Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΕ 40.234 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΟΔΕΨΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ!

Ο Michael Wigge (στη φωτογραφία) κατάφερε να ταξιδέψει πάνω από 40.000 χιλιόμετρα χωρίς να ξοδέψει δεκάρα! Εσύ;

Μπορεί να ζούμε σε οικονομικά δύσκολες εποχές, ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε περνάμε καλά ούτε να αφήσουμε στην άκρη αγαπημένα χόμπι, όπως για παράδειγμα τα ταξίδια. Το μόνο που χρειάζεται είναι να γίνονται όλα με μέτρο, οικονομικά και πάνω απ' όλα με φαντασία. Αν υπάρχουν αυτά, μπορείτε να κάνετε ακόμα και το γύρο του κόσμου, χωρίς μάλιστα να ξοδέψετε ούτε ένα ευρώ. Προτού ν' αρχίσετε να λέτε "τρελάθηκε αυτός, δε γίνονται τέτοια πράγματα", διαβάστε πώς το κατάφερε ένας Γερμανός, ο Michael Wigge, ο οποίος ταξίδεψε 40.234  ολόκληρα χιλιόμετρα, χωρίς να ξοδέψει ούτε ένα σεντ.

Ο Wigge κατάγεται από το Βερολίνο και εργάζεται ως ταξιδιωτικός ρεπόρτερ, ενώ εκτός από τη μητρική του γλώσσα, που είναι τα γερμανικά, μιλάει ακόμα αγγλικά και ισπανικά. Ξεκίνησε την αξιοθαύμαστη ταξιδιωτική του περιπέτεια τον Ιούνιο του 2010, ενώ τελικός προορισμός του ταξιδιού του ήταν η... Ανταρκτική, όπου έφτασε τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, ύστερα από 150 ημέρες, αφού προηγουμένως πέρασε από 11 χώρες. Δεν είναι απαραίτητο να ακολουθήσετε και εσείς την ίδια διαδρομή, άλλωστε η Ανταρκτική δε είναι και ιδιαίτερα δημοφιλής τουριστικός προορισμός, όμως μπορείτε να πάρετε μαθήματα από την εμπειρία του Γερμανού αυτού δημοσιογράφου, ο οποίος δεν ξόδεψε καθόλου χρήματα τις 150 μέρες του ταξιδιού του. 

Κατ' αρχήν την απόφαση για το πρωτότυπο αυτό ταξίδι δεν την πήρε αυθόρμητα, αλλά το σχέδιο το επεξεργαζόταν προηγουμένως για ένα χρόνο. Στο διάστημα αυτά ήρθε σε επαφή με ανθρώπους που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να πραγματοποιήσει το ταξίδι του δωρεάν είτε παρέχοντας του δωρεάν κατάλυμα είτε βρίσκοντας του δουλειά, ακόμα και εξασφαλίζοντας δωρεάν μεταφορικό μέσο. Όταν λέμε ότι δεν ξόδεψε χρήματα, το εννοούμε απόλυτα. Τι μπορείτε να κάνετε εσείς; Ξαμοληθείτε στο facebook ή όποιο άλλο κοινωνικό δίκτυο χρησιμοποιείτε. Κάντε γνωριμίες με ανθρώπους από τα μέρη που θα θέλατε να επισκεφτείτε και εμπλουτίστε τον κύκλο των φίλων σας. Άλλωστε, εκτός από το χρηματικό κέρδος, θα έχετε την ικανοποίηση ότι καταφέρατε να αποκτήσετε πολλούς νέους φίλους από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη - και αυτό νομίζω ότι είναι το σημαντικότερο. 

Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Wigge εξασφάλιζε το καθημερινό του φαγητό. Κατ' αρχήν είχε σκεφτεί να μαζεύει τρόφιμα από τους κάδους σκουπιδιών έξω από τα σουπερμάρκετ - συσκευασμένο φαγητό εννοείται, μην τρομάζετε. Ωστόσο, γρήγορα διαπίστωσε ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει το απαραίτητο καθημερινό του φαγητό ως αντάλλαγμα για διάφορες εξυπηρετήσεις. Πήγαινε σε διάφορα σουπερμάρκετ, εστιατόρια ή άλλα μαγαζιά και προσφερόταν να κάνει κάποια δουλειά, όπως να σφουγγαρίσει το πάτωμα, να πλύνει πιάτα, να ξεσκονίσει τα ράφια κλπ με αντάλλαγμα ένα σάντουιτς. Δε θα εκπλαγείτε μαθαίνοντας ότι οι περισσότεροι πράγματι όλο και του προσέφεραν ένα πιάτο φαΐ.

Ένα σημαντικό θέμα ήταν το πώς θα εξασφαλίσει κρεβάτι για διανυκτέρευση. Για τη λύση αυτού του προβλήματος, σημαντικός παράγοντας είναι η φιλοξενία των κατοίκων, στη χώρα όπου ταξιδεύετε. Για παράδειγμα, στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου οι κάτοικοι είναι πολύ φιλόξενοι, αρκούσε απλά να πει σε κάποιον "δεν έχω ιδέα για το πού να κοιμηθώ απόψε, αν μπορείτε να με φιλοξενήσετε" και αμέσως εξασφάλιζε ένα κρεβάτι, ενώ στις ΗΠΑ αυτό που περισσότερο έπιανε στην επικοινωνία του με τον κόσμο, ήταν η αφήγηση της ιστορίας του, ότι δηλαδή έβαλε στόχο να πραγματοποιήσει  ένα ταξίδι μέχρι την Ανταρκτική χωρίς να ξοδέψει χρήματα και πολλοί ήταν οι Αμερικανοί που προθυμοποιούνταν να τον βοηθήσουν, καθώς ένιωθαν ότι το βοηθούσαν να πετύχει έναν σημαντικό στόχο ζωής. 

Θα αναρωτηθείτε βέβαια πώς στο καλό κατάφερε να φτάσει μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς να ξοδέψει λεφτά. Στην Ευρώπη, εφόσον υπάρχουν τόσοι αυτοκινητόδρομοι, ένα απλό οτοστόπ μπορούσε να του εξασφαλίσει δωρεάν μεταφορικό μέσο. Πώς διασχίζει όμως κάποιος ολόκληρο Ατλαντικό ωκεανό δωρεάν; Ο Wigge δεν έγινε λαθρεπιβάτης, αλλά εργάστηκε σε ένα πλοίο που μετέφερε εμπορευματοκιβώτια από το Βέλγιο μέχρι τον Καναδά, όπου έκανε όλες τις δουλειές που θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος: από βάψιμο μέχρι δουλειές στο μηχανοστάσιο. Βέβαια, κάποιες φορές έκανε και δουλειές (ή αγγαρείες, αν προτιμάτε τη λέξη) για να κερδίσει χρήματα, όπως για παράδειγμα στο Λας Βέγκας, όπου μετέφερε στην πλάτη του κουρασμένους επιβάτες ή συμμετείχε σε μαξιλαροπόλεμους έναντι ενός δολαρίου ή στο Σαν Φρανσίσκο, όπου βοηθούσε υπέρβαρους τουρίστες να ανέβουν τους λόφους. Ok, κουράστηκε αρκετά ο άνθρωπος, αλλά φαντάζομαι ότι δε θα μπορούσε ένα τέτοιο ταξίδι να είναι και δωρεάν και ξεκούραστο. Τελικά, κατάφερε να βγάλει 300 δολάρια με τα οποία αγόρασε αεροπορικό εισιτήριο για την Κόστα Ρίκα, ενώ από εκεί ταξίδεψε μέχρι τον Παναμά κάνοντας οτοστόπ. Εκεί, εργάστηκε ως μπάτλερ για τον Γερμανό πρέσβη. Δεν ήταν κι άσχημη αυτή η εμπειρία... Αλλά και στην τελευταία φάση του ταξιδιού του από την Αργεντινή μέχρι την Ανταρκτική, το ταξίδι το έκανε ως εργαζόμενος σε πολυτελές κρουαζιερόπλοιο, όπου μάλιστα ήταν βοηθός του αρχηγού της αποστολής, κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά χρειαζόταν. Η χειρότερη πάντως δουλειά που έκανε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, όπως ο ίδιος ομολογεί, ήταν όταν εργάστηκε ως αχθοφόρος στο Μάτσου Πίτσου, την αρχαία πόλη των Ίνκας στο σημερινό Περού. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ήταν "ο χειρότερος αχθοφόρος που είχαν δει ποτέ οι Άνδεις" (η οροσειρά στην οποία ήταν χτισμένη η αρχαία πόλη). Ποιο είναι το δίδαγμα που βγαίνει; Αφενός ότι χωρίς δουλειά μην περιμένετε να ταξιδέψετε δωρεάν πέρα από το Κακοσάλεσι και αφετέρου ότι καλό θα είναι να κάνετε δουλειές σύμφωνα με τις ικανότητες και τις αντοχές σας, αλλά μη γίνεστε και επιλεκτικοί - δεν κάνετε εσείς χάρη στους άλλους, αλλά οι άλλοι σε εσάς.

Όταν με το καλό έφτασε στον προορισμό του στην παγωμένη ήπειρο ύστερα από 150 μέρες ταξιδιού, ο Wigge δεν πήρε τον ίδιο μακρινό δρόμο επιστροφής για το σπίτι του, αλλά έκανε το πολύ πιο απλό να κλείσει ένα εισιτήριο για να γυρίσει απευθείας στη Γερμανία μέσω του τραπεζικού του λογαριασμού. Εντάξει, δωρεάν ήταν η διαδρομή μόνο μέχρι να φτάσει στον προορισμό, αλλά αν εσείς πάλι θέλετε να είναι δωρεάν όχι μόνο το "allez" αλλά και το "retour", το πολύ απλό που μπορείτε να κάνετε είναι να να βγάζετε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού περισσότερα χρήματα από το αντίτιμο απλά του εισιτηρίου για το επόμενο μεταφορικό σας μέσο. Άλλωστε, οι συμβουλές του Wigge δεν απευθύνονται μόνο για όσους σκοπεύουν να ταξιδέψουν μέχρι την Ανταρκτική, αλλά μπορείτε να τις ακολουθήσετε ακόμα και αν θέλετε να πάτε π.χ. μέχρι την Πράγα βρε αδερφέ, αν θέλετε να δείτε από κοντά πώς στο καλό είναι αυτή η περίφημη γέφυρα του Καρόλου. 

Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι ο Wigge βιντεοσκόπησε όλο το ταξίδι με την κάμερα του, αν και παραλίγο να χάσει τις δεκάδες κασέτες του, όταν έπιασε φωτιά το διαμέρισμα, στο οποίο φιλοξενούνταν από έναν εκπατρισθέντα Γερμανό στο Περού. Όλες τις πραγματικά μοναδικές εμπειρίες που αποκόμισε από το ασυνήθιστο αυτό ταξίδι του, ο Wigge τις συγκέντρωσε σε ένα βιβλίο με τίτλο "How to Travel the World for Free: I Did It, and You Can Do It, Too!" αλλά και στην προσωπική του ιστοσελίδα στη διεύθυνση http://www.howtotraveltheworldforfree.com