Η ιστορία του τραγουδιού «Κορόιδο Μουσολίνι»

«Κορόιδο Μουσολίνι/ Κανένας δεν θα μείνει...»

Ένα από τα πιο γνωστά σατιρικά τραγούδια που βοήθησε στην ανύψωση του φρονήματος μετά το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940. Η μελωδία ήταν γνωστή, καθώς προερχόταν από ένα ιταλικό τραγούδι με τίτλο «Reginella Campagnola», που είχε ήδη διασκευαστεί στα ελληνικά ως «Μικρή Χωριατοπούλα».

Τους σατιρικούς στίχους εμπνεύστηκε ο στιχουργός και κονφερασιέ Γιώργος Οικονομίδης, ο οποίος τα μεταπολεμικά χρόνια θα αναδεικνυόταν στον μεγαλύτερο σταρ του ελληνικού ραδιοφώνου με την εκπομπή νέων ταλέντων που παρουσίαζε στο ΕΙΡ. Ποια είναι όμως η ιστορία των σατιρικών στίχων;

Όταν η Τζένη Καρέζη έπεσε θύμα μιας άγριας φάρσας

Τη σεζόν 1962-63 η Τζένη Καρέζη και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στο θέατρο σημειώνοντας τεράστια επιτυχία στη σκηνή του «Διονύσια» με το έργο «Κρατικές υποθέσεις»  του Λουί Βερνέιγ.  Ήταν μια ευτυχής θεατρική συνάντηση, η οποία λίγα χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, όταν οι Ασημάκης Γιαλαμάς και Κώστας Πρετεντέρης διασκεύασαν την ιστορία του Βερνέιγ για την επίσης πολύ πετυχημένη κινηματογραφική ταινία «Τζένη Τζένη».

Η όμορφη εκείνη θεατρική συνύπαρξη μπήκε στο στόχαστρο ανόητων φαρσέρ ένα βράδυ των γιορτών, κοντά στην Πρωτοχρονιά του 1963. Κι αν σήμερα οι περισσότεροι φαρσέρ συνηθίζουν να ικανοποιούν την ανωριμότητά τους απειλώντας για έκρηξη ανύπαρκτης βόμβας, η φάρσα, που οι άγνωστοι είχαν τότε διαλέξει να παίξουν σε βάρος της Τζένης Καρέζη, ήταν περισσότερο μακάβρια, εκμεταλλευόμενη τη μεγάλη αδυναμία και αγάπη της λατρεμένης ηθοποιού για τη μητέρα της.

Λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση λοιπόν, μια γυναίκα τηλεφώνησε στο θέατρο «Διονύσια» και με φωνή γεμάτη λυγμούς ζήτησε να ειδοποιήσουν την ηθοποιό «να τρέξει σπίτι της, γιατί η μητέρα της ζητούσε οπωσδήποτε να την δει». Τη συνέχεια αφηγήθηκε εμφανώς ταραγμένη η ίδια η Τζένη Καρέζη μιλώντας στο δημοσιογράφο του Έθνους, Γ. Καράγιωργα (04.01.1963):

Η αναπάντεχη ιστορία πίσω από τα πρώτα αρκουδάκια κούκλες (γνωστά και ως "τέντι μπέαρς")

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα αρκουδάκια έφτασαν στο σημείο να γίνουν παιδικό παιχνίδι και μάλιστα αγαπημένο; Στα παραμύθια, οι αρκούδες πάντα ενέπνεαν το φόβο ή –ακόμη κι όταν ήταν φιλικές με τους ανθρώπους– το δέος, ως ζώα δυνατά και ισχυρά. Εξάλλου η αρκούδα δεν είναι οικόσιτο ζώο. Πώς λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να κατασκευάζονται –και να αγοράζονται από τους γονείς για τα παιδιά τους– εκατομμύρια αρκουδάκια σ’ όλον τον κόσμο μαζί με σκυλάκια, γατούλες κλπ.; Ποια ήταν η αφορμή που έστρεψε το ενδιαφέρον της βιομηχανίας παιχνιδιών στα συγκεκριμένα ζώα του δάσους πολύ πριν κάνει την εμφάνισή του ο πιο διάσημος και ο πιο αγαπημένος αρκούδος των παιδιών, ο Γουίνι;

Η ιστορία πίσω από τη φράση «Τα ζώα μου αργά»

 «Τα ζώα μου αργά». Είναι μια πολύ συνηθισμένη έκφραση, που χρησιμοποιούμε, όταν θέλουμε να καυτηριάσουμε κάποιον συνάνθρωπό μας, τον οποίο θεωρούμε βραδυκίνητο είτε στο σώμα είτε στο πνεύμα. Από πού όμως αντλεί την προέλευσή της;

Η συγκεκριμένη φράση είναι ο πρώτος στίχος ενός ποιήματος που έγραψε στα χρόνια του Όθωνα ο γιατρός Αντώνιος Καρδινάλης. Ο Καρδινάλης ήταν Βαυαρός στην καταγωγή (ένας από τους πολλούς Βαυαρούς που είχαν έρθει στο νεογέννητο ελληνικό κράτος με το νεαρό βασιλιά), ο οποίος εγκαταστάθηκε στη Λειβαδιά, όπου μάλιστα παντρεύτηκε την κόρη του τοπικού προύχοντα, Λάμπρου Νάκου. Μια μέρα, εκεί που πήγαινε να επισκεφθεί έναν ασθενή του σε κάποιο χωριό του Παρνασσού, ο Καρδινάλης έπεσε σε ενέδρα ληστών –ήταν άλλωστε μια περίοδος, όπου οι ληστρικές συμμορίες λυμαίνονταν κυριολεκτικά τη Ρούμελη. Ο Βαυαρός γιατρός έμεινε αιχμάλωτος των ληστών για ορισμένο διάστημα και όταν τελικά αφέθηκε ελεύθερος, εμπνεύστηκε το ποίημα, με το οποίο αφηγούταν την περιπέτειά του.

Ο άδοξος έρωτας της "Κόρης των Αθηνών" με τον Άγγλο στρατιώτη που απασχόλησε την αγγλική κοινή γνώμη τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια

Εκείνος 27 ετών, υποπλοίαρχος του βρετανικού πολεμικού ναυτικού, ο Τόμας Γκρέιμι Ρίτζγουεϊ. Εκείνη μόλις 19, ονομαζόταν Λιάνα Μαρία Κρεμεζή, όμως ήταν γνωστή και με τα παρατσούκλια «Κόρη των Αθηνών», «Μις Αγγλία» και «Μις Τσόρτσιλ» χάρη στη συμμετοχή της στην Αντίσταση κατά των Γερμανών στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής. Είχε φυλακιστεί από τους Ναζί σε ηλικία 14 ετών, επειδή βοηθούσε φυλακισμένους Βρετανούς στρατιώτες προμηθεύοντάς τους τρόφιμα και σημειώσεις, όμως κατάφερε να δραπετεύσει σκάβοντας κάτω από το σιδερένιο φράχτη του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Τα σύρματα του φράχτη και τα χτυπήματα με μαστίγιο από τους άνδρες της Γκεστάπο είχαν αφήσει στην πλάτη της τα ίχνη τους. 

Captain Costentenus: Ο άνθρωπος με τα τατουάζ του "The Greatest Showman" που ίσως ήταν ο Δημήτρης Τζαβέλλας, γιός αγωνιστή της ελληνικής επανάστασης! Μέρος δεύτερο: Η αναγνώριση και οι αμφιβολίες. Είναι όντως ο Τζαβέλλας;

Η πρώτη δημοσίευση της εικόνας του captain Costentenus
σε ελληνική εφημερίδα (Το Άστυ, 03.06.1892)

Στις 3 Ιουνίου 1892, η εφημερίδα το Άστυ έγραφε στην πρώτη σελίδα: «Προ τεσσάρων ημερών διήλθεν εκ Πειραιώς, επιβαίνων του γαλλικού ατμοπλοίου Τίγρης των Θαλασσίων Διαπορθμεύσεων, ο διάσημος Καπετάν-Γιώργης Κωνσταντίνου, ο υπό των Ινδών στιγματισθείς Σουλιώτης [..]. Ο καπετάν-Γιώργης, εκ Μασσαλίας προερχόμενος, εσκόπει ν’ αποβιβασθή εις Πειραιά και να παραμείνη επί τινα χρόνον παρ’ ημίν, ποθών να επανίδη μετά πολυετή αποδημίαν την Ελλάδα, την οποίαν, ως έλεγεν εν πατριωτική συγκινήσει, ποτέ δεν έπαυσε ν’ αγαπά εν μέσω των περιπετειών και των κινδύνων του πολυκυμάντου βίου του. Αλλ’ η προς αυτόν βάρβαρος συμπεριφορά των εν Πειραιεί λεμβούχων τόσον ελύπησε τον καπετάν-Γιώργη, ώστε απεφάσισε να εξακολουθήση το ταξείδιόν του εις Θεσσαλονίκην και Κωνσταντινούπολιν, και ανεχώρησεν αυθημερόν επιβαίνων του Τίγρητος, χωρίς να πατήση επί ελευθέρας ελληνικής γης».

Captain Costentenus: Ο άνθρωπος με τα τατουάζ του "The Greatest Showman" που ίσως ήταν ο Δημήτρης Τζαβέλλας, γιός αγωνιστή της ελληνικής επανάστασης! Μέρος πρώτο: Η καριέρα ως "τέρας της φύσης" σε Ευρώπη και Αμερική

Το μιούζικαλ «The Greatest Showman» με πρωταγωνιστή τον Χιού Τζάκμαν αφηγείται την ιστορία του διασκεδαστή επιχειρηματία Φινέας Μπάρνουμ, ο οποίος στα τέλη του 19^ου αιώνα δημιούργησε ένα θίασο από ανθρώπους με ιδιαιτερότητες στην εξωτερική τους εμφάνιση, ένα είδος «τσίρκου» της εποχής που έκανε τον Μπάρνουμ βαθύπλουτο, ενώ παράλληλα χάρισε δημοσιότητα και χρήματα στις ανθρώπινες ατραξιόν του. Ανάδειξη της διαφορετικότητας και εξοικείωση των ανθρώπων με αυτή ή απλά άγρια οικονομική εκμετάλλευση στα όρια του ανθρώπινου εξευτελισμού; Το μιούζικαλ δεν δίνει απαντήσεις ούτε είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε το πνεύμα των ανθρώπων μιας πολύ μακρινής εποχής, όταν οι διαφορετικοί άνθρωποι αντιμετωπίζονταν ως «φρικιά» και «τέρατα της φύσης» με όλο το δέος που μπορεί να κρύβεται πίσω από έναν τόσο βαθιά υποτιμητικό χαρακτηρισμό.

Παρασκήνια από τα "Φιλαράκια": Πώς αποφασίστηκε να κάνει εξωσωματική γονιμοποίηση η Φοίβη και πώς οι αντιδράσεις του ζωντανού κοινού στα γυρίσματα άλλαζε την πορεία του σίριαλ

Ό,τι είναι το «Κωνσταντίνου και Ελένης» για τα ελληνικά σίριαλ, είναι τα «Φιλαράκια». Η πολυαγαπημένη κωμική σειρά επαναλαμβάνεται νον-στοπ από το Σταρ κάθε Σαββατοκύριακο, παρότι έχουν περάσει πάνω από 14 χρόνια από την προβολή του τελευταίο επεισοδίου. Αλλά και όσο η σειρά ήταν ακόμα στον αέρα, εν αναμονή των επεισοδίων του κάθε νέου κύκλου, το Σταρ επαναλάμβανε όλα τα μέχρι επεισόδια από την αρχή! Λίγο πολύ έχουμε μάθει όλα σχεδόν τα επεισόδια της πολυαγαπημένης σειράς απ’ έξω και αναπόφευκτα κάποια από αυτά έχουν ξεχωριστή θέση στην προτίμησή μας.

Η γυναίκα που έχτισε το Μαϊάμι με τη βοήθεια μιας από τις χειρότερες κακοκαιρίες στην ιστορία των ΗΠΑ

Μαϊάμι (πηγή: pixabay.com)

Φλόριντα. Η Ηλιόλουστη Πολιτεία, όπως αλλιώς την αποκαλούν οι Αμερικανοί, ή απλά η «ανθισμένη», όπως κυριολεκτικά σημαίνει το όνομά της στα ισπανικά, δεδομένου ότι η περιοχή εξερευνήθηκε, αποικίστηκε και βαφτίστηκε πρώτα από τους Ισπανούς. Είναι η πιο ζεστή πολιτεία των ΗΠΑ, όπου το χιόνι είναι σπάνιο φαινόμενο - ειδικά στο νότιο τμήμα της Φλόριντα και στο πάντα καλοκαιρινό Μαϊάμι. Ενώ όμως η Φλόριντα ήταν το πρώτο σημείο της ηπειρωτικής περιοχής των σημερινών ΗΠΑ, όπου εγκαταστάθηκαν οι Ισπανοί άποικοι στο πρώτο μισό του 16^ου αιώνα, το εξαιρετικά δημοφιλές σήμερα Μαϊάμι χτίστηκε μόλις στα τέλη του 19^ου αιώνα. Το σχεδόν τροπικό κλίμα και η πυκνή άγρια βλάστηση προκαλούσαν δυσπιστία αναφορικά με τις αναπτυξιακές δυνατότητες της περιοχής.. Όλα άλλαξαν μετά από τη χειρότερη ιστορικά καταγεγραμμένη κακοκαιρία στην περιοχή της Φλόριντα το χειμώνα του 1894-95, όμως και πάλι δεν θα γινόταν τίποτα χωρίς την επιμονή μιας γυναίκας, της Τζούλια Τουτλ, η οποία είναι γνωστή ως η «μητέρα του Μαϊάμι».

Ο έρωτας Ελληνίδας με Ιταλό στρατιώτη στα χρόνια της Κατοχής, που αργότερα κατέληξε στα δικαστήρια συγκινώντας την ιταλική κοινή γνώμη

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, όπως είναι λογικό να συμβαίνει σε αντίστοιχες καταστάσεις, δεν έλειψαν οι περιπτώσεις Ελληνίδων, οι οποίες δεν υποχρεώθηκαν - είτε λόγω πείνας είτε λόγω επαγγέλματος είτε ακόμα και για λόγους κατασκοπείας - να υποκύψουν στις ερωτικές πιέσεις των κατακτητών (όπως τόσο εύσχημα αποδόθηκαν από τον Ιταλό συγγραφέα Ρέντζο Μπιαζιόν στο βιβλίο του «L’Armata S’Agapo»), αλλά όντως ερωτεύθηκαν ή ακόμα και παντρεύτηκαν Ιταλούς στρατιώτες, μόνο που το τέλος των σχέσεων αυτών δεν ήταν πάντα εύκολο.

Έγκλημα στην Κέρκυρα του 1934: Ο Κούρκουλος που δολοφόνησε τον Ρουβά και στη συνέχεια αυτοκτόνησε!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Νίκος Κούρκουλος υπήρξε ένας από τους ωραιότερους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, η γοητεία μάλιστα του οποίου ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα, όταν το 1967 πρωταγωνίστησε στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη στο έργο «Illya Darling» του Ζυλ Ντασσέν, που βασιζόταν στο πολύ πετυχημένο φιλμ «Ποτέ την Κυριακή». Όπως έγραφε μια νεοϋορκέζικη εφημερίδα τον Ιούλιο της χρονιάς αυτής, «Ο ωραίος πρωταγωνιστής του “Illya Darling” Νίκος Κούρκουλος απαντάει σε μαζικά σημειώματα κοριτσιών, που του ζητάνε αυτόγραφα απλά στέλνοντάς του φωτογραφίες του τεσσάρων μηνών γιου του». (The Leader-Herald, 11.07.1967)

Ο ισχυρός συναισθηματικός δεσμός πατέρα και κόρης και η συγκινητική (σύντομη) ιστορία πίσω από δύο εξαιρετικά τρυφερές γαμήλιες φωτογραφίες.

Η αληθινή αυτή ιστορία έρχεται από τις Φιλιππίνες. Δεν έχει όμως σημασία τι εθνικότητας είναι οι πρωταγωνιστές της, καθώς πρόκειται για μια ιστορίας δυνατής οικογενειακής αγάπης ενός πατέρα προς την κόρη του, αλλά και της κόρης προς τον πατέρα. Είναι μια ιστορία συγκινητική, όμως εδώ δεν την αναπαράγω γιατί θέλω να εκμεταλλευτώ (και πώς να την εκμεταλλευτώ σ' ένα ανώνυμο ιστολόγιο χωρίς σελίδα στο facebook ή άλλον τρόπο προβολής), αλλά βρίσκω εξαιρετικά τρυφερό το μήνυμα αγάπης που περνάει η ιστορία αυτή σε μια εποχή, που έχουμε ανάγκη - έτσι νομίζω τουλάχιστον - την τρυφερότητα!

Πώς η νίκη του Λουξεμβούργου στη Γιουροβίζιον το 1965 έθεσε σε κίνηση μια σειρά από γεγονότα, τα οποία κατέληξαν στη γέννηση τριών τραγουδιών, που έμειναν στην ιστορία!

Στις 20 Μαρτίου 1965, στη Νάπολη της Ιταλίας πραγματοποιήθηκε ο 10ος διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Δεκαοχτώ τραγούδια συμμετείχαν, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν από παλιομοδίτικα έως αφόρητα ακόμη και για τα δεδομένα της εποχής. Στην πραγματικότητα, μόνο ένα τραγούδι ξεχώριζε, αυτό που κέρδισε και την πρώτη θέση, ένα χαριτωμένο ποπ τραγουδάκι με τίτλο "Poupée de cire, poupée de son", που εκπροσωπούσε τη Λουξεμβούργο, παρότι η ερμηνεύτρια, η 17χρονη Φρανς Γκαλ, είχε εμφανείς φωνητικές αδυναμίες.

Η διαφορετική ταινία ενός Ολλανδού σκηνοθέτη, που κατασκόπευσε το κλέφτη του κινητού του τηλεφώνου μέσω του Ίντερνετ. Η αναπάντεχη εξέλιξη της ιστορίας.

Όλα ξεκίνησαν, όταν ο φοιτητής σκηνοθεσίας Άντονι βαν ντερ Μέερ έπεσε θύμα κλοπής, καθώς άγνωστος του είχε αρπάξει το iPhone του ενώ ο ίδιος απολάμβανε το μεσημεριανό του γεύμα. Αυτό που τον τάραξε περισσότερο δεν ήταν η - ομολογουμένως μεγάλη - χρηματική αξία του κλεμμένου τηλεφώνου, όσο το αίσθημα ότι ένας άγνωστος θα μπορούσε να εισχωρήσει βαθιά στην προσωπική του ζωή, μιας και στο τηλέφωνο ο Άντονι είχε αποθηκευμένες φωτογραφίες, βίντεο, sms, emails, επαφές με φίλους και γνωστούς. Αναρωτήθηκε ποιος και γιατί έκλεβε το τηλέφωνό του, ποιοι και γιατί κλέβουν γενικότερα τα τηλέφωνα από ανυποψίαστους πολίτες. Ήθελε να μάθει περισσότερα και έθεσε σ' εφαρμογή ένα περίεργο, όσο και παράτολμο σχέδιο, να αφήσει ένα δεύτερο τηλέφωνο να κλαπεί επίτηδες και στη συνέχεια να παρακολουθήσει την πορεία του με τη βοήθεια της κάμερας του δεύτερου αυτού κινητού. Αποτέλεσμα αυτής της παρακολούθησης ήταν μια ταινία περίπου 20λεπτης διάρκειας, ένα ντοκιμαντέρ (ή ριάλιτι, αν προτιμάτε) με αναπάντεχη εξέλιξη, το οποίο μάλιστα θα παρουσίαζε στα πλαίσια της διπλωματικής του εργασίας κατά την αποφοίτησή του από τη σχολή τον Ιούνιο του 2015.

Το ιατρικό λάθος που άλλαξε την ζωή μιας ηθοποιού προκαλώντας της δυσαυτονομία.

Η 7η Νοεμβρίου 2001 ήταν μια ημερομηνία που άλλαξε την ζωή της ηθοποιού Σαμπρίν Γκένετ. Μέχρι τότε ήταν γνωστή από τη συμμετοχή της στη σειρά "Ατίθασα Νιάτα", όπου επί τεσσεράμιση και πλέον χρόνια υποδυόταν την Τρίσια Ντένισσον, μια ηρωίδα που ξεκίνησε ως πολύ γλυκιά και ευαίσθητη και κατέληξε... ψυχοπαθής, κάτι όχι σπάνιο για χαρακτήρα αμερικάνικης σαπουνόπερας. Ήταν ο μοναδικός μεγάλος ρόλος της καριέρας της, που θα σταματούσε απότομα με αφορμή ένα ιατρικό λάθος, που θα της προκαλούσε μια σπάνια ασθένεια.

Ο μυστηριώδης Έλληνας ηθοποιός Κωνσταντίνος Κοντογιάννης, που το 1916 εκτελέστηκε από τους Γάλλους για κατασκοπεία υπέρ των Γερμανών

Η εκτέλεση του Κοντογιάννη στην πρώτη σελίδα της Le Petit Parisien στις 27.05.1916

Όταν μιλάμε για κατασκόπους την περίοδο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το μυαλό των περισσότερων πηγαίνει στη μνημειώδη Μάτα Χάρι. Ελάχιστοι ίσως γνωρίζουν την ύπαρξη κι ενός Έλληνα κατασκόπου, αν και όχι το ίδιο δαιμόνιου ή πετυχημένου στην κατασκοπευτική του δράση - εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, μιας και συνελήφθη από τους Γάλλους ως πράκτορας των Γερμανών! Ήταν ο Κωνσταντίνος Κοντογιάννης, ένας πρώην ηθοποιός, που τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έζησε στο εξωτερικό κυνηγώντας μάταια κάποιον μεγάλο ρόλο, που ενίοτε ασχολήθηκε με το εμπόριο, για να καταλήξει να πέσει νεκρός από τις σφαίρες γαλλικού εκτελεστικού αποσπάσματος έχοντας καταδικαστεί για κατασκοπεία σε ηλικία 38 ετών.

Ο "αληθινός Ταρζάν" του Βιετνάμ. Από μωρό βρέθηκε στην ζούγκλα, όπου έζησε 41 χρόνια. Τρία χρόνια μετά την επιστροφή του στο σύγχρονο πολιτισμό, ακόμη προσπαθεί να ενσωματωθεί

πηγή: Youtube

Το 1972, ο πόλεμος στο Βιετνάμ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Μια βόμβα σκότωσε τη σύζυγο και δύο από τα τέσσερα παιδιά του Χο Βαν Θανχ και εκείνος πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τον πολιτισμό (για ποιον πολιτισμό άλλωστε μιλάμε εν μέσω βομβών και καταστροφών;). Έφυγε για την ζούγκλα παίρνοντας μαζί το μικρότερο από τα παιδιά του, τον Λανγκ, ο οποίος ήταν ακόμη μωρό. Εκεί - στην ζούγκλα του Βιετνάμ - θα μεγάλωνε και θα ζούσε μακριά από τους ανθρώπους για 41 χρόνια, ώστε ο Λανγκ να θεωρείται ένας "σύγχρονος Ταρζάν", η ζωή του οποίου βέβαια δεν έχει καμία σχέση με εκείνη που έπλασε η φαντασία του Αμερικανού συγγραφέα Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ το 1912.

Η ιστορία πίσω από την "Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ". Πώς ο Άγγελος Τερζάκης έγραψε το πιο γνωστό βιβλίο του τον δύσκολο χειμώνα του 1941

Όταν ήταν μικρός, ήθελε να γίνει ζωγράφος. Μετά ονειρευόταν να γίνει αστρονόμος, όμως δεν είχε αρκετή αγάπη για τα μαθηματικά και εγκατέλειψε κι αυτό του το όνειρο. Ο καθηγητής του των μαθηματικών τον αποκαλούσε "Κούτσουρο πάνω στο κούτσουρο", όμως ο Άγγελος Τερζάκης θα τον διέψευδε κάποια χρόνια αργότερα, όταν θα διέπρεπε ως ένας από τους πιο αναγνωρισμένους Έλληνες λογοτέχνες της γενιάς του. Ένα από τα πιο γνωστά του μυθιστορήματα, αν όχι το πιο γνωστό, είναι η "Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ", εάν από το λίγα ελληνικά μυθιστορήματα που τοποθετούνται χρονικά στη μεσαιωνική εποχή. Πίσω από το σημαντικό αυτό βιβλίο κρύβεται μια ενδιαφέρουσα ιστορία, όπως τη διηγήθηκε ο ίδιος ο Τερζάκης σε συνέντευξή του το 1949, στην οποία εκμυστηρεύτηκε τι τον ενέπνευσε εξ αρχής να ασχοληθεί με την ιστορία, αλλά και πώς ολοκλήρωσε με μια πνοή το ογκώδες αυτό μυθιστόρημα την περίοδο της μεγάλης πείνας κατά τη διάρκεια της Κατοχής.

Η δίκη ευθανασίας που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη το 1962 και η πρώτη ελληνική ταινία με θέμα την ευθανασία

Στις 21 Μαΐου 1962, η 25χρονη δημοτική υπάλληλος Σουζάν Βαντεπούτ εισήχθη στο μαιευτικό τμήμα του νοσοκομείου Ροκούρ της Λιέγης. Σε λίγες ώρες η νεαρή γυναίκα θα έφερνε στον κόσμο ένα κοριτσάκι, το οποίο ήταν γενικά υγιές, όμως δεν είχε μπράτσα και τα χέρια του έβγαιναν απευθείας από τους ώμους. 

Το φρικτό έγκλημα του μοναδικού Έλληνα της Αυστραλίας που εκτελέστηκε διά απαγχονισμού

Παραμονές Χριστουγέννων του 1902, ένα αποτρόπαιο διπλό έγκλημα συγκλόνισε την Αυστραλία. Ήταν πρωινό της 20ης Δεκεμβρίου. Το οπωροπωλείο του Έλληνα μετανάστη Γιάννης Ψυχίτα στην πόλη Λόουλερς της δυτικής Αυστραλίας ήταν ασυνήθιστα κλειστό αν και πρωί Σαββάτου, οπότε η κίνηση ήταν συνήθως αυξημένη. Βέβαια, ήταν γνωστό ότι ο 30χρονος ιδιοκτήτης είχε αναχωρήσει από την πόλη την προηγούμενη μέρα για επαγγελματικό ταξίδι, όμως στο πόστο του άφησε το μικρότερο αδελφό του Στέλιο, από τον οποίο ζήτησε να φροντίσει το μαγαζί, αλλά και να προσέχει την 22χρονη σύζυγό του, Σοφία, με την οποία ο Γιάννης ήταν παντρεμένος για 18 μήνες, και το μόλις 12 μηνών μωρό τους.