Οι 33 κινηματογραφικές εμφανίσεις της Τζένης Καρέζη

Με 33 κινηματογραφικές εμφανίσεις (μεταξύ αυτών και μία γαλλική ταινία) η Τζένη Καρέζη άφησε το δικό της στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο, ενώ αναδείχτηκε στη μια από τις δύο κορυφαίες του σταρ. Φυσικά, η Καρέζη δεν υπήρξε απλά μια καλή κινηματογραφική ηθοποιός, αλλά από πολύ νωρίς απέδειξε - και επί σειρά δεκαετιών μέχρι το θάνατό της επιβεβαίωσε - ότι ήταν και μια καθηλωτική θεατρίνα. Ανατρέξτε στο πολύ σύντομο βιντεάκι που υπάρχει στο Youtube από την τελευταία σκηνή της τελευταίας της θεατρικής παράστασης ("Διαμάντια και μπλουζ" της Λούλας Αναγνωστάκη) και σίγουρα θ' ανατριχιάσετε.
Όμως αυτό εδώ το αφιέρωμα επικεντρώνεται αποκλειστικά στις κινηματογραφικές εμφανίσεις της Καρέζη, τις 33 στον αριθμό, που θα μπορούσαν να είναι τουλάχιστον 34, καθώς στην πολύ αρχή της καριέρας της της είχε δοθεί ο ρόλος της κόρης της Δούκισσας της Πλακεντίας στην ομώνυμη ταινία της Μαρίας Πλυτά, αλλά τελικά εκείνη "λόγω του φόρτου εργασίας εζήτησεν από την παραγωγόν της ταινίας όπως απαλλαγή των υποχρεώσεών της", όπως διαβάζουμε σε εφημερίδα τον Ιούνιο του 1955. Αριθμώ σε χρονολογική σειρά όλες τις ταινίες στις οποίες η αξέχαστη ηθοποιός εμφανίστηκε (ανεξάρτητα αν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο ή όχι) και παραθέτω σύντομες περιλήψεις των ταινιών αυτών πάνω στη βάση των δημοσιευμάτων της εποχής. Μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε αγαπημένες ταινίες της Καρέζη, να γνωρίσουμε κάποιες που δεν έχουν πολυπαιχτεί στην τηλεόραση, αλλά και εμμέσως να δούμε χρονικά την εξέλιξή της κατά τη διάρκεια της αποκαλούμενης και ως "χρυσής" περιόδου του ελληνικού κινηματογράφου.

Όλα τα καλά χωράνε: Η επιστροφή

Μετά από μια δεκαπενταετία παρά τρεις μήνες το pc έμεινε από καύσιμα. Βέβαια, επί σειρά μηνών ο υπολογιστής μου αντιμετώπιζε κάποια προβληματάκια, που κανονικά θα έπρεπε να με κάνει προνοητικό για την καλύτερη δυνατή προστασία των προσωπικών μου αρχείων. Δεν προνόησα, αλλά τουλάχιστον τα αρχεία σώθηκαν αν και ο σκληρός δίσκος ήταν σχεδόν κατεστραμμένος. Πάλι καλά!

ΜΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Μια σειρά από απρόοπτα, όσο και σοβαρά τεχνικά προβλήματα δεν επέτρεψαν την τακτική ανανέωση του μπλογκ τις τελευταίες αρκετές εβδομάδες. Δυστυχώς, το τελευταίο δεκαπενθήμερο η εξέλιξη της κατάστασης ήταν αρνητική (κοινώς ο υπολογιστής μου έμεινε από δυνάμεις), ενώ - το σημαντικότερο - δεν γνωρίζω αν θα μπορέσω να σώσω το προσωπικό μου αρχείο, από το οποίο αντλούσα πληροφορίες για μια σειρά θεμάτων που ανέβηκαν ή ήταν έτοιμα ν' ανέβουν στο παρόν ιστολόγιο.

Αν όλα πάνε καλά (κι αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα από τη μια μπορέσω σύντομα ν' αγοράσω καινούριο μηχάνημα, γιατί οκ... δεν μου τρέχουν τα λεφτά από τις τσέπες, κι από την άλλη ότι θα μπορέσω να σώσω το αρχείο μου), θα επανέλθω σύντομα με νέες ανανεώσεις και με όσα καλά θέματα νομίζω ότι χωράνε στο προσωπικό μου ιστολόγιο. Αλλιώς, το ραντεβού μας θα ανανεωθεί με κάποια χρονική καθυστέρηση ανάλογα με τις εξελίξεις. 

Ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια...

Η πρώτη (;) φορά που ο Ορέστης Μακρής υποδύθηκε τον "Μπεκρή" στο θέατρο και ο ύμνος που γράφτηκε για την ερμηνεία του

Ένας από τους αγαπημένους Έλληνες ηθοποιούς του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου ήταν και ο Ορέστης Μακρής, ο οποίος αγαπήθηκε πολύ τόσο με το ραφιναρισμένο κωμικό του ταλέντο σε σειρά ταινιών, όσο και με την εξαιρετική δραματική ερμηνεία του στον "Μεθύστακα" του Γιώργου Τζαβέλλα, την πρώτη ελληνική ταινία που έκοψε πάνω από 300.000 εισιτήρια. Ο Μακρής βέβαια ήταν και ένας σπουδαίος θεατρικός ηθοποιός, ο οποίος είχε πολλές φορές υποδυθεί σ' ένα κωμικό όμως πλαίσιο το ρόλο του μεθύστακα, ήδη από τη δεκαετία του '30. Σ' όλες τις βιογραφίες του Μακρή, που έχω διαβάσει στο διαδίκτυο, αναφέρεται ότι η πρώτη του θεατρική εμφάνιση στο ρόλο του μπεκρή, πραγματοποιήθηκε το 1932 στα πλαίσια της επιθεώρησης "Παπαγάλος". Ωστόσο, αυτή η πληροφορία φαίνεται ότι δεν είναι απόλυτα ακριβής, καθώς ο Μακρής είχε δώσει ρεσιτάλ γέλιου υποδυόμενος έναν τύπο μπεκρή σε μια επιθεώρηση, που παρουσιάστηκε στο κοινό της Θεσσαλονίκης το Μάιο του 1931.

Γιατί οι βρετανικές εκλογές διεξάγονται τις Πέμπτες;

Χρησιμοποιούν το δικό τους μετρικό σύστημα, όπου τα εκατοστά, τα μέτρα και τα κιλά ακούγονται ακαταλαβίστικα. Επιμένουν να οδηγούν στα δεξιά και καμαρώνουν γι' αυτό. Δεν μπήκαν ούτε για μια στιγμή στον πειρασμό να εγκαταλείψουν την αγαπημένη τους στερλίνα και με την πρώτη ευκαιρία την έκαναν με ελαφρά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού αισθάνονται πρώτα και πάνω απ' όλα Βρετανοί. Μέρος της ιδιόμορφης βρετανικής παράδοσης είναι και η επιλογή της Πέμπτης ως η ημέρα διεξαγωγής των κάθε λογής εκλογικών αναμετρήσεων είτε πρόκειται για δημοψήφισμα είτε για τις καθιερωμένες γενικές ή τοπικές εκλογές, ενώ ακόμη και στις ευρωεκλογές οι Βρετανοί προσέρχονται - ή μήπως θα ήταν προτιμότερο εν όψει Brexit να γράψω "προσέρχονταν" - στις κάλπες πριν τους άλλους Ευρωπαίους. Γιατί όμως πρέπει να είναι Πέμπτη και όχι ας πούμε Κυριακή, όπως συνηθίζεται από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες;

Η αναπαλαίωση της ελληνικής τηλεόρασης (μια τηλεοπτική κριτική εφ' όλης της ύλης)

Η μόδα ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια από την αμερικανική τηλεόραση και αφορούσε κυρίως το κομμάτι της μυθοπλασίας, όπου ο ανταγωνισμός γίνεται ολοένα μεγαλύτερος και δυσκολότερος με δεκάδες νέες τηλεοπτικές παραγωγές από δεκάδες - πλέον - συνδρομητικά κανάλια. Σειρές που είχαν ολοκληρώσει τον κύκλο τους πριν αρκετά χρόνια και πλέον ζούσαν στις νοσταλγικές αναμνήσεις των τηλεθεατών, γνωστές στις νεώτερες γενιές χάρη στο Youtube ή τις πρωινές επαναλήψεις σε περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθμούς, υπέστησαν ένα λίφτινγκ και επέστρεψαν ή ετοιμάζονται να επιστρέψουν στις οθόνες είτε με τη μορφή του σίκουελ (Prison Break, X-Files, Ντάλας, 90210, Μέλροουζ Πλέις, Gilmore Girls, Σπίτι για πέντε κλπ.) είτε γραμμένες από την αρχή με τα σενάριά τους προσαρμοσμένα στη σημερινή εποχή και στις σημερινές τηλεοπτικές απαιτήσεις (Η Πεντάμορφη και το Τέρας, Δυναστεία).

Πώς η νίκη του Λουξεμβούργου στη Γιουροβίζιον το 1965 έθεσε σε κίνηση μια σειρά από γεγονότα, τα οποία κατέληξαν στη γέννηση τριών τραγουδιών, που έμειναν στην ιστορία!

Στις 20 Μαρτίου 1965, στη Νάπολη της Ιταλίας πραγματοποιήθηκε ο 10ος διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Δεκαοχτώ τραγούδια συμμετείχαν, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν από παλιομοδίτικα έως αφόρητα ακόμη και για τα δεδομένα της εποχής. Στην πραγματικότητα, μόνο ένα τραγούδι ξεχώριζε, αυτό που κέρδισε και την πρώτη θέση, ένα χαριτωμένο ποπ τραγουδάκι με τίτλο "Poupée de cire, poupée de son", που εκπροσωπούσε τη Λουξεμβούργο, παρότι η ερμηνεύτρια, η 17χρονη Φρανς Γκαλ, είχε εμφανείς φωνητικές αδυναμίες.

Γιουροφάνς, αυτοί οι άγνωστοι

πηγή: Twitter

Γιουροφάνς: μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι δεν αγαπούν απλά, αλλά ζουν και αναπνέουν, κοιμούνται και ξυπνούν με τη σκέψη της Γιουροβίζιον, δηλαδή του διαγωνισμού τραγουδιού που διοργανώνει κάθε χρόνο η Γιουροβίζιον, το όνομα της οποίας τελικά ταυτίστηκε με τον τηλεοπτικό αυτό θεσμό (κάτι σαν την "Καρολάιν" που βλέπανε οι γιαγιάδες πριν σχεδόν τρεις δεκαετίες εννοώντας την "Τόλμη και Γοητεία"). Είναι τόσο πολύ παθιασμένοι με το διαγωνισμό, ώστε γνωρίζουν τα πάντα γι' αυτόν: ποια τραγούδια συμμετείχαν κάθε χρονιά, ποια κέρδισαν, πώς λέγονταν οι παρουσιαστές, τι συστήματα ψηφοφορίας ίσχυαν κατά καιρούς, τι ευτράπελα έγιναν επί σκηνής ή στα παρασκήνια. Σίγουρα θα μείνετε με ανοιχτό το στόμα, αν συναντήσετε κάποιον 25άρη καμένο με την Γιουροβίζιον, ο οποίος μπορεί να ψιλοτραγουδάει ένα παράξενο σε σας άκουσμα, το οποίο θα σπεύσει να σας ενημερώσει ότι ήταν η συμμετοχή της Σλοβενίας το 1997, ενώ μπορεί να σας δώσει ολόκληρη διάλεξη για το πόσο άδικο ήταν το αποτέλεσμα με την τετραπλή ισοψηφία και τους τέσσερις νικητές στο διαγωνισμό του 1969!

Τι πρέπει ν' αλλάξει για να στέλνει η Ελλάδα και πάλι πετυχημένες συμμετοχές στη Γιουροβίζιον;

Γιατί τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές συμμετοχές στη Γιουροβίζιον έχουν παγιδευτεί σε θέσεις μπότομ10 (με αποκορύφωμα το 2016, οπότε το ελληνικό τραγούδι δεν προκρίθηκε καν στη βραδιά του τελικού), όταν λίγα χρόνια νωρίτερα είχαμε κάθε χρόνο σχεδόν εξασφαλισμένη μια θέση στο τοπ10; Κάπου κουραστήκαμε, κάπου επαναπαυτήκαμε και ξεμείναμε από ιδέες επιτρέποντας ν' αναδειχτούν μια σειρά από στρεβλές αντιλήψεις, που στην ουσία τροφοδοτούν έναν φαύλο κύκλο αποτυχιών και εσωστρέφειας. Αυτές είναι κάποιες σκέψεις μου για το τι μπορεί να φταίει και τι μπορεί ν' αλλάξει.

Γιουροβίζιον 2017: Σχολιάζοντας τα 26 τραγούδια του τελικού. Τι μας περιμένει το βράδυ αυτό...

Το έκανα πέρυσι, μου άρεσε, είχε επιτυχία, θα το κάνω και φέτος. Λίγο πριν ξεκινήσει ο 62ος διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον κάνω τη δική μου κριτική στα 26 τραγούδια που θ' απολαύσουμε - καλά μην το πάρετε αυτό και τοις μετρητοίς - την αποψινή βραδιά. Πρόκειται για ένα είδος pre-live blogging, που απευθύνεται στους τηλεθεατές της τελευταίας στιγμής και σε όσους γιουροφάν έχουν τόσο πολύ καμένο τον εγκέφαλό τους με ό,τι αφορά τη Γιουροβίζιον, ώστε διαβάζουν μετά μανίας οτιδήποτε την αφορά. Φυσικά τα σχόλια είναι υποκειμενικά και μπορείτε να διαφωνήσετε ελεύθερα με.. όλα και στο τέλος να ψηφίσετε το τραγούδι της αρεσκείας σας.