Απαντώντας στις 92 απορίες της Κάρι Μπράντσο στο τηλεοπτικό "Sex and the City"

Ενενήντα δύο επεισόδια είχε το "Sex and the City" και στο καθένα από αυτά, η "νέα, γυναίκα, μόνη, ψάχνει" στην ανθρώπινη ζούγκλα της Νέας Υόρκης, Κάρι Μπράντσο, εξέφραζε κι από έναν προβληματισμό για τις σχέσεις ανδρών και γυναικών. Δεν έκατσα να παρακολουθήσω και τα 92 επεισόδια, αλλά ανακάλυψα τις απορίες της, όπως τις είχε καταγράψει μια φανατική Αμερικανίδα θαυμάστρια της σειράς στο μπλογκ της (carries-questions.blogspot.com) - χωρίς σχόλια. Χωρίς να είμαι γυναίκα, άρα με κάποια σκωπτική διάθεση (αν και όχι πάντα), σκέφτηκα να προσπαθήσω ν' απαντήσω στις απορίες αυτές, κάτι που από ένα σημείο και μετά μάλλον άρχισα να μετανιώνω, αφού πολλές ερωτήσεις είτε ανακυκλώνονταν είτε δεν έβγαζαν νόημα. Δεν εκφράζω ούτε τους άνδρες συνολικά, ούτε κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό μου, σε αντίθεση με την Μπράντσο, που νόμιζε ότι μιλούσε ως εκπρόσωπος όλων των γυναικών του πλανήτη - έστω όσων ζουν στη Νέα Υόρκη. Αν έχετε την απαραίτητη υπομονή, αυτές είναι οι 92 απορίες της Κάρι Μπράντσο, καθώς και οι απαντήσεις μου.


1x01: Στ' αλήθεια οι γυναίκες της Νέας Υόρκης παραιτούνταν από τον έρωτα και γκάζωναν για δύναμη; (Were women in New York really giving up on love and throttling up on power?)
Αυτό σημαίνει ότι οι άνδρες της Νέας Υόρκης ήταν όλοι μπακούρια, ομοφυλόφιλοι ή απλά ευνουχισμένοι ψυχολογικά; Το κυριότερο: Αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα;

1x02: Αν τα μοντέλα κατάφερναν ν' προκαλέσουν σε κατά τ' άλλα λογικούς ανθρώπους να καταρρέουν από την παρουσία τους, ακριβώς πόσο ισχυρή ήταν η ομορφιά; (If models could cause otherwise rational individuals to crumble in their presence, exactly how powerful was beauty?)
Πολλή μεγάλη για όσους αγωνιούν περισσότερο για την εξωτερική τους εμφάνιση και ασήμαντη για όλους τους άλλους.

1x03: Υπάρχει κάποιος κρυφός, ψυχρός πόλεμος ανάμεσα στους παντρεμένους και τους ελεύθερους;(Is there a secret cold war between marrieds and singles?)

Για όσους είναι εργένηδες όχι από επιλογή, αλλά επειδή ξέμειναν στο ράφι παρά τη θέλησή τους, ναι υπάρχει - όπως επίσης και για τους/τις συζύγους, που θεωρούν ότι μετά το γάμο ο/η σύντροφός τους πρέπει να βάλει τους φίλους που έχει στην κατάψυξη. Για όλους τους άλλους, το θέμα είναι αδιάφορο.

1x04: Οι άνδρες στη δεκαετία των 20 είναι το νέο χάπι των σχεδιαστών; (Are men in their twenties the new designer drug?)

Ίσως να μην κατάλαβα καλά την ερώτηση, αλλά γεγονός είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες περνάνε από αυτό το στάδιο (να ψάχνουν την αυτοεπιβεβαίωση μ' ένα νεότερο). Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες, με τη διαφορά ότι ποτέ δεν θα κάτσουν ν' αναρωτηθούν για την ψυχολογική διάσταση του όλου θέματος.

1x05: Πού βρίσκεται η [διαχωριστική] γραμμή ανάμεσα στην επαγγελματία γκόμενα και στην απλή επαγγελματία; (Where's the line between professional girlfriend and just plain professional?)

Η δεύτερη έχει λιγότερα έξοδα.

1x06: Πόσοι από μας εκεί έξω έχουμε υπέροχο σεξ με ανθρώπους που ντρεπόμαστε να συστήσουμε στους φίλους μας; (How many of us out there are having great sex with people we're ashamed to introduce to our friends?)

Τι να συστήσουν δηλαδή - όσοι υποτίθεται ότι "ντρέπονται" - όταν δεν πρόκειται για σχέση, αλλά για απλό, περιστασιακό σεξ χωρίς ενοχές, αφού δεν είναι κάθε βράδυ και μ' άλλον σύντροφο; Από δω ο τύπος ή η τύπισσα, που μαζί κάνουμε το Κάμα Σούτρα να μοιάζει παρωχημένο; Ποιος νοιάζεται;

1x07: Σε μια πόλη όπως η Νέα Υόρκη, με τις άπειρες δυνατότητές της, η μονογαμία έχει γίνει υπερβολική προσδοκία; (In a city like New York, with its infinite possibilities, has monogamy become too much to expect?)
Γιατί αυτή η εμμονή ειδικά με τη Νέα Υόρκη; Επιτέλους, ας πήγαινε να ψάξει γι' άντρα στο Νιου Τζέρσεϊ, αν της ήταν τόσο δύσκολο να κάνει σχέση και το πρόβλημα ήταν η πόλη!

1x08: Ήταν τα τρίο το νέο όριο στο σεξ; (Were threesomes the new sexual frontier?)

Συντηρητική τη βρίσκω...

1x09: Σε μια πόλη μεγάλων προσδοκιών, είναι καιρός να συμβιβαστείς με ό,τι μπορείς ν' αποκτήσεις; (In a city of great expactations, is it time to settle for what you can get?)

Απλά μετά θα χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο ή θα κάνεις πλούσιο κάποιο δικηγόρο - ανεξαρτήτως πόλης.

1x10: Καθώς παρακολουθούσα τη Λέινι να σκίζει μια παιδική σαλιάρα με τον ίδιο ενθουσιασμό με τον οποίο κάποτε έσκιζε τα παντελόνια των ροκ σταρ, δεν μπορούσα παρά ν' αναρωτηθώ, αν ήμουν η επόμενη. (As I watched Laney tear open a terry cloth baby bib with the same enthusiasm she once reserved for tearing off rock stars's pants, I couldn't help but wonder, was I next?)
Και μετά σου λένε ότι μόνο οι άνδρες έχουν παρατεταμένη εφηβεία... Πού θυμήθηκε τις εφηβικές τρέλες της φίλης της; Ή μήπως εκεί γύρω στα 40 συνηθίζεται για μια γυναίκα να εξακολουθεί να είναι φανατική γκρούπι;

1x11: Πόσο συχνά είναι το φυσιολογικό; (How often is normal?)

Γενικά μιλώντας... το "φυσιολογικό" διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο - προφανώς!. Αλλά γιατί το ρωτούσε και - το κυριότερο - σε τι αναφερόταν;

1x12: Οι σχέσεις είναι η θρησκεία των 90s; (Are relationships the religion of the nineties?)

Ενώ ας πούμε σε παλιότερες δεκαετίες ο κανόνας ήταν η ελεύθερη σεξουαλική ζωή; Ακόμη και στα 70s, η συντριπτική πλειοψηφία ζούσε συντηρητικότατα με σχέσεις, γάμους, παιδιά κλπ. (Απλά οι χίπις ήταν μια μειοψηφία με κινηματικά χαρακτηριστικά, που εμφανιζόταν για πρώτη φορά)
Btw, όπως διαβάζω στη Wikipedia, το συγκεκριμένο επεισόδιο προβλήθηκε το καλοκαίρι του 1998, δηλαδή μια ανάσα πριν το τέλος των 90s, οπότε κάτι δεν κολλάει στην απλούστευση των σεναριογράφων.

2x01: Ποιοι είναι οι κανόνες του χωρισμού; (What are the break-up rules?)

Κανόνας πρώτος: Δεν υπάρχουν κανόνες.

2x02: Εξακολουθούν να υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα σε μια σχέση, που κάποιος ποτέ δεν θα έπρεπε να τα πει; (Are there still certain things in a relationship one should never say?)
Όταν μια γυναίκα κάνει αυτήν την ερώτηση, αυτό που έχει την απασχολεί είναι αν υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να πει η ίδια, μιας και ως προς τις ερωτήσεις που απαγορεύεται διά ροπάλου να κάνει ο άνδρας, αυτό είναι λίγο πολύ ξεκάθαρο μέσα της: "μήπως πάχυνες λιγάκι;", "είσαι χειρότερη οδηγός", "πάλι με τη μάνα σου μιλάς" κλπ. Και ναι, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν πρέπει να λέει μια γυναίκα στο σύντροφό της, όπως "πρέπει να μιλήσουμε για τη σχέση μας", "σ' όλους συμβαίνει μια φορά" κλπ.

2x03: Είναι όλοι οι άνδρες φρικιά; (Are all men freaks?)

Το ίδιο αναρωτιούνται και οι άνδρες για τις γυναίκες. 

2x04: Είναι καλύτερο να υποκριθείς από το να μείνεις μόνος; (Is it better to "fake it" than be alone?)

Αν το βράδυ φοβάσαι τον μπαμπούλα ή αν θέλεις κάποιον για να αλλάζει τις λάμπες, όταν καίγονται, τότε ναι - αλλά μόνο τότε. Αλλιώς, "honesty is the best policy", που λένε και οι Αμερικάνοι (δηλ. η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη πολιτική)

2x05: Μπορεί μια σχέση να σ' επαναφέρει στην ζωή; (Can a relationship bring you back to life?)

Στα φαρμακεία χορηγείται με ιατρική συνταγή ή χωρίς;

2x06: Σ' έναν κόσμο χωρίς βαρύτητα, όπου "όλα παίζουν", τι συνιστά απιστία; (In a gravity-free world of "anything goes", what constitutes cheating?)

Το ίδιο ακριβώς που συνιστούσε και σ' έναν κόσμο με βαρύτητα - ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, γιατί προφανώς δεν έχει υπόψη την επιστημονική έννοια του όρου.

2x07: Σε μια πόλη τόσο κυνική όσο η Νέα Υόρκη, είναι δυνατόν να πιστέψεις στον κεραυνοβόλο έρωτα; (In a city as cynical as New York, is it still possible to believe in love at first sight?)
Συγγνώμη, αλλά τη σειρά αυτή τη χρηματοδοτούσε το Λος Άντζελες, το Νιου Τζέρσεϊ ή καμιά άλλη αμερικανική πόλη, που ήθελε να διώξει τουρίστες από τη Νέα Υόρκη; Αυτό πάντως όχι μόνο δεν είναι διαφήμιση, αλλά πρόκειται για δυσφήμηση κανονική.

2x08: Είμαστε πρόθυμες να πιστέψουμε τα πάντα για ένα ραντεβού; (Are we willing to believe anything to date?)
Ειδικά όταν κάποιος σου λέει ότι θαυμάζει το μυαλό σου, όση ώρα έχει τα μάτια του κολλημένα μόνο στο μπούστο, ναι. Το ίδιο κι όταν κάποιος σου λέει ότι δείχνεις πιο αδύνατη από ποτέ, ενώ πριν λίγη ώρα η ζυγαριά αποκάλυψε το ακριβώς αντίθετο.

2x09: Μπορείς ν' αλλάξεις έναν άνδρα; (Can you change a man?)

Κάπου κάπου είχε και φιλοσοφικές απορίες! Το θέμα είναι γιατί να θέλεις ν' αλλάξεις έναν άνδρα, τον οποίο υποτίθεται ότι έχεις ερωτευτεί! Τι ερωτεύτηκε πάνω του; τα ωραία του μάτια; Αυτό δεν είναι έρωτας, αλλά πόθος. Ο έρωτας αφορά την ουσία, που είναι η προσωπικότητα και όχι το περιτύλιγμα, που είναι η εμφάνιση - στις ιδανικότερες των περιπτώσεων πρόκειται για συνδυασμό και των δύο.

2x10: Μπορούμε να βγαίνουμε ραντεβού με ανθρώπους άλλης κοινωνικής τάξης; (Can we date outside our caste?)

Πίσω στο 19ο αιώνα ολοταχώς!

2x11: Οι Νεοϋορκέζοι εξελίσσουν παλιές σχέσεις; (Are New Yorkers evolving past relationships?)

Μα, καλά, οι Νεοϋορκέζοι είναι από άλλο πλανήτη και τους αναφέρει σαν να πρόκειται για άλλο είδος;


2x12: Όσον αφορά τις σχέσεις, πώς ξέρεις πότε φτάνει πια; (When it comes to relationships, how do you know when enough is enough?)
Αν είσαι γυναίκα και βαριέσαι ακόμη και να προσποιηθείς οργασμό, τότε ναι.. ήρθε το τέλος. Το ίδιο κι όταν σιχαίνεσαι στον άλλο, αυτό που παλιότερα λάτρευες.


2x13: Χρειάζεται να παίζεις παιχνίδια για να κάνεις μια σχέση αποτελεσματική; (Do you have to play games to make a relationship work?)
Παιχνίδια που να κάνουν τη σχέση κάπως πιο πικαντική, προφανώς και χρειάζονται, για να σπάσει η ρουτίνα. Παιχνίδια που να δημιουργούν μια παραπλανητική εικόνα... σε καμία περίπτωση. Τότε είναι που όντως ξέρεις ότι "φτάνει πια".


2x14: Στην πραγματικότητα όλες βγαίναμε ραντεβού με τον ίδιο άνθρωπο ξανά και ξανά; (Were we all in fact just dating the same person over and over again?)
Το περίεργο θα ήταν να έβγαινε διαρκώς με τελείως διαφορετικούς άνδρες. Θα ήταν ο απόλυτος διχασμός (αλλά και τριχασμός, τετραχασμός κ.ο.κ.) προσωπικότητας.


2x15: Όταν βγαίνεις ραντεβού με κάποιον, πόσοι άνθρωποι εμπλέκονται συναισθηματικά; Όταν κοιμάσαι με κάποιον, πηδάς την οικογένεια; (When you date someone how many people become emotionally involved? When you sleep with someone, are you screwing the family?)
Εμπλέκονται τόσοι, όσους αφήσεις εσύ να εμπλακούν. Αν πάλι αφήσεις τους φίλους σου να εμπλακούν τόσο πολύ, ώστε να γίνετε όλοι μια μεγάλη οικογένεια... η σχέση είναι απλά καταδικασμένη από την αρχή.


2x16: Πώς ξέρεις αν είσαι καλή στο κρεβάτι; (How do you know if you 're good in bed?)
Αν έχεις αυτοπεποίθηση, το ξέρεις ακόμη κι αν δεν είσαι. Βασικά, σε νοιάζει ελάχιστα. Αν δεν έχεις αυτοπεποίθηση, δεν θα το μάθεις ποτέ, ακόμη κι αν ο άλλος ορκίζεται από  το πρωί ως το βράδυ ότι είσαι "πύραυλος".

2x17: Κοπέλες είκοσι και κάτι... φίλη ή φίδι; (Twenty-something girls... friend or foe?)

Καλό θα ήταν να κοίταζε το θέμα με την αυτοπεποίθηση η κοπελιά..


2x18: Μπορείτε να είστε φίλοι μ' έναν πρώην; (Can you be friends with an ex?)
Μα τι γενικόλογες ερωτήσεις είναι όλες αυτές; Από εργοστάσιο βγαίνουν όλοι οι άνθρωποι και υπάρχει ένας κανόνας που πρέπει σώνει και καλά να ισχύει για όλους;

3x01: Οι γυναίκες θέλουν απλά κάποιον να τις σώσει; (Do women just want to be rescued?)

Μια από τις φίλες της δεν ήταν φεμινίστρια; Εκείνη εξακολουθούσε να τη θεωρεί φίλη της ακόμη και μετά απ' αυτήν την απορία;


3x02: Μπορεί να υπάρξει σεξ χωρίς πολιτική; (Can there be sex without politics?)
Προφανώς, ως "πολιτική" εννοεί τους τακτικισμούς, οπότε επιστρέφουμε στο 2x13. Ίδια ερώτηση, ίδια απάντηση.

3x03: Υπάρχουν στη Νέα Υόρκη γυναίκες που απλά υπάρχουν για να μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα για τους εαυτούς μας; (Are there women in New York who are just there to make us fill bad about ourselves?)

Το ηθικό δίδαγμα του Sex and the City, νούμερο ένα: Μην πάτε ποτέ να ζήσετε μόνιμα στη Νέα Υόρκη.
Ηθικό δίδαγμα νούμερο δύο: Καμία γυναίκα δεν πρέπει να εμπιστεύεται άλλη γυναίκα είτε είναι εικοσάρα, είτε Νεοϋορκέζα είτε απλά... γυναίκα!

3x04: Αν παίρνουμε το καλύτερο από το άλλο φύλο και το κάνουμε δικό μας, [αυτό σημαίνει ότι] το αντίθετο φύλο έχει γίνει αχρείαστο; (If we can take the best of the other sex and make it our own, has the opposite sex become obsolete?)
Α, ok... μετά απ' αυτό η φιλία με τη φεμινίστρια θ' αποκαταστάθηκε.

3x05: Στις σχέσεις, ποια είναι αυτά που "σπάνε" τη συμφωνία; (In relationships, what are the "deal breakers"?)
Όσα συμφωνήσατε από την αρχή. Αν δεν το κάνατε, απλά "σπάτε" τα κεφάλια σας στον τοίχο για να βρείτε απάντηση.

3x06: Δεχόμαστε ρομαντικές προκλήσεις ή απλά είμαστε τσούλες; (Are we romantically challenged, or are we sluts?)
Μα τι βαθιές, υπαρξιακές αγωνίες είχε ώρες ώρες; Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Όταν μια γυναίκα αρχίζει να έχει τόσο βαθιές εσωτερικές ανησυχίες, καμία απάντηση δεν την ικανοποιεί.

3x07: Χρειαζόμαστε το δράμα, για να κάνουμε μια σχέση να δουλέψει; (Do we need drama to make a relationship work?)
Προς Θεού, όχι! Ούτε γι' αστείο!


3x08: Το τάιμινγκ είναι τα πάντα; (Is timing everything?)
Δεν ξέρω αν είναι "τα πάντα", αλλά σίγουρα μετράει. Γι' αυτό λέμε "απόλαυσε κάτι, όσο είναι νωρίς", επειδή οι ευκαιρίες χάνονται.


3x09: Όταν πρόκειται για σχέσεις, το πιο έξυπνο είναι ν' ακολουθήσεις την καρδιά ή το κεφάλι σου; (When it comes to relationships, is it smarter to follow your heart or your head?)
Εξαρτάται για ποιο κεφάλι μιλάει κανείς. Βέβαια η Κάρι είναι γυναίκα και δύσκολα να δώσεις συμβουλή σε γυναίκα για ένα τέτοιο θέμα, αλλά μην ξεχνάμε ότι οι σχέσεις, όπως και το τανγκό, θέλουν δύο. Και δεν πα να έχει αποφασίσει ό,τι θέλει το θηλυκό είτε με το κεφάλι είτε με την καρδιά της.... αν ο άνδρας έχει αποφασίσει κάτι διαφορετικό, το αποτέλεσμα θα είναι ασυμφωνία, δηλαδή σχέση γιοκ.


3x10: Μπορούμε να τα έχουμε όλα; (Can we have it all?)
Θεωρητικά μιλώντας, μπορούμε να έχουμε ό,τι επιθημούμε, πριν καν τολμήσουμε να το επιθυμήσουμε. Το πρόβλημα είναι ότι μετά από λίγο ξυπνάμε από το βαθύ ύπνο και διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος, αλλά πρέπει να κάνουμε και υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, επομένως δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.


3x11: Είναι ποτέ ασφαλές το σεξ; (Is sex ever safe?)
Ναι, βάζοντας προφυλακτικό και προσέχοντας να μη σπάσει ή διατηρώντας μόνιμη σχέση ή απέχοντας και φυσικά τηρώντας στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής. Τι ακριβώς δεν είχε καταλάβει η Μπράντσο;

3x12: Σε μια σχέση, η τιμιότητα είναι στ' αλήθεια η καλύτερη τακτική; (In a relationship, is honesty really the best policy?)
Υπάρχει έστω κι ένας που να πιστεύει το αντίθετο ή να το εφάρμοσε και να του βγήκε;

3x13: Ανεξάρτητα από το πόσο μακριά ταξιδέψεις ή πόσο πολύ τρέξεις μακριά απ' αυτό, μπορείς ποτέ στ' αλήθεια να ξεφύγεις από το παρελθόν σου; (No matter how far you travel or how much you run from it, can you ever really escape your past?)
Μέχρι να εφευρεθεί πλαστική εγχείρηση εγκεφάλου... όχι! Εκτός κι αν κάποιος είναι τόσο παχύδερμος ή αναίσθητος, που δεν καταλαβαίνει τίποτε.

3x14: Σε ό,τι αφορά τις τσάντες, τους άντρες και τις πόλεις, στ' αλήθεια αυτό που μετράει είναι το περίβλημα; (When it comes to bags, men and cities, is it really what's outside that counts?)

Αυτό που βάζει άντρες και τσάντες στο ίδιο ζύγι... άντε να το καταλάβω, έστω και δύσκολα. Οι πόλεις τι σχέση έχουν; Και btw, πόσες πόλεις επισκέφτηκε στην ζωή της η Μπράντσο, γιατί χρησιμοποιεί τον πληθυντικό αριθμό, αφού όλο στη Νέα Υόρκη αναφέρεται;

3x15: Στη σημερινή κουλτούρα, που έχει εμμονή με τη νεότητα, οι γυναίκες της γενιάς μου γίνονται πιο ώριμοι, υπεύθυνοι ενήλικες ή είμαστε 34χρονες που συμπεριφέρονται σαν 13χρονες; (In today's youth obsessed culture, are the women of my generation growing into mature, responsible adults, or are we thirty-four going on thirteen?)
Α, είχε μεγάλο πρόβλημα με την ηλικία της για να κρύβει τόσα χρόνια! Κατά τ' άλλα, η απάντηση είναι ίδια με εκείνη της απορίας στο επεισόδιο 1x10. Πολλές φορές έχει την τάση να επαναλαμβάνεται..

3x16: Γινόμαστε πιο σοφοί ή απλά μεγαλύτεροι; (Are we getting wiser, or just older?)

Ευχή είναι να συμβαίνει το πρώτο, αλλά με απορίες που βραχυκυκλώνουν και τον πιο "αδιάβροχο" εγκέφαλο, δεν το βλέπω..

3x17: Υπάρχει κάτι, όπως κάρμα της σχέσης; (Is there sush a thing as relationship karma?)

Αν ρωτήσεις έναν Ινδό, θα σου πει πως υπάρχει. Αν ρωτήσεις την Ελένη Λουκά, θα σε κυνηγάει σ' όλη την Αθήνα με το σταυρό στο χέρι φωνάζοντας "Ντροπή σου!", "Αίσχος!" και άλλα παρόμοια από το ρεπερτόριο της. Είναι απλά θέμα πίστης.

3x18: Είναι δυνατόν το πρόβλημα να μην είναι εκείνοι, αλλά -ω! τι φρίκη - εμείς; (Could it be that the problem isn't them, but horror of horrors, is it us?)
Η Κάρι Μπράντσο μόλις ανακάλυψε τον τροχό. Συγχαρητήρια (και συλλυπητήρια ταυτόχρονα)!


4x01: Αδελφές ψυχές: αλήθεια ή όργανο βασανισμού; (Soul mates: reality ot torture device?)
Κάτι τέτοιες ερωτήσεις κάνει και επιβεβαιώνω το ηθικό δίδαγμα νούμερο δύο του Sex & the City, (βλ. 3x03)


4x02: Γιατί ενώ μπορούμε να δούμε τέλεια τους φίλους μας (σ.σ. το χαρακτήρα τους), όταν πρόκειται για μας, όσο σκληρά κι αν κοιτάξουμε, δεν μπορούμε ποτέ να μας δούμε καθαρά; (Why is it that we can see our friends perfectly, but when it comes to ourselves, no matter how hard we look, do we ever see ourselves clearly?)
Αν στα 40 της είχε ακόμη αυτήν την απορία, που έχουν λύσει ακόμη και οι περισσότερες 25άρες, τότε μιλάμε για μια από τις πλέον ανώριμες γυναίκες της εποχής μας (έστω της προηγούμενης δεκαετίας)


4x03: Τι πραγματικά προσδιορίζει μια σχέση; (What really defines a relationship?)
Αλληλοσεβασμός, αμοιβαία εκτίμηση κι αγάπη, γενικότερα ό,τι περικλείει τις λέξεις "αλληλο-" και "αμοιβαίος" και φυσικά το καλό σεξ, γιατί χωρίς αυτό κάποια στιγμή αρχίζει η γκρίνια, που είναι ο υπ' αριθμόν ένα εχθρός μιας σχέσης.

4x04: Τι έρχεται πρώτο, το κοτόπουλο ή το σεξ; [όπου ως "κοτόπουλο" εννοεί τη σχέση] (What comes first, the chicken or the sex?)

Μια από τις λίγες σοβαρές ερωτήσεις της Μπράντσο, παρά την αστεία διατύπωση. Είναι σαν την απορία αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα. Γεγονός πάντως είναι ότι το σεξ μπορεί να υπάρξει και χωρίς τη σχέση, όχι όμως και το αντίθετο (βλ. και 4x03)


4x05: Όταν μια σχέση πεθαίνει, μπορούμε ποτέ στ' αλήθεια να διώξουμε το φάντασμα ή για πάντα μας στοιχειώνουν τα φαντάσματα των περασμένων σχέσεων; (When a relationship dies, do we ever really give up the ghost, or are we forever haunted by the spirits of relationships past?)
Αν είμαστε εκείνοι που "χωρίζουν", τα φαντάσματα των πρώην ξεχνιούνται από το πρώτο δευτερόλεπτο. Αν μας χωρίζουν, χρειάζεται περισσότερος χρόνος, ενώ ορισμένες φορές, κάποιο φάντασμα δεν λέει να το κουνήσει - κάτι αρκετά αξιολύπητο, οφείλω να ομολογήσω.


4x06: Στα θέματα της αγάπης, πράγματι οι πράξεις μιλούν περισσότερο από τα λόγια; (In matters of love, do actions speak louder than words?)
Το ιδανικό είναι ο ισόρροπος συνδυασμός. Αν κάτσουμε ν' αναλύσουμε με δοσομετρητή την απαραίτητη ποσότητα του κάθε στοιχείου, πολύ φοβάμαι ότι κινδυνεύουμε να μείνουμε χαμένοι στη μετάφραση. Σίγουρα πάντως δεν αρκεί να λες "σ' αγαπώ" χωρίς να το δείχνεις.


4x07: Μπορείς ποτέ στ' αλήθεια να συγχωρήσεις, αν δεν μπορείς να ξεχάσεις; (Can you ever really forgive if you can't forget?)
Υπάρχει έστω και ένας που να το 'χει καταφέρει; (Ειδικά, αν μιλάμε και για γυναίκες;)


4x08: Αν το δίνεις σ' έναν άνδρα τα κλειδιά του διαμερίσματός σου σημαίνει ότι ξεκλειδώνεις την πόρτα του φαγητού στο σπίτι και του υπέροχου σεξ, γιατί τόσες πολλές ανεξάρτητες γυναίκες...; (If giving a man the keys to your apartment means unlocking the door to home cooking and great sex, why were so many independent women...?)
Μα, γιατί έκανε διαρκώς υπαρξιακές ερωτήσεις, αντί ν' απολαύσει αυτό που ζει! Θέλει, δεν θέλει ο εγκέφαλος καίγεται στο τέλος!


4x09: Πότε η τέχνη του συμβιβασμού γίνεται περιεκτική; (When does the art of compromise becomes comprising?)
Όταν ο συμβιβασμός ικανοποιεί εξίσου και τις δύο πλευρές. Τι άλλο θα μπορούσε να ισχύει;

4x10: Οι άνδρες είναι απλά γυναίκες με μπαλάκια; (Are men just women with balls?)

Μήπως παραέγινε φεμινίστρια;

4x11: Καθώς τρέχουμε στον ατέλειωτο δρόμο με προορισμό που ονομάζεται "Ποιος-ελπίζουμε-να-γίνουμε", δεν μπορώ παρά να κλαψουρίσω: φτάσαμε ή ακόμα; (As we speed along this endless road the destination called "Who-We-Hope-To-Be", I can't help but whine, are we there yet?)

Όταν είσαι κοντά στα 40, αλλά νομίζεις ότι είσαι 34 και ότι συμπεριφέρεσαι σαν να είσαι 13, η αλήθεια είναι ότι αργείς ακόμα.


4x12: Στα θέματα του έρωτα, πώς ξέρεις πότε είναι το σωστό; (In matters of love, how do you know when it's right?)
Ένας μέσος άνθρωπος, απλά το αισθάνεται μέσα του και δεν κάνεις τόσες ερωτήσεις.


4x13: Όσον αφορά τις σχέσεις, για τι αγωνιζόμαστε; (When it comes to relationhsips, what are we fighting for?)
Μήπως για να κρατήσουμε τη σχέση μας ανθεκτική; (Λέω τώρα εγώ...)


4x14: Για να είσαι ζευγάρι, πρέπει να βάλεις τον εργένη εαυτό σου σ' ένα ράφι; (To be in a couple, do you have to put your single self on a shelf?)
Και από αυτήν την ερώτηση βγήκε η φράση "έμεινε στο ράφι, επειδή δεν παντρεύτηκε"!


4x15: [Αναφερόμενη στο γάμο και τα παιδιά...] Στ' αλήθεια τα θέλουμε αυτά ή απλά είμαστε προγραμματισμένοι; (Do we really want these things, or are we just  programmed?)
Μας ψεκάζουν! Αυτό φταίει! Κι όσοι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά, απλά γλίτωσαν το ψέκασμα!


4x16: Στο τέλος ακόμη μιας αποτυχημένης σχέσης, αναρωτιέσαι... τι αξίζει τον κόπο; (At the end of yet another failed relationshi, you have to wonder, what it's all worth?)
Το κλειδί στην ερώτηση αυτή είναι οι λέξεις "ακόμη μιας", κάτι που δεν μου προξενεί εντύπωση διαβάζοντας - και απαντώντας! - όλες αυτές τις ερωτήσεις...


4x17: Πόσο μετράει μια πατρική φιγούρα; (How much does a "father figure" figure?)
Ούτε οι ψυχολόγοι δεν έχουν την ίδια εκτίμηση


4x18: Μπορείς να κάνεις ένα λάθος και να χάσεις το πεπρωμένο σου; (Can you make a mistake and miss your fate?)
Την ερώτηση την ξανάκανε με άλλα λόγια στο 3x08, αλλά η επανάληψη δεν μ' εκπλήσσει, αφού συνήθως ρωτάει τα ίδια πράγματα με άλλον τρόπο.


5x01: Αυτή η αίσθηση της περιπέτειας εξακολουθεί να τρεμοπαίζει μέσα μας ή όταν τυχαίνει να είμαστε ανέμελα, ελεύθερα κορίτσια έχουμε χάσει το πλοίο; (Does that sense of adevnture still flicker inside of us, or when it comes to being carefree singles girls, have we missed the boat?)
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου ως ανέμελο, ελεύθερο κορίτσι, οπότε δεν θ' απαντήσω.


5x02: Πού είναι το κακό στο να έχεις πίστη; (What's the harm in believing?)
Να έχεις πίστη σε τι; Δεν το ολοκλήρωσε. Από κει και πέρα... ποιος είμαι εγώ να κρίνω; (όπως θα έλεγε κι ο Πάπας Φραγκίσκος)


5x03: Αν ξέρουμε ότι πάντα κερδίζει το σπίτι, γιατί τζογάρουμε; (If we know the house always win, why gamble?)
Δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα τι πραγματικά ήθελε να πει μ' αυτήν την ερώτηση - γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορούσε να μιλάει κυριολεκτικά! - και πολύ φοβάμαι ότι ούτε εκείνη καταλάβαινε τι ρωτούσε.


5x04: Αν στη στιγμή είναι ξεκάθαρο ότι ένα άτομο, ένα μέρος ή ακόμη κι ένα επάγγελμα δεν σου ταιριάζει, είναι καλύτερο να αγνοήσεις την καλύτερη κρίση σου και να διαβάσεις ανάμεσα στις γραμμές ή θα έπρεπε να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του; (If it is instantly clear that a person, a place or even a profession is not for you, is it better to ignore your better judgement and read between the lines, or should you judge a book by its cover?)
Φυσικά και δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο, δηλαδή επιφανειακά, αλλά ούτε μπορείς να σχηματίσεις και καλύτερη κρίση "στη στιγμή". Έτσι όπως το ρωτάει είναι σαν να απορρίπτει αυτό που θέλει να επιβεβαιώσει. Η καλύτερη κρίση μπορεί να έρθει σύντομα, όχι με την πρώτη ματιά, αλλά με την πρώτη ή δεύτερη συζήτηση, και είναι αυτό που λέμε ένστικτο ή εσωτερική φωνή. Σε κάθε περίπτωση δεν έχει νόημα να κρίνουμε κοιτώντας μόνο το φαίνεσθαι. Είναι υπερβολικά ρηχό και άδικο.


5x05: Γιατί αφήνουμε το μοναδικό πράγματα που δεν έχουμε, να επηρεάσει όλα τα πράγματα που όντως έχουμε; Γιατί το μείον ένα συν ένα μοιάζει σαν να οδηγεί στο μηδέν; (Why do we let the one thing we don't have, affect all the things we do have? Why does one minus a plus one feel like it adds up to a zero?)

Σε απλά μαθηματικά, πάντως ισχύει ότι -1+1=0. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί χρησιμοποιεί το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Είναι στ' αλήθεια ο κανόνας να ψάχνουν οι άνθρωποι αυτό που δεν έχουν; Εκτός κι αν αυτό που λείπει είναι η πραγματική ευτυχία, όλα τ' άλλα είναι απλά ικανοποίηση ενός καπρίτσιου κάποιου εξαιρετικά εγωκεντρικού ανθρώπου.


5x06: Όταν πρόκειται για την ζωή και τον έρωτα, γιατί πιστεύουμε τις χειρότερες απόψεις μας; (When it comes to life and love, why do we believe our worst reviews?)
Η αλήθεια είναι ότι όσο πιο πολλές ερωτήσεις κάνεις στον εαυτό σου για κάθε τι που σ' απασχολεί, τόσο πιο εύκολα ρέπεις στην απαισιοδοξία. Χαλάρωσε, κοπελιά!


5x07: Είμαστε οι νέοι εργένηδες; (Are we the new bachelors?)

Τώρα τι θέλει να πει; Ότι οι ανύπαντρες σαραντάρες είναι σαν άνδρες χωρίς μπαλάκια, όπως αναρωτήθηκε και στο 4x10; Πάντως η αγγλική γλώσσα έχει λέξη για την εργένισσα γυναίκα και είναι "bachelorette". (Μα τι δημοσιογράφος ήταν χωρίς στοιχειώδεις γλωσσικές γνώσεις;)


5x08: Μια σχέση είναι σχέση χωρίς το ζα ζα ζου; (Is a relationship a relationship without the zsa zsa zsu?)
Τι είναι το ζα ζα ζου; Κάτι πολύ πρόστυχο ή πολύ ρομαντικό κι αθώο; Η ίδια ξέρει τι εννοεί; Γιατί καίω τον εγκέφαλό μου προσπαθώντας να βρω μια απάντηση;

6x01: Όσον αφορά την οικονομία και τα ραντεβού... γιατί συνεχίζουμε να επενδύουμε; (When it comes to finance and dating... why do we keep investing?)
Το "κάψιμο" συνεχίζεται προσπαθώντας να καταλάβω τι σχέση μπορεί να 'χει η οικονομία με τα ραντεβού. Σε ποιο επεισόδιο είχε κάνει σεξ για τελευταία φορά η Μπράντσο; Είναι ολοφάνερο ότι χρειάζεται να ξελαμπικάρει!


6x02: Γιατί πάντα υπάρχει κάτι; (Why is it always something?)
Ακόμη δεν έκανε σεξ;


6x03: Μπορείς να φτάσεις σ' ένα μέλλον, όταν το παρελθόν σου είναι παρόν; (Can you get to a future if your past is present?)
Η έλλειψη σεξ συνεχίζεται. Κανείς πρόθυμος δεν υπήρχε, μπας και ξεκαθάριζε λίγο αυτό το μπερδεμένο μυαλουδάκι;


6x04: Πότε η εποικοδομητική κριτική γίνεται αποδομητική; Υπάρχουν φορές που οι κυρίες θα έπρεπε απλά να βγάλουν το σκασμό; (When does criticism that's constructive become destructive? Are there times when the ladies should just shut the fuck up?)
Δεν έχω πρόβλημα ν' αρχίσω την απαρίθμηση, αλλά γράφω πολλή ώρα κι άρχισα κάπως να κουράζομαι. Άσε που η λίστα θα είναι τόσο μεγάλη, που δεν θα μπει κανείς στον κόπο να τη διαβάσει. Πάντως, ναι.. είναι πάρα πολλές φορές που οι κυρίες θα έπρεπε να βγάλουν απλά το σκασμό, αλλά δυστυχώς δεν το κάνουν!


6x05: Οι σημερινοί άνδρες φοβούνται λιγότερο τη δύναμη μιας γυναίκας ή απλά προσποιούνται; (Are the men of today less threatened by a woman's power, or are they just acting?)
Ισχύον και τα δύο, κατά περίπτωση. Οι γενικεύσεις δεν χρειάζονται.


6x06: Χρειαζόμαστε την απόσταση για να έρθουμε πιο κοντά; (Do we need distance to get close?)
Όταν τα μέλια αρχίσουν να τελειώνουν, η απόσταση κάνει μάλλον καλό, παρά κακό σε μια σχέση.


6x07: Ψάχνουμε για "μαθήματα", ώστε να ελαφρύνουμε τον πόνο; (Do we search for "lessons" to lessen the pain?)
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Κάρι Μπράντσο προσπαθούσε να ελαφρύνει τον πόνο της με τη μέθοδο της συλλογικής ευθύνης, που βασίζεται στη λογική "δεν είναι δικό μου το πρόβλημα, αλλά όλοι κάνουν τις ίδιες σκέψεις μ' εμένα", με αποτέλεσμα αντί ν' αναρωτιέται "ψάχνω για μαθήματα, ώστε να ελαφρύνω τον πόνο μου", να το γενικεύει σε όλες τις γυναίκες, νομίζοντας ότι όλες ταυτίζονται μαζί της.


6x08: Πότε σταμάτησε να είναι διασκέδαση και άρχισε να γίνεται τρομακτικό; (When did it stop being fun and start being scary?)
Τώρα, σ' εμένα γιατί το μυαλό μου πήγε στο πονηρό; Μάλλον, όμως, είναι κάτι άσχετο, που για να το καταλάβει κανείς, πρέπει να παρακολουθήσει και το σχετικό επεισόδιο. Άλλη φορά..


6x09: Πότε σταματήσαμε να είμαστε ελεύθεροι να είμαστε εγώ κι εσύ; (When did we stop being free to be you and me?)
Ποτέ! Ποιος της το είπε και το πίστεψε;


6x10: Ως προς τα θέματα της καρδιάς, τα μάθαμε σωστά στο γυμνάσιο; When it comes to matters of the heart, did we have it right in high school?)
Ω,ναι... για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται η εντύπωση ότι η Κάρι Μπράντσο ήταν απλά μια σαραντάρα, κολλημένη στην περίοδο της εφηβείας της.


6x11: Πόσο επικίνδυνη είναι η ανοιχτή καρδιά; (Just how dangerous is an open heart?)
Μόνο όταν πρόκειται για χειρουργική επέμβαση. Στη σχέση ισχύει, όπως προανέφερα, το "honesty is the best policy".

6x12: Πότε το να περιμένουμε τον ένα... θα τελειώσει; (When will wating for the one... be done?)

Τόσα χρόνια είχε αρχίσει να κουράζεται. Γιατί όμως επέμενε να χρησιμοποιεί το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, ενώ το πρόβλημα το είχε η ίδια και μόνο; Μιλάμε για μεγάλο εγωκεντρισμό!


6x13: Όταν πρόκειται για τους άνδρες, ακόμη κι όταν προσπαθούμε να το παίξουμε χαλαρά, πώς καταλήγουμε στο σκοτάδι; (When it comes to men, even when we try to keep it light, how do we wind up in the dark?)

Ότι δηλαδή οι άνδρες βλέπουν εύκολα το φως το αληθινό, όσον αφορά τις γυναίκες, και μόνο οι γυναίκες δυσκολεύονται να καταλάβουν τους άνδρες... Ε, μην τρελαθούμε και τελείως!


6x14: Έχουμε γίνει μη ανεκτικοί στο ρομαντισμό; (Have we become romance intolerant?)
Κάποιοι ναι, κάποιοι όχι και άλλοι κατά περίπτωση.

6x15: Γιατί γεμίζουμε τους εαυτούς με ενοχές για πράγματα που θα 'πρεπε να κάνουμε; (Why are we shoulding all over ourselves?)
Άντε πάλι το πρώτο πληθυντικό της αυτοαπενοχοποίησης...

6x16: Άρνηση... φίλη ή απάτη; (Denial... friend or foe?)
Γνώρισε κάποιον ψυχολόγο που να υποστηρίζει ότι η άρνηση της πραγματικότητας είναι θετικό κι εποικοδομητικό στοιχείο για να πάμε μπροστά στην ζωή;

6x17: Χωρίς να μοιράζεστε τους κόσμους σας, μπορεί ακόμη και η πιο καυτή σχέση να μείνει στον πάγο; (Without sharing your worlds, can even the hottest relationship stop cold?)
Είπαμε... η σχέση προϋποθέτει τις λέξεις "αλληλο-" και "αμοιβαίος".


6x18: Είναι ώρα να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε; (Is it time to stop questioning?)
Ευτυχώς το κατάλαβε.