Η ιστορία της Σουσουράδας διά χειρός Ανδρέα Καρκαβίτσα

Ανδρέας Καρκαβίτσας

Όσοι γεννηθήκαμε τις δεκαετίες του 1970, '80 και '90 θυμόμαστε την τρίτομη σειρά του Ανθολογίου για τις έξι τάξεις του Δημοτικού (ένας τόμος ανά δύο τάξεις) με τα σύντομα ποιηματάκια και τις ιστορίες του, παρμένες κυρίως από παλιά αναγνωστικά, παιδικά περιοδικά και συλλογές παιδικών βιβλίων καταξιωμένων Ελλήνων λογοτεχνών, μια προσπάθεια εξοικείωσης των μικρών παιδιών με το διάβασμα - αν το κατάφερε, αυτό είναι άλλο θέμα, που συνδέεται όχι μόνο με το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά κυρίως με την ύπαρξη ή την ανυπαρξία αναγνωστικής κουλτούρας μέσα στην οικογένεια. Μία από τις ιστορίες του Ανθολογίου της Α΄ και της Β΄τάξης του Δημοτικού, που ακόμα θυμόμαστε οι περισσότεροι, είναι και αυτή της Σουσουράδας. Είναι η ιστορία του πουλιού, του οποίου την ουρά έκοψε μια γριά βάβω και στη συνέχεια χρειάστηκε να κάνει μια σειρά από θελήματα για να καταφέρει να πάρει την ουρά του πίσω και να επιστρέψει στα παιδιά του, αναπαραγωγή του «αναγνώσματος για πολύ μικρά παιδιά» που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Διάπλασις των Παίδων στις 21 Ιανουαρίου 1917. 

Οι φοιτητικές ταραχές και η παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου το Δεκέμβριο του 1873

Το κτίριο όπου στεγάστηκε το Εθνικό Πανεπιστήμιο κατά την έναρξη λειτουργίας του, το Μάιο του 1837

Από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του το Πανεπιστήμιο γνώρισε πολλές ταραχές – μεγαλύτερης ή μικρότερης βαρύτητας, δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες – οι οποίες εκδηλώνονταν άλλοτε με ποδοβολητά και φασαρία μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, άλλοτε με συγκεντρώσεις και ψηφίσματα διαμαρτυρίας, άλλοτε με οργανωμένες αποχές από τα μαθήματα και άλλοτε με καταλήψεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο χώρος του πανεπιστημίου αποτέλεσε πεδίο σοβαρών επεισοδίων και συγκρούσεων μεταξύ φοιτητών και αστυνομικών οργάνων, όπως για παράδειγμα το Δεκέμβριο του 1873, όταν η αστυνομία παραβίασε παράνομα το πανεπιστημιακό άσυλο, γεγονός που καταγγέλθηκε από την αρθρογραφία της εποχής.

Η Τασσώ Καββαδία για το Γιάννη Σπανό τον Ιούλιο του 1965: «Ζωντανεύει με ήχους τα ακρογιάλια του Κορινθιακού...»

Με αφορμή το θάνατο του συνθέτη Γιάννη Σπανού, του ανθρώπου που συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη της ελληνικής μουσικής μέσα από τη δημιουργία του «Νέου Κύματος», έχει - νομίζω - ενδιαφέρον ν' ανατρέξουμε στα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του στην Ελλάδα, τότε που οι δημοσιογράφοι άρχισαν να ενδιαφέρονται γι' αυτόν τον άγνωστο Έλληνα από το Κιάτο της Κορινθίας, ο οποίος, αφού διέμεινε και εργάστηκε στην Ευρώπη για αρκετά χρόνια, επέστρεψε στην πατρίδα του και το 1964 τάραξε τα κύματα του ελληνικού πενταγράμμου με το πρώτο κιόλας δείγμα γραφής του, το κλασικό «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» (στην επιτυχία του οποίου βέβαια συνέβαλε καθοριστικά και η απαλή, μελωδική φωνή της Καίτης Χωματά). 

Μια εκδοχή για την προέλευση της πολεμικής ιαχής "Αέρααα!"

Ο πίνακας "Αέρα!" του ζωγράφου Αλέξανδρου Αλεξανδράκη (1913-1968)

«Αέρααα»! Είναι η ιαχή που στην εθνική συνείδηση έχει ταυτιστεί με το έπος του 1940, στο οποίο οφείλει και τη δημοτικότητά της, την εδραίωση της ιαχής στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, όταν θέλουμε να εκφράσουμε μια διάθεση εφόδου – είτε με σοβαρή είτε με χιουμοριστική διάθεση. Όμως δεν ήταν στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 40-41 η πρώτη φορά που η κραυγή αυτή βγήκε από τα στόματα των Ελλήνων στρατιωτών. Μάλιστα, δεν ήταν και η πρώτη φορά που η λέξη «Αέρα» ακούστηκε στα αλβανικά βουνά, ενώ δεν ήταν και η πρώτη φορά – μετά την εισβολή της 6^ης Απριλίου 1941 – που την άκουγαν γερμανικά αφτιά!

Η καταστρεπτική θύελλα τον Οκτώβριο του 1852, που προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στην Αθήνα και γκρέμισε έναν από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός

Εικόνα μέρους της Αθήνας (Παραλίσσια), όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑ στις 06.01.1896.
Δεξιά προς το κέντρο, φαίνονται οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός.

Ήταν το βράδυ της 14^ης Οκτωβρίου (ή, αν προτιμάτε, 26 Οκτωβρίου σύμφωνα με το γρηγοριανό ημερολόγιο) του 1852, όταν η Αθήνα χτυπήθηκε από μια τρομερή θύελλα σπάνιας έντασης, η οποία έμεινε στην ιστορία όχι για τον αριθμό των θυμάτων που άφησε πίσω της, ο οποίος άλλωστε ήταν ισχνός, όσο για τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσε σ’ όλη την πόλη, μεταξύ των οποίων και σ’ ένα από τα σημαντικότερα σωζόμενα μνημεία της αρχαιότητας, τους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Παράλληλα, η θύελλα της 14^ης Οκτωβρίου 1852 ανέδειξε τις παθογένειες και τις δυσλειτουργίες του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, που όμως δεν φαίνεται να πήρε το μάθημά του.

"Κανάλι 17". Η απάντηση που είχε δώσει το ΚΚΕ στην... ΥΕΝΕΡΤ παραμονές των εκλογών του 1981!

Ριζοσπάστης, 23.09.1981

Η αλήστου μνήμης τηλεοπτική ΥΕΝΕΔ μπορεί να διέκοψε την εκπομπή της το μακρινό 1982 (και πιο συγκεκριμένα  την 1^η Οκτωβρίου της χρονιάς εκείνης, οπότε έπαψε να υφίσταται ως το κανάλι των Ενόπλων Δυνάμεων, υπάχθηκε στο Υπουργείο Προεδρίας και μετονομάστηκε σε ΕΡΤ2), όμως το όνομά της έχει επιβιώσει στο χρόνο ως απαξιωτικός χαρακτηρισμός της διαχρονικά φιλοκυβερνητικής – σε βαθμό προπαγάνδας – γραμμής των δελτίων ειδήσεων και των ενημερωτικών εκπομπών της δημόσιας τηλεόρασης – με μοναδική εξαίρεση την περίοδο πριν το κλείσιμο της ΕΡΤ τον Ιούνιο του 2013, όταν η τότε ελληνική κυβέρνηση δεν άντεξε να χρηματοδοτεί ένα μέσο ενημέρωσης, που ασκούσε κριτική στα πεπραγμένα της.

Ο πρώτος ηλεκτρικός ανεμιστήρας που εμφανίστηκε στην Αθήνα

Pixnio

Όταν η πολλή ζέστη καθιστά το σπίτι δύσκολα κατοικήσιμο, οι εναλλακτικές προς αναζήτηση λίγης δροσιάς είναι πολλές: από το καλύτερο κλιματιστικό τελευταίας τεχνολογίας (για όσους διαθέτουν τη σχετική οικονομική άνεση) μέχρι κάποιο ανεμιστηράκι τσέπης ή το... πρωτόγονο φύλλο χαρτιού (αφού όλο και κάποιο διαφημιστικό φυλλάδιο από κάποιο σουπερμάρκετ θα υπάρχει στην είσοδο του σπιτιού ή της πολυκατοικίας της σε καθημερινή βάση). Πιο ενδιάμεση λύση, που συνδυάζει την τεχνολογική πρόοδο (δηλαδή τον ηλεκτρισμό) με το χαμηλό κόστος, είναι ο κλασικός ηλεκτρικός ανεμιστήρας. 

Μια ομπρέλα ιαπωνικής κατασκευής που δεν σε προστατεύει απλά από τον ήλιο, αλλά και σε δροσίζει!

Παρασόλι (ή αλεξήλιο στα ελληνικά): η ομπρέλα που χρησιμοποιείται για προφύλαξη όχι από τη βροχή, αλλά από τον ήλιο τις καυτές καλοκαιρινές μέρες. Προφυλάσσει το δέρμα από την ηλιακή ακτινοβολία, ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος της ηλίασης και προσφέρει μια μικρή ανακούφιση από την ζέστη. Το μειονέκτημά της είναι ότι δεν μας δροσίζει. Έτσι, όσοι καταφεύγουν στη λύση της θερινής ομπρέλας στην πόλη, θα πρέπει στο άλλο χέρι να κρατούν μια βεντάλια ή - συνηθέστερα - ένα ανεμιστηράκι τσέπης. Πώς όμως να κάνει κάποιος τα ψώνια του χωρίς ούτε ένα χέρι ελεύθερο; Τη λύση δίνει η ιαπωνική εταιρία Thanko, η οποία παρουσιάζει την εξαιρετικά πρωτότυπη ιδέα της... Fanbrella!

Γιατί ζητήθηκε από Γάλλους αγρότες να θάψουν τα εσώρουχά τους στα χωράφια τους;

pixabay.com/

Τι στο καλό έπιασε ορισμένους αγρότες στην περιοχή της Μάρνης στη βορειοανατολική Γαλλία και ξαφνικά άρχισαν να θάβουν τα εσώρουχά τους στα χωράφια τους μεταξύ 27ης Μαΐου και 2ας Ιουνίου; Κάποιο έθιμο βασισμένο σε ανεξήγητες αρχαϊκές προλήψεις; Έστησαν κάποια φάρσα στα πλαίσια τηλεοπτικού σόου; Απλά τρελάθηκαν; Τίποτε από τα τρία, απλά υπάκουσαν σε σχετική προτροπή διεύθυνσης του γαλλικού υπουργείου Γεωργίας, που διεξήγαγε ολόκληρη εκστρατεία με το σύνθημα «En terre ton slip», δηλαδή «Θάψε το σλιπάκι σου»!

Τα πρωτότυπα (έστω και θεωρητικά) υπουργεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για τις Δυνατότητες, την Ανεκτικότητα και την Ευτυχία

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι - ελέω πετρελαίου - μια από τις πλουσιότερες χώρες του πλανήτη, γνωστή κυρίως λόγω του Ντουμπάι, που αποτελεί δημοφιλέστατο τουριστικό προορισμό τόσο παγκοσμίως όσο και στην Ελλάδα ειδικότερα. Το κράτος αυτό, που στην ουσία αποτελεί ένα είδος ομοσπονδίας επτά μικρών εμιράτων με μικρή παράδοση στη διεξαγωγή εκλογών, γράφει ιστορία - θετικά, αρνητικά ή αδιάφορα θα δείξει - με τις πρωτότυπες ονομασίες τριών υπουργείων, η πρακτική χρησιμότητα των οποίων αποτελεί θέμα προς συζήτηση.