Λίγες ώρες μετά την τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία της γαλλικής, σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo και ενώ όλος ο πλανήτης καταδικάζει το χτύπημα, που ουσιαστικά στρεφόταν κατά της ελευθερίας της έκφρασης, στην Ελλάδα το ίδιο γεγονός αποτέλεσε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης σ' ένα κρεσέντο λαϊκισμού από τον υποτιθέμενο "μεταρρυθμιστή" και "ευρωπαϊστή" πρωθυπουργό της χώρας.
Τη στιγμή που ακόμη και η ακραία Μαρί Λε Πεν έκανε λόγο για "φονταμενταλιστές" αποφεύγοντας -προς το παρόν - να επιτεθεί στους συνήθεις στόχους της, τους μετανάστες, ο Έλληνας πρωθυπουργός βιάστηκε να τους στοχοποιήσει - μόνος απ' όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες! Ότι δηλαδή όσοι εγκαταλείπουν τη Συρία και το Ιράκ με προορισμό την Ευρώπη και ενδιάμεσο σταθμό την Ελλάδα, το κάνουν όχι γιατί θέλουν να ξεφύγουν από τους τζιχαντιστές, αλλά γιατί είναι οι ίδιοι τζιχαντιστές! Κι ότι όσοι μετανάστες ήρθαν από τη Μέση Ανατολή στην Ελλάδα πριν από δέκα με δεκαπέντε χρόνια, για να ξεφύγουν είτε από τους Ταλιμπάν είτε από τους αμερικανικούς βομαρδισμούς, το έκαναν με δόλιο σκοπό, όχι για να γλιτώσουν από τους Ταλιμπάν, αλλά για να γίνουν τους μιμηθούν!
Επομένως, μας λέει ο κ. πρωθυπουργός, δεν πρέπει να παραχωρηθεί ιθαγένεια σε κανένα μετανάστη που ζει ή ακόμη περισσότερο γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, ξέρει τα ελληνικά καλύτερα από τη γλώσσα των γονιών του και είναι απόλυτα ενταγμένος στην κοινωνική ζωή της χώρας, δεν πρέπει να έχουν δικαιώματα ούτε καν να νοσηλεύονται στα νοσοκομεία, γιατί είναι βάρος στην ελληνική οικονομία - άσχετα αν στη πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, αφού οι μετανάστες κάνουν δουλειές, που οι Έλληνες σνομπάρουμε.
Είναι ενδιαφέρον πώς οι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας στα τηλεοπτικά πάνελ μας θυμίζουν ότι ανήκουμε στο δυτικό/ευρωπαϊκό πολιτισμό και πρέπει να μείνουμε προσδεμένοι στην Ευρωζώνη, κάτι στο οποίο συμφωνούμε οι περισσότεροι, ενώ φαίνονται να γνωρίζουν απ' έξω όλα τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου για τη σκληρή στάση της γερμανικής κυβέρνησης και το ενδεχόμενο ενός Grexit, αν κυβερνήσει κάποιο άλλο κόμμα τη χώρα μας. Την ίδια στιγμή, όμως, αγνοούν τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου για την εξίσου σκληρή στάση της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στο ενδεχόμενο ενός.. Brexit (την διόλου απίθανη αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε. μέσα στην επόμενη διετία), με την καγκελάριο Μέρκελ να διαμηνύει στο πρωθυπουργό Κάμερον ότι δεν μπορεί να υπάρξει η οποιαδήποτε τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών στα θέματα της μετανάστευσης, όπως διεκδικεί η βρετανική κυβέρνηση (ζαλισμένη από την άνοδο των ευρωσκεπτισκιστών στη χώρα), καθώς η προστασία των μεταναστών αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αναρωτιέμαι, στην Ελλάδα του 2015 τι θεωρούμε τελικά "ευρωπαϊκό" και "μεταρρυθμιστικό"; Να έχουμε απλά και μόνο ευρωπαϊκά δημοσιονομικά μεγέθη (ακόμη και με παράλογα μέτρα, όπως το παράλογο τεκμήριο των 3.000 ευρώ, που υποτίθεται ότι πρέπει να έχει ως καθαρά έσοδα ένας ελεύθερος επαγγελματίας στην Ελλάδα της κρίσης, με αποτέλεσμα να φορολογούνται και όσοι είχαν κλείσει τα βιβλία τους με ζημίες) και κατά τα λοιπά να λαϊκίζουμε ως παλαιοκομματικοί Βαλκάνιοι απέναντι στους μετανάστες, στους ομοφυλόφιλους κλπ. Γιατί λαϊκισμός είναι να χαϊδεύεις τα αυτιά όσων έχουν τη δυνατότητα να σε ψηφίσουν και όχι το να υπόσχεσαι ιθαγένεια στους μετανάστες που δεν έχουν καν δικαίωμα ψήφου.
Ναι, είναι γεγονός ότι η παρουσία της Ελλάδας στην ευρωζώνη συνοδεύεται από συγκεκριμένες δεσμεύσεις, οι οποίες αποτυπώνονται σε διεθνείς συμφωνίες, που έχει συνάψει η χώρα. Ποιος, όμως, είπε ότι οι δεσμεύσεις της Ελλάδας εξαντλούνται μόνο στα δημοσιονομικά μεγέθη; Με τις άλλες υποχρεώσεις, αυτές που συνιστούν την ουσία και τον πυρήνα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, αφού ένας πολιτισμός διαπλάθεται κυρίως στη βάση κοινωνικών συμπεριφορών και όχι απλά οικονομικών μεγεθών, τι γίνεται; Μήπως θέλουμε να είμαστε Ευρωπαίοι α λα καρτ;
Αλλά στην Ελλάδα του 2015 ποιος ασχολείται με τέτοια ερωτήματα; Ο καθένας βαφτίζει τον εαυτό του "σοβαρό" (απλά και μόνο γιατί περιγράφει τον εαυτό του) και τον πολιτικό του αντίπαλο "επικίνδυνο" (απλά και μόνο γιατί είναι αντίπαλος) και ο λαϊκισμός καλά κρατεί στη μικρή μας βλαχοευρωπαϊκή χώρα, όπου η προεκλογική συζήτηση περιορίζεται σε ύβρεις και κινδυνολογία - σχεδόν απ' όλους.
Τη στιγμή που ακόμη και η ακραία Μαρί Λε Πεν έκανε λόγο για "φονταμενταλιστές" αποφεύγοντας -προς το παρόν - να επιτεθεί στους συνήθεις στόχους της, τους μετανάστες, ο Έλληνας πρωθυπουργός βιάστηκε να τους στοχοποιήσει - μόνος απ' όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες! Ότι δηλαδή όσοι εγκαταλείπουν τη Συρία και το Ιράκ με προορισμό την Ευρώπη και ενδιάμεσο σταθμό την Ελλάδα, το κάνουν όχι γιατί θέλουν να ξεφύγουν από τους τζιχαντιστές, αλλά γιατί είναι οι ίδιοι τζιχαντιστές! Κι ότι όσοι μετανάστες ήρθαν από τη Μέση Ανατολή στην Ελλάδα πριν από δέκα με δεκαπέντε χρόνια, για να ξεφύγουν είτε από τους Ταλιμπάν είτε από τους αμερικανικούς βομαρδισμούς, το έκαναν με δόλιο σκοπό, όχι για να γλιτώσουν από τους Ταλιμπάν, αλλά για να γίνουν τους μιμηθούν!
Επομένως, μας λέει ο κ. πρωθυπουργός, δεν πρέπει να παραχωρηθεί ιθαγένεια σε κανένα μετανάστη που ζει ή ακόμη περισσότερο γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, ξέρει τα ελληνικά καλύτερα από τη γλώσσα των γονιών του και είναι απόλυτα ενταγμένος στην κοινωνική ζωή της χώρας, δεν πρέπει να έχουν δικαιώματα ούτε καν να νοσηλεύονται στα νοσοκομεία, γιατί είναι βάρος στην ελληνική οικονομία - άσχετα αν στη πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, αφού οι μετανάστες κάνουν δουλειές, που οι Έλληνες σνομπάρουμε.
Είναι ενδιαφέρον πώς οι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας στα τηλεοπτικά πάνελ μας θυμίζουν ότι ανήκουμε στο δυτικό/ευρωπαϊκό πολιτισμό και πρέπει να μείνουμε προσδεμένοι στην Ευρωζώνη, κάτι στο οποίο συμφωνούμε οι περισσότεροι, ενώ φαίνονται να γνωρίζουν απ' έξω όλα τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου για τη σκληρή στάση της γερμανικής κυβέρνησης και το ενδεχόμενο ενός Grexit, αν κυβερνήσει κάποιο άλλο κόμμα τη χώρα μας. Την ίδια στιγμή, όμως, αγνοούν τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου για την εξίσου σκληρή στάση της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στο ενδεχόμενο ενός.. Brexit (την διόλου απίθανη αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε. μέσα στην επόμενη διετία), με την καγκελάριο Μέρκελ να διαμηνύει στο πρωθυπουργό Κάμερον ότι δεν μπορεί να υπάρξει η οποιαδήποτε τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών στα θέματα της μετανάστευσης, όπως διεκδικεί η βρετανική κυβέρνηση (ζαλισμένη από την άνοδο των ευρωσκεπτισκιστών στη χώρα), καθώς η προστασία των μεταναστών αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αναρωτιέμαι, στην Ελλάδα του 2015 τι θεωρούμε τελικά "ευρωπαϊκό" και "μεταρρυθμιστικό"; Να έχουμε απλά και μόνο ευρωπαϊκά δημοσιονομικά μεγέθη (ακόμη και με παράλογα μέτρα, όπως το παράλογο τεκμήριο των 3.000 ευρώ, που υποτίθεται ότι πρέπει να έχει ως καθαρά έσοδα ένας ελεύθερος επαγγελματίας στην Ελλάδα της κρίσης, με αποτέλεσμα να φορολογούνται και όσοι είχαν κλείσει τα βιβλία τους με ζημίες) και κατά τα λοιπά να λαϊκίζουμε ως παλαιοκομματικοί Βαλκάνιοι απέναντι στους μετανάστες, στους ομοφυλόφιλους κλπ. Γιατί λαϊκισμός είναι να χαϊδεύεις τα αυτιά όσων έχουν τη δυνατότητα να σε ψηφίσουν και όχι το να υπόσχεσαι ιθαγένεια στους μετανάστες που δεν έχουν καν δικαίωμα ψήφου.
Ναι, είναι γεγονός ότι η παρουσία της Ελλάδας στην ευρωζώνη συνοδεύεται από συγκεκριμένες δεσμεύσεις, οι οποίες αποτυπώνονται σε διεθνείς συμφωνίες, που έχει συνάψει η χώρα. Ποιος, όμως, είπε ότι οι δεσμεύσεις της Ελλάδας εξαντλούνται μόνο στα δημοσιονομικά μεγέθη; Με τις άλλες υποχρεώσεις, αυτές που συνιστούν την ουσία και τον πυρήνα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, αφού ένας πολιτισμός διαπλάθεται κυρίως στη βάση κοινωνικών συμπεριφορών και όχι απλά οικονομικών μεγεθών, τι γίνεται; Μήπως θέλουμε να είμαστε Ευρωπαίοι α λα καρτ;
Αλλά στην Ελλάδα του 2015 ποιος ασχολείται με τέτοια ερωτήματα; Ο καθένας βαφτίζει τον εαυτό του "σοβαρό" (απλά και μόνο γιατί περιγράφει τον εαυτό του) και τον πολιτικό του αντίπαλο "επικίνδυνο" (απλά και μόνο γιατί είναι αντίπαλος) και ο λαϊκισμός καλά κρατεί στη μικρή μας βλαχοευρωπαϊκή χώρα, όπου η προεκλογική συζήτηση περιορίζεται σε ύβρεις και κινδυνολογία - σχεδόν απ' όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου