διαφήμιση ιατρικής μάσκας το 1912

Η ευρεία χρήση προστατευτικών μασκών για λόγους υγείας δεν είναι ένα καινούριο φαινόμενο  για το δυτικό κόσμο ελέω κορονοϊού εν έτει 2020, αλλά συστηνόταν για την προστασία από διάφορες λοιμώξεις του αναπνευστικού πριν από 100 και πλέον χρόνια (πριν και από την περιβόητη ισπανική γρίπη με την οποία γίνονται συνήθως οι όποιοι συνειρμοί). Ανατρέχοντας σε εφημερίδες του 1912 και των επόμενων ετών (τουλάχιστον μέχρι και το 1915) θα εντοπίσει διαφημίσεις προσωπίδων, όπως έλεγαν τις ιατρικές μάσκες προσώπου, της εταιρίας Kuhn, την αποκλειστική διάθεση των οποίων είχαν τα ιστορικά φαρμακεία του Μαρινόπουλου. Οι συγκεκριμένες προσωπίδες διαφημίζονταν ως τα όπλα που διέθετε η επιστήμη για την πρόληψη και τη θεραπεία ασθενειών, όπως η φυματίωση, η οποία μπορούσε -και μπορεί- να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές στο αναπνευστικό σύστημα.

Ο πρώτος Έλληνας δήμαρχος σε πόλη των ΗΠΑ

 

Αντώνιος Πρωτοψάλτης (ή Anton Proto).
Ο πρώτος Έλληνας δήμαρχος σε πόλη των ΗΠΑ.
πηγή: Jane Eppinga, Nogales: Life And Times On The Frontier, σελ. 53
Pimeria Alta Historical Society

Σε περίπτωση που είχατε την απορία ποιος ήταν ο πρώτος Έλληνας που εξελέγη δήμαρχος στην Αμερική, κατά πάσα πιθανότητα αυτός ήταν ο Αντώνιος Πρωτοψάλτης, αλλιώς Αντόν Πρότο, ο οποίος το 1894 εξελέγη δήμαρχος στην πόλη Νογκάλες της Αριζόνα, στα αμερικανομεξικανικά σύνορα. Ήταν ο πρώτος εκλεγμένος δήμαρχος της πόλης και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ο πρώτος εκλεγμένος δήμαρχος ελληνικής καταγωγής σε αμερικανική πόλη.  

Ο Ελληνοαμερικανός που ήθελε να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ το 1940. Το πρόγραμμά του.

 

Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές της 5^ης Νοεμβρίου 1940 ήταν αναμφίβολα ιστορικές: πρώτα απ’ όλα γιατί διενεργήθηκαν στη σκιά του πολέμου που είχε ξεσπάσει στην Ευρώπη το προηγούμενο δίμηνο και βέβαια εκ του αποτελέσματος, μετά την ιστορική, τρίτη κατά σειρά νίκη του Φράνκλιν Ρούζβελτ. Παρά λίγο να είχαν και ιστορικό ελληνικό ενδιαφέρον -έστω και ως φάρσα- αν γινόταν πραγματικότητα η απειλή το ενδιαφέρον που είχε εκδηλώσει ένας Έλληνας μετανάστης στη χώρα, ονόματι Γεώργιος Παναγιώταρος ή Τζορτζ Πάπας.

Ο άδοξος έρωτας της "Κόρης των Αθηνών" με τον Άγγλο στρατιώτη που απασχόλησε την αγγλική κοινή γνώμη τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια

Εκείνος 27 ετών, υποπλοίαρχος του βρετανικού πολεμικού ναυτικού, ο Τόμας Γκρέιμι Ρίτζγουεϊ. Εκείνη μόλις 19, ονομαζόταν Λιάνα Μαρία Κρεμεζή, όμως ήταν γνωστή και με τα παρατσούκλια «Κόρη των Αθηνών», «Μις Αγγλία» και «Μις Τσόρτσιλ» χάρη στη συμμετοχή της στην Αντίσταση κατά των Γερμανών στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής. Είχε φυλακιστεί από τους Ναζί σε ηλικία 14 ετών, επειδή βοηθούσε φυλακισμένους Βρετανούς στρατιώτες προμηθεύοντάς τους τρόφιμα και σημειώσεις, όμως κατάφερε να δραπετεύσει σκάβοντας κάτω από το σιδερένιο φράχτη του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Τα σύρματα του φράχτη και τα χτυπήματα με μαστίγιο από τους άνδρες της Γκεστάπο είχαν αφήσει στην πλάτη της τα ίχνη τους. 

Τρεις φιλολογικές επαναστάσεις στο ελληνικό θέατρο το καλοκαίρι του 1912 που αναστάτωσαν τους θεατρικούς κύκλους!

Τον Ιούλιο του 1912 συντελέστηκε μια μικρή επανάσταση στην ιστορία του θεάτρου στην Ελλάδα. Για πρώτη φορά ακούστηκαν σε δύο διαφορετικές παραστάσεις δύο λέξεις, που βέβαια ο λαός τις χρησιμοποιούσε συχνά στην καθημερινότητά του και οι οποίες σήμερα πλέον ακούγονται συχνότατα στο θέατρο (όπως και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση), αλλά ποτέ πριν τον Ιούλιο του 1912 δεν είχαν ακουστεί σε ελληνική θεατρική σκηνή. Ίσως δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι επρόκειτο για μεταφράσεις ξένων έργων, αμφότερων γαλλικών, ώστε οι μεταφραστές δεν είχαν και πολλά περιθώρια ελιγμών.

Τα πρώτα καλαμάκια στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1888 και οι... αντιδράσεις!

Μέχρι τον Ιούλιο του 1888, τα καλαμάκια ήταν άγνωστα για τους περισσότερους Αθηναίους. Τα ήξερα και τα είχαν χρησιμοποιήσει μόνο όσοι ταξίδευαν στο εξωτερικό και κυρίως στο Παρίσι, όπου απολάμβαναν γρανίτες και παγωμένους καφέδες, ροφήματα επίσης παντελώς άγνωστα στο μέσο Αθηναίο της εποχής. Τα πρώτα καλαμάκια ήρθαν στην Αθήνα μαζί με τις πρώτες γρανίτες χάρη στον ζαχαροπλάστη Κωστή Γιαννάκη, που είχε το πιο διάσημο ζαχαροπλαστείο της πρωτεύουσας (βρισκόταν στην αρχή της οδού Ερμού) και διαρκώς εισήγαγε πολλές καινοτομίες για τους πελάτες του.

Γνώριζε το μουρουνέλαιο Μόλερς όποιος έζησε στα χρόνια του Κωνσταντίνου Κανάρη, του μπουρλοτιέρη;

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μεγάλη διαφημιστική εκστρατεία γύρω από το μουρουνέλαιο, κυρίως από την εταιρία Moller’s, η οποία μάλιστα έχει παρουσιάσει αρκετά επιτυχημένα κλιπάκια, υπό την έννοια ότι έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης. Τώρα, το αν θα επιλέξετε το μουρουνέλαιο Μόλερς ή κάποιας άλλης εταιρίας, αυτό είναι δική σας επιλογή· πιθανόν να μπορεί να σας διαφωτίσει σχετικά ο φαρμακοποιός που εμπιστεύεστε, αλλά δεν θα μπω στη διαδικασία να σας συστήσω το ένα ή το άλλο προϊόν, γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός του αφιερώματος που διαβάζετε.

Αφορμή αποτελεί ένα από τα διαφημιστικά σποτ της εταιρίας Moller’s, εκείνο στο οποίο ένας παππούς συζητάει με τον εγγονό του σε μια βάρκα την ώρα του ψαρέματος και του αποκαλύπτει ότι ακόμα και ο δικός του παππούς (δηλαδή ο προ προπάππους του μικρού) έπινε το μουρουνέλαιο της συγκεκριμένης εταιρίας. Εντυπωσιασμένο το παιδάκι αναφωνεί: «Κι ο παππούς σου;», για ν’ αναρωτηθεί στη συνέχεια: «Και πότε έζησε ο παππούς σου;» και ν’ ακολουθήσει ο παρακάτω διάλογος μεταξύ παππού και εγγονού: «Τον καιρό του Κωνσταντίνου Κανάρη!»· «Του μπουρλοτιέρη;»· «Ναιιιιι, του μπουρλοτιέρη! Μπαμ! μπαμ! μπαμ!». Και το ερώτημα είναι… είχε έρθει το μουρουνέλαιο Μόλερς στην Ελλάδα όσο ζούσε ο Κωνσταντίνος Κανάρης ή τέλος πάντων θα μπορούσε να το γνωρίζει κάποιος που έζησε στα χρόνια του μπουρλοτιέρη;

Πολύμνια Παναγιωτίδου: Η πρώτη Ελληνίδα φαρμακοποιός

Πηγή: Ημερολόγιο Σκώκου 1900

Στην Ελλάδα κάνουμε συχνά το λάθος να ταυτίζουμε την Ιστορία κυρίως με όσους προκάλεσαν το μεγαλύτερο θόρυβο στο διάβα της ζωής τους (ενίοτε και με όσους είχαν απλά ισχυρό ονοματεπώνυμο). Για παράδειγμα, η Καλιρρόη Παρρέν μνημονεύεται μέχρι σήμερα ως η πρωτεργάτρια του γυναικείου κινήματος για χειραφέτηση - και ναι, ήταν μια πρωτοπόρος στην εποχή της, δεν ήταν όμως η μοναδική. Συχνά ξεχνάμε πρόσωπα που έκαναν όντως τη διαφορά όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη με το ζωντανό τους παράδειγμα, όμως είτε ήταν πρόσωπα χαμηλών τόνων και δεν προκάλεσαν μεγάλη αναστάτωση ώστε να συζητηθεί τ’ όνομά τους αρκετά είτε δεν πρόλαβαν να ξετυλίξουν την προσωπικότητα και τη δράση τους, επειδή το νήμα της ζωής τους κόπηκε πρόωρα. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή της Πολύμνιας Παναγιωτίδου, της πρώτης Ελληνίδας φαρμακοποιού, αλλά και της πρώτης Ελληνίδας ιδιοκτήτριας φαρμακείου, η οποία έφυγε πρόωρα και άδικα από την ζωή, ώσπου τελικά το όνομά της έσβησε από τη συλλογική μνήμη, τη στιγμή που θα έπρεπε να τη θυμόμαστε ακόμα, όχι απλά επειδή υπήρξε η πρώτη γυναίκα φαρμακοποιός της Ελλάδας, αλλά και για μια θαρραλέα παραίτηση-διαμαρτυρία.

Ο μετεωρολογικά αλλοπρόσαλλος Ιούνιος του 1901 με χιόνια, χαμηλές θερμοκρασίες και κρούσματα... γρίπης!

Η κλιματική αλλαγή έχει αλλάξει αισθητά τις καιρικές συνθήκες στη χώρα μας, όπως και διεθνώς. Οι μέσες ημερήσιες θερμοκρασίες σε παγκόσμιο επίπεδο είναι οι υψηλότερες καταγεγραμμένες, ενώ μία ακόμη επίπτωση είναι η εμφάνιση ασυνήθιστων – έως πρότινος – φαινομένων, όπως οι συχνές και πάντα ξαφνικές απογευματινές καλοκαιρινές μπόρες, που ενίοτε αποκτούν ακραία και καταστρεπτική μορφή. Αυτό δεν σημαίνει ότι παλιότερα δεν εμφανίζονταν ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα, μόνο που αυτά ήταν σαφώς σπανιότερα, συγκυριακά και δεν συνοδεύονταν από τη σταθερή άνοδο της μέσης θερμοκρασιακής τιμής. Ένα από τα πιο περίεργα καλοκαίρια στην ιστορία του ελληνικού κράτους ήταν εκείνο του 1901. Ειδικά ο Ιούνιος της χρονιάς εκείνης ήταν μετεωρολογικά αλλοπρόσαλλος. Ήταν ένας από τους πιο κρύους, αν όχι ο πιο κρύος Ιούνιος που έχει καταγραφεί.

Το ποίημα του βραβευμένου με Νόμπελ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ για τη μητέρα του

πηγή: https://el.wikipedia.org/

Ένας από τους πλέον διεθνώς αναγνωρισμένους Άγγλους ποιητές είναι ο βραβευμένος με Νόμπελ (το 1907) Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, τον οποίο στην Ελλάδα γνωρίζουμε κυρίως από το εμβληματικό ποίημα «Αν» και φυσικά από το περίφημο «Βιβλίο της Ζούγκλας», που έχει μεταφερθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο.

Αντίθετα, μάλλον απαρατήρητο έχει περάσει στην Ελλάδα ένα πολύ συγκινητικό ποίημα του Κίπλινγκ αφιερωμένο στη μητέρα του, την οποία αγαπούσε πολύ. Δυστυχώς δεν γνωρίζω ιδιαίτερες λεπτομέρειες, όπως πότε πρωτοδημοσιεύτηκε και σε ποια συλλογή ή ποιος μετέφρασε τους στίχους στα ελληνικά, παρά μόνο ότι αυτοί δημοσιεύτηκαν σε ελληνική εφημερίδα το Νοέμβριο του 1910 με αφορμή το θάνατο της μητέρας του, Άλις.