Όταν στα 1920 η αμερικανική κυβέρνηση επέβαλλε την ποταπαγόρευση, το μόνο που κατάφερε ήταν να αυξήσει τη διακίνηση μαύρου χρήματος. Η εξήγηση είναι εύκολη. Η επιβολή αυστηρών κανόνων που αγγίζουν τον τρόπο ζωής εκατομμύρια πολιτών δύσκολα μπορεί να είναι αποτελεσματική, πολύ περισσότερο όταν διακυβεύονται οικονομικά συμφέροντα, ενώ παράλληλα το αντικείμενο αφορά έναν πανίσχυρο εθισμό, όπως ο αλκοολισμός - έστω και σε ήπια μορφή. Όταν όμως η απόφαση αποκλεισμού του αλκοόλ αποτελεί συνειδητή, ομόφωνη επιλογή μιας μικρής κοινότητας, τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά.
Το αλκοόλ - κατά προτίμηση η βότκα - αποτελεί αγαπημένη συντροφιά των κατοίκων της ρωσικής Άπω Ανατολής κατά τους σχεδόν ατελείωτους χειμώνες μ' όλες τις παρενέργειες που μπορεί αυτό να συνεπάγεται (εθισμός και κατ' επέκταση εγκληματικότητα, προβλήματα υγείας κλπ.). Όμως εδώ και δύο χρόνια (από το 2013), το αλκοόλ αποτελεί παρελθόν για τους 989 κατοίκους του χωριού Τουμούλ ύστερα από δική τους απόφαση - και δεν το έχουν μετανιώσει.
Σε σχετικό αφιέρωμα της ιστοσελίδας siberiantimes.com, οι κάτοικοι του χωριού εμφανίζονται απόλυτα ευχαριστημένοι από την απόφαση εκείνη κι από τις επιπτώσεις που είχε στις ζωές τους. Τυπικά δεν απαγόρευσαν την κατανάλωση αλκοόλ παρά μόνο την πώλησή του, όμως στην πράξη κανείς δεν έχει βάλει έκτοτε στο στόμα του αλκοόλ ούτε για δείγμα - ακόμη και σε γιορτές, όπως γάμοι κλπ. Διασκεδάζουν αλλιώς, χωρίς ποτό.
Από τότε, η εγκληματικότητα έχει μειωθεί 100%, καθώς μέχρι το 2013 ο κυριότερος λόγος πίσω από τα 2-3 εγκλήματα που συνέβαιναν στο χωριό το χρόνο, οφείλονταν στο αλκοόλ. Παράλληλα, οι κάτοικοι ισχυρίζονται ότι κατά 50% μειώθηκαν και οι αρρώστιες, αφού οι κάτοικοι έχουν υιοθετήσει έναν πιο υγιή τρόπο ζωής: από τη μια δεν πίνουν κι από την άλλη έχουν στραφεί σε πιο υγιή χόμπι, όπως η γυμναστική. Και μαζί απ' όλα αυτά μειώθηκε και η ανεργία, αφού κάτοικοι που μέχρι πριν λίγα χρόνια τριγυρνούσαν μ' ένα μπουκάλι στους δρόμους του Τουμούλ πλέον έχουν πιο δημιουργικές απασχολήσεις!
Πιο σημαντική όμως είναι η επίδραση που είχε η απόφαση των κατοίκων στα παιδιά του χωριού, που δεν γνωρίζουν - ούτε σαν ιδέα - τι είναι το αλκοόλ και ο αλκοολισμός. Δανείζομαι τη μαρτυρία μιας δασκάλας του χωριού, η οποία εργάζεται εκεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1970:
"Όταν ήρθα εδώ και ξεκίνησα να εργάζομαι, ζήτησα από τα παιδιά να γράψουν μια έκθεση για τον αλκοολισμό. Πάντα θα θυμάμαι τι έγραψαν. Ένα (παιδί) έγραψε: "Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που πίνουν. Όταν η μαμά μου είναι πιωμένη, αρχίζει να τραγουδάει". Ένα άλλο (έγραψε): "Κάποτε βγήκα κι έψαχνα τη μαμά μου. Ξάπλωνε στο χιόνι μεθυσμένη. Την έβαλα στο έλκηθρό μου και την έσυρα στο σπίτι. Στο δρόμο συνάντησα ένα δάσκαλο και ντρεπόμουν τόσο". Ένα άλλο έγραψε: "Ο πατέρας μου με κλείδωσε στο κελάρι και το ξέχασε. Όταν βγήκα, ήταν θυμωμένος και μου έριξε ένα τενεκεδάκι. Τώρα έχω σημάδι".
Τέτοια πράγματα συνέβαιναν εδώ πριν από 30 και πλέον χρόνια. Τα παιδιά έβλεπαν τον αλκοολισμό κατά πρόσωπο. Τώρα, όταν κάνεις την ίδια ερώτηση στα παιδιά, γράφουν διαφορετικά. Χρησιμοποιούν κλισέ των εφημερίδων. Σημαίνει ότι δεν ξέρουν τι είναι το αλκοόλ, επειδή ποτέ δεν το έχουν δει. Όλα ξεκινούν από την οικογένεια κι αν υπάρχει ένας υγιής τρόπος ζωής, αυτό είναι θετικό για τα παιδιά".
Σε σχετικό αφιέρωμα της ιστοσελίδας siberiantimes.com, οι κάτοικοι του χωριού εμφανίζονται απόλυτα ευχαριστημένοι από την απόφαση εκείνη κι από τις επιπτώσεις που είχε στις ζωές τους. Τυπικά δεν απαγόρευσαν την κατανάλωση αλκοόλ παρά μόνο την πώλησή του, όμως στην πράξη κανείς δεν έχει βάλει έκτοτε στο στόμα του αλκοόλ ούτε για δείγμα - ακόμη και σε γιορτές, όπως γάμοι κλπ. Διασκεδάζουν αλλιώς, χωρίς ποτό.
Από τότε, η εγκληματικότητα έχει μειωθεί 100%, καθώς μέχρι το 2013 ο κυριότερος λόγος πίσω από τα 2-3 εγκλήματα που συνέβαιναν στο χωριό το χρόνο, οφείλονταν στο αλκοόλ. Παράλληλα, οι κάτοικοι ισχυρίζονται ότι κατά 50% μειώθηκαν και οι αρρώστιες, αφού οι κάτοικοι έχουν υιοθετήσει έναν πιο υγιή τρόπο ζωής: από τη μια δεν πίνουν κι από την άλλη έχουν στραφεί σε πιο υγιή χόμπι, όπως η γυμναστική. Και μαζί απ' όλα αυτά μειώθηκε και η ανεργία, αφού κάτοικοι που μέχρι πριν λίγα χρόνια τριγυρνούσαν μ' ένα μπουκάλι στους δρόμους του Τουμούλ πλέον έχουν πιο δημιουργικές απασχολήσεις!
Πιο σημαντική όμως είναι η επίδραση που είχε η απόφαση των κατοίκων στα παιδιά του χωριού, που δεν γνωρίζουν - ούτε σαν ιδέα - τι είναι το αλκοόλ και ο αλκοολισμός. Δανείζομαι τη μαρτυρία μιας δασκάλας του χωριού, η οποία εργάζεται εκεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1970:
"Όταν ήρθα εδώ και ξεκίνησα να εργάζομαι, ζήτησα από τα παιδιά να γράψουν μια έκθεση για τον αλκοολισμό. Πάντα θα θυμάμαι τι έγραψαν. Ένα (παιδί) έγραψε: "Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που πίνουν. Όταν η μαμά μου είναι πιωμένη, αρχίζει να τραγουδάει". Ένα άλλο (έγραψε): "Κάποτε βγήκα κι έψαχνα τη μαμά μου. Ξάπλωνε στο χιόνι μεθυσμένη. Την έβαλα στο έλκηθρό μου και την έσυρα στο σπίτι. Στο δρόμο συνάντησα ένα δάσκαλο και ντρεπόμουν τόσο". Ένα άλλο έγραψε: "Ο πατέρας μου με κλείδωσε στο κελάρι και το ξέχασε. Όταν βγήκα, ήταν θυμωμένος και μου έριξε ένα τενεκεδάκι. Τώρα έχω σημάδι".
Τέτοια πράγματα συνέβαιναν εδώ πριν από 30 και πλέον χρόνια. Τα παιδιά έβλεπαν τον αλκοολισμό κατά πρόσωπο. Τώρα, όταν κάνεις την ίδια ερώτηση στα παιδιά, γράφουν διαφορετικά. Χρησιμοποιούν κλισέ των εφημερίδων. Σημαίνει ότι δεν ξέρουν τι είναι το αλκοόλ, επειδή ποτέ δεν το έχουν δει. Όλα ξεκινούν από την οικογένεια κι αν υπάρχει ένας υγιής τρόπος ζωής, αυτό είναι θετικό για τα παιδιά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου