Γιατί ζητήθηκε από Γάλλους αγρότες να θάψουν τα εσώρουχά τους στα χωράφια τους;

pixabay.com/

Τι στο καλό έπιασε ορισμένους αγρότες στην περιοχή της Μάρνης στη βορειοανατολική Γαλλία και ξαφνικά άρχισαν να θάβουν τα εσώρουχά τους στα χωράφια τους μεταξύ 27ης Μαΐου και 2ας Ιουνίου; Κάποιο έθιμο βασισμένο σε ανεξήγητες αρχαϊκές προλήψεις; Έστησαν κάποια φάρσα στα πλαίσια τηλεοπτικού σόου; Απλά τρελάθηκαν; Τίποτε από τα τρία, απλά υπάκουσαν σε σχετική προτροπή διεύθυνσης του γαλλικού υπουργείου Γεωργίας, που διεξήγαγε ολόκληρη εκστρατεία με το σύνθημα «En terre ton slip», δηλαδή «Θάψε το σλιπάκι σου»!

Τα πρωτότυπα (έστω και θεωρητικά) υπουργεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για τις Δυνατότητες, την Ανεκτικότητα και την Ευτυχία

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι - ελέω πετρελαίου - μια από τις πλουσιότερες χώρες του πλανήτη, γνωστή κυρίως λόγω του Ντουμπάι, που αποτελεί δημοφιλέστατο τουριστικό προορισμό τόσο παγκοσμίως όσο και στην Ελλάδα ειδικότερα. Το κράτος αυτό, που στην ουσία αποτελεί ένα είδος ομοσπονδίας επτά μικρών εμιράτων με μικρή παράδοση στη διεξαγωγή εκλογών, γράφει ιστορία - θετικά, αρνητικά ή αδιάφορα θα δείξει - με τις πρωτότυπες ονομασίες τριών υπουργείων, η πρακτική χρησιμότητα των οποίων αποτελεί θέμα προς συζήτηση. 

Πώς στις δημοτικές εκλογές του 1998 στην Πρώτη Σερρών έγινε η πιο επική ανατροπή αποτελέσματος στο δεύτερο γύρο!

Το "κακό" για τους υποψηφίους δημάρχους στην Ελλάδα - αλλά το καλό για τη δημοκρατία - είναι ότι οι δημοτικές εκλογές διεξάγονται κατά κανόνα σε δύο γύρους, εφόσον δεν καταφέρει κάποιος συνδυασμός να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων από την πρώτη Κυριακή. Στην πιο άβολη θέση βρίσκονται όσοι πλησιάζουν πολύ κοντά στην απόλυτη πλειοψηφία, αλλά δεν την πετυχαίνουν για πολύ μικρό αριθμό ψήφων. Πρέπει να περιμένουν ακόμη μία εβδομάδα για να πανηγυρίσουν τη νίκη τους, η οποία μπορεί να μοιάζει βέβαια, αλλά πάντα ελλοχεύουν εκπλήξεις. Κάτι η ενδεχόμενη μειωμένη συμμετοχή στο δεύτερο γύρο, κάτι ο συνασπισμός των ψηφοφόρων των υπολοίπων συνδυασμών ή άλλοι αστάθμητοι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν την απόλυτη ανατροπή, όπως για παράδειγμα συνέβη στο δήμο της Πρώτης του νομού Σερρών τον Οκτώβριο του 1998.

Οι πρώτες εκλογές με ψηφοδέλτιο στην Ελλάδα! Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος ήταν μέλος εφορευτικής επιτροπής και περιέγραψε το "γολγοθά" του

Η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν παραταξιακά ψηφοδέλτια σε μια εκλογική διαδικασία στην Ελλάδα ήταν στις δημοτικές εκλογές της 9^ης Φεβρουαρίου 1914, με επέκτασή τους σε βουλευτικές εκλογές από την αναμέτρηση της 7^ης Νοεμβρίου 1926. Πολύ παλιότερα (την περίοδο 1934 – 1864) είχε βέβαια χρησιμοποιηθεί ένα είδος λευκού ψηφοδελτίου, πάνω στο οποίο ο ψηφοφόρος έγραψε το όνομα του υποψηφίου που υποστήριζε, όμως αυτά εγκαταλείφτηκαν γρήγορα λόγω του μεγάλου ποσοστού των αναλφάβητων. Έτσι από το 864 τέθηκε σε ισχύ το πολύ πιο απλό – αν και σαφώς περισσότερο χρονοβόρο – σύστημα με τα σφαιρίδια, οπότε οι εκλογείς περνούσαν μπροστά από την κάλπη  του κάθε υποψηφίου, τον οποίο και άσπριζαν (δηλ. ψήφιζαν) ή μαύριζαν (αποδοκίμαζαν).

Είναι αυτό το... «υπέρτατο τραγούδι» της Γιουροβίζιον;

Αν και δεν αποτελεί μία από τις επίσημες συμμετοχές του 64ου διαγωνισμού τραγουδιού της Γιουοβίζιον, που φιλοξενείται στο Ισραήλ, θεωρείται το πρώτο τραγούδι της διοργάνωσης που δημιουργήθηκε όχι από την έμπνευση κάποιων δημιουργών, αλλά αποκλειστικά με τη συμβολή της τεχνητής νοημοσύνης, δηλαδή από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τα ισραηλινά μέσα το αναφέρουν ως τον ανεπίσημο ύμνο του διαγωνισμού και ως το υπέρτατο τραγούδι της Γιουροβίζιον. Είναι όμως έτσι;

Η περιπέτεια ενός Κολομβιανού στην Ελλάδα, όταν οι αστυνομικοί τον θεώρησαν πιθανό μέλος του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) λόγω... εμφάνισης!

πηγή: vimeo.com

Δημοσιογράφος, κινηματογραφιστής και ακτιβιστής, ο Χουάν Νταβίντ Ρομέρο γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κολομβία, όμως στην πραγματικότητα είναι ένας πολίτης του κόσμου. Συγκινημένος από τον εκπατρισμό εκατομμυρίων προσφύγων, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια διέσχισαν τη συχνά αφιλόξενη Μεσόγειο θάλασσα αναζητώντας ένα καταφύγιο σωτηρίας και ελπίδας μακριά από αδυσώπητους εμφυλίους πολέμους και από την καταπίεση ανελεύθερων καθεστώτων, βρέθηκε στη Γαλλία και την Ελλάδα ως εθελοντής στο πλευρό μη κυβερνητικών οργανισμών. Μάλιστα, το 2018 παρουσίασε το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Unbroken Paradise με θέμα την ιστορία ενός νεαρού Σύριου πρόσφυγα, ο οποίος κατέληξε στη Γαλλία με το όνειρο να γίνει αρχιτέκτονας.

Ωστόσο, η εμπειρία του στην Ελλάδα και ειδικότερα στο νησί της Χίου σημαδεύτηκε από ένα άγριο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας και αγριότητας, που μόνο τιμή δεν περιποιεί για την ελληνική αστυνομία, όταν ένας αξιωματικός ήταν τόσο μεγάλο σαΐνι, ώστε δεν πίστευε στα ταξιδιωτικά έγγραφα που κρατούσε στα χέρια του ούτε στην ισπανική γλώσσα που άκουγαν τ’ αφτιά του, αλλά μπέρδεψε τον Χουάν Νταβίντ για... Άραβα, για Μουσουλμάνο (λες και δεν υπάρχουν Άραβες Χριστιανοί) και βέβαια – κατά τη στενόμυαλη λογική του – για εν δυνάμει μέλος του Ισλαμικού Κράτους, σύμφωνα με όσα καταγγέλλει ο Χουάν Νταβίντ Ρομέρο σε άρθρο του που δημοσιεύεται στον ιστότοπο www.worldcrunch.com. Το άρθρο, γραμμένο στα αγγλικά, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και πάνω απ’ όλα αποκαλυπτικό για την ανεπάρκεια ορισμένων στενόμυαλων αστυνομικών, που δυσφημούν τη χώρα διεθνώς, ενδεικτική μιας ευρύτερης – χωρίς σύνορα – προκατάληψης και φοβίας απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό.

Πάσχα στην πολιορκημένη Ακρόπολη το 1827

Μετά την πτώση του Μεσολογγίου, που επισφραγίστηκε με την ηρωική Έξοδο των κατοίκων του στις 10 Απριλίου 1826, ο Κιουταχής έστρεψε το ενδιαφέρον του στην ανατολική Στερεά Ελλάδα. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς ξεκίνησε η κατάληψη της Αθήνας και στη συνέχεια η πολιορκία της Ακρόπολης, όπου είχαν οχυρωθεί περίπου 1400 άνδρες ελπίζοντας σε εξωτερική βοήθεια κυρίως από τον Καραϊσκάκη, ο οποίος καθυστέρησε σημαντικά τα σχέδια του τουρκικού στρατού, μέσα όμως σε συνθήκες έντονου πολιτικού διχασμού.

Δύο κριτικές των εκκοσμικευμένων παραδόσεων της Μεγάλης Παρασκευής από τους Γρηγόριο Ξενόπουλο και Ανδρέα Λασκαράτο

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μια μέρα πένθους για τους Χριστιανούς, το οποίο στην Ελλάδα παραδοσιακά εκδηλώνεται με τη συμμετοχή των πιστών στη βραδινή περιφορά του Επιταφίου μέσα σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα. Ή μήπως η ατμόσφαιρα δεν είναι και τόσο κατανυκτική; Δεν ξέρω πόσο διαφορετικό είναι το κλίμα στο χωριό, αλλά η περιφορά του Επιταφίου στην πόλη αποτελεί μάλλον ευκαιρία για κοινωνικές συναναστροφές, να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο γείτονες που υπό κανονικές συνθήκες θα περιορίζονταν σ’ ένα μισό «καλημέρα» έξω από το ασανσέρ, και βέβαια για άφθονο κουτσομπολιό σε αρκετά εύθυμους τόνους. Ειδικά αν κάποιος βρεθεί στη μέση του πλήθους που συνοδεύει τον Επιτάφιο, δεν ακούει παρά μια γενική βαβούρα διανθισμένη με γελάκια από όλες τις κατευθύνσεις, η οποία ελάχιστη σχέση έχει με το πένθιμο γεγονός που βρίσκεται σε εξέλιξη την ίδια ώρα.

Παράξενες παραδόσεις της Μεγάλης Παρασκευής απ' όλον τον κόσμο

Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χριστιανικές χώρες, οι παραδόσεις της Μεγάλης Παρασκευής έχουν κατά βάση μια έντονα θρησκευτική χροιά. Είναι ημέρα νηστείας και συμμετοχής των πιστών στη Θεία Λειτουργία, εκδήλωση συμμετοχής στο πένθος για το θάνατο του Ιησού λίγο πριν τον πανηγυρισμό της Ανάστασής Του. Για παράδειγμα στην Πολωνία, πολλοί συνηθίζουν να καλύπτουν τους καθρέφτες των σπιτιών τους μ’ ένα μαύρο πέπλο σε ένδειξη πένθους για το θάνατο του Χριστού. Ωστόσο, σε ορισμένες χώρες υπάρχουν και κάποιες παραδόσεις – ή συνήθειες αν προτιμάτε – ειδικά για τη μέρα αυτή, που σχετίζονται με δεισιδαιμονίες ή είναι απλά ανεξήγητες.

Η απόφαση ενός κοινοτάρχη στην Ελβετία να επιδοτήσει την τοποθέτηση συναγερμών ασφαλείας σ' όλα τα σπίτια του χωριού, για ν' αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα

Δεν ξέρω πόσο εκτεταμένο είναι το φαινόμενο, όμως σε ορισμένα χωριά, που στερούνται αστυνομικών τμημάτων, οι κάτοικοι έχουν αναθέσει συλλογικά τη φύλαξη των σπιτιών τους σε ιδιώτες, οι οποίοι πληρώνονται από τους πολίτες για να κόβουν βόλτες με το αυτοκίνητό τους σ΄όλες τις γειτονιές κατά τις νυχτερινές ώρες μήπως και προλάβουν κάποια διάρρηξη. Σίγουρα μπορώ ν' αναφέρω ένα χωριό του νομού Σερρών, όπου οι κάτοικοι πήραν την απόφαση αυτή μετά από μια αρκετά βίαιη ληστεία (μάλιστα σε συγγενικό μου πρόσωπο) πριν λίγα χρόνια κατά τις άγιες μέρες του Πάσχα, έχοντας ως πρότυπο το παράδειγμα ενός άλλου γειτονικού χωριού.